Ísafold - 21.06.1927, Blaðsíða 2

I
.1 9. A R*Jí
Pjallkonan sjálf, svo að haldio sje Veginn opr juku, liafa komið í veir
við pérsónuhugmynd. fyrir liálfgerða landauðn, hamlað
Stjettir sem eru og verið lrafa útflutningi fólks og komið í vey
atvinnuveitendur og rekendur fyrir örbirgð. Þeir eiga bakkir
landbúnaði vorum. Um það verð- munadrjúg úrræðastjórn og at- hreim, sem við þekkjum að heim-
ur ekki dejlt. hafda. Eru líkur til að þeir menu an. Jeg get fullvíssað yður um, að
Það er satt, að bailkafjeð hefir skipi vel sæti núverandi ráðlierra, íslensk tunga eins og hún er töluð
mestmegnis lent í þorpunum og sem hlamma mundu sjálfum sjei- í dag, er fyrir okkur Norðmenn
starfa, geta ekki sætt sig við'það, skyldar, af þjóð og einstaklingum. höfuðstaðnum og tapast, ]>ar :tð í sæti Jóns Þorlákssonar og Magn- eins og endurvakning. endurminn-
að steínt sje ut í niðurbrot og Áthafnamenn til sjávar og lands rniklum mun. En fhaldsstjórnin á úsar Guðmundssonar ? ; ing fornrar frægðar — tungan
■eyðing, eða tilraunafálm, sem get- eiga sammerkt að því levti, ao enga sök á þeim misfellum. Fyrst Jeg þarf eigi að nefna nöfn ykkar snertir hina dýrustu þjóð-
gátur einar spá um og trúa á. Það báðir fást við bjargráð einstak- og fremst setti hún ekki lög um þeirra valdagráðugu náunga. Al- legu strengi í hjörtum okkar.
•er athafn'amönnum eðlisnauðsyn að linga og alþjóðar. Bóndinn, s«m bankana, mje samdi reglugerðir þjóð veit nokkur deili á því, í.ðj Og sendiherrann hefir auðsjáan-
hafast að eitthvað það, sem mann- hamlar móti styttum vinnudegí, og þeirra. Og í öðru lagi hafa lánin, ]>eir gera eigi eða gera munu lega fylgst vel með í ýmsu því,
dáðinni heldur vakandi. Mjer dett- vitlausu kaupi, man eftir fleirum s.em tapast, hafa, verið veitt flest stjórnarstÖrf nje lögrjettudóma sem hjer er á dagskrá. Hann sp.yr
ur í hug þessi saga: en sjálfum sjer og sínu skvMuJiði. eða öll, áður en Ihaldsráðhérrarnir gnðrjettilega. Jeg ætla, að þeir um undirbúning alþingishátíðar-
Tveir menn voru fjelagar og þó Hann man eftir því að svo getur komust til valda. Þeir eru sakbius- munu ekki miða málefni við eiÞl'a inrtar, um notlcun hverahitans, um
var Pjetur forkólfurinn en hinn farið, að hann þurfi að hjálpa um ir af þeim fjártöpum. ábyrgð, og hallast munu þeir í' íþróttalíf vort og'17. júní.
