Tíminn - 07.03.1981, Síða 8

8
tAií'iiKi*

Laugardagur 7. mars, 1981
Laugardagur 7. mars, 1981
SKOLI HANDA MALALIÐUM
Einstæð kennslustofnun gamals ævintýramanns
leikara og i Los Angeles á ég
vin, sem gæti komið mér þar á
framfæri. Þá bið ég eftir erlend-
um tilboðum”.
Robert G. Reeder er maður á
fimmtugsaldri, sem ferðast um
ýmsa óróasama staði jarðar-
innar sem sölumaöur. Hann
sagði að á þeim slóðum veitti
ekki af að vera kunnur öllum
kúnstum sjálfsvarnarlista.
Þá var þarna hraustlegur ná-
ungi, sem kvaðst aðeins vera
„áhorfandi”. Hann hafði verið i
her S-Afriku i Ródesiu og hafði
tekið laun sin út i demöntum.
„Þar var ég vitlaus, — ég hefði
átt að taka gull”. Þarna er
mikið rætt um það hvernig
menn hafi mest upp úr ýmissi
ævintýramennsku.
Kynþáttahatur logar glatt
innan veggja Wer-Bell skólans,
þegar menn eru sestir að stór-
um viskiglösum við dagslok i
skotsalnum. „Idi Amin var mik-
ill maður. Hann drap aðeins
aðra negra”, er sagt. Þá kemur
það fram meðal kennara og
nemenda að þeir hugsa sér til
hreyfings að vinna á negrum i
framtiðinni. Ekki kveðast þeir
munu vinna sér léttara verk.
Þeir skiptast á skoðunum um
hve mörgum kúlum eða
sprengjuvörpuhleðslum þurfi að
skjóta að þessu fólki og þinga
um hver fjarlægð sé heppileg-
ust.
Wer-Bell afklæðist samfest-
ingi fallhlifarmannsins og i ljós
kemur að hann er klæddur
ermalausri skyrtu, sem á er
letrað: „Friður fæst fyrir stál
og blý”.
1 12 stundir á dag halda nem-
endurnir úr einni kennslustund i
aðra. Þeir eru leiddir frá skot-
vellinum fram fyrir skólatöflu
til þess að læra um hópvinu,
húsleitir, elektróniskan hjálpar
búnað og skipulagningu örygg-
isvarna. Þeir læra um orrustu-
tækni i skólastofunni og þá
kunna þeir að vera látnir hefja
skotæfingar á ný, — að þessu
sinni i náttmyrkri.
Bill Rampley, sem stundaði
fjölbragðaglimu, áður en hann
var lögreglumaður, kennir
mönnum að átta sig á götulifinu.
„Hjá sora þjóðíélagsins er
mestan fróðleik aö fá”, segir
hann. „Þjófar, eiturlyfjaneyt-
endur og glæpalýöur, — allir
geta þeir átt alit sitt undir þér,
Stilltu þeim upp við vegg og þeir
segja þér hvað sem vera skal”.
„Þú skalt reyna að koma þér
upp félaga i lögreglunni, en
gættu þin samt. í lögreglunni er
nóg um ævintýramenn, menn
sem aðeins hafa gerst lögreglu-
þjónar, til þess að aka hrað-
skreiðum bilum og til þess að
mega skjóta af byssu. Sumir
þeirra eru sálsjúklingar. Láttu
þvi ekki marga komast að of
miklu um þig, þvi þeir munu þá
leggja þig að velli”.
Hugmyndina að skólastofnun-
inni fékk Wer-Bell 1977, þegar
CIA birti skýrslu um að vænta
mætti þess að hryðjuverkamenn
létu til sin taka i Bandarikjun-
um, eins og i Evrópu og viðar
um heiminn.
Stóriðjuhöldar og verslunar-
héðnar af stærra tagi urðu á-
hyggjufullir. Aberandi fólki
þótti ekki annað þorandi en að
koma sér upp lifvörðum. Þá
tóku hin hægrisinnuðu öfl aö
svipast um eftir leiðum, til þess
að veita minni andkommúnisk-
um rikisstjórnum stuöning.
hanshafi verið ævi sérkennilegs
ofbeldismanns. 1 annarri
heimsstyrjöldinni þjónaði hann
i þeirri deild hersins, sem siðar
átti eftir að verða CIA. Hann
stökk i fallhlif niður á bak við
viglinu Japana i Kina og Burma
isérstökum erindagjörðum. Eft
ir striðið reyndi hann fyrir sér i
auglýsingaiðnaðinum, en leidd-
ist þófið. Honum skaut upp i
Dominikanska lýðveldinu, þar
sem hann lést vera banana-
bóndi, en var rikjandi valdhöf-
um til halds og trausts við að
bregðast við uppreisnartilraun-
um. Eftir 1960 fékkst hann viö
vopnasölu og lagði sérstaka á-
herslu á hljóðdeyfðar byssur.
