Tíminn - 30.01.1987, Síða 8

8 Tíminn
Föstudagur 30. janúar 1987
Tíminn
MÁLSVARIFRJÁLSLYNDIS, SAMVINNU 0G FÉLAGSHYGGJU
Útgefandi: Framsóknarf lokkurinn og
Framsóknarfélögin í Reykjavík
Framkvæmdastjóri
Ritstjóri:
Aðstoðarritstjóri:
Fréttastjórar:
Auglýsingastjóri:
Kristinn Finnbogason
NíelsÁrni Lund
OddurÓlafsson
Birgir Guðmundsson
Eggert Skúlason
SteingrímurGíslason
Skrifstofur: Síðumúli 15, Reykjavík. Sími: 686300. Auglýsingasími:
18300. Kvöldsímar: Áskrift og dreifing 686300, ritstjórn 686392 og
686495, tæknideild 686538. Setning og umbrot: Tæknideild Tímans.
Prentun: Blaöaprent h.f. Kvöldsímar: 686387 og 686306
Verð í lausasölu 50.- kr. og 60.- kr. um helgar. Áskrift 500.-
Umboðsmaður
Alþingis
Forsætisráðherra, Steingrímur Hermannsson mælti á
mánudaginn var fyrir frumvarpi til laga um umboðs-
mann Alþingis.
Frumvarpið er samið að ósk forsætisráðherra af
hæstaréttarlögmönnunum Eiríki Tómassyni og Jóni
Steinari Gunnlaugssyni og er samhliða frumvarpi til
stjórnsýslulaga sem lagt var fram á Alþingi á sama tíma.
Bæði þessi frumvörp eru liður í þeirri stefnu ríkisstjórn-
arinnar að endurskipuleggja stjórnkerfið, m.a. í því
skyni að auka réttaröryggi.
í frumvarpinu felst að stofnsett verði embætti um-
boðsmanns Alþingis, sem hafi það hlutverk að hafa í
umboði Alþingis eftirlit með stjórnsýslu ríkis og sveitar-
félaga.
Pá er honum einnig ætlað að taka við kvörtunum á
hendur opinberum stjórnvöldum og stjórnsýslumönn-
um frá fólki sem þykir misgért við sig. Þessar kvartanir
ber honum að rannsaka og ef hann telur að þær séu á
rökum reistar gerir hann tillögur um hvernig menn geti
náð fram leiðréttingu mála sinna.
í Svíþjóð, Danmörku og Noregi þar sem reynsla
hefur fengist af þessu fyrirkomulagi í langan tíma er það
samdóma álit að með þessari skipan hafi fundist virk
leið til aðhalds með stjórnvöldum sem hafi bætt mjög
stjórnsýslu landanna án þess að verða of þung í vöfum.
í framsöguræðu sinni með frumvarpinu sagði forsætis
ráðherra m.a.: „Mönnum hefur orðið æ ljósara með
aukinni stjórnsýslu og viðameira framkvæmdavaldi að
tryggja þarf betur en gert er að réttur sé ekki brotinn á
einstaklingum, að rangindum verði ekki beitt við
málsmeðferð hjá stjórnvöldum landsins og að löggjafar-
valdið geti haft nánara eftirlit með því að lögum sé
fylgt.“
Enginn vafi er á að með því að að setja á stofn
embætti umboðsmanns Alþingis samhliða því sem
lögfestar væru reglur um málsmeðferð í stjórnsýslunni
skapar þingið einstaklingum tækifæri til að leita réttar
síns með skjótum og áhrifamiklum hætti. Hér er því
tvímælalaust komið til móts við vaxandi óskir almenn-
ings um hert aðhald að stjórnvöldum.
í framsögu sinni gat forsætisráðherra þess að hann
hefði orðið var við það í vaxandi mæli að fólk telji sig
ekki fá eðlilega málsmeðferð í stjórnkerfinu; stjórnar-
ráði eða stofnunum ríkisins, og af þeim sökum legði
hann áherslu á samþykkt frumvarpsisn. Með því væri
stigið mjög stórt skref í þá átt að tryggja borgurum
öryggi í samskiptum sínum við stjórnvöld.
í lok framsöguræðu sinnar sagði forsætisráðherra:
„Ég hef sannfærst um það betur og betur með hverju
árinu sem líður að orðið er tímabært í okkar þjóðfélagi,
sem stöðugt verður stærra og flóknara að starf umboðs-
manns verði sett á fót, og vil leyfa mér að vona að það
geti orðið á þessu þingi.“
Tíminn tekur undir þessi orð forsætisráðherra og
væntir þess að Alþingi geti afgreitt þetta réttindamál
fólksins sem fyrst.
fþróttamannvirki
í gær las Garri Morgunblaðlð
sitt af athygli, likt og jafnan endra-
nær. Eins og Garri hefur margoft
bent á er Morgunblaðið ákaflega
fróðlegt blað, þótt það sé kannski
ekki að sama skapi gott blað. En
vilji menn fræðast um bröltið í
valdaklíkunum ISjálfstæðisflokkn-
um þá er yfirleitt hægt að lesa
töluvert um það efni á millilínanna
þar. fcíkt og í Prövdu.
