Tíminn - 09.12.1983, Síða 8

8
FÖSTUDAGUR 9. DESEMBER 1983
Útgefandi: Framsóknarflokkurinn.
Framkvæmdastjóri: Gisii Sigurðsson. Augiýsingastjóri: Steingrfmur Gislason.
Skrifstofustjóri: Ragnar Snorri Magnússon. Afgrelðslustjóri: Sigurður Brynjólfsson.
Ritstjórar: Þórarinn Þórarinsson, Elías Snæland Jónsson. Ritstjórnarfuiltrúi: Oddur V.
Ólafsson. Fréttastjóri: Kristinn Hallgrimsson.
Umsjónarmaður Helgar-Timans: Atli Magnússon. Blaðamenn: Agnes Bragadóttir,
Bjarghildur Stefánsdóttir, Baldur Kristjánsson, Friðrik Indriðason, Guðmundur Sv .
Hermannsson, Heiður Helgadóttir, Jón Guðni Kristjánsson,
Jón Ólafsson, Kristín Leifsdóttir, Samúel Örn Erlingsson (íþróttir), Skafti Jónsson.
Útlitsteiknun: Gunnar Trausti Guðbjörnssson.
Ljósmyndir: Guðjón Einarsson, Guðjón Róbert Ágústsson, Árni Sæberg. Myndasafn:-
Eygló Stefánsdóttir.
Prófarkir: Kristín Þorbjarnardóttir, Flosi Kristjánsson, Guðný Jónsdóttir
Ritstjórn skrifstofurogauglýsingar:Siðumúla 15, Reykjavík.Simi: 86300. Auglýsingasími
18300. Kvöldsímar: 86387 og 86306.
Verð í lausasölu 20.00, en 22.00 um helgar. Áskrift á mánuði kr. 250.00.
Setning og umbrot: Tæknideild Timans. Prentun: Blaðaprent hf.
r
Aætlun um
landnýtingu
■ Davíð Aðalsteinsson hefur ásamt fjórum þingmönnum
öðrum endurflutt tillögu til þingsályktunar um landnytjaáætl-
un. Tillaga þessi varð ekki útrædd á síðasta þingi.
í tillögunni er lagt til, að ríkisstjórnin láti undirbúa áætlun
um landnýtingu og verði drögum að henni lokið fyrir árslok
1985. Áherzla verði lögð á sem hagkvæmasta nýtingu og
varðveizlu landgæða.
f greinargerð fyrir tillögunni segir m.a.:
„Nú, þegar unnið er að framkvæmd nýrrar landgræðslu-
áætlunar, er við hæfi að fylgja því starfi eftir með gerð
víðtækrar áætlunar er taki til hinna fjölmörgu þátta landnýt-
ingar í landbúnaði, svo sem nýtingar beitilanda og ræktunar
skóga. Enn fremur þarf að tryggja orkuvinnsluiðnaðinum
land til afnota. Huga þarf að landnotum vegna einstakra
mannvirkja og þéttbýlis, en einnig vegna útivistar og
sumarbyggða.
Einn af veigamiklum þáttum landnýtingar er nýting
úthagabeitar, bæði í heimalöndum og afréttum. Landbúnað-
urinn, einkum sauðfjárræktin, byggist á þessari miklu
auðlind, fjölbreyttum og kjarnmiklum gróðri. Framtíð
íslensks landbúnaðar hlýtur reyndar að byggjast mjög á
hóflegri og hagkvæmri nýtingu beitilanda.
Metum við framleiðslugildi úthagagróðurs að verðleikum?
Náttúrleg gróðurlendi eru veigamikil auðlind á tímum
síhækkandi orkukostnaðar. Til dæmis er hætt við að fram
leiðslukostnaður sauðfjárafúrða yrði mun hærri ef ekki tækist
að varðveita beitargæði úthaga, sérstaklega afréttanna.
Sem best samræmi þarf að vera á milli búfjárfjölda og
tiltæks haglendis í hinum ýmsu beitarsvæðum landsins. Því
þarf að koma á nánara samhengi á milli vals á búgreinum,
uppbyggingar og búfjárfjölda á sérhverri bújörð annars vegar
og hins vegar þeirra landgæða sem jörðin hefur til umráða.
Þannig verði ekki aðeins tekið tillit til ræktunarskilyrða,
heldur einnig og ekki síður landrýmis í heimahögum og
afréttum.
