Tíminn - 31.01.1987, Blaðsíða 10

Tíminn - 31.01.1987, Blaðsíða 10
ffnlLAUSARSXÖÐURHJÁ [Wl REYKJAVIKURBORG Leiðbeinendur óskast Félagsmálastofnun Reykjavíkurborgar óskar eftir að ráða starfsmenn í hlutastörf til að annast leiðbeiningu/stuðning viðdaglegan heimilisrekstur á: 1. Áfangastað, þar sem heimilismenn búa tak- markaðan tíma. 2. Varanlegt sambýli öryrkja. Hér er um að ræða krefjandi og áhugaverð störf sem gætu hentað sem hlutastörf með námi og'eða heimilisstörfum. Upplýsingar gefa, Helga Jóhannesdóttir, félags- ráðgjafi og Rúnar Halldórsson í síma 685911. Umsóknum ber að skila til Starfsmannahalds Reykjavíkurborgar, Pósthússtræti 9, 5. hæð, á sérstökum eyðublöðum sem þar fást. A Útboð Bæjarsjóður Kópavogs óskar eftir tilboðum í byggingu 2. áf. Hjallaskóla í Kópavogi. Verkið felst í að byggja 885 m! skólahús á einni hæð úr steyptum einingum og skila því að mestu leyti tilbúnu undir tréverk. Sökklar hafa verið steyptir fyrir þennan áfanga. Útboðsgögn eru afhent á tæknideild Kópavogs, Fannborg 2, 3. hæð gegn kr. 10.000 skilatryggingu. Tilboðum skal skila á st. miðvikudaginn 11. febrúar kl. 11.00 f.h. og verða þá opnuð í viðurvist þeirra bjóðenda sem þar mæta. Byggingarverkfræðingur Kópavogs. IAUSAR STÖÐUR HJÁ REYKJAVIKURBORG Er í þér einhver unglingur? Langar þig aö starfa meö unglingum, fyrir unglinga og í þeirra hópi? Úti og inni? ( gleði og sorg? Er það? Þá er útideildin þín deild. Og svo skemmtilega vill einmitt til að við ætlum að fara að bæta við starfsmönnum til að sinna leitarstarfi í dag- og kvöldvinnu. Einnig leitum við að starfsmanni til að vinna með hóp unglinga í vímuefna- vanda. Við veitum upplýsingar um starfið í síma 20365 alla virka daga frá kl. 13-16.00. Auk starfsgleðinnar þarf umsækjandi að hafa menntun og/eða reynslu af unglingastarfi. Þá er bara að skrifa umsókn og leggja hana inná Starfsmannahald Reykjavíkurborgar, Pósthússtræti 9, 5. hæð á eyðublöðum sem þar fást, fyrir 13. febrúar. Ráðunautur í fiskeldi Búnaðarfélag íslands óskar að ráða landsráðu- naut í fiskeldi. Starfið verður einkum í því fólgið að leiðbeina bændum og félögum þeirra, er hafa í huga að stunda matfiskeldi og, eða seiðaeldi. Nánari upplýsingar um starfið veitir búnaðarmála- stjóri. Umsóknarfrestur er til 1. mars 1987. Búnaðarfélag íslands Bændahöllinni Pósthólf 7080 127 Reykjavík Sími19200 Laxveiðimenn Tilboð óskast í veiðirétt í Svalbarðsá í Þistilfirði. Tilboð þurfa að hafa borist fyrir 1. mars nk. merkt tilboð. Réttur áskilinn til þess að taka hvaða tilboði sem er eða hafna öllum. Nánari upplýsingar gefur Sigtryggur Þorláksson, Svalbarði 681 Þórshöfn sími 96-81292. 