Tíminn - 12.04.1983, Blaðsíða 8

8
ÞRIÐJUDAGUR 12. APRÍL 1983
Útgefandi: Framsóknarflokkurinn.
Framkvæmdastjóri: Gísli Sigurðsson. Auglýsingastjóri: Steingrímur Gislason.
Skrifstofustjóri: Jóhanna B. Jóhannsdóttir. Afgreiðslustjóri: Sigurður Brynjolfsson.
Ritstjórar: Þórarinn Þórarinsson, Elias Snæland Jónsson. Ritstjórnarfulltrúi: Oddur
V. Óiafsson. Fréttastjórar: Kristinn Hallgrímsson og Atli Magnússon.
Umsjónarmaður Helgar-Timans: Guðmundur Magnússon. Blaðamenn: Agnes
Bragadóttir, Bjarghildur Stefánsdóttir, Friðrik Indriðason, Heiður Helgadóttir, Jón Guðni
Kristjánsson, Kristín Leifsdóttir, Samúel Örn Erlingsson (íþróttir), Skafti Jónsson, Sonja
Jónsdóttir. Útlitsteiknun: Gunnar Trausti Guðbjörnssson. Ljósmyndir:
Guðjón Einarsson, Guðjón Róbert Ágústsson, Árni Sæberg. Myndasafn:
Eygló Stefánsdóttir. Prófarkir: Flosi Kristjánsson, Kristín Þorbjarnardóttir,
María Anna Þorsteinsdóttir. Ritstjórn skrifstofur og auglýsingar:
Síðumúla 15, Reykjavik. Simi: 86300. Auglýsingasimi 18300. Kvoldsímar: 86387 og 86392.
Verð í lausasölu 15.00, en 18.00 um helgar. Áskrift á mánuði kr. 180.00.
Setning og umbrot: Tæknideild Tímans. Prentun: Blaðaprent hf.
Atvi n n uley sispost-
ular Geirsliðsins
■ Steingrímur Hermannsson, sjávarútvegsráðherra, hefur knú-
ið fram bráðabirgðalög um fjárhagslega aðstoð við fyrirtæki í
sjávarútvegi. Markmið þessara aðgerða er að koma í veg fyrir
stöðvun fyrirtækjanna næstu daga og vikur og þar með atvinnu-
leysi víða um land. Ljóst er að án þessara aðgerða hefði fjöldi
fólks misst atvinnu sína á næstunni.
Gömlu leiftursóknarpostular Geirsliðsins í Sjálfstæðisflokknum
afhjúpa skeytingarleysi sitt um atvinnu fólks með andstöðu sinni
við þessar ráðstafanir. Morgunblaðið gengur svo langt að kalla
þessi nauðsynlegu bjargráð „kosningasjóð“ Framsóknarflokksins.
Lengra er varla hægt að ganga í flokkspólitísku ofstæki.
Hins vegar þarf þessi afstaða Geirsliðsins ekki að koma á óvart.
Hún afhjúpar aðeins hið rétta eðli forystumanna Sjálfstæðis-
flokksins - það eðli sem reynt er í kosningabaráttunni að breiða
yfir til að villa um fyrir kjósendum. Þetta er eðli leiftursóknarinnar
gegn lífskjörunum, sem Sjálfstæðisflokkurinn boðaði í kosningun-
um 1979. Þeirri leiftursókn var hafnað af kjósendum. Sjálfstæðis
flokkurinn vék hins vegar ekki frá þeirri stefnu; hann faldi hana
bara og hyggst draga hana upp eftir kosningar ef hann kemst í
stjórnaraðstöðu. Þetta ætti þjóðin að vita m.a. vegna þess að
Gunnar Thoroddsen, forsætisráðherra, staðfesti þetta í eftir-
minnilegri kveðjuræðu sinni á Alþingi fyrr í vetur. Þá sagðist
forsætisráðherra hrjósa hugur við að heyra það kæruleysi, sem oft
kæmi fram í tali sumra Geirsmanna „um þetta geigvænlega böl
atvinnuleysisins, eins og það snerti ekki einn einasta hjartastreng
í brjóstum þeirra“.
Nei, atvinnuleysi snertir ekki „einn einasta hjartastreng í
brjóstum" ráðamanna Sjálfstæðisflokksins. Þess vegna eru lág-
marksráðstafanir til að koma í veg fyrir atvinnuleysi víða um land
fordæmdar af Geirsliðinu. Þar lifir enn trúin á „hæfilegt
atvinnuleysi" í anda Margrétar Thatchers, og trúin á leiftursókn
gegn lífskjörunum. Kjósendur þurfa nú að varast þá stefnu, og
boðbera hennar, engu síður en í kosningunum 1979.