Hann stofnaði fyrirtæki, sem
nefndist Sionics, sem hafði slik-
an og ámóta útbúnað á boðstól-
um
Hlutdeild hans i starfsemi
CIA i Vietnam er skjalíest i
nokkrum bókum og heíur yfir-
maður „Vietnam Rangers-fé-
lagsins” sagt um hann: „Hann
útvegaði CIA ýmsan búnað, sem
ætlaður var til að fást við menn
Viet Cong i S-Vietnam. Mitch
Wer-Bell er nær óttalaus, þegar
i bardaga kemur. Hann er einn
sá hugdjarfasti foringi sem ég
hef kynnst, heldur sér sifellt
rólegum og blæs móði i aðra
kring um sig”.
Auk tillags sins til atburða i
Vietnam hefur Wer-Bell komið
við sögu stjórnarbyltinga i
Guatemala og Nigaragua. Lést
hann þá vera auglýsingaagent
eða útvarpsfréttamaöur. Hann
lagði til vopn i misheppnaðri
stjórnarbyltingartilraun i Gran-
ada á Bresku V-Indium
skömmu eftir 1970. Hann er á-
kaflega upp með sér af þessum
hlutum.
Hann var einn þeirra Ame-
rikana, sem stóðu að enda-
slepptri tilraun i þá átt að taka
eyjuna Abaco á Kariba-eyjum
og gera hana aö kóngsriki, þar
sem menn skyldu lifa án skatt-
byrða og stjórnarafskipta. Ætl-
unin var að hefjast handa um
leið og Bahama-eyjar lýstu yfir
sjálfstæði sinu. Atti þá að gera
hið sama á Abaco.
Afturhaldssamir verslunar-
jöfrar á Florida, svo sem 90 mil-
ur frá Abaco, voru að baki hug-
myndinni um þessa skattlausu
paradis. Wer-Bell þjálfaði vænt-
anlegan her og lögreglu eyjar-
innar og hafði einnig i hyggju að
koma þarna upp alþjóðlegri
vopnasölumiðstöð.
Þessi ágæta hugmynd strand-
aði á illdeilum milli Wer-Bell og
þeirra sem fjármagna áttu
fyrirtækið og sjálfstæðis-
hreyfingarnar á eyjunni. Varð
það til þess aö stjórn Bahama-
eyja gat komið sér þarna fyrir
og stjórnardeild sinni.
Nú er degi hallar spókar þessi
lukkuriddari sig þvi i þeim
ljóma athygli, sem skólastofn-
unhans lérhonum.Er honum nú
ekkert ljúfara en sitja fyrir á
ljósmyndum i skotapilsi sinu
með mynstrinu glengarry, sem
tilheyrir Argyll herdeildinni.
Hann skrýðist þá einnig þriggja
stjörnu hershöföingjabúningn-
um með axlaborðum Vietnam
Rangers. Ekki er þó útlit fyrir,
að honum ætli að auðnast annar
dauðdagi en sá, að falla á beði
sinum, svo sem hent hefur
margan mikinn hermanninn.
Mitchell Livingstone Wer-Bell
þjáist nú af krabbameini i
blöðruhálskirtli.
Þetta er likast vanalegu heimili ameriskrar
millistéttarfjölskyldu, sem mókir að baki trjá-
gerðis. Akvegurinn heim að húsinu bugðast
meðfram fallegri fiskitjörn þar sem smábátur
liggur úti á fyrir festum. Á flötinni blaktir fáni
Suðurrikjanna ásamt „Stars and stripes”, sem
er ekki sjaldgæft að sjá i Georgiu, þar sem
menn viðurkenndu aldrei að þrælastriðið hefði
tapast.
Námskeiöin kosta miklar fúigur en útskrifaðir nemendur ættu ekki að vera I vandræðum meö að koma náunganum fyrir kattarnef,
bæöi fljótt og rækilega.
Riðvaxinn maður, rauður i
framan, kominn á sjötugsaldur,
bíður i útidyrunum, klæddur
skærköflóttu skotapilsi i frá-
hnepptum hermarinajakka og
með rauða alpahúfu á höfði.
Annarri hendi heldur hann uppi
við uppásnúið yfirskegg, en hin
höndin er kreppt utan um end-
ann á liðsforingjapriki, sem
hann heíur stungið undir hand-
legginn. Þegar Mitchell Living-
stone Wer-Bell, hefur hastað á
grimma hunda sina, Doberman
og Elsass hunda, segir hann:
„Komið inn. Velkomnir i
Alþjóölega herskólann i
Cobray”.