Hér kemur m.a til álita hvernig fjárfestingu er hagað í
landbúnaði, hvernig er hægt að koma á virkari og markvissari
stjórnun, hvernig er hægt að aðstoða bændur sem gera
róttækar breytingar í búskaparháttum“.
I greinargerðinni segir ennfremur:
„Gerð landnýtingaráætlunar verður einnig að taka til þarfa
orkuvinnsluiðnaðarins fyrir land. Orkulindir landsins eru ein
veigamesta auðlind þess, en nýting þeirrar auðlindar er
tiltölulega skammt á veg komin. Ef að líkum lætur mun
þjóðin í vaxandi mæli byggja afkomu sína á skynsamlegri
nýtingu innlendrar orku. Því er nauðsynlegt að tryggja
orkuvinnsluiðnaðinum nægilegt landrými, ekki síst til að
forðast árekstra í framtíðinni.
En landnýting varðar ekki aðeins hinn beina efnahagslega
afrakstur landsins. Með breyttum þjóðfélagsháttum og
auknum áhuga almennings á náttúruvernd, umhverfismálum
og útivist hefur komið í ljós að nauðsynlegt er að fjalla um
landnýtingu á breiðum grundvelli. Hin náttúrlegu gróður-
lendi eru viðkvæm fyrir óhóflegum ágangi, hvort sem er af
völdum fénaðar eða manna. Með bættum skilyrðum til
ferðalaga um óbyggðir landsins hefur sá vandi farið vaxandi.
Öll meðferð gróðurlendis er náttúruverndarmál. Nú er
ljóst, að ekki er unnt að komast hjá röskun lífríkja, t.d. með
virkjun fallvatna, vegagerð og framræslu mýra. Það, sem
skiptir meginmáli, er að meta vandlega allar aðstæður og leita
þeirra leiða, sem minnstri röskun valda og að skilningur ríki
varðandi hin ýmsu landnot.
Velferð þjóðarinnar í nútíð og framtíð byggist á því að
nýta af skynsemi þann auð sem fólginn er í gæðum landsins.
Ætla má að landnýtingaráætlun geti stuðlað að æskilegri
þróun á þessu sviði.“ Þ.|».
Uimm
skrifad og skrafad
VnSir Fra,
\Alusuisse 02
/sSsjsk
/ UðÍWT"- ** viur r0rs»«fa-
~~-- "X* ad I
7 /1,
/ %
/ /
mcð 'irtínrZ™*00 ‘Mð /
áafeá-arj
rfarandi
,r hsíu
1 ú'fidfu
"ruá/rysiil„ix
P‘"r‘+sfjar,),„
Pa,rrksfir,)j
v>rnet /,/
^rgarbra.
S°rgar„esi
f'hnska
A,/<‘l»gid
s"aunuVik
Góðar auglýsingar
og vondar
■ Þjóðviljinn hefur komið
upp um ógnarlegt samsæri og
flettir óvægilega ofan af hags-
munatenglsum Sambands
ungra framsóknarmanna og
heimsauðvaldsins og jafnvel
er ráðuneyti og sambandsfyr-
irtæki dregin inn í það
skuggalega ráðabrugg sem
felst í útgáfu þjóðmálatíma-
ritsins Sýnar, sem SUF gefur
út.
Því er slegið upp stórt á
útsíðu, að ungir framsóknar-
menn gefi út tímarit og að
útgáfan sé styrkt af Alusuisse
og ráðuneyti. Með djúp-
skyggni og þrauthugsuðum
rannsóknaraðferðum kemst
blaðið að því að höfuðpaur-
inn í samsærinu mikla sé
Halldór Ásgrímsson sjávar-
útvegsráðherra. Þetta er rök-
stutt með því að ráðuneytið
sem hann stýrir láti sér sæma
að auglýsa í þjóðmálaritinu.
Og ekki nóg með það, heldur
eru þræðirnir raktir til þess
athæfis Halldórs Ásgríms-
sonar að hafa verið sammála
öllum þirigmönnum, sem
sátu á síðasta þingi, utan
allaböllum, um að hætta að
selja ódýra orku til álversins
í Straumsvík og koma af stað
alvöru viðræðum um hækkun
rafmagnsverðsins, þegar allir
voru orðnir úrkula vonar um
að Hjörleifur hefði burði eða
finnar málgagnsins játuðu
opinberlega trú sína á komm-
únismann lifir enn góðu lífi.
