Tíminn - 24.09.1988, Blaðsíða 8

8 ® HEj-GlN Laugardagur 24. september 1988
SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL
Greiðslukortið
var lykill
að morðmáli
Gullfalleg stúlka hvarf á bíl sínum á leið til vinnu
um hábjartan dag. Fyrst fannst greiðslukort
sem vísaði á morðingjann. Hann vísaði á líkið,
en bíllinn fannst aldrei.
Aleta Carol Bunch var 16 ára,
lagleg, rauðhærð og græneyg, með
líkama sem hæfði í baðfataauglýs-
ingar. Hún var nemi við gagnfræða-
skóla Baptista í Beech Island í
Suður-Karólínu og gekk einkar vel
að læra.
Með skólanum vann hún hluta-
störf á tveimur stöðum, ók blásans-
eruðum Mustang 1984, átti eigið
greiðslukort og klæddist samkvæmt
nýjustu tísku. Skólafélagar hennar
töldu hana hafa allt sem hugurinn
girntist.
Aleta fór úr skólanum þriðjudag-
inn 4. mars 1986 á sama tíma og
venjulega og ók áleiðis að verslunar-
miðstöð í Augusta í Georgíu, þar
sem hún starfaði við að sýna föt í
tískuverslun.
Þegar því verki væri lokið, færi
hún síðan á hinn vinnustað sinn,
skrifstofu sem sá um bílatryggingar.
Aleta hafði þegar vakið athygli fólks
sem gjarnan leitaði að nýju stjörnun-
um og átti von á tilboðum um að
sýna föt hjá virtum stofnunum og
verða ef til vill atvinnufyrirsæta,
þegar tímar liðu fram.
Sjálf hafði Aleta ekki tekið neinar
ákvarðanir um framtíðina. Hún ætl-
aði að ljúka skólanum, fara síðan í
menntaskóla og þá fyrst fara að
hugsa málin.
Þó Aleta kæmi ekki heim til sín í
kvöldmat á réttum tíma, var fjöl-
skyldan hin rólegasta í fyrstu. Ekki
var óalgengt að Aleta ynni eftirvinnu
kvöld og kvöld, eða væri sein fyrir.
En þegar klukkustund var liðin án
þess að hún kæmi eða léti vita af sér,
hringdi faðir hennar á skrifstofuna.
Foreldrarnir fylltust áhyggjum, þeg-
ar þeim var sagt að Aleta hefði alls
ekkert komið til vinnu í dag og
heldur ekki tilkynnt forföll. Það var
mjög ólíkt henni að gera slíkt.
Þau hringdu þá í tískuverslunina
og fengu að vita að Aleta hefði
komið til vinnu og farið aftur um
fjögurleytið. Ekki var annað vitað
en hún hefði svo ætlað á trygginga-
skrifstofuna.
Næst hringdu foreldrarnir til lög-
reglunnar í Georgíu, ef vera kynni
að Aleta hefði lent í umferðar-
óhappi, en svo reyndist ekki vera.
Þá óku faðir Aletu og systir til
Augusta og svipuðust um eftir bíln-
um á bílastæðum þar, en sáu hann
hvergi. Þau hittu heldur engan sem
séð hafði Aletu eftir að hún fór frá
versluninni.
Horfin sporlaust
Seinna um kvöldið var hvarf henn-
ar formlega tilkynnt lögreglunni.
Ættingjar Aletu sögðu alveg útilok-
að að hún hefði látið sig hverfa
viljandi. Hún var yngst systkinanna
og það eina sem enn bjó alveg heima
og var eftirlæti allra. Aleta hefði alls
enga ástæðu til að stinga af, allt
gengi henni í haginn.
Það eina sem lögreglan gat gert
strax, var að lýsa eftir Aletu á
lögreglustöðvum í grenndinni. Lýs-
ingin hljóðaði þannig að hin týnda
væri 165 sm há, 62 kíló, klædd
silkipilsi, ljósri peysu og með vín-
rautt rúskinnsveski. Um hálsinn var
hún með gullkeðju með fimm litlum
demöntum og skólahring með des-
embersteini í. Númerið á bílnum var
JTZ 860.
Þegar ekkert hafði spurst til Aletu
um morguninn, töluðu yfirmenn lög-
reglunnar í Augusta og Beech Island
saman og ræddu málið. Þeir voru
vissir um að eitthvað örlagaríkt hlyti
að hafa gerst frá því að Aleta yfirgaf
verslunina á leið til skrifstofunnar.
Lögreglustjórinn í Richmond-sýslu
fól reyndasta manni sínum, Ronald
Strength að rannsaka málið. Hann
sendi fulltrúa að ræða við starfsfólk
í tískuversluninni, ef það kynni að
hafa séð eitthvað óvenjulegt um það
leyti sem Aleta fór daginn áður.
Strength ræddi sjálfur við fjöl-
skyldu Aletu. Ef henni hafði verið
rænt, var ólíklegt að krafist yrði
lausnargjalds, því þó fjölskyldan
væri langt frá fátæk, var hún heldur
ekki auðug. Hann spurði hvort Aleta
hefði hugsanlega tekið farþega upp
í á leiðinni á milli vinnustaða. Það
var talið ólíklegt, því hún hafði
oftsinnis verið vöruð við því og hafði
jafnan bíldyrnar læstar og rúðurnar
uppi'
I skólanum kvað við sama tón.
