Tíminn - 24.09.1988, Side 11

r
Laugardagur 24. september 1988
HELGIN -X"- -|-|
Á FJÓRUM HJÓLUM - REYNSLUAKSTUR:
Peugeot 309 GL fimm dyra, fimm gíra
Hvergi sveik hann lit
Peugeot 309 er betri bfll en ég þorði að vona þegar ég
tók hann til aksturs. Hann má líka vera það miðað við
verðið og verð ég að segja að þetta tvennt helst vel í
hendur. Eðlilega er þetta eftirsóttur bfll sem allt að því er
slegist um þegar hann er þá til.
Fór ég um allar trissur til að
sannfæra mig um að hann væri
góður og gegn á íslenskum vegum
og fann ég hvergi veikleika sem ég
get hér verið að setja út á. Það var
sama hvemig ég ók honum á
vegum úti, og fór ég reyndar um
nær allt Suðurland, hvergi sveik
hann lit eða reyndi að brydda upp
á neinum óvæntum brellum. Hann
bara rótlá á öllum vegum.
Lágþýskir puttalingar
Þegar ég hafði sloppið bæði
framhjá Selfosslöggu og sýslu-
manninum á Hellu, þótti mér óhætt
að fara að prófa hann á ferð. En
þar sem við hjónin vomm bara tvö
í bílnum nam ég staðar til að taka
upp í bílinn puttalinga og farangur
þeirra, sem vom stórir bakpokar
með öllum tilheyrandi aukapinkl-
um. Pokarnir flugu í skottið hlið
við hlið án þessa að neinn þyrfti að
hoppa uppí og troða eins og gert
var í gamla daga í súrheysgryfjun-
um.
Þá rann Peugeotinn af stað og
varð honum ekki skotaskuld úr því
smáverki að þeytast upp fyrir lög-
legan umferðarhraða á fáeinum
sekúndum, þrátt fyrir lágþýskar
klyfjar. Innan tíðar var malarveg-
urinn hjá Markarfljótsaumm á
enda og var það í raun bara miður.
Það var mjög gaman að fá tækifæri
til að reyna jafn góðan bíl á jafn
leiðinlegum vegi. Alveg var 309
sama þótt runnið var eftir holuför-
unum eða sléttuförunum. Hann
þrællá á jöfnum og ólöglegum
hraða, sem nálægir bændur gátu
sjálfsagt hrist hausinn yfir þar sem
þeir unnu hörðum höndum við
frágang að loknum töðugjöldum.
Sluppu út við
Seljalandsfoss
Þegar komið var fram undir
Seljalandsfoss, vissi ég að brátt
væri malarvegurinn á enda. Það er
annars einkennilegt að vegamála-
yfírvöld hafa ekki komið því enn í
verk að brúa Markarfljótið neðar
á þeim stað sem búið er að hanna,
til að hægt verði að stytta hringveg-
inn og losna við þennan sérkenni-
lega kafla. En þegar kaflinn var
búinn tókst mér að sannfæra Þjóð-
verjana um að þeir bara yrðu að
skoða Seljalandsfoss og ganga á
bak við hann, jafnvel þótt rigning
væri úti. Þökkum við Þjóðverjum
þá fyrir sinn þátt í sannri íslenskri
prófun á sönnum frönskum bfl.
Niðurstaða þessa þáttar var sú að
þetta er bíllinn sem ég vildi eiga til
ferðalaga innanlands í byggð.
Kraftur nógur
Krafturinn er nógur og hæfni
farartækisins er slík að ég gat vel
hugsað mér að nota hann meira.
Vélin í þeim bíl sem Tíminn
reynsluók var sú minnsta sem Jöfur
býður viðskiptavinum sínum upp
á, eða tæpir 1,3 lítrar að rúmtaki.
Þessi netta vél skilaði skráðum 65
DIN hestöflum. Þessi 65 voru þó
þannig að helst var ég á því að
undir húddinu leyndist mun meiri .
kraftur eða í það minnsta mun
meiri seigla en gengur og gerist í
svona fjölskyldubíl.
Raunar er það svo að varla er
hægt að kalla þetta venjulegan
fjölskyldubíl þar sem hann er æði
sportlegur og jafnvel er hægt að
tala um að hann sé nútímalega
rennilegur. Dýrari gerðir af honum
eru með 1,5 lítra vél og sú stærsta
er með 1,9 lítra vél með beinni
innspýtingu eldsneytis. Er þá verið
að tala um 309 GTi, sem er ekki
nema 8 sek. í hundraðið og nær
með góðu móti 209 km hraða á
klst.