10 Tíminn Laugardagur 31. janúar 1987 MINNING Rannveig Hjartardóttir Fædd 1. mars 1902 Dáin 22. janúar 1987 Rannveig Hjartardóttir fæddist á Eyvindarstöðum í Kelduhverfi N- Þingeyjarsýslu 1. mars 1902, dóttir hjónanna Hjartar Helgasonar og konu hans Maríu Björnsdóttur sem var systir ömmu minnar, Hólmfríð- ar. Þær voru ættaðar úr Skagafirði. Ekki kann ég skil á ætt Hjartar en ég ætla að hann hafi verið aðfluttur í Kelduhverfið eins og María. Þau hófu búskap skömmu fyrir aldamót á jörðinni Eyvindarstaðir, sem er heiðarbýli í Bláskógarheiði og var svo sannarlega engin kosta jörð í þá daga, ekki einu sinni bæjarlækur í landi hennar og var því allt vatn sótt í brunn sem var þar, en hann vildi oft þorna í þurrkum og varð þá að sækja vatn á hestum eða bera það heim í fötum langa leið. Á fyrstu búskaparárum Maríu og Hjartar var oft þröngt í búi hjá þeim, því börnin urðu fjögur, Óli, Rannveig, Stefnir og Helgi. María dó á miðjum aldri og tók þá Rannveig við bústjórn heima, en bræðumir sáu um útiverk- in, eins og þá var títt. Ekkert þeirra systkina giftist né átti böm og' bjuggu þau alla tíð á Eyvindarstöð- um og gerðu jörðina að ágætis bújörð, en nú er hún komin í eyði þvf enginn var erfinginn til þess að taka við búinu og ekki þykir lengur fýsilegt að byggja heiðarjarðir þó þar sé komið bæði rafmagn og vatn. Nú eru þau öll dáin systkinin á Eyvindarstöðum og gaf Rannveig sveitarfélaginu jörðina eftir sinn dag og bað þá vel að njóta. Ég kynntist þessum systkinum fyrst árið 1937 er ég fór með móður minni að heimsækja þau og hélst sá kunningsskapur alla tíð síðan. Það mun hafa verið um 1959 að við hjónin fórum að koma þangað á sumrin og þótti okkur ætíð gott að koma þar á bæ, enda alltaf frábær- lega vel tekið á móti okkur enda held ég að við höfum verið þar aufúsugestir. Ég átti oft tal við hana, hvort hún vildi ekki flytjast í marg- mennið, en hún aftók það, hún sagðist ekki vera ein á meðan hún hefði skepnurnar sínar hjá sér, þær vom nú ekki margar hin síðari ár, nokkrar ær og köttur. En svo vom það bestu vinirnir hennar, fugl- arnir, þeim gaf hún allan veturinn og var þar því ótrúlegur fjöldi fugla í garðinum hjá henni, en trjágarður- inn var hennar helsta stolt í lífinu. Ég hef aldrei kynnst öðrum eins kærleika til dýra eins og hjá henni, en þau voru ekki henni öll jafn kær t.d. lokaði hún köttinn alltaf inni meðan fuglamir vom með unga í garðinum, vildi ekki eiga það á hættu að hann gerði þeim mein. Einnig stundaði hún geitabúskap í langan tíma og þótti henni þær kosta skepnur og afurðagóðar. Rannveig gat verið hryssingsleg í tali og hafði ákveðnar skoðanir á mönnum og málefnum enda vel lesin, átti gott bókasafn og las allt á milli ástarsagna og vísindarita og gat því látið í ljós skoðanir sínar um hin ýmsu málefni sem vom á döfinni hverju sinni. Lífsbaráttan hafði verið henni hörð og oft miskunnarlaus og hafði hún því lítið álit á amlóðum og þeim sem söfnuðu skuldum, en sá háttur var á þeirra bæ að áður en fest var kaup á vél eðá öðru þá var safnað fyrst fyrir því, síðan keypt og ekkert skrifað enda áttu þau systkin víst ævinlega inni hjá Kaupfélaginu en ekki öfugt, enda fór svo að lokum að eigur þeirra bmnnu upp í verðbólg- unni, því ekki var verið að verð- tryggja eignirnar með skuldasöfnun eins og tfðkaðist víða á þeim tíma, enda held ég að hún hafi ekki ætlað sér að safna í sjóði, henni nægði að eiga fyrir útförinni og það átti hún og gerði ráðstafanir að hún færi veglega fram. Þeim fækkar nú óðum sem fædd- ust um aldamótin