Víðtæk samstaða
er nauðsynleg
Haraldur Ólafsson, dósent, skipar annað sætið á framboðslista
Framsóknarflokksins í Reykjavík. í ítarlegu viðtali, sem birtist í
Tímanum um helgina, fjallar hann m.a. um nauðsyn þess að ná
víðtækri samstöðu eftir kosningar um stefnu Framsóknarflokksins
í efnahagsmálum.
„Það, sem við viljum ná fram í efnahagsmálum, er fyrst og
fremst að hægja á verðbólgunni, sem sannarlega er að grafa undan
öllum atvinnurekstri í landinu", segir Haraldur Ólafsson í
viðtalinu. Hann bendir á að hindra verði víxlhækkanir verðlags
og kaupgjalds, og draga úr opinberri fjárfestingu. Einnig vekur
hann athygli á því, að erlendar skuldir landsmanna eru orðnar svo
miklar, að þær geta gert erfitt fyrir um ýmsar framkvæmdir á
næstu árum ef ekki verði gripið í taumana strax.
„Þessu takmarki okkar, að vinna bug á verðbóigunni, teljum
við að ekki verði náð nema með nokkurs konar þjóðarsamningi,
samkomulagi milli hagsmunaaðila. Við þurfum að koma á bæði
verðstöðvun og stöðvun kauphækkana, og hindra hækkun búvöru
og fiskverðs, og koma á jafnvægi í peningamálum. Við vitum að
þetta er hægt og við vitum líka að margt af þessu er bókstaflega
nauðsynlegt vegna þess, hve þjóðarframleiðsian hefur dregist
saman. Ég held að æskilegast væri að mjög víðtæk samstaða,
jafnvel þjóðstjórn, tækist til að hrinda þessu í framkvæmd“ sagði
Haraldur Ólafsson ennfremur.
Þótt ekki virðist miklar líkur nú í miðri kosningabaráttunni á
að víðtæk samstaða náist um nauðsynlegar aðgerðir í efnahags-
málum, þá hljóta ábyrgir menn að sjá hversu brýnt er fyrir
þjóðfélagið að sú almenna samstaða, sem Haraldur Óíafsson talar
hér um, náist strax að kosningum loknum. Framsóknarflokkurinn
hefur lagt fram tillögur sínar um efnahagsaðgerðir til tveggja ára.
Á grundvelli þeirra ætti að vera hægt að ná þjóðarsamstöðu um
baráttu gegn verðbólgunni og verndun atvinnu og lífskjara
landsmanna.
-ESJ
skrifad og skrafað
Full atvinna er
veigamesti árang-
urinn
■ Helgi H. Jónsson skipar
annað sæti á lista framsókn-
armanna í Reykjaneskjör-
dæmi. í grein sem hann skrifar
í Ingólf lítur hann yfir hið
pólitíska svið, nú þegar
þáttaskil eru í vændum.
Hann rifjar upp það sem
áunnist hefur og miður hefur
farið í stjórnarsamstarfinu og
skrifar m.a.:
Nú, þegar stjórnarsam-
starfinu er í reynd lokið og
menn eru sem óðast að tygja
sig til kosningabaráttu,
hljótum við að glöggva okk-
ur á reikningsskilum þeirrar.
ríkisstjómar sem verið hefur
við völd undanfarin ár. Mér
er engin launung á því, að ég
hef orðið fyrir vonbrigðum
með frammistöðu hennar í
efnahagsmálum. Stjórnin
lagði upp með gott veganesti
í þeim málum, efnahags-
stefnu, sem að verulegu leyti
var byggð á tilllögum fram-
sóknarmanna. Þegar til átti
að taka, reyndist stjórnin þó
ekki megnug þess að halda á
efnahagsmálum í samræmi
við þær tillögur. Tvær góðar
atrennur voru þó gerðar í
þeim anda og í bæði skiptin
kom í ljós, að árangurinn
varð eins og til var ætlast -
vérðbólgan minnkaði, án
þess að kaupmáttur rýrnaði.
Mönnum hefur verið
gjarnt að kenna þvergirðings-
hætti Alþýðubandalagsins
einum saman um, að ekki
tókst betur til. Og það er
auðvitað rétt, svo langt sem
það nær. Alþýðubandalaginú
virðist eins og fyrri daginn
um megn að skilja orsaka-
samhengi í efnahagsmálum.
