Tíminn - 11.02.1989, Síða 10

m
20 -F HELGIN
lllllllllllilill, ITIMANSRAS , 1111111111
Atli Magnússon:
Svo skal böl bæta
Það er svo með hvert böl að
tíminn græðir öll sár, sem betur
fer, og þessi sannindi gera oss fært
að komast af í óblíðri veröld -
annað hvort gleymum við bölinu
eða lærum að lifa með því, ef ekki
vill betur. Mæðan sefast og þetta
verður eins og hver annar eðlilegur
hluti af hinni