Tíminn - 11.02.1989, Blaðsíða 9

Laugardagur 11. febrúar 1989
HELGIN
19
SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁI
Barbara Cook (t.v) og Kevin sonur
hennar tókust á hendur langferð
til að fagna afmæli Danae Cook
(t.h.) og systur hennar. Dauðinn
beið á áfangastað.
þau dveldu. Systirin taldi enga á-
stæðu til að hafa hann grunaðan um
neitt misjafnt.
Þá var rætt við pilt sem Danae
hafði verið töluvert með undanfarið.
Hann gat gert grein fyrir ferðum
sínum á sunnudagsmorgun um það
leyti sem morðin voru framin. Hann
vissi um manninn sem deildi íbúð-
inni með Danae og sagði samband
þeirra nánast eins og systkina. Hann
vissi ekki um neinn sem væri iíklegur
til að eiga harma að hefna á Danae.
Farið var á vörubílastöðina en þar
fengust þær upplýsingar að maður-
inn hefði tekið sér frí í nokkra daga
og farið úr bænum, meðan móðir og
bróðir herbergisfélaga hans væru í
heimsókn. Enginn minntist þess að
hann segði hvert hann ætiaði en gert
var ráð fyrir að hann kæmi fljótlega
aftur. Þrátt fyrir mikia leit að bíl
Danae, fannst hann ekki.
Einn bíli afgangs
Krufning leiddi í ljós að fórnar-
lömbin þrjú höfðu látist af höfuðá-
verka, veittum með sljóu, þungu
áhaldi. Fjöldi högganna og þyngd
benti til að verknaðurinn hefði verið
framinn af ofsa. Konurnar höfðu
ekki verið áreittar kynferðislega.
Haglabyssa fannst í íbúðinni en
hún hafði ekki verið notuð sem
barefli og var talin í eigu leigunautar
Danae. Þegar hér var komið, stöðv-
aði Roberts allar upplýsingar til
fjölmiðla. Hann vildi að aðeins lög-
reglan og morðinginn vissu hvert
morðvopnið væri, þar sem slíkt gæti
auðveldað málið til muna ef einhver
félli undir grun.
Við útförina voru rannsóknarlög-
reglumenn á ferli með tökuvélar, ef
vera kynni að einhver hagaði sér
óeðlilega. Án nokkurra vísbendinga
batt lögreglan nú vonir sínar við bíl
Danae í von um að þar fyndust
fingraför eða eitthvað annað
markvert.
Húsvörðurinn í leiguhúsinu
kvaðst hafa veitt athygli nýlegum,
japönskum pallbíl sem staðið hefði
við húsið í nokkra daga. Hann var
númeralaus og enginn í húsinu kann-
aðist við hann. Verið gat að bílnum
hefði verið stolið og hann skilinn
eftir þarna.
Ekkert benti til að bíll þessi tengd-
ist morðunum en vélarnúmeri hans
var rennt gegnum töivu og þá kom í
ljós að eigandi hans var Patrick
Hankins,maðurinn sem deildi íbúð-
inni með Danae Cook. Hann var
enn í fríi og vel gat verið að hann
hefði skilið bílinn þarna eftir á
meðan. Morðinginn gat hins vegar
hafa tekið af honum númerin og sett
á bíl Danae og þess vegna fyndist
hann ekki. Nú var númerum jap-
anska bílsins bætt við lýsinguna á bíl
Danae og það bar árangur.
Strax daginn eftir kom tilkynning
frá ríkislögreglu Nýju Mexikó í Tuc-
umari. Hún hafði fundið bíl Danae
en ekki ökumann hans. Maðurinn
hafði tekið bensín klukkan hálf níu
að morgni en ekið burtu án þess að
borga það. Afgreiðslumaðurinn
hringdi á lögregluna og gaf lýsingu á
bílnum. Hann sást fljótt en ökumað-
ur vildi ekki stansa. Þá bað lögreglan
um vegartálma framundan.
Ökumaður á fflótta
Eltingaleikurinn barst áieiðis til
Santa Fe en þar beygði ökumaðurinn
skyndilega út á moldarslóða, en
missti brátt stjórn á bílnum og festi
hann í sandi. Þá stökk hann út og
hvarf út á svæði með háum klettum,
gjám og runnaþykkni. - Við náum
honum, sagði lögreglumaðurinn sem
hringdi. - Þarna er ekkert vatn og
ekkert ætilegt. Hann verður að
koma fyrr eða síðar og þá grfpum
við hann.
Roberts sendi tvo menn sína til
Tucumari til að sækja bílinn og
reyna að komast að hver hafði ekið
honum. Þegar þeir komu til Nýju
Mexíkó, var enn ekki búið að ná
manninum og hans var leitað með
sporhundum og þyrlum.
- Hver sem hann er, er hann
greinilega vanur útivist, sagði starfs-
félagi þeirra. - Hann felur sig fyrir
flugvélunum undir runnum og notar
bursta til að fela slóð sína í sandin-
um. En hann neyðist til að koma
fljótlega.
Fingraför fundust í bílnum en
ekkert sem benti til hver ökumaður-
inn væri. Bensínafgreiðslumaðurinn
sagði að hann væri ungur. Nú var
óttast að hann kynni að leggja á
eyðimörkina og farast þar úr þurrki.
Ef hann fyndist ekki fljótlega yrði
útilokað að komast að hver hann
væri.