Venjulegur með
litla eyðslu
Venjulegasti bíllinn varð þó fyrir
valinu í reynsluakstrinum en það
er 309 GL. Vél hans og gírbúnaður
nær honum úr kyrrstöðu í 100 km
hraða á klst. á réttum 14,8 sek. sem
er bara nokkuð gott af bíl í þessum
flokki að vera. Hámarkshraði með
góðu móti reynist vera 165 km/klst.
Þægilegur ferðahraði er þó milli
100 og 120 km/klst. og er þá tekið
mið af hávaða og möguleikum
farþega til að sitja ekki alveg
uppskrúfaðir í sætum sínum.
A þessum hraða eyðir bíllinn
ekki mikið minna eldsneyti en
miðað við akstur innanbæjar. Til
að vera nákvæmur tek ég þá við-
miðun sem Danir nota í sínum
svona bíl nýjan, enda eru ekki
nema tvö ár síðan hann koma
fram, eigi auðvelt með að endur-
nýja í fyllingu tímans. Bæði er það
að trúlega verður endursöluverðið
gott miðað við markaðinn og einn-
ig hitt að líkur eru á að ekki fari'
allt sparifé í borgun bensínreikn-
inga. Svona er nú málið einfalt.
Þar við bætist að bíllinn er mikið
varinn með ótal lögum af undir-
málningu og lakki. Hann ætti því
að endast von úr viti, ef eitthvað er
að marka auglýsingamyndir peu-
geotmanna.
En það er eitt enn sem lokkar
mig að þessum bíl. Það er þægindi
sætanna og góð hljóðeinangrun,
sem gerist vart betri í bíl sem
byggður er á sjálfberandi grind. Þá
er makalaust smekklegt hvemig
tekist hefur að hanna allt mæla-
borðið og allan þann ramma sem
ökumaður og farþegar hafa fyrir
framan sig. Allt er þetta hreint og
áferðargott og einnit er óhætt að
hæla svolítið sérstaklega snúnings-
tökkum miðstöðvarinnar. Hér get
ég ekki komist hjá því að leiðrétta
villu í DV dómi, þess efnis að ekki
sé um að ræða alsamhæfðan blástur
á hliðarrúður og framrúðu. Þetta
er með réttu lagi í Peugeotinum
sem ég prófaði.
I
I
Að setja út á eitthvað j
I
I
Þið verðið að fyrirgefa hvað hann varð óhreinn hjá mér, en það var bara
svo þægilegt að aka og aka að ég gleymdi að stoppa á þvottaplani.
Tímamyndir Ámi Bjama
Aksturshæfni,
stýri á ferö,
frágangur,
hönnun, sæti,
vélarvinnsla,
eyösla,
veghæö, hljóð-
einangrun.
Stýri í
kyrrstöðu,
hnakkapúðar,
hurðarhólf,
fáarstillingará
sætum.
bókum. Þar er gefið upp að 309 GL
komist allt að 20,8 km á einum
lítra, sem er innan við 5 lítrar á
hundraðið (ótrúlegt!). Við akstur
á stöðugum 120 km hraða á klst.
kemst 309 GL ekki nema 15,9 km
og í innanbæjarakstri er ferða-
möguleiki á einum lítra kominn
niður í 13 km, sem samt verður að
teljast mjög góð eldsneytisnýting.
Hljóðeinangrun
Hann er því góður í rekstri og
líklegt er að sá sem fer vel með
En auðvitað verð ég að setja út
á eitthvað. Stýrið var afar stöðugt
á vegum úti og reyndar í öllum
akstri. Hins vegar fýlgir slíku stýri
jafna sá annmarki að það er ekkert
of Iétt að snúa því meðan bfllinn er
f kyrrstöðu. Það er ekki í flokki
þungra stýra, en samt er það ekki
nógu létt fyrir alla. Kannski er
þetta bara tilbúningur í mér og ég
er orðinn vökvastýrisaumingi af.
verstu tegund. Þetta er fyrirgefið
með tilliti til þess hversu mjög
stýrið hvíldi mig í öllum akstri.
Annað fannst mér óþarfi eins og
t.d. plasthilla í aftara horni fram-
hurðanna. Tek ég undir með
þekktu evrópsku bílablaði sem
kallaði þetta horn einfaldlega til-
gangslausa sóun á plasti.
Að lokum er hér ein árétting
sem varðar reyndar öryggi fram-
sætisfólksins. Hnakkapúðamir eru
að líkindum of lágir og þá eru þeir
trúlega ólöglegir. Þetta þarf að
kanna betur og leysa ef með þarf.
í heild er þetta einn besti bíll
sem ég hef reynsluekið í þessum
algenga flokki. Ég verð því líklega
að prófa jeppa næst, vörubíl eða
bara traktor. Sjáumst.
Kristján Björnsson