En það var lítil frétt sem Garri
hnaut um í Morgunblaðinu í gær.
Þar sagði blaðið frá því með miklu
stolti að borgarstjórn, þ.e. íhalds-
meirihlutinn þar, hefði samþykkt
að veita „20 milljónum króna á
þessu ári til uppbyggingar íþrótta-
mannvirkja á íþróttasvæðum níu
helstu hverfafélaga í borginni'*.
Líka sagði Mogginn þarna jafn-
stoltur að „þá hefur verið ákveðið
að veita 12,5 milljónum króna í
vélfryst skautasvell í Laugardal“.
Það eru allir sammála um að
styrkja beri aðstöðu til íþrótta,
bæði í Reykjavík og annars staðar
á landinu. En hér er að því að gæta
að samtímis þessu hefur borgar-
stjórinn í Reykjavík ákveðið að
láta sameiginlegan sjóð borgarbúa
kaupa undir sig drossíu sem kostar
nærri fjórðung þess sem leggja á í
skautasvellið í Laugardal, eins og
Garri minntist á fyrir nokkrum
dögum.
Ef borgarstjórinn hefði látið sér
nægja, segjum níu hundruð þúsund
króna bíl, sem flestir þegnar hans
myndu nú til dæmis telja sig nokk-
uð fullsæmda af, þá hefði Morgun-
blaðið getað slegið þessu enn
myndarlegar upp. Þá hefði blaðið
til dæmis getað slegið upp fyrir-
sögninni „22 milljónir til íþrótta-
mannvirkja hvcrfafélaga,“ eða þá
undirfyrirsögninni „14,5 milljónir í
vélfryst skautasvell".
Félagsmenn íþróttafélaganna í
Reykjavík hafa það þar með svart
á hvítu hvert þeir hafa runnið,
peningarnir sem annars hefði til
dæmis mátt nota til að auðvelda
þeim að sinna heilbrigðum og holl-
um tómstundastörfum.
Steffna
Alþýðubandalagsins
Gárri verður aukheldur að segja
Re^yavik: #
20 milljómE til
íþróttamannviriga
hverfafélaga
ívélfrystskautasyel
12,5 miHjonir
ar íþróttamann t^hverfafélaga
svæðum níu érj Var veitt
iborginm.As,ðastoán
4,5 miUjónum td þessar^ ^
framkvæmda. ^ mUy6num
“rSSaáaísssa
kvæmdir felagan S ráttavöll-
VÍð ^ kt°antósVs búninlsaðstöðu.
um utanh . frágang a
áhorfendasyæði g verður veitt 1
íþróttasvæðinu en aBSheimita.
{Pé til íþrtttahusa eða felag,verður ]
Styrkur til þeirra byggmg
með öðrum Vustti- . leggja
» íVirÁH °
það eins og er að Þjóðviljinn hefur
oft verið skemmtilegri og stefnu-
fastari en núna undanfarið. Það er
engu likara en að einhver doði hafi
slegið sér niður þar á bæ. Helst er
svo að sjá að blaðið hafi týnt stefnu
Alþýðubandalagsins og reiki nú
um í cinhvers konar pólitísku
myrkri.
Þó má vera að skýringuna á
þessu sé að finna í aðsendri grein i
blaðinu í gær eftir Rúnar Ármann
Arthursson. Hún er rituð í tilefni
af leiðara sama blaðs frá fimmtu-
degi í siðustu viku, þar sem deilt
var á Kvennalistann og heimtað að
hann kæmi fram með sjálfstæða
stefnu sem réttlætti framboð hans
á móti konum í baráttusætum hjá
öðrum flokkum víða um land. Þar
virtist blaðið vera að tala um
vinstri stefnu, því að spurt var hvað
greindi stefnu Kvennalistans í fé-
lagsmálum frá stefnu Alþýð-
ubandalagsins og Alþýðuflokksins.
í greininni frá í gær er þetta rakið
og síðan segir:
„Með sömu rökum mætti
kannski spyrja hvort ekki sé nóg að
hata aðeins einn stjórnmálaftokk í
stað þeirra fjögurra sem lengstan
aldur eiga í íslenskri pólitík. Þar
séu karlar yfirleitt í efstu sætum
sem stefni Oestir að þvísama, þ.e.
að komast til áhrifa fyrir sig og sína
innan ríkjandi þjóðfélagskerfís.
Það mætti líka segja að til að
vera trúverðugur kostur í íslenskrí
pólitík þyrftí Alþýðubandalagið að
gera betur grein fyrir sinni sérstöðu
en því hefur auðnast undanfarin
ár. Að sú mannúð og bræðraþel
sem krístallast í þeirrí félagslegu
þráhyggju að vilja fyrst og síðast
hafa vit fyrir öðru fólki megi heita
samnefnari hinna sjálfskipuðu fél-
agshyggjufíokka, þótt engir telji
sig vita eins vel og silkisófagengi
Alþýðubandalagsins hvað aum-
ingjans verkalýðnum sé fyrir
bestu.“
Þá hafa menn það. Kannski hér
sé komin skýringin á hvarflanda-
hætti Þjóðviljans síðustu vikurnar
og mánuðina?