•eftirbátur. Pjetur fór á fætur hey í harðindum. Utgerðannaður- Hafa nú ráðherrar Ihaldsins hlutdræga átt meira en svolítið. j — Þið megið vera vissir um
hvern morgun kl. 6, að sjá um inn og kaupmaðurinn, muna eftir vanrækt samgöngumál sveitanna? Drengskapnum mun verða gert íslendingar, segir hann að lok-
nppskipun fiskjar <og þurkun hans, liinu, þegar verkfallið vofir. vfir, Þeir hafa áætlað fje til meiri sam-”óþyrmilega lágt undir höfði og um, að við Norðmenn gleðjumst
■og önnur þessháttar störf. Páll eða er skollið á, að á þá verður göngubóta-í sveitum, en fyrirrenn- viskan höfð í eldhúsinu við mat- 'yfir öllu þvþ er til framfara horfir
svaf til hádegis. Eitt sinn mælti kvakað, þegar samskota er þörf arar þeirra og eru sannanir þessa argerð handa vikapiltunum, en hjá ykkur. Við skiljum hve erfitt
Pjetur við fjelaga sinn: „Þii ferð og bæjargjöldunum er jafnað nið- máls í fjárlagafrumvörpum síð- ekki sett í öndvegi. ; ])að er að kippa öllu í lag á stutt-
seint á fætur fjelag-i. Jeg er svo ur. Þessir máttarstólpar eru báð- ustu þinga. Lesið þau stallbrœður Ef stjórn misendismanna, þ. e.1 um tíma, eftir margra alda kyr-
sem hissa, að þú skulir geta sofið ir í ætt við höfðingjann norður i minir! þeirra manna, sem láta sjer eigijstöðu. ^
svona. Hvermg getur nokkur mað- ísaeynni, sem Vilhjálmur Stefáns- Spvrjum enn: fyrir br.jósti brenna, að eitra lát-i íslendingar og Norðmenn eru að
ur sofið, meðan sólin skín? son getur um, og fiskaði meira ílafa þessir valdhafar vanrælvt laust andrúmslðft ])jóðarinnar með sönnu keppinautar á nokkrum
Þetta er merkilegt dæmi um ó-,en Jianda sjer, til þess að geta mentamálin í landi voru? mórauðum orðum og grábrönd- J sviðum atvinnuveganna. Vísasta
slökkvandi athafnaþrá, sem fyrsí hjálpað öðrum í neyð, þeim sem Því fer fjarri. ót tum verkum, hlýtur að fara*svo, leiðin til þess,. að samkepni verði
og fremst brennur af löngun eft- aldrei vorti forsjálir, eða tömdu Hafa þeir hlaðið undir -i 'ir; að Hjaðningavíg verði hafin ogjekki til baga, tel jeg þá' að við-
ir að afreka. Þessir menn vilja sjer fyrirhvggju. stjettirnar með löggjöf? Skatta- þeir menn ráðnir af dögum og kynningin milli þjóðanna aukist og
afla fjár, sjer og öðrum. Það er Stjettirnar sem temja sjer fram-(málin sýna það, að „æðri sfjett- reknir út í ystu myrkur, sem dafni.
sjálfsagt. En aðaldriffjöðrin sem takið og forsjálnina, eiga að halda irnar“ bera af þeim drápsklifjar, drengskapinn troða undir fótum
bærist í brjóstum þeirra og hvet- saman við þingkosningar, landinu Svo að nágrannaþjóðir vorar hafa 0g liafa lýgina fyrir matselju. Ef
ur líffæri og blóðrás, er athafna- og lýðnum til heilla og hamingju, hlutfallslega lægri skatta en efna- $ú uppivaðsla nær yfirráðum *d
hvötin. _ eða bjargar. menn lijer. langframa og þó ekki væri nema
Menn með þessari athafnalöng- Ef þessar stjettir skilja ekki Hefir stjónrin vanrækt heilbrigð um stundarsakir — mundu góðir
un, forustumenn, vökumenn eru þetta, eru þær vanviða að vits- ismál almennings? Ekki hefir menn freistast til að steypa sjer
nauðsynlegir þjóðfjelaginu. Allur munum — og öllum lieillum liorfn- henui Verið brugðið um það, þó fram af ætternisstapa.