Á sunnudagsmorgun kom ungur
maður sem tekið hafði sér far með
vörubíl inn á veitingastað í AmariIIo
í Texas. Hann pantaði tvöfaldan
skammt af skinku og eggjum og
drakk mikið kaffi. Að því loknu bað
hann stúlkuna um að fá að hringja
til lögreglunnar.
Hún spurði því hann vildi gera
það. Hann svaraði því til að hann
hefði enga peninga til að borga
matinn og ætlaði bara að spara henni
ómakið. Hún bauð honum að vaska
upp fyrir matnum, en þá bætti hann
við að hann væri líka eftirlýstur í
Nýju Maxíkó fyrir að stela bensíni.
Hann fékk að hringja.
Þegar farið var með manninn á
lögreglustöðina, reyndist hann vera
Patrick Hankins. Hann kvaðst halda
að hann hefði drepið fólk í Omaha.
Hringt var til iögreglunnar í Omaha
sem bað um að Hankins yrði haldið,
þar til maður yrði sendur á staðinn
með morðákæru upp á vasann.
Brjálaður eða ekki?
Þegar Hankins var kominn í fang-
elsi í Omaha, játaði hann framan við
myndbandsupptökuvél. Hann sagð-
ist hafa komið heim til Danae á
laugardagskvöldið og sagt henni að
hann gæti hvergi sofið. Hún bauð
honum þá að sofa á gólfinu í stofunni
hjá Kevin. Hann sagði að þegar
hann hefði vaknað um morguninn,
hefði hann náð sér í felgujárn og
barið Kevin til bana með því. Síðan
fengu Danae og móðir hennar sömu
útreið.
Spurður um ástæðuna, var Hank-
ins ekki mjög greinargóður. Hann
nefndi að sér hefði ekki verið boðið
í afmæiisveisluna og hann sakaður
um að hafa ekki skilað 20 dollurum
sem voru afgangs þegar hann keypti
bjór fyrir Danae. -Eg var fullur af
hatri, miður mín og ringlaður, sagði
hann.
Eftir verknaðinn kvaðst Hankins
hafa þvegið blóðið og fingraförin af
felgujárninu og farið burtu á bíl
Danae. í Nýju Mexíkó varð hann
peningalaus og lýsti eltingaleiknum
og flóttanum í óbyggðunum. Hann
sagðist hafa farið fljótlega út að
þjóðveginum og falið sig í ræsum,
þar til hann fékk far með vörubíl til
Amarillo.
Þar varð hann leiður á flóttanum og
kallaði á lögregluna.
Hankins var úrskurðaður í geð-
rannsókn og niðurstaðan var sú að
hann væri fyllilega sakhæfur og gæti
staðið fyrir máli sínu. Verjandi hans
hélt því samt fram að hann væri
saklaus og hefði framið verknaðinn
í stundarbrjálæði.
Ákærandinn sagði að hann hefði
samt verið nógu vel með sjálfum sér
til að þvo morðvopnið, svo og að aka
bíl alla leið frá Omaha til Nýju
Mexíkó og stinga lögregluna af þar,
að ekki væri minnst á játninguna.
Vörnin byggðist á því áliti sálfræð-
ings að Hankins væri geðbilaður og
klofinn á geði. Sækjandi kallaði til
tvo sálfræðinga sem staðhæfðu hins
vegar að Hankins væri andlega heil-
brigður.
Eftir hálfs mánaðar þref um geð-
heilsu Hankins varð ljóst að kvið-
dómendur töldu hann nógu heil-
brigðan til að hljóta þann úrskurð að
vera sekur um þrjú morð að yfir-
lögðu ráði. Hann var dæmdur í
lífstíðarfangelsi án möguieika á
náðun.
HT1RANNSÓKNARAÐ ríkisins
I auglýsir styrki til rannsókna
og tilrauna árið 1989
Umsóknarfrestur er til 1. mars nk. Umsóknareyðublöð fást á skrifstofu
ráðsins, Laugavegi 13, sími 21320.
Um styrkveitingar gilda m.a. eftirfarandi reglur:
• Um styrk geta sótt einstaklingar, stofnanir eða fyrirtæki.
• Styrkfé á árinu 1989 skal einkum verja til verkefna á nýjum og álitlegum
tæknisviðum.
Sérstök áhersla skal lögð á:
- efnistækni,
- fiskeldi,
- upplýsinga- og tölvutækni,
- líf- og lífefnatækni,
- nýtingu orku til nýrrar eða bættrar framleiðslu,
- matvælatækni,
- framleiðni- og gæðaaukandi tækni.
• Mat á verkefnum sem sótt er um styrk til skal byggt á:
- líklegri gagnsemi verkefnis,
- gildi fyrir eflingu tækniþekkingar eða þróunar atvinnugreina,
- möguleikum á hagnýtingu á niðurstöðum hér á landi,
- hæfni rannsóknarmanna/umsækjenda,
- líkindum á árangri.
• Forgangs skulu að öðru jöfnu njóta verkefni sem svo háttar um að:
- samvinna stofnana eða fyrirtækja og stofnana er mikilvægur þáttur í
framkvæmd verkefnisins,
- fyrirtæki leggja umtalsverða fjármuni af mörkum,
- líkindi eru á skjótum og umtalsverðum árangri til hagnýtingar í atvinnulífi.
Þó er einnig heimilt að styrkja verkefni sem miða að langframa uppbyggingu
á færni á tilteknum sviðum.