Tíminn - 20.03.1988, Qupperneq 5

Sunnudagur 20. mars 1988
Tíminn
5
Am.atherine Hepburn veitir ekki
blaðamönnum áheyrn á hverjum
degi og sá sem fékk þetta, kom
hálftíma of snemma heim til stór-
stjörnunnar, sem býr í fjögurra hæða
húsi í New York.
- Ég geri þetta iðulega, sagði
Katherine. - Það var kennisetning
pabba að koma aldrei of seint og
þess vegna komum við alltaT af
snemma. - Nú hef ég fataskipti, laga
kaffi og kem aftur eftir nokkrar
mínútur. Ef síminn hringir, segðu
þá að ég sé dauð.
Síðan hljóp hún upp stigann, létt-
fætt eins og unglingsstúlka, þrátt
fyrir 78 ára aldur, gervimjaðmarlið
og stöðugar kvalir, síðan annar fótur
hennar brotnaði nánast í flísar í
umferðarslysi fyrir þremur árum.
Æðruleysi var henni innrætt á
barnsaldri. Faðir hennar var læknir
og hann sagði börnum sínum, að ef
þau fyndu einhvers staðar til, skyldu
þau fara upp í herbergi sín og halda
þar kyrru fyrir, þangað til þeim liði
betur.
Blaðamaðurinn kveðst hafa eytt
klukkustundum í að bíða eftir að
stjörnur yrðu tilbúnar til viðtals, en
Katherine Hepburn stóð við orð sín
og kom aftur innan margra mínútna.
Freknótt andlit hennar var nýþvegið
og glansandi og hárið sett upp með
kömbum. Hún var klædd hvítum
síðbuxum og svartri peysu og kom
inn tneð kaffið á bakka.
Hún hefur matsvein, einkaritara
og bílstjóra, en segist njóta þess
albest að vera ein í húsinu, sem hún
hefur átt heima í síðan 1931.
Býr aö ströngu uppeldi
Á dagstofunni eru stórir gluggar
út að garði, fullum af gríðarstórum
trjám. Inni eru glæsilegolíumálverk,
tveir heljarstórir, hvítir sófar og ótal
vasar með villtum blómum í.
Katherine kemur með þau úr garði
sínum við sumarbústaðinn í Conn-
ecticut.
Þar hefur hún dvalið á sumrin, allt
frá barnæsku og leitar þangað sér til
hvíldar og hressingar. - Húsið er fast
við sjóinn, segir húin. - Einhvern
daginn hverfur það í hafið. Við
bróðir minn sátum eitt sinn á svölun-
um og horfðum út á hafið og ég
sagði: - Er þetta ekki skrýtið? Hér
sitjum við og horfum á sjávarguðinn
koma og fara með flóði og fjöru, en
bráðlega situr hér annað fólk og sér
það sama.
Við erum öll gestir hér um tíma,
en mér er farið að finnast ég hafa
verið um kyrrt ansi lengi.
Katherine er alin upp í samrýmdri
fjölskyldu, en þar ríkti agi og reglu-
semi á öllum sviðum. Móðir hennar
var einn af brautryðjendum í baráttu
við takmörkun barneigna og ókunn-
ugum þóttu skoðanir heimafólks á
stjórn- og dægurmálum oft sérkenni-
legar.
- Pabbi var skemmtilegur og stór-
gáfaður og þau raunar bæði, segir
Katherine. - Varégekki heppin? Ég
átti stranga foreldra, en aldrei leiðin-
lega.
Gengur aldrei í pilsi
Þegar við vorum börn, leyfðist
okkur aldrei að vera í fýlu eða sóða
út í kringum okkur, en við máttum
vera frjáls. Til að við lærðum að
synda, var okkur einfaldlega fleygt í
sjóinn. Ég hef alltaf elskað kalt vatn
og syndi í sjónum allan ársins hring
ennþá. Ég leik líka tennis og hef
fbúð Katherine í New York
er jafnan full af villtum blómum.
Maður á aldrei að láta fortíðina
hafa áhrifá sig, heldur stíga skref
áfram.
Spencer var frábær leikari. Margir
eru vissulega mjög góðir, en hann
var stórkostlegur. Ég held að hann
hafi ekki vitað, hvernig hann fór að
því, eða hvers vegna hann var það.
Þaö er eins og mcð listmálara.
Margir hafa mikla hæfileika, en
sumir beinlínis töfra mann.
Katherine og Spencer Tracy voru
góðir vinir Humphreys Bogart og
hún minnist hans með virðingu.
- Bogcy var ekta, fullyrðir hún.
- Hann gerði sér aldrei neitt upp.
Flest gerum við það ómeðvitað, en
ég veit ekki, hvernig uppgcrð rnín
er. Kannski ágengni, ég segi scm
svo: „Ég er alveg eins merkileg og
þú“, við alla.
Bogey var svo opinskár, alveg til
hins síðasta, er hann sagði viö okkur:
- Ég er að deyja, fáist sem minnst
um það. Ég gleymi aldrei, þegar
Spencer lagði höndina á öxl hans og
Bogey sagði: - Vertu sæll, Spence.
Við vissum hvað það þýddi, en
Bogey var raunsær. Hann var alls
óhræddur.
