Ísafold - 22.03.1919, Blaðsíða 4

Verzlim
JES ZIMSEN
Reykjavík
hefir nú fyrirliggjancli miklar birgðir af alLskonar
Járnvörum
stórum og smáum.
Búsáhöld, allskonar. Skóflur, Jarðyrkjugafla.
Saum allsk., smáan og stóran. Búðugler.
Jörðin Arngeroareyri
í Nauteyrarhreppi í Norður-Isafjarðarsýídu er til sölu,
ásamt öllum húsum og mannvirkjum, á komandi vori. Jörðin er
24 hndr. f. m. að dýrleika, vel setin og hin mesta framtíðarjörð. Tún
vel girt, vatusleiðsla í ibúðar- og peningshús, og matjurtagarðar miklir og
góðir. Utbeit ágæt og móskurður góður og nálægur. Á Amgerðareyri
er bæði bréfhirðing og símastöð og þar er aðal endastöð fyrir Djúpbit
ísörðinga. Arngerðareyri er löggiltur verzlunarstaður.
Leitið upplýsinga til Sigurðar Sigurðssonar frá Vigur,
yfirdómslögmanns á ísafirði, sem hefir jarðasöluna á hendi.
Kr upverð ágsett.
Hvergi úr meiru að velja ! Hvetgi betra verð!
Heildsala----Smásala,
Engan þarf að yðra að fara beint til verzlunar minnar og gera þar
kaup, hvort sem er með smátt eða stórt.
Virðingarfylst
JES ZIMSEN.
P-HII 1 ■■MIMMW I II I l.n«MWHHII1M—MiWIIIIIII.WHII.WMriMI lll———H.. I I .IIM» W—W—» ■ I ■! I .....
Ragnheíöarstaðir
í Gaulverjabæjarhreppi fást til kaups og ábúðar frá næstu fardögum. —
Með allra beztu heyskaparjörðum á Suðurlandi. Aveituengjar, sem unnar
verða með sláttuvélum. Heyhlaða, sem tekur um 2000 hestburði, og
nýbygð hús fyrir mikinn fénað. jp’ramtíðarjðrð.
Þeir, sem vilja eignast, snúi sér til min eða til herra lögfræðings
Fóturs Magnússonar i Reykjavik.
Reykjavík n. marz 1919.
Eirikur Einarsson
frá Hæli.
GENERAL-AGENTURER
Kompagnon sckes for oprettelse av Aktieselskab til over-
tagelse av Enesalget for Island av »AMERICAN« KASSA
REGISTER, »AMERICAN« Prisutregnende Vegterfor Butikker,
»AMERICAN« KRON SCALE, store automatiske vegter, for
lager og íabrikker, samt »STAR« Check Beskytter Maskiner.
Alt overlegne amerikanske artikler. Godhetsfuldt opgiv even-
tuelt d;sp. kapital, samt ref.
6
GUSTAV A RING,
Kristiania (H. 0.26541)
Víking
skilvindur,
sænskar að efni og smíði, selur
Jósef G. Eiíesersson,
Signýjarstöðum, Borgaifirði.
ALMAN AK
Kiíkjan og ódauöleikasannanirnar
handa
íslenzkum fiskimönnum 1919
nokkur eiutök
sem nýkomin eru utan af landi,
er komið út
og fæsf hjá bóksölum.
ftlex. KiellaiidT^Iferkalýður.
drápu titlinga. En Kare, sem stóð
þannig, að mannfjöldian sá í andlit
honum, breytti ekki alvöruBvipnum
hið minsta. Og þegar fresturinn var
Ieyfður — málafaBralumaður hesta-
prangarana hafði ekkert við það að
athuga — gekk hann fré borðinu
með djúpri hneigingu, sem altaf hafði
góð áhrif.
— Næsta mál! — hrópaði réttar-
skrifarinn.
— þau eru ekki fleira.
— O — guð veri lofaður! Dóm-
arinn stakk úrinu í vasann. Spyrj-
ið amtmanninn hvort ekki megi beita
fyrir vagninn.
þingBtörfum var Iokið. Réttar-
bækumar voru undirskrifaðar. Og
fyr en menn vissu af, dreifðust mála-
færslumenuirnir í allar áttir og skrif-
ararnir þrifu réttarbækurnar og bjuggu
am þær.