þorri manna er þannig gerður, að ar. Þær ltjósa þá á sig sjálfskapar- ]eitað hafi fjandmennirnir liögg-
hann er liðsmannasveit, en for- víti,'" sjer til aldurtila. Ráðleysa færanna. Lítilmögnum, sem mist
ingjar eru fáir. Þá má*ekki eyði- landsmanna í einhverri mynd, þafa heilsu sína, hefir verið lið-
leggja raeð óvisku. Þeir þurfa að veldur því, eða getur valdið, að s;nt með fjárstuðningi. Heilsubæli
njóta sín. Stórhugur þeirra er Jand vort sökkvi í sæ, svo að jafn og sjúkrahús styrkt.
eðlisgáfa, sem ekki er lítilsháttar. vel Öræfajökull dýfi sjer og há- Hefir íhaldið jvívirt, í orðuri,
Meiri háttarmenn vilja reyna afl tindur Heklu, hverfi í hyldýpi ald- bændastjettina? Og sært. hana á
sitt og þeim má ekki synja um anna. j,ann hátt ? Enginn hefir heyrt
tækifærin. Það vildi Grettir gera þessháttar munnsöfnuð til íhaLls-
Beimsókn
hins norska sendiherra
H. E. Huitfeldt.
ísaf. hitti nýlega liinn norslta
sendiherra, H. E. Huitfeldt. Hann lege í Ohio í Bandaríkjunum
Briefaskifti
milli drengja um allan heim.
t . yí
í fyrrasumar mintist Morgun-
blaðið á ]>etta efni — brjefaskifti
drengja um allan heim. Hafði Ár-
sæll heitinn Gunnarsson hreyít
þessu máli fyrst hjer í blöðunum,
að tilhlutan Sven V. Knudsen,
sem verið Iieí'ir um fjögra ára
skeið prófessor við Antioch Col-
VI.
Sakir forkólfa fhaldsins.
i. Ráðherrarnir báðir eru bfenda-
synir, og eru ekki þessháttar fugl-
hefir bústað á Hótel ís.and.
! Beindi Knudsen þeim tilmælum
þær gagnvart se)n óhreinka hreiðrin sín.
Hefir íhaldið numið við negl-
! Sendiherrann er maður á besta til Ársæls heitíns, þar sem hann
aldri. Hann er mjög ánægður yfir vissi að hann hafði mikið saman
því, að hafa fengið tækifæri til við unga drengi að sælda, að hann
forðum, þá við kynjaveru, Glám, ;
•ef eigi fenglst annað afl til við-
fangs. Taflbragðamenn á athafna Hverjar eru
■og gróðasviðinú eru með þessum bændastjettinni ?
hætti, vilja reyna sig á örðugleik- Sumir menn, sem ekki reiði lír“tvrki^n 'til BúZtevijelagsinsi l)ess að koma hm«að tU ^ndsins.(reyndi að fá 100 drengi íslenska
um. Stærðfræðingar hafa þessa mannvitið í þveijpoka segja : -- g;gnr en sv0. Það liefir fengið oía- k 1 ° hans <l me honum á þessu. til að eiga í brjefaskiftum við jafn
löngun og sinna henni, þegar þeir „Syndir stjórnar vorrar og íhalds- fje nmráða og ekki hefir Fiski-, ferðalafL
fást við reikningsdæmi, uppsett,' ins eru svo miklar, að ])á ofjaria fje]agið komist til jafns við syst-
þau sem þó eru eigi nauðsynleg. verður að fella.“ Sumir fávísir ].jn sjtt á iandinu.
Skáld velja sjer örðuga hætti, til bændur hafa gleypt þá fiugu, að -pt íhaldsstjórnin* löt? Hún er . ^ , ,
að reyna mátt sinn. Og þeim vex stjórnin, þeir sem nú skipa hana, sívinnandi og árvökur - nema í .ÍTJfT ^
ásmegin við að glíma við háttinn. sjeu svo andvígir bændastjettinni. j)yj ag tryggja sjálfa sig. Hún má
Eins
og
eiga í brjefaskiftum við jafn
[ aklra sína erlendis. Það var og
])jer vitið, seg:r eftir tilmælum Knudsens prófess-
sendiherra, hefi jeg .akkreditiver' :ors, að Morgunblaðið mintist 4
.1 (umboð) til konungsins, sem' kon- þetta í fyrra, og hvatti íslenska
rs yfir Islandi og Danmörku,1 drengi til að sinna þessu eft:
og hefir stjórn mín því falið mjer því, sem þeir liefðu aðstöðu til.