En hinu má ekki gleyma, að
fleiri skipa þessa ríkisstjórn
með framsóknarmönnum en
alþýðubandalagsmenn. í
henni sitja líka sjálfstæðis-
menn. Og ekki verður komist
hjá því að minna á, að þeir
hafa ekki veitt ráðherrum og
þingmönnum Framsóknar-
flokksins þann stuðning sem
nauðsynlegur var, ef knýja
átti Alþýðubandalagið til
þess að taka þátt í aðgerðum
í efnahagsmálum.
Málefnalega er staða
Framsóknarflokksins því
góð, en mér sýnist fulljóst
eftir þetta stjórnarsamstarf,
að forystumenn flokksins
verða eftirleiðis að sýna meiri
snerpu í stjórnarsamstarfi.
Alþýðubandalagið virðist
því miður ekki skilja annað
tungumál en hörku, og ráð-
herrar sjálfstæðismanna hafa
látið sér lynda að sitja með
hendur í skauti.
Mikilvægasti árangur þess-
arar ríkisstjórnar er sá, að
henni hefur tekist að bægja
atvinnuleysi frá - og það er
sannarlega mikils vert. Tæp-
ast er nokkurt böl svartara en
stórfellt atvinnuleysi eins og
nágrannaþjóðir okkar hafa
rækilega fengið að kenna á.
þar ganga tugir milljóna
manna atvinnulausir. At-
vinnuleysi er ekki aðeins
spurning um efnahag fólks.
Ekkert er jafn sálardrepandi
og siðspillandi og atvinnu-
leysi.
Margir fslendingar þekkja
atvinnuleysi ekki af eigin
raun. En nú stöndum við ef
til vill á vegamótum í þeim
efnum. Stjórnarstefna á
næstu árum ræður miklu um
það hvernig til tekst í
atvinnumálunum. Full á-
stæða er til þess að hvetja
alla, og þá ekki síst ungt fólk,
til þess að skoða hug sinn vel
með tilliti til þess hvaða
flokkur er líklegastur til þess
að hamla gegn atvinnuleysi í
framtíðinni, áður en það
merkir við á kjörseðlinum.
Reynsfan erlendis sýnir, að
það er ekki hvað síst unga
fólkið, sem er að byrja að
vinna, og svo þeir sem teknir
eru að reskjast, sem verða
fyrir barðinu á atvinnuleys-
inu.
Framsóknar-
flokkurinn þarf
aukinn styrk
Nú eru ýmsar blikur á lofti
í íslenskum þjóðmálum, sem
fyrr er varir geta breyst í
skrugguél, ef við gætum ekki
að okkur. Þess vegna er
mikilvægt, að menn geri sér
nú glögga grein fyrir því og
íhugi það vel, hvernig þeir
ráðstafa atkvæðum sínum.
Efnahags- og atvinnu-
stefna framsóknarmanna
miðar að því að hefta verð-
bólguna án atvinnuleysis. Sá
tími er liðinn, þegar hluti
landsmanna gat leyft sér með
nokkrum rétti að hugsa sem
svo, að verðbólgan færði
þeim gróða. Nú er hún öllum
til bölvunar, einstaklingum
og fyrirtækjum. En til þess
að bregðast við henni, þarf
meira en vilja og heillavæn-
lega stefnu. Það þarf afl -
þingstyrk. Þann styrk þarf
Framsóknarflokkurinn að fá.
Vilji, kjarkur,
heilindi
Grein sinni lýkur Helgi
með þessum orðum:
Að ýmsu leyti er skiljan-
legt, að margir kjósendur séu
orðnir hvort tveggja, leiðir
og reiðir, vegna margvíslegra
einkenna í íslenskum stjórn-
málum, sem reyndar eru
einnig alþekkt fyrirbæri ann-
ars staðar.
Auðvitað þar oft - og oftar
en ekki - að miðla málum í
íslcnskum þjóðmálum eins
og jafnan hlýtur að vera í
lýðræðisþjóðfélagi. En mála-
miðlanir sem ekki eru annað
en útþynning um útvötnun á
hugmyndum, sem í upphaf-
legri mynd kunna að hafa
verið góðar, eru stundum
verri en ekki.
Fólk er skiljanlega búið að
fá sig fullsatt á stjórnmála-
mönnum, og flokkum, sem
segja eitt í dag, en annað á
morgun - eitt í stjórnarand-
stöðu en annað í stjórn.