Sá súreygði fylgdist með straumn-
um út i garðinu. Haun skildi ekki
neitt frémur en fyrri, þar til einn
sagði honum að málinu haus væri
»frestað«.
— Frestað, tautaði hann, án þess
að skilja það enn. Hann fálmaði
sig áfram á milli kerranna eins og
hann gengi í myrkri, þangað til hann
rakst á sína eigin. Síðan skreið
hann upp í hana og skjökti i áttina
heijn-
Stóri vagninn beið fyrir framan
dyr hreppstjórans. Flestir málafærslu-
mennirnir voru þegar komnir upp í
vagna sina, sem stóðu í röð aftur
undan amtmauusvagniuum. Nema
Tofte, hann labbaði einn á milli bænd-
anna og kvaddi þá með brosi og
og gamanyrðum.
Kars hafði fengið skapstyggan
hest. Svo hann smáblótaði yfir því,
að amtmaðurinn skyldi ekki koma.
Hann þorði ekki að fara á undan
honum, -það vissi hann að mátti ekki.
En hann stóð í ró og næði og
spjallaði við hreppstjórakonuna.
En gaf öðruhvoru gætur út um
gluggann að undiibúningnum undir
ferðina. Hann haiói nefnilega þann
sið að koma ekki fyr en alt var til-
búið og búið var að bíða hæfilegan
tíma effcir honum.
Loksins steig hann upp í. Yagn
hans rann af stað og hinir á eftir.
— 0—já, sagði amtmaðurinn um
46 —
— 47 —
fæst hjá bóksölum.
leið og haun hagræddi sér í sætinu
— altaf dettnr mér í hug, þegar eg
sé almúgaD'safnast raeð lotningu sam
an kringum yfirvöld sín, eins og nú
í dag, að þeir geti æft eins mikið og
þeir vilji, þessir óróahundar nútíðar-
innar, en þeir brjóta aldrei á bak
aftur hina meðfæddu virðingu fyrir
yfirvöldunum — það tekst þeim al-
drei. Til þess er alþýðan okkar alt-
of löghlýðin — altof trúhneigð —!
-----og alt of löt — enti réttar-
skrifarinn.
— Getnr verið. Að sumu leyti
hafið þér ef til vill rétt fyrir yður,
sagði amtmaðurinn um leið og hann
hallaöi sér aftnr á bak til þess að
fá sér dálftinn miðdegisblund.
En mannfjöldinn stóð eftir með
fullan munniira af spurningum. Burt-
förin varð með svo skjótum hætti
og valdsmennirnir voru svo gramir,
að þeir voru margir, sem ekki höfðn
getað lokið erinduru sfnum. En það
var ekki að heyra snefil af óánægju,
aðeins sást lífcið beiskjnbros hér og
hvar. Og þó engiun segði neitt, var
það gott fyrir miðdegissvefn amt-
— 48 —
mannsins, að hann vissi ekki hvaðþsir
hugsuðu.
það var liðið að kvöldi — gráu,
regnþrungnu kvöldi. Lftil rönd roðn-
aði neðst við sjónleidarhringinn lengsfc
úti f vestrinu.
Framan við eldhúsdyrnar stóða
eldabuskurnar og matreiðslukonan;
heitar og rjóðar effcir áreynsluna all-
an daginn og önduðu nú að sér hreinu
lofti og horfðu á effcir vögnunum aið-
ur veginn.
Mennirnir héldu brott í allar áttir
effcir skógarstígum og engjagötum —
einn og einn eðatveir og tveir röltu þeir
heimleiðis með hendurnar í vösunum,
votir og þreyttir eftir aðgerðarleysið
allan líðlangan daginn —
Hafnsögumaðurinn keyrði suður
veginn. Hann hafði vilja-hest, og
komst fram fyrir fiesta. A leiðinni
náði hann Njedel sern var gangandi.
— Settu þig hérna aftan við mig
— Njedel.
Njedel þáði það og þeir héldu á-
fram. Eftir stundarkorn náðu þeir
kerru sem drógst silalega áfram.
— Hálfa götuna! öskraði hafnsögu-
maðurinn.
— 49 -
Ralmagnsstöðvar
fyrir kanpstaði.
