Ísafold - 10.07.1927, Blaðsíða 4

r
í S A F 0 L D
fregnir af slysinu, vissu ekki hve
margir hefði verið þarna við
-sjírenginguria. Menn frjettu um
<lána menn og dauðvona, þó eng-
inn vissi þar hve margir hefði
farist. j
Nokkru síðar tókst ísafold að ná
tali af Andrjesi Sveinbjörnssyni.
Hann ltom upp á hafnarskrifstofu.
Hann var sá eini af þeim, er voru
í kafarabátnum, sem slapp óskadd-
aður.
Frásögn hans var á þessa leið:
Jeg stóð fremst í kafarbátnum
fram við „húsið“. Kafarinn var
kominn í kafarabúninginn, að
•Öðru leyti en því að hann átti
•eftir að láta á sig hjálminn. Jeg
vissi ekki betur en alt væri reiðu-
búið. Dynamitið lá einhverstaðar
í bátnum, jjeg veit ekki til þess
«ð fjelagar mínir hafi hreyft við
3>ví.
Sprengingin varpar mjer um
koll. Er jeg rís upp og lít til fje-
3aga minna
Slys
Maður bíður bana af hjólreiðaslysi
Fyrra laugardagskvöld voru 4
menn á leið á mótorhjóli inn að
Elliðaám, voru tveir í körfunni en
tveir á hjólinu. Og virðist það
vera full á sett.
Degar kom hjer inn fyrir bæinn,1
hlektist hjólinu á þannig, að menn-
irnir köstuðust allir af því. Hlaut
einn þeirra, Sigurður Jónsson,'
mikil og ill meiðsl á höfði. Hinir
meiddust ekkert. i
Bifreið bar þarna að, og flutti
,hún Sigurð á Landakotsspítala
samstundis. En svo mikil höfðu
slysin verið, að hann ljest á sunnu-
dagsmorguninn.
• Hann -var kvæntur maður, og
lætur eftir sig konu og þrjú börn.
Heimili ‘ hans var á Bergþóru-
götu 6.
Mark gagnbitað hægra, liefir
tapast. Sá, er yrði hestsins var,
geri aðvart gegn góðri þóknun til
Pjeturs Guðmundssonar,
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda hluttekningu við jarðarför Niku-
lásar Þórðarsonar.
Ragnhildur Pálsdóttir, börn og tengdabörn.
c/o Málarinn, Rvík.
Símar 1498 og 1224.
Hjólknrbrnsar
með patentlokum. — Afbragðs teg.
Allar stærðir 10—30 ltr. eru lang-
ódýrastir í versl. undirritaðs, t. d.
10 á 16.00, 20 á 20.00, og 30 ltr.
kr. 25.00. —
B. H. Bjarnason.
flændaskólinn í Hólum.
er báturinn að sökkva.
Jeg get hlaupið eftir borðstokkn-
t:u og upp í smábátinn. Leysi í
iatri fanglínuna og tek síðan til
. bjarga fjelögum mínum upp í
Látinn.
Fyrst komst Guðmundur Bryn-
.jólfsson ,upp í bátinn. Þeir hjálp-
ist síðan að við að ná Þórði Ste-
,'ánssyni. Bjarni Olafsson hjelt
sjer á sundi á meðan. Síðan næst
’mnn. Þá nær Andrjes til Bene-
kts Sveinssonar. En hann var
ir sundurtættur og hefir dáið
e nstundis og sprengingin reið af.
Árni Lýðsson hafði náð í ár og
þeir sáu að hann hjelt í hana um
stund. En sennilega hefir hann
særst mikið. Lík hans náðist ekki.
Frásögn Andrjesar Sveinbjörns-
sonar bar vott um fádæma still-
ingu og karlmensku. 'Hann sagði
sögu sína með þeirri ró og festu
«r þeir einir eiga, sem kjarkmenn
-eru.
Ós
Með því að það er ákveðið, að byggja á Hólum í sumar, nýtt hús
í stað þess, sem brann í haust, tilkynnist hjermeð að skólinn starfar
að vetri eins og að undanförnu.
Jafnframt tilkynnist að alt sumarið milli slcólavetranna geta
nokkrir piltar fengið tækifæri til að stunda verklegt nám við nýyrkju
eingöngu. —
Páll Zophoniasson.
Umræður um fiskiveiðalöggjöf
’ íslendinga í norska þinginu.