Orð hans eru undirstrikuð af
smellum frá rifflum 200 metrum
fjær. Þetta er skóli fyrir mann-
drápara, menn sem hafa tekjur
af þvi að gerast lifverðir frægra
og rikra manna, en hafa þó mest
upp úr málaliðaþjónustu i
Karibahafi, i Suður-Ameriku og
i Afriku.
Wer-Bell þjálfar ekki aðeins
menn þessa. Hann er einnig ó-
opinber milligöngumaður fyrir
þá sem leita eltir hermönnum á
leigu. Sumir nemenda hans hafa
þegar hlotið nokkra reynslu, en
eru enn fúsir til aö greiða
1200pundfyrir 10 daga þjálfun, i
von um að verða sér úti um nýj-
an ráöningarsamning. Aöeins
sex eru þjálfaðir i senn. Kenn-
ararnireru þrirá móti hverjum
einum nemanda. Þyrlur og
smáflugvélar fljúga reglulega
yfir 66 ekra búgaröi Wer-Bell i
Powder Springs, sem nágrann-
ar kalla i gamni „Gunpowder
Springs”, sem ekki er svo kyn-
legt. Flugvélarnar eru að fylgj-
ast með hvað fram fer við skól-
ann og heimamenn kalla þetta
opinbert eftirlit. Wer-Bell segir
hins vegar, að þetta sé „vin-
samleg opinber vernd”, gegn
árásum „óvina vorra”.
Nemendur sem sækja um
skólavist verða að svara spurn-
ingum á borð við: „Ert þú á
flótta undan réttvisinni?” og
„Hefur þú nokkru sinni afsalað
þér bandariskum rikisborgara-
rétti?” Starfslið Wer-Bell rann-
sakar svörin og ber þau saman
við skýrslu FBI og lögreglunn-
ar. „Já, þaö hefur komið fyrir
að menn koma hér á fölskum
forsendum, en viö áttum okkur
skjótt á þeim”, segir Wer-Bell.
Menn sem sendir eru i skól-
ann af þvi opinbera fá 20% af-
slátt og að sjálfsögðu mega
menn greiöa með kritarkortum.
Flestir eru nemendur á eigin
vegum, en fyrir kemur að lög-
reglumenn eða lögreglustjórar
viða að úr landinu komi á nám-
skeið. 28 ára gömul húsmóðir,
nokkrir læknar frá Atlanta og
stöku gestir frá Bretlandi, hafa
notið þessarar tilsagnar.
Wer-Bell opnaði skóla sinn
með leynd fyrir tiu árum, en nú
er aðgangur orðinn tiltölulega
frjáls og hann segist hafa þjálf-
að meira en 100 manns.
„Við kennum þeim að drepa
menn og særa”, segir Wer Bell.
„Helstu viðskiptavinirnir eru
öryggisdeildir stofnana i
verslun og iðnaði, lifveröir frá
stjórnmálaflokkunum, þing-
manna og filmstjarna. Þá er um
að ræða menn úr lögregluliði,
eða menn, sem komast vilja i
lögregluliö. Hingað kom íaðir
einn með tvo syni sina, sem ætl-
aði að stofnsetja öryggisþjón-
ustu fyrir filmstjörnur. Allir
þessir nemendur gætu myndað
nokkurs konar einkaherdeild
mina”.
Hernaðarsniðiö einkennir
skólahaldið frá þvi íyrsta, en við
komuna verða menn að fá sér
dulmálaðan hermannabúning
og frumskógastigvél frá „Bri-
gade Quartermasters Lfd.”, en
það er verslun meö hernaðar-
varning, sem synir Wer-Bell
reka. Flestir nemendur gefa sér
góðan tima i þessari verslun og
kapa sér pakka með matarforða
i samþjöppuðu formi, til nota i
neyðartilvikum, kúnstuga skildi
fyrir armbandsúrin og rauðar
alpahúfur fallhlifamanna.
Fyrstu dagana felst nám-
skeiðið i þvi að aka bil á flótta
undan bráðri hættu. Þeir læra
aðkomastyfir eða framhjá veg-
tálmum, snúa bil á punktinum,
eða þvi sem næst, um 180 gráð-
ur, læra að stöðva án hemla
þeim er kennd „list eftirfarar-
innar”. Kennararnir huga nú að
einkunnagjöfinni og erfiðari á-
fangi biður.
Nú fær Bert Waldron þá i
hendur. Hann er helsti skotfimi-
kennarinn og lærði hann til
verka i Vietnam, þar sem stað-
fest er, að hann skaut niöur 113
manns með riffli sinum og hefur
hann hlotið i tvigang krossinn
fyrir frábæra herþjónustu.