Flestalljr kaupstaðir og verzlunar-
staðir á landinu hafa vatnsafl svo
mikið að hægt sé að koma upp raf-
magnsstöð til ljóss og hitunar.
Stríðið sem nú er loks lokið, hefir
kent okkur öllum að bezt sé að
bjargast á eigin framleiðsln, og það
sem flestir geta haft, er rafstraumnr
til Ijóss og hita.
Nú, og einmitt nú, er tími kom-
inn að hrista af sér alt mók, og
koma þessum þjóðarnauðsynjum f
framkvæmd.
Við gerum áætlanir fyrir yður á
rafstöðvum af öllum stærðum, bæði
fyrir vatns- og mótorafl.
Gerum mælingar á vatni og gef-
um allar upplýsingar um möguleika
um byggingar slikra stöðva.
Skrifið okkur og biðjið um upp-
lýsingar; látið okkur gera áætlanir.
Virðingarfylst.
H.f. Rafma^nsjél. Hiti o$ Ljós,
Vonarstræti 8. Reykjavik.
Ripresentant
Större leveranskraftigt sydsvenskt
Glasbruk
söker energisk och i glasvaror viil
inarbetad representant för Island.
Specialitet:
Etektriskt beiysnlngsglas.
Tekniska Fiaskor.
Medicinglas och Thermosflaskor.
Uiförli^a anbnd med angifvande af
Referencer till »S. A.«, Svenska
Telegrambyron, Malmö.
M i n n i s 1 i s t i.
llþýðuíél.bókasaín Xamplaras. B kl. 7—*
S jrsfarstjóraskrifst. opin dajl, 10 —12 og 1 —8
BmjarfóRetaskrifstofan opin v. d. 10—12 og 1—B
tlsjjargjaldkorinn Lattíásv. 5 kl. 10—12 og 1—B
Ulandsbanki opinn 10—4.
íiandahotskirkja. Guösþj. 9 og 6 A helgnm
úandnkotBspitali f. sjúkravítj, 11—1.
Landsbankinn 10—3. Bankastj. 10—12.
Ciandsbðkasafn 12—8 og 5—8. Ctlán 1—8
Landsbánaðarfélagsskrifgtofan opin frá 12—9
tiandsféhirðir 10—2 og 4—5.
[■andssiminn opinn daglangt (8—9) virka daga
helga daga 10—8
Listasafnið opið á sunnudögum kl. 12—2.
Nátbúrugripasafniö opið l*/«—2>/« á sunnud.
Pósthdsið opið virka d, 10—6, sunnud, 10—11,
---böggladeiidin 10 -3 og 5—6 v. daga.
Samábyrgð Islands kl. 1—5.
Stjðrnarráðsshrifatofurnar opnar 10—4 dagl.
falsimi Beyk,javikur Pósth.8 opinn 8—12.
flfilstaðahæliö. Heimsðknartimi 12—1
i-jóðminjasafnið opið sd., þrd., fimtd. 1—8.
►jóðafcjttlasafnið opið sunnud., þriðjud. og
fimtu iafca kl. lv 2.
það leið sfcundarkorn þangað til
kerran gæfci smokrað sór fcil hliðar
svo þeir kæmust frarohjá.
þetta var sá súreygði. Hann hafði
enga ástæðu til að hraða ferðinni.
Hann átfci langt heim og þar var
engrar gleði að vænta.1.
Gamla, brúna hryssan, sem dró
kerruna, skjögraði og haltraði. Hún
var tekin að lýsast af elli og var lang-
hærð eins og geifc. Eigandinn horfði
á hana, en hagsaði um þá bleik-
álóttu. Og hann kveið sárt fyrir &ð
koma heim.
Konan og krakkarnir voru nú ekki
skynugri en það, að þau mundu
telja sjálfsagfc að hann kæmi heim
með þá bleikálótfcn í dag. Elsti dreng-
urinn hafði meira að segja verið svo
hugsunarsamur að fá honum hlífðar-
grímu fcil þeas að setja á hana.
Hann vissi svo sem, að þau mundu
standa á haugnum og skygnast eftir
honum, þá gætu þau þó minsta kosti
séð áðar en hann kæmi alveg heim,
að hann kæmi ekki með hana. En
þámundu þau halda, að hann hefði
úttroðna vasana af seðlum og silfri.
Honum varð lífcið niður f kerruna,
— 50 —

/