og máttu sjá þær miklu breytingar sem hér urðu á mannlífinu, úr sárustu fátækt þar sem fólk hafði hreinlega ekki nóg til hnífs og skeiðar, og í þá velmegun sem nú rfkir hér. Ég minnist þess oft með þakklæti þegar ég kom að Eyvindarstöðum oft þreyttur á sál og líkama á ámnum þegar þorska- stríðin geisuðu hér á miðunum, þá var gott að koma á þennan friðsæla bæ þar sem fáir komu, nema fuglarn- ’ ir hennar Rannveigar og leggja sig á hefilbekkinn í gamia eldhúsinu hennar þar sem hún eldaði við tað og sprek, svo stundum sást ekki handa skil í eldhúsinu fyrir reyk, ; enda var allt annað og betra bragð af ketinu sem hún steikti yfir kabyss- unni en því sem eldað var í fína eldhúsinu uppi á lofti. Þá sagði hún mér frá lífinu í heiðinni, enda hafi gengið á ýmsu hjá þeim bæði í skiftum við menn og málleysingja og brýndi þá frænka stundum röddina og gat verið býsna hörð út í samfé- lagið, en þá vék ég oft talinu að fuglunum, þá lækkaði röddin og varð svo undur blíð að ég leit stundum upp til að aðgæta hvort hér væri komin álfkona inn í samtalið. Ég held að svona sérstæðir einstakl- ingar heyri bráðum sögunni til, því að í nútfma kapphlaupi um lífsgæðin þrífast ekki svona persónuleikar. Rannveig bjó ein á Eyvindarstöð- um síðustu 7 árin eftir að bræður hennar dóu og var sá háttur hafður á, að hún hafði tilkynningaskyldu einu sinni á dag við nágrannabæina, lengst af við bæinn Hól og ber að þakka þá ræktarsemi sveitunga hennar að veita henni þessa þjón- ustu. Rannveig gerði ekki víðreist um dagana, hún fór ekki lengra af bæ en til Akureyrar og til Egilsstaða á lífsleiðinni og táldi sig ekkert erindi eiga til Reykjavíkur. Rannveig átti ánægjulegt ævikvöld á Dvalarheimil- inu Hvammi á Húsavík, þar dvaldi hún tvö síðustu æviárin og er mér sagt að hún hafi verið þar hvers manns hugljúfi og tók þátt í þeirri starfsemi sem þar fór fram, af heilum hug. Hún fékk hægt andlát sátt við Guð og menn. Guðmundur Kjærnested ÁRNAÐ HEILLA Olafur Stefánsson Undarleg eru þau örlög oft hjá íslenska bóndanum á þessari öld, að þurfa að skipta um umhverfi. Yfir- gefa náttúruna, landið og búsmalann sem hann hefur máske bundist sterk- um tilfinningaböndum. Ólafur Ste- fánsson, sem fagnar sjötugsafmæli í dag, er einn þeirra íslensku bænda, sem þurft hefur að yfirgefa víðáttuna sína og hasla sér völl að nýju á mölinni. Og það hefur ekki verið nein venjuleg sveit, þar sem Ólafur bjó, á Fjöllum. Samt dylst engum, sem notið hefur gestrisni þeirra Ólafs og Kristínar Gunnlaugsdóttur hans góðu konu á Löngumýri 12 Akureyri, að heimili þeirra er rök- rétt framhald af búskapnum á Fjöllum. Þau hjón hafa haldið rausnarbú á Löngumýrinni og þar hafa margir notið góðs af höfðingsskap þeirra í - áranna rás. Það var fyrir árþúsundi, - eða að minnsta kosti 15 árum, að erfiðustu unglingarnir sem þá stunduðu nám við Menntaskólann á Akureyri, lentu saman í kompaní, sem þá var kallað Matarfélagið í Löngumýr- inni. 1 þessu kompaníi voru menn einsog Kjartan Stefánsson þá frjáls- • lyndur íhaldsmaður.en er nú rit- stjóri Frjálsrar verslunar, þeir Hall- yrmingar