Þá sáu þeir samsæri gegn sér
í hverju skoti og voru svo
þrúgaðir af samsæriskenning-
um sínum að sérhver athöfn
og atvik var túlkað frá sjónar-
hóli manna sem þjáðust af
ofsóknaræði.
Hinn gjörvilegi hópur fyrr-
verandi framsóknarmanna
sem ræður lögum og lofum á
málgagni þjóðfrelsisins hefur
að mestu verið laus við fyrr-
nefnda áráttu marxistanna.
En þegarkemuraðumfjöllun
um fyrrverandi flokksfélaga
kemur þessi erfðasjúkdómur
róttæklinga fram.
Engu er líkara en séð sé
ofsjónum yfir því, að ungir
framsóknarmenn hafa burði
til að gefa út vandað tímarit
um þjóðmál. Að gera auglýs-
ingar í slíku blaði tortryggi-
legar er náttúrlega fáránleg
fjarstæða. Blöð og tímarit
styrkja útgáfu sína með því
að selja rúm fyrir auglýsing-
ar. Um þennan sjálfsagða
þátt blaðaútgáfu þarf ekki að
hafa fleiri orð.
En hvernig væri nú að
Þjóðviljinn reyndi að temja
sér svolitla naflaskoðun, og
beindi djúphygli sinni að eig-
in útgáfu.
í sama tölublaði og reynt
er að gera tímarit SUF tor-
tryggilegt býður málgagn
verkalýðsbaráttunnar upp á
slíkan veislukost auglýsinga
að til fádæma telst á þeim bæ.
Ekki þarf lengi að fletta til að
sjá að hvert sambandsfyrir-
tækið af öðru styrkir útgáf-
una með stórum og smáum
auglýsingum. Það er ekki
maðkurinn í mysunni þar.
Fjöldi harðsvíraðra einkafyr-
irtækja styrkir málgagnið
með auglýsingaflóði og meira
að segja auglýsir fasteigna-
sala þar.
Þetta þarf allt að athugast
miklu, miklu nánar og finna
þá leyniþræði sem liggja milli
auðvaldsins og hrekklausra
baráttumanna þjóðfrelsisins.
Hver veit nema finna mætti
auglýsingu frá ráðuneyti ef
málgagnið sómakæra er
grannt skoðað, og jafnvel
gæti svo farið að eitt og eitt
frystihús hafi einhvern tíma
augiýst í Þjóðviljanum.
Og ef að rannsóknarmenn
legðu sig alla fram og leituðu,
aftur í tímann gæti svo farið
að þeir rækjust á eina og eina
auglýsingu frá sjálfum erki-
fjandanum, íslenska álfélag-
inu.
Þegar þeir svo finna
greiðslukvittanir frá ísal geta
þeir rýnt enn lengra inn í
naflann og leitt að því
hugann, hverjir styrkja út-
gáfu málgagnsins ef eingöngu
er litið á auglýsingu sem
getu til að ná viðunandi
samningum.
Og enn fleiri aðilar eru
dregnir fram í dagsljósið sem
framið hafa þann skuggalega
verknað að auglýsa í Sýn.
Hraðfrystihús Patreksfjarðar
og Vírnet hf. í Borgarnesi
hafa séð sér hag í því að
auglýsa í þessu víðlesna blaði
og er þess sérstaklega getið í
listilegum ramma í glæsilegri
útlitsteiknun eins og hæfir
uppljóstrunum af þessu tagi.
Um Vírnet h.f. er ekki getið
nánar í fréttinni, en vænta
má að síðar verði skýrt frá
tengslum þess fyrirtækis í
samsærinu. Hins vegar eru
rekstrarerfiðleikar frysti-
hússins tengdir hermangsfé
Regins og Olíufélagsins en
samsullið ekki skýrt nánar.
Það vekur sérstaka athygli
uppljóstrarans að Tomma
hamborgarar, SÍS fyrirtæki
og fasteingasala í Keflavík
skuli hafa lagst svo lágt að
styrkja þjóðmálarit Sam-
bands ungra framsóknarm-
anna, með því að birta þar
auglýsingar.
Styrkir Alusuisse
Þjóðviljann?