Vilja þurfa menn að hafa,
einnig kjark til þess að standa
við skoðanir sínar, jafnvel
þótt það kunni að kosta þá
einhver atkvæði og hugsan-
lega stundaróvinsældir, og
heilindi eru til þess að söðla
ekki um frá einum degi til
annars af ótta við mögulegan
atkvæðamissi.
Vilji, kjarkur og heilindi -
í þeim orðum felast þær eig-
indir sem eiga að vera í
öndvegi í íslenskum stjórn-
málurn."
starkaður skrifar
AÐVARANIR
HAFA AHRIF
■ FORYSTUMENN stjórnmálaflokkanna og annarra fram-
boðsaðila mættu í útvarpinu á iaugardag og sunnudag til þess
að svara spurningum fréttamanna um helstu kosningamál og
þær lausnir, sem flokkarnir leggja áherslu á að því er varðar
helstu vandamál, sem við er að etja og takast þarf á við eftir
kosningarnar.
Það vakti nokkra athygli í þáttum þessum, að svo virðist
sem aðvaranir Framsóknarflokksins um hvílíkt glapræði sé að
efna til tvennra kosninga á þessu sumri á meðan efnahagsmálin
bíða órlausnar, séu farnar að hafa áhrif á forystumenn annarra
flokka. Þeir virðast vera farnir að gera sér grein fyrir því
ábyrgðarleysi, sem tvennar kosningar í sumar cru.
Það var sem kunnugt er eitt meginmál Sjálfstæðisflokksins
og Alþýðubandalagsins á síðasta þingi að knýja fram tvennar
kosningar á þessu sumri án tillits til þess, hvort eitthvað yrði
gert í efnahags- og atvinnumálum þjóðarinnar eða ekki. Það
eru vissulega ánægjuleg tiðindi ef forystumenn þessara flokka
eru nú loks að átta sig á því, að sú stefna þeirra er glapræði.
Batnandi mönnum er best að lifa, og vonandi fer svo, að
forystumenn þessara flokka átti sig sem fýrst á því að í öðrum
málum er einnig skynsamlegast að fara að stefnu Framsóknar-
flokksins. Þá kynni að nást eftir kosningar sú þjóðarsamstaða
um aðgerðir í efnahagsmálum, sem er flestu öðru nauðsyn-
legra.
SVAVAR Gestsson mætti í útvarpið fyrir hönd Alþýðu-
bandalagsins. Þar eins og annars staðar í áróðri Allaballanna
að undanförnu gætti aðeins árásar á einn flokk: Framsóknar-
flokkinn. Svavar var ekki að berjast við íhaldið, heldur
Framsóknarflokkinn, samstarfsflokk sinn í ríkisstjórninni.
Auðvitað mega framsóknarmenn láta sér það vel líka, því það
sýnir að Allaballar óttast stefnu og ábyrg vinnubrögð Fram-
sóknarflokksins og átta sig á því, að flokkurinn á af þeim
sökum góðan hljómgrunn. En það afhjúpar líka leynda þrá
forystu Alþýðubandalagsins: drauminn um sögulegar sættir,
um samstjórn með íhaldinu. Þess vegna tala forystumenn
Alþýðubandalagsins ekki iUa um Sjálfstæðisflokkinn um
þessar mundir. Þess vegna ráðast þeir bara að Framsóknar-
flokknum. Það má ekki skemma fyrír möguleikanum á
sögulegum sáttum íhalds og komma eftir kosningar.
ÓLAFUR Jóhannesson svaraði spurningum af hálfu Fram-
sóknarflokksins í þessum útvarpsþætti og gerði þar Ijósa grein
fyrír tillögum flokksins um aðgerðir gegn verðbólgu og til
verndar atvinnu landsmanna. Sú stefna er skýr og augljós og
nýtur vaxandi stuðnings meðal almennings, sem gerir sér grein
fyrír því að hún er raunhæf og tU þess fallin að draga skipulega
úr verðbólgunni án þess að leiða tU atvinnuleysis. Ólafur
svaraði spurningum fréttamanna af hUdeysi og ákveðni og
mUrílli þekkingu á málefnum þjóðfélagsins.
Slík þekking var hins vegar ekki tU staðar hjá sumum öðrum
forystumönnum, sem mættu tU leiks. Sérstaklega var þó
áberandi hvað fuUtrúar KvennaUstans voru upplýsinga- og
stefnulausir um öll helstu vandamál íslensks þjóðfélags í dag.
Þaðan er sýnUega ekki að vænta lausna á verðbólgumálum
eða aðgerða tU að tryggja fuUa atvinnu í landinu. -Starkaður.