Gunnlaugur og Guttormur Sigurðssynir þá ungmennafélags- sinnaðir framsóknarmenn, en nú er Guttormur höfuðsmaður Ananda Marga á íslandi, en. Gunnlaugur reikull mikro-makrófílósóf auk þess að vera þjóðfélagsfræðingur. Enn fremur sá sem þessar línur skrjfar fyrir hönd hópsins og Ævar Kjart-Í frá Víðihóli sjötugur ansson, en við vorum þá byltinga- \ sinnaðir framsóknarmenn en gerð- umst hægfara anarkókratar með tímanum. Þessi hópur, og tilfallandi gestir settust til matar, þar sem var á borðum íslenskur matur, blóðmör, magáll, hrútspungar, saltket, hangið ket af Fjöllum og í endurminning- unni margt fleira eins og var hjá sýslumönnum á sunnudögum á hinni öldinni. Hjá Óla og Stínu var eilíf veisla. Þessir menn úr Matarfélaginu réð- ust eins og bjarndýr á bráð sfna - settust við borðið. Borðhaldinu stjórnaði húsbóndinn á heimilinu Ólafur Stefánsson af mikilli lipurð. Staðreyndin er nefnilega sú, að þess- ir unglingar voru eftir matinn og fyrir matinn með munninn fullan af skoðunum. Skoðanir eiga til að þenja raddbönd. Og stundum flugu hnútur um borð eins og í kvæðinu forðum. En hjónunum tókst ævin- lega að stilla til friðar og a.m.k. kom einu sinni fyrir, að Ólafur hóf upp raust sína og fór að syngja. Söng okkur í dúnalogn. Og stundum gátu þessi fýlulegu ungmenni ekki staðist forsöngvarann og sungu með, honum. Hann er söngvin og lipur- og var snillingur í umgengni sinni við ungmennin. Húsfreyjan kunni og að slá á ljóðræna strengi, þannig að þrátt fyrir allan matinn og pólitíkina urðu unglingarnir skáldlega hreyfir í Löngumýri. Meira að segja raunsæ- ismaður eins og ritstjóri Frjálsrar , verslunar orti ljóð. Ekki trúi ég að þau Ólafur og Kristín hafi haft annað en fyrirhöfn- ina út úr þessu stússi í kringum okkur menntskælingana. Því það var ekki einungis þannig að við þessi ódælu ungmenni borðuðum bílhlass í mál, heldur sátum við inná gafli hjá þeim á Löngumýri fram eftir á kvöldin, - og oftsinnis á daginn, varð máltíð að löngum málfundi, sem fló yfir alla skólasókn. En Óli og Stína umbáru okkur með lofs- verðri þolinmæði og aldrei fundum við fyrir öðru en þeirri hlýju hjón- anna í Löngumýri, sem yljar manni við endurminningu alla tíð síðan. Staðreyndin er nefnilega sú, að þau báru fyrir okkur slíka umhyggju, að við litum til þeirra eins og foreldra, alténd brokkgengari hluti Matarfé- lagsins. Öll árin á Akureyri hefur Ólafur Stefánsson unnið hjá Sambands- verksmiðjunum f bænum. Verka- maðurinn í verksmiðjunni hefur samt alltaf verið bóndi. Fas hans er bóndans frjálsboma. Ólafur er svo snarlegur að menn hafa á tilfinning- unni jafnvel heima í stofu, þá gæti hann í næstu andrá hlaupið á fjöll að leita sauða. Á þessum tímamótum í ævi Ólafs Stefánssonar og Kristínar Gunnlaugsdóttur verður áreiðan- lega mörgum hugsað til heimilisins að Löngumýri, þar sem stór fjöl- skylda, sveitungar af Fjöllum, - og ótal vinir hafa notið gestrisni og höfðingsskapar þeirra hjóna. Við kumpánar úr Matarfélaginu sendum þakkarkveðjur og hamingjuóskir. Óskar Guðmundsson

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.