Garri.
VÍTT OG BREITT
Baráttuglatt silkisófagengi
Eins og allir vita er Alþýðu-
bandalagið afskaplega menningar-
legur stjórnmálaflokkur. Kveður
stundunr svo ramrnt að áhuga
fiokksins á fögrum listum og fram-
úrstefnutildri sér í lagi, að starf-
semin líkist fremur klúbbi fagur-
kera og listnautnafólks en stjórn-
málaafli.
Það er auðvitað lofsvert að láta
sér annt um listir og menningu og
stuðla þannig að fögru mannlffi.
En of mikið má af öllu gera og
listadekrið getur tekið á sig hjákát-
legar nryndir, svo sem eins og
þegar farið er að beita menningar-
framleiðendum sem dráttarjálkum
fyrir vagn harðsvíraðra stjórnmála-
þrasara til að bregða menningar-
svip á innantómt orðagjálfur.
Á lista Alþýðubandalagsins í
Reykjavík er fríður flokkur
annálaðra skemmtikrafta og orðs-
ins listafólks. Allt er þetta fólk
sérstakir málsvarar hinna stritandi
stétta, eins og allir þeir sem ganga
til liðs við Svavar formann.
Verkalýðsflokkurinn aldni
gleymir ekki þeim rótum sem hann
er sprottinn af. Innan um fræðinga
margs konar, söngfólk og leikfólk
og höfunda er að finna á listanum
alvöru alþýðufólk. í 15. sæti er
sóknarkona og dagsbrúnarverka-
maður í því 29. Það er mikil
upphefð fyrir félagana að sjá af
hvílíkum krafti stéttabaráttan er
háð í þeim flokki sem gefur sig út
fyrir að vera brynvörn verkalýðs-
Úrval hinna hæfustu
En það er ekkert sjálfgefið að
próflaus verkalýður kunni fótum
sínum forráð í baslinu við að bæta
lífskjörin. Aðrir kunna að vera
miklu færari að hífa láglaunastétt-
irnar upp úr eymdinni, svo sem
eins og það andríka fjölefli sem
skipar hirð Svavars formanns.
Til eru sósíalistar sem draga í efa
að Alþýðubandalagið sé sá stað-
fasti félagshyggjuflokkur sem látið
er í veðri vaka. Rúnar Ármann
Arthúrsson, skáld og rithöfundur,
ritar litla hugleiðingu í Þjóðvilj-
ann. Hann var áður blaðamaður
við málgagnið og síðar ritstjóri
Jötuns, málgagns allaballa á
Suðurlandi. Tilefnið er leiðari í
Þjóðviljanum, þar sem kvenna-
listakonur eru sakaðar um að vera
ekki trúverðugar í stjórnmálum og
stefnulausar.
Rúnar Ármann dregur stefnu-
festu sjálfs Alþýðubandalagsins í
efa. Hann skrifar: „Það mætti líka
segja að til að vera trúverðugur
kostur í íslenskri pólitík þyrfti
Alþýðubandalagið að gera betur
grein fyrir sinni sérstöðu en því
hefur auðnast undanfarin ár. Að
sú mannúð og bræðraþel sem krist-
allast í þeirri félagslegu þráhyggju
að hafa fyrst og síðast vit fyrir öðru
fólki megi heita samnefnari hinna
sjálfskipuðu félagshyggjuflokka,
þó engir telji sig vita eins vel og
silkisófagengi Alþýðubandalagsins
hvað aumingjans verkalýðnum sé
fyrir bestu."
Fyrir alllöngu fór að brydda á
þeim forsjármönnum verkalýðs-
stéttanna, sem Rúnar Ármann
kallar silkisófagengi. Þá var liðið
gjarnan kallað nautavöðva- og
rauðvínssósíalistar, og fyrir utan
áhuga sinn á félagslegri forsjá
verkalýðsins einkenndust áhuga-
málin af menningarsköpun og leð-
urdregnum mublum.
Þessi lífslistarstefna allaballanna
sækir á og er ekkert nema gott eitt
um hana að segja. En það vill bara
svo til að stjórnmálabaráttan snýst
um sitthvað fleira en lífsnautnina
frjóu eina saman.
Silkisófagengi Alþýðubanda-
lagsins er áreiðanlega hið mætasta
fólk sem kann að auðga andann og
láta sér líða vel. En tekið skal
undir efasemdir Rúnars Ármanns
um að það viti öðrum betur hvað
aumingjans verkalýðnum er fyrir
bestu. En sjálfsagt vita stritstéttirn-
ar það og velja sér þá þingfulltrúa
sem þeim er fyrir bestu. OÓ