Þær athyglisverðu upplýs-
ingar sem Þjóðviljinn dregur
fram í dagsljósið eru fróðleg-
ar fyrir þá sök, að berlega
kemur í ljós, að arfleifðin
mikla frá þeim tíma er skrif-
Forsætisráðherra leggur til að
Alþingi sameinist um
ályktun umafvopnun
■ Miklar umræður hafa staðið yfir á
Alþingi um vígbúnaðarkapphlaupið og
takmörkun vígbúnaðar. Þrjár þings-
ályktunartillögur voru til umræðu, og
þótt rætt hafi verið sérstaklega um
hverja fyrir sig er þetta málefni þess eðlis
að eðlilega féllu umræðurnar hver um
sig í sama farveg. Því var það að
Steingrímur Hermannsson forsætisráð-
herra lagði til að utanríkisnefnd fjallaði
um allar tillögurnar samtímis og að
leitað verði eftir samkomulagi um að
Alþingi sendi frá sér eina ályktun um
þessi mikilsverðu efni, sem allir þing-
flokkar geti sameinast um.
Tillögurnar eru, ein frá þingmönnum
Sjálfstæðisflokksins um afvopnun og
takmörkun vígbúnaðar. Önnur er um
nauðsyn afvopnunar og tafarlausa stöðv-
un á framleiðslu kjarnorkuvopna. Flutn-
ingsmenn eru úr öllum þingflokkum
nema Sjálfstæðisflokknum og hið sama
er að segja um hina þriðju sem fiallar um
stöðvun uppsetningar kjarnorkuflug-
vopna og framhald samningaviðræðna í
Genf.
Sem fyrr segir fóru fram miklar við-
ræður um öll þessi mál og féllu skoðanir
manna mjög í sama farveg, það er að
brýna nauðsyn beri til að hafist verði
þegar handa um raunverulega samninga
um afvopnun.
Steingrímur Hermannsson sagði að
allar tillögurnar og umræður um þær
lýstu áhyggjum þingmanna yfir þeirri
þróun sem orðið hefur í vígbúnaðar-
kapphlaupinu og að þar beri að spyrna á
móti og okkur beri að leggja það lóð á
vogarskálina sem stuðli að jákvæðri
viðleitni til að afstýra frekari vígbúnaði.
„Ég verð að viðurkenna það að eftir
því sem ég kynni mér þessi mál, þá sýnist
mér áberandi að í raun og veru veit
enginn hvert stefnir, og mér finnst
eiginlega enginn gera sér grein fyrir hvað
er að gerast. Þetta eru allt meira og
minna getsakir. Þó eru nokkur atriði
ljós. Þegar er til í heiminum miklu meira
en nóg af gjöreyðingarmætti til að eyða
öllu lífi. Það þarf ekki meira, og það
skiptir í raun og veru engu máli hvort
það eru einhver fleiri hundruð eldflauga
fleiri í Evrópu eða ekki.
Því miður er þessum vopnum þó
fjölgað og menn óttast að því fleiri sem
þau eru, því meiri hætta er á að slys geti
orðið. Stórveldin nota það gjarnan sem
átyllu að hitt veldið hafi náð eitthvað
framar og jafnvæginu sé raskað. Nú
blasir við að Sovétríkin hafa komið upp
nokkur hundruð eldflaugum af nýrri
gerð sín megin landamæra, sem geti eytt
því sem er nær og þurfi því líklega ekki
að nota stórtækari eldflaugar í því skyni.
Þá er því haldið fram að nauðsynlegt sé
að koma upp eldflaugum á móti til þess
að halda jafnvægi. Ég sé satt að segja
ekki til hvers þetta leiðir og tek eindregið
undir þær áhyggjur sem mér sýnist allir
þingmenn hafa af þessum málum.“
Að lokum sagðist forsætisráðherra
leggja áherslu á að tillögurnar allar verði
sem fyrst teknar fyrir í utanríkismála-
nefnd og að leitað verði eftir samkomu-
lagi um eina ályktun sem lýsi áhyggjum
íslendinga á þeirri þróun sem nú á sér
stað. Taldi hann það verðugasta máls-
meðferð og hina einu réttu, fremur en
að menn væru að skiptast í hópa,
kannski meira af óljósu orðalagi heldur
en öðru, og taldi að þingheimur ætti að
geta náð saman um þetta atriði.