Hræöist fátt,
síst dauðann
Dauðinn hefur sínar góðu hliðar,
þá þarf maður ekki að taka neina
ábyrgð, Allir á mínum aldri, sem
eitthvert vit hafa í kollinum, vita að
hann getur ekki verið langt undan.
Ég hef það takmark eitt, að allt
verði í lagi af minni hálfu, þegar ég
fer. Hræðsla við dauðann er ekki til
í mér, enda hræðist ég ekki svo glatt.
Ég þekki svo marga sem eru hræddir
við eitt og annað, flughræddir,
hræddir við hunda, fugla, jarð-
skjálfta og hvað eina.
Spence var mun flóknari persóna
en Bogey og fannst lífið erfiðara. Ég
get ekki sagt að hann hafi verið
fyllilega hamingjusamur maður.
Bogey var laus við allar flækjur, það
var hressandi að umgangast hann.
Lífið verður erfiðara, eftir því
sem reynslan eykst og maður veit
meira. Nú orðið er vélinni í mér
farið að hnigna, en hvað er eðli-
legra?
Lífið er erfiður vegur að ferðast
eftir. Hafi maður verið heppinn eins
og ég, á maður ekki að kvarta. Ekki
ætla ég að segja, að gaman sé að
eldast og ganga úr sér, en ég bjóst
heldur aldrei við að það yrði gaman.
Katherine slakar á í húsi sínu í New York, sem hún hefur búið í síðan 1931.
Með Humphrey Bogart í „Afríkudrottningunni“.
gaman af öllu, sem gerist hratt.
Bensíngjöfin í bílnum mínum er
oft ansi neðarlega og venjulega geng
ég ekki, heldur hleyp, það er mér
eðlilegur gönguhraði. f gær til
dæmis, nennti ég ekki að bíða eftir
lyftu, svo ég gekk niður stigana af
17. hæð. Það liggur við að ég froðu-
felli, ef ég þarf að bíða eftir ein-
hverju.
Pabbi kom fram við mig alveg eins
og strákana. Ég var kölluð Jimmy og
gekk alltaf í síðbuxum. Pils eru
skclfing óþægilegar flíkur, af því þá
verður maður að vera í sokkum eða
slíku. Mér væri sama um skósítt pils,
því mér finnst fótleggir yfirleitt skelf-
ing fráhrindandi.
Uppeldi mitt var traust og ég kýs
að hafa grundvöllinn undir lífi mínu
traustan í gegn. Þess vegna á ég
alltaf sama, trausta húsið, sem ég
gjörþekki hvert hljóð í. Ég hcf séð
margt fólk í mínu starfi hverfa frá
uppruna sínum og týnast einhvern
veginn.
Nútímakonan á erfitt
Sem manneskja eins og ég er,
fæddist ég á nákvæmlega réttum
tíma. Ég var þó alin upp í að karlar
og konur byggju yfir sömu hæfileik-
um til að gera hlutina. Slíkt var
sjaldgæft þá, því aðrar stúlkur voru
aldar upp til þess eins að verða
eiginkonur og húsmæður.
Ég held að nútímakonur séu í
óskaplega erfiðri aðstöðu. Innra
með þeim er stöðug togstreita milli
þess að gera eitthvað úr hæfileikum
sínum og hins, að fæða af sér nýja
kynslóð og koma henni á legg.
MSS u
Speni

þetta væri allur tilgangurinn. Hún
þarfnaðist þess að vinna úti.
Spence og Bogey
Katherine giftist sem snöggvast
um tvítugt, en í meira en 20 ár
elskaði hún Spencer Tracy, þó hann
yfirgæfi aldrei konu sína opinber-
lega. 1967 léku þau saman í mynd-
inni „Gettu, hver kemur í
uin
sa"'ba„dþei>ra
kvöldmat?" og þremur vikum síðar
var Tracy allur.
Það er dæmigert fyrir hugsunar-
hátt Katherine, að henni finnst
indælt, aö hæfileikar hans fengu að
njóta sín til hins síðasta. - Ég hef
aldrei séð myndina, viðurkennir hún
þó. - Ég hef engan áhuga á að koma
sjálfri mér í dapurlegt hugarástand.
Konur bera rniklu meiri ábyrgð en
karlar, því undir þeim er velferð
mannkynsins bókstaflega komin.
Ég á ekkert barn og harma það
ckki, segir Katherine. - Annars er
ég ekki af þeirri tegundinni, sem allt
lífið er að sjá eftir og iðrast einhvers,
sem hún gerði ekki. Annað hvort
velur maður þessa leiðina eða hina.
Mig langaði aldrei að eignast barn.
Ég vissi hversu mikil vinna tengdist
þeim, þar sem ég átti fjögur yngri
systkini og í þá daga voru rneira að
segja barnfóstrur á heimilum.
Mamma var menntuð, en samt
var hún alltaf heima að hugsa um
börn.
Ég hræðist fátt,
síst dauðann
Katherine Hepburn er nú 78 ára. Hér segir hún frá sjálfri sér og lífsskoðunum
sínum, svo og ævivinunum Spencer Tracy og Humphrey Bogart.