Enginn þar hafði séð Aletu eftir að
skóla lauk. Þær upplýsingar fengust,
að vissulega væri Aleta mjög vinsæl
stúlka, en væri ekki með sérstökum
strák. Skólasystkini hennar töldu
útilokað að afbrýði gæti átt þátt í
hvarfi hennar.
Veður hamlaði leit
Um miðjan daginn settist Strength
niður og fór yfir þær upplýsingar
sem menn hans höfðu safnað. Ljóst
þótti að Aleta hefði farið frá versl-
anamiðstöðinni á bílnum. En þar
sem ómögulegt var að vita hvar hún
hafði lagt bflnum, þótti ólíklegt að
henni hefði verið rænt á stæðinu, án
þess að það vekti athygli nærstaddra.
Lögreglumenn höfðu farið sömu
leið að tryggingaskrifstofunni og
Aleta var vön að fara, en ekki fundið
neinn sem minntist þess að sjá
laglega, rauðhærða stúlku á bláum
bíl á umræddum tíma. Alls engin
vísbending fannst um hvað hefði
getað gerst.
Þegar enginn virtist hafa séð bílinn
undanfarinn sólarhring, gerði
Strength ráð fyrir að honum hefði
verið lagt einhvers staðar fljótlega
eftir hvarf Aletu. Hann fór fram á að
ríkislögreglan leitaði á svæðinu.
Hins vegar leyfði veður það ekki,
því í fimm daga geisaði aftakaveður
með roki og rigningu.
Fjölmiðlar birtu myndir af Aletu
og lýsingu á bílnum og báðu alla sem
kynnu að hafa séð hana að hafa
samband við lögregluna. Á þriðja
degi var óskað eftir samvinnu við
alríkislögregluna FBI á þeim fors-
endum að sennilega hefði fórnar-
lambið verið flutt milli fylkja.
Lítið var samt hægt að gera, því
þrátt fyrir þá staðreynd að Aleta var
mjög svo eftirtektarverð stúlka, virt-
ist enginn hafa séð hana neinsstaðar.
- Það besta sem við getum vonað,
sagði talsmaður lögreglunnar, - er
að sá sem rændi bílnum og getur
hafa ekið honum nær hvert á land
sem er á þessum dögum, hafi ekki
yfirgefið hann og eigi eftir að brjóta
umferðarlög og verða stöðvaður af
árvökulum lögregluþjóni.
Þegar regninu slotaði, var leit að
bílnum haldið áfram. Lögreglubílar
þræddu lítt troðna afleggjara hér og
þar og úr flugvélum var litið yfir
skóglendi og akra og raunar alla
staði þar sem hægt væri að fela bíl
án þess að hann sæist auðveldlega af
jafnsléttu.
Greiðslukortið
Þá gerðist það á fimmta degi eftir
hvarf Aletu, að tilkynnt var frá
stórverslun í Richmond, að greiðslu-
kort Aletu hefði verið notað þar til
kaupa á ýmsum vörum. Það var
afgreiðslumaður sem sá nótu, sem
mundi nafnið úr auglýsingum lög-
reglunnar.
Stúlkan sem afgreiddi vörurnar
mundi óljóst eftir stúlkunni sem
verslað hafði, en mundi vel að hún
hafði keypt tvennt af öllu. Tvenna
skó, tvo kjóla og tvenn undirföt, allt
eins. Afgreiðslustúlkan spurði af
forvitni hverju þetta sætti og fékk
það svar að hin hætti tvíburasystur
og þær gengju alltaf eins klæddar.
Þó útlit stúlkunnar væri óljóst í huga
þeirrar við kassann, sagðist hún viss
um að hún hefði ekki verið rauðhærð
og áreiðanlega eldri en 16 ára.
Hins vegar var engin ástæða til að
rengja hana þá, því sem skilríki
hafði hún sýnt ökuskírteini með
nafni Aletu Carol Bunch. Af-
greiðslustúlkan viðurkenndi að-það
hefði verið vanræksla sín að bera
Aleta Carol Bunch, gullfalleg 16
ára stúlka sást seinast á bíl sínum
á leiö til vinnu.
ekki saman 'myndina á skírteininu
og stúlkuna, en hún hafði aðeins
skrifað niður nauðsynlegar tölur.
- Þetta líkist engu mannráni sem
ég hef fengist við, sagði fulltrúi FBI.
- Mörg hafa þau verið einkennileg,
en þetta er í sérflokki. Ekki virtist
líklegt að neinn hefði rænt stúlkunni
til þess eins að komast yfir greiðslu-
kort hennar. Heldur var ekki líklegt
að ef einhver hafði rænt henni til að
nauðga, að hann hefði afhent ein-
hverjum öðrum kortið.
- Það er eitt gott við þetta, sagði
Strength fréttamönnum. - Þar sem
greiðslukortið var notað hér, má
gera ráð fyrir að um fólk af svæðinu
sé að ræða og að það hafi ekki farið
neitt burtu.
Nú var lagt mjög að verslunarfólki
að hafa augun hjá sér, ef einhver
hygðist nota kortið í annað sinn.
Lögreglan herti leitina að bílnum,
því næsta víst þótti nú að hann gæti
ekki verið langt undan. Sveitir sjálf-
boðaliða tóku þátt í leitinni í þrjá
daga en allt kom fyrir ekki.
Bíllinn fannst aldrei
- Annaðhvort hefur náunginn
sett hann inn í bílskúr eða ekið
honum í vatn, það er búið að leita á
öllum hugsanlegum stöðum öðrum.
Lögreglan var andvíg því að geja
opinbert að greiðslukortið hafði ver-
ið notað. Þá gæti sú sem hafði það,