Bjarni Ólafsson og Þó.ijður Ste-
fánsson voru fluttir á sjúkrahús
strax um kvöldið. Þótti þá strax
tvísýnt um líf Bjarna. Skinn var
flett af fæti á stórum parti og
vöðvar riínir frá beini. Þá voru
■og á honum fjölmörg brunasár.
Hann Jjest daginn eftir um kl. 3.
— Leitað hefir verið að líki Árna
Lýðsonar, en það hefir ekki fund-
:ist.
Símað er frá Ósló, að fyrirspurn
hafi verið gerð í Stórþinginu við-
víkjandi norsk-íslensku samninga-
tilraununum. Lykke býst við því,
að meðferð íslendinga á norskum
fiskimönnum breytist. Mowinkel
sagði, að Noregur þoli ekki til
lengdar mótþróa íslendinga gegn
kröfum Noregs, þar sem Norðmenn
hafi slakað mikið til.
„Isafold“ spurðist fyrir um
]>að samstundið hjá forsætisráð-
herra, hvort komið hefði til mála
að gera nokkra breytingu á giícl-
andi saihningum gagnvart Norð-
mönnum og hvað hann nei við.
Skeyti þetta er því nokkuð ó-
skiljanlegt, og hætt við að hjer
sje talsvert blandað málum, þar eð
Lykke getur ekki stuðst við nein
vilyrði frá stjórninni hjer. Mow-
inckel liefir undanfarið verið ís-
lendingum mjög vinveittur. Koma
hin tilfærðu ummæli hans því und-
arlega fyrir sjónir.)
í Skógarstrandarhreppi fæst til
kaups og ábúðar í fardögum 1928.
Lí jörðinni er nýtt íbúðarhús, hún
!er mjög hæg og hefir ágætt tún.
; Hlunnindi: æðarvarp, lundatekja,
og silungsveiði við túnið.
| Semjið við undirritaðann ábú-
anda jarðarinnar. .
ðlafur löhannsson.
FRAH
SKILVINDUR
eru nú þjóðkunnar á Is-
landi, því yfir 800 bændur
nota þær.
Þær hafa alla þá kosti sem
bestu skilvindur þurfa að hafa,
skilja mjög vel, sterkar ending-
argóðar, einfaldar og eru eink-
ar þægar i notkun. Á seinni
árum hefir engin skilvinda út-
breiðst jafnmikið og jafnfljótt
og FRAM-SKILVINDAN. Hún
er búin til í 50 stærðum, skil-
magn frá 40 til 160 lítrar á kl.st.
D AHLIA-strokkarnir eru
úr nicílmi, mjög handhægir og
fljótlegt að hreinsa þá, eru eink-
um viðurkendir fyrir hve mikið
smjör næst með þeim. Þeir eru
af ýmsum stærðum frá 5—60 litra
ftflaltöl
Bajeraktöl
Pilsnev*.
Druknun. ,
. Akureyri, FB 4. júlí.
Fjögra ára gamall drengur, son-
ur Guðmundar Pjeturssonar út-
gerðarmanns, fjell út úr bát við
hafnarbryggjuna í gær og drukn-
aði.
Best. - Odýrast.
Iuuleuf.

Landssíminn. Þrjár 3. fl. stöðv-
. ar eru nýlega opnaðar á þessum
^stöðum: Múlakoti í Fljótshlíð,
Teigi í Fljótshlíð, Breiðabólstað í
Fljótshlíð og Meðalfelli í Kjós.
-aði hann þá ættingjum sínum, en
þau brjef glötuðust. Um það leyti
hafði alt hið unga íslenska folk
kastað trúnni, en eftir lifðu um
80 af hinu eldra folki, sem ekki
vildi kasta trúnni, þrátt fyrir all-
ar tilraunir Tyrkja og misþyrm-
ingar.
Svo var það loks árið 1636, að
Í54 af hinum herteknu voru leyst-
ir út. Sex af þeim önduðust á leio-
inni, einn varð eftir í Lulckuborg,
■pn 27 komu til íslands. Dvaldi
folk þetta í Danmörku veturinn
1636—37 og var Hallgrímur Pjet-
ursson skáld fenginn til að kenna
'því. Varð það til þess að hann
kyntist Guðríði Símonardóttur
(Tyrkja-Guddu), sem síðar varð
Ikona hans.
Til er enn skrá yfir þá íslend-
inga sem voru á lífi í Serklandi
1635, og eigi höfðu kastað trú og
eru þeir taldir 70 (karlmenn 31,
konur 39). Þar á meðal er talinn
Benedikt Pálsson, sonarsonur Guð-
brands biskups á Hólum. — Var
hann hertekinn á þýsku skipi
nokkrum árum síðar en Tyrkir
rændu hjer, og var hann einn á
meðal þeirra, er útleystir voru.