Viðfangsefnið stækkar þau. Þetta að ekki s.je í ]>að horfandi, að sam- ]iafa amæli fyrir það.
.játar t. d. Sigurður Guðmundsson einast jafnaðarmönnum, henni ti
skólastjóri, sein þó hlyntur er,tjóns og bana, enda þótt bændur
Ef bændur nota skjnsenn 11 rl ]íveðju frá stjórn Noregs.
g láta það ógert að gleypa randa ] T;)]jg herst ag umtali
að koma hingað í opinbera heim-j Nú hefir „Liljan“, hlað Skát-
'sókn og bera hinni íslensku st.jórn anna, enn vakið máls á þessu
framsóknar og jafnaðarmönnum. og jafnaðarmenn eigi ekki sam- f]ugir ]ýginnai.; sem ungað er út
því, sem athygli
efni
■og að því leyti ekki hlyntur stórl leið. Þeif *kalla svo, að Framsókn
var hjer í blöðunum í vetur, að'því enn á ný.
beðið ísafold að beina
ungra drengja að
Verður ekki
löxunum. Hann kemst inn á þessi armenn þiggi lið af vérkámöhnum ^gfk™nna7mu^þeT^við Norðraenn stofnuðu sendiherraem- annað sjeð, en að þessi hrjefaskifti
svið rökræðnanna, í skólaræðu er _ \ bili, til að sigra vonda meun !
.., ’ f • ■■ athugun, meH’i hiuti pei
fjallar um frumgatur og þa at- Litum nú i kringum okkuv.
hafnalöngun-, sem stafar af sltap-
^ndi krafti. •
Hefir þá stjórnin og Ihaldið
athúgun, meh’i
íhaldsstjórnin liefir unnið til þess.
bætti hjer í Reykjavík.
, — Mjer er alls ekki kunnugt
um það umtal, segir sendiheir-ini .
að þeir stvðji og styrki hana við
níöst á bændastjettinni með skatta kosningai.; með ráðmn og
Athafnamennirnir þola sjer ekki löggjöf? AIls ekki. Bændastjettiu
við í aðgerðaleysi, þó að alsnægtir getur spurt sjálfa sig um þessi
hafi. Þeir yilja glíma við örðug- efiii. Þau mál eru ekk. á hiildu , augu]n vitnrra ma,ma, ef ekkert um það heyrt
leikana, .jafnvel fást við ofúrefh. Heihr hreppar, viðsvegar um la.ncl ^ ]eggur sig fram við það, að, víkur sendiherra síðan að vera
laðar-
haifda hjer þangað til þ. 30. þ. m. Fer! eylmidis.