Nemendur æfa sig i 12 stundir
alls að skjóta i mark með „45”
byssu og fylgist Waldron með
þeim, en þetta er aukavinna
hans. Aðalstarf hans er starf
rannsóknarlögreglumanns hjá
Skólastjórinn hefur víða látið til sin taka, þar sem skuggalegar
ráðagerðir hafa verið á prjónunum. Nú er eftirlæti hans að
sitja fyrir i fullum skrúða.
Georgiu lögreglunni. Hann
hefur verið kallaður „skotturn”
i mannsliki, þvi hann getur
skotið úr fimm magasinum á
byssu með þrem mismunandi
skotmörkum á ótrúlega
skömmum tima.
Það er hins vegar höfuðsmaö-
urinn Drexell B. Cochrabe, sem
kennir skuggalegri aðferðirnar
við manndrápin. Hann kennir
mönnum til að mynda að drepa
með skrúfjárnum, hnifum eða
öxi.
Nemendum i Cobray er heitið
nafnleynd. Eigi að siður virtist
það kitla hégómagirnd þeirra,
er þeir heyrðu að til stæði að
skrifa um þá. Ekki voru þeir
margir, sem vildu láta halda
nafnisinuleyndu. Tveir kváðust
ætla að gerast lifverðir meðan
þeir biðu tilboða erlendis frá.
„Virðuleg vernd”, er kjörorðið,
er kemur að þeirri þjónustu sem
útlærðir lifveröir i skóla
Wer-Belleiga að geta veitt. Þeir
eiga að geta komiö auga á
mögulega illvirkja um leið og
minnstu vandræði gera vart við
sig, en reynslan hefur sýnt, að
lifverðirnir eru ætið fyrsta skot-
markið.
Richard Rodgers er 33 ára og
hefur snúið baki við fyrra lifi
sem byggingaverkamaður og
kúreki i Texas. Hann tók lán i
banka sinum, til þess að geta
veitt sér þetta. „Bankastjórinn
sagði að ég væri kolvitlaus og að
þeir lánuðu ekki fé til annars
eins,en mér tókst að tala um
fyrir honum. Ég hef i hyggju að
gerast lifvörður kvikmynda-
Kennslustundirnar standa yfir i 12 stundir og ýmist i kennslustofum eöa viö skotæfingar. Margir ætla aö gerast lifveröir, en safna
siðar auöi sem málaliðar.
Eitt siðasta verkefni Wer-Bell
og félaga utanlands var það er
erindrekar Coca Cola i Argen-
tinu óttuðust að sér yrði rænt.
Wer-Bell og nokkrir nótar hans
fóru þvi suður eftir, vöktu at-
hygli á komu sinni þangað og
þeim ásetningi sinum að drepa
hvern þann og fjölskyldu hans,
sem snerti við Coca Cola mönn-
um. Svo flugu þeir heimleiðis.
„Þetta hreif”, segir Wer-Bell.
Wer-Bell er aðlaðandi og
gestrisinn karl og hefur kimni-
gáfuna i lagi. Hann er ekki svo
litið forvitnilegur. Hann hefur
aldrei komist til neinna metorða
i Bandarikjaher. Þriggja
.stjörnu generálsbúningurinn
sem hann klæðist, er honum
fenginn vegna vegtyllna, sem
konungurinn Hassan af Afgahn-
istan veitti honum, en hann býr
nú i útlegð i New York. I skot-
skálanum, sem er innsti helgi-
dómur Wer-Bell hanga inn-
römmuð skiliri, sem votta að
Hassan kóngur hefur útnefnt
hann hershöfðingja i konung-
lega afganska hernum og þar á
ofan greifa og sérstakan ráð-
gjafa um öryggis- og leyniþjón-
ustumálefni.
Wer-Bell bendir með ánægju á
eitt vopn, sem honum er hug-
stætt öðrum fremur I vopna-
safni sinu, þar sem saman eru
komnir 110 rifflar og byssur
aðrar, en það er þrihleyptur
veiðiriffill, sem Hermann Gör-
ing gaf honum. Þá sýnir hann
gestum 150 bitvopn og 81
skammbyssu, auk 25 vélbyssa.
„Ýmist skýt ég menn með þeim
eða þá að ég leik mér að þeim”,
segir hann hróðugur. „Ég er
alltaf mjög hikandi að bera á
mér skotvopn, þvi mér hættir til
aðhugsamig lítt um, áðuren ég
grip til þess”.
Mikið af þvi sem hann segir,
er gorgeir 62 ára manns, sem
þráir viðurkenningu fyrir lit-
skrúöuga fortið sina, sem mikil
leyndarhula hvilir yfir. Það er
ekki út i loftið, að segja, að ævi