! Enn er og til reikningur yfir
lausnargjald fslendinga og nokk-
urra norskra og danskra manna.
Sjest á honum, að ýmsir hafa get-
að lagt fram fje upp í lausnar-
gjaldið, svo sem Margrjet Árna-
dóttir 4 Rd., Oddný Jónsdóttir 20
Rd. og Guðríður Símonardóttir 20
Rd., Brandur Arngrímsson 70 Rd.,
Þorsteinn Bárðarson 40 Rd., Helgi
Jónsson 10 Rd., Ágúst Sörenson,
smiður 272 Rd. (hann kostaði 500
Rd.). í þessurn hópi var Ásta, Þor-
steinsdóttir, kona sjera Ólafs, og
Einar Loftsson.
Um fólk sjera Jóns Þorsteins-
sonar 'hefir maður þær frásagnir að
Margi’jetu dóttur lians leysti út
franslrur maður, sem Franciscus
j von Ibercheel hjet, og fór með hana
til Frakklands og gerði hana að
fylgikonu sinni. -— En Margrjet,
ekkja sjera Jóns lenti hjá har'ó-
svíruðum húsbónda í borg þeirn
í Serklandi, sem nefnd er Busk-
ant. Var hún höfð til vatnsburðar
og gekk í járnum. Oft var hún
barin. Einhverju sinni kom hús-
bóndinn að henni þar sem hún
hafði sett niður vatnsföturnar og
var að lesa í Davíðs sálmum, sem
hún hafði haft með sjer. Er þá
mælt, að Tyrkinn hafi misþyrmt
henni svo að hún hafi biðið bana
af. Sumir segja, að það hafi ver-
ið vanaviðkvæði Margrjetar, er
henni þótti eitthvað, að hún óslc-
aði þess að hún væri komin eitt-
hvað út í buskann. Þótti íslend-
ingum sem henni yrði að ósk sinni,
er hún bar beinin í Buskant.
Fyrirliggjandi ásamt varapörtum hjá
Kristjáni ð. Skagfjðrð
Talsími 647.
Reykjavík.
Pósthólf 411.
Ull
þvegna og óþvegnaf kanpir
Heildverslun
Oarðars Gislasonar.
Jón sonur sjera Jóns var 15 ára
að aldri er hann var hertekinn.
Hann tók sjer síðar nafnið Vest-
mann, og varð æfintýramaður mik-
ill. Hann kastaði trú sinni og ljet
umskera sig til þess að .fá frelsi.
Var hann lengi á tyrkneskuin her-
skipum og þótti Tyrkjum svo mik-
ið til hans koma, sakir vitsmuna
og harðfengis, að hann var gerð-
ur að flotaforingja. Á þeim árum
lenti Jón í ýmsum svaðilförum, en
að lokum slapp hann úr hönduni
Tyíkjum og komst til Danmerkur
eftir margar Jmautir og æfintýr.
Það var 1644. Segir sagan, að hann
hafi fyrstur manna kent Dönum
'að smíða og nota hjólbörur, og ým-
islegt verklag, sem þeir kunnu
'ekki áður, hafi hann kent þeim.
Fjekk hann virðingar miklar af
stórmenni þar og sjálfum Krist-
jáni konungi 4.
' Jón Vestmann andaðist 1649.
Hafði hann þá nýlega kvænst dótt-
ur kapteins nokkurs og ætlaði til
Islands þá um sumarið. — Segja
sumir, að banamein hans hafi ver-
ið það, að liann liafi fallið á svelli
og marist nokkuð á læri og yrði
ei læknað og legið 20 vikur. En
Hannes Finnsson segir að hann hafi
verið stunginn til bana við Hólms-
brú. Lá hann þó lengi, því að Jón
prófastur Halldórsson hefir sagt
eftir föður sínum, að hann hafi
oft verið hjá honum og vakað yf-
ir honum seinustu nóttina og sagt.
lát hans fyrstur Ólafi Worm, er
lagt Iiafði allan liug á að lækna
hann. Hafi hann þá svarað: „Hvar
fær nú ríkið slíkan inann f ‘ og
Ijet hann sjer hið mesta finnast
um hann, og margir aðrir tignir
og ótignir.
Lýkur hjer þessari frásögn af
Tyrkjaráninu.
)i