gætu orðið til hins besta fyrii
drengina, aukið kunnáttu þeirra
og leikni í erlendu máli. Og jafn-
Eins og gefur að skilja get jeg framt gætu þeir orðið íslensku
ógjarna gert stjórnmál og slíkt
að umtalsefni. En í þessu efni, er
Bændastjettin gerir sig að at- ekkl þy; tll að dreifa, jeg hefi alls
leikana, -jatnvel tast viö otureiu. n.u,, uiW., - hún le-mir sig fram við það
Af þessari sömu orsök er sprottin ið, gjalda skatt, sem jatngikhr .hltjáskjól jafna
löngun bóndans að búa%á allri skatti meðal embættismanns. Skat, Qg brvdda ht
jörðinni eins og faðir hans og afi. svik (framtalssvik) valda ekki k6na
þjóðinni til mikilla nytja með því
að fræða hina erlendu ungu menn
á ýmsan bátt um land og þjóð
og leggja þannig grundvöllinn
undir rjettari og meiri þekkingu
sinni hjer. Hann ætlar að verajá henni, en nú tíðkast mjög víða
jor
Hver maður vill búa einn og útaf þessu, heldur löggjöf og reglu-
fyrir sig í húsi, vill ekki leigja gerð laganna. Sú löggjöf er svona
^f því, vandalausum lýð, ef hann væg við bændastjett vora, se.m er
getur ’komist bjá þvf. Verkamenn fátæk að vísu, en þó ekki, svo. Ann monnum
vilja þetta sömuleiðis, og haga ar ráðherrann, sem nú ræður I'and- monnum
.sjer þannig, ef'þeir eiga þess inu, hefir samið ]>essi skattálög
nokkurn kost. og. láir þeim eng- Ekki verður hann sakaðpr um
inn Þetta er góð sjálfstæðisþrá, vilja til bændastjettar.
sem fylgir manni og konu í lífs- Þá er IhaldsstjórnLn sökuð um nm
baráttunni, grein á meiði höfðings- bankamálin í landinu
þá aftur með Lýru. Harm æt
iii’,
Auk þess liggur á bak við þessi
Þegar um það er að tefla, að.að fara upp að Reykholti, til Þiug- brjefaskifti mikil og- fögur hug-
fella stjórn, steypa ákveðnum valla og austur í Fljótshlíð ei' sjón, sú, að auka bræðralag rneðal
af valdastóli, er þeim'tími vinst til. J þjóðanna, með því að sveigja
skylt, siðferðislega, að J Vjer leiknr sjerstaltlega lingur ungu kynslóðina til meiri skiln-
?era sjer grein fyrir því, hvei’jir á að koma að Reykholti, segirúngs og dýpri samúðar með upp-
]*]_ komi t.il skjalanna, taki Við abyrgð sendiherra. Nafn Snorra Stuilu-^ vaxandi mönnum og konum ann-
inni og störfunum, að hinuin fölln- sonar ]iefír þann' söguljóma í aug- ara þjóða.
Því aðeins er rjett. að skifta um okkar Norðmanna, að K;yk-| Þeir, sem kynnu að vilja sinna
að f je fáist. um ráðsmenn að óþörfu eða af holt er í okkar augum helgnr þessu, geta fengið allar nánan
að líkur s.jeu til staður.
háttar og manndóms. ekld lánað til umbóta í sveitunum breytmgagirm
Forkólfar atvinnumála eru jafn og að bankafjeð lendi alt í útgerð þess, að breytUverði um til batmj Bn það er ekki emasta sagan,
•dýrmætir, sem andlegir höfSingj- 0g verslun og tapist þar miljónuin aðar- l)ær líkur eru lltlar’ eca sem sýmr ættartengsl okkar ís-
nr eru ómissandí: .skáld, listamenn samau. Jóni Þorlákssyni er ker.t ]>a 8
gerð úr dauðasök, — stofna til umskiftanna.
1 Stjórnin, sem nú er við völd,
>a alls engar, er hcimskulegt að ]endinga og Norðmanna. Þegar
maður stígur fæti hjer á land og
heyrir íslenskuna talaða, þá heyr-
og mcntœmeun. H.jer á landi hafa Um þetta og
athafnamenniruk’ skapað skilyrði pólitísk. _ , ,, . „
lianda vmnulýðnum, einkanlega ú íhaldsstjórnin liefir sannarlega hefir verið þörf landi og lyö, ohlut (um við sem þekkjum sveitamalm
fiskimiðunum. Þeir sem bæt.tu út- komið á fót lánsstofnun handa dræg, sanngjörn, kurteis og vits- norska, orð, framburð og mál-
upplýsingar um brjefaskiftin, ef
þeir snúa sjer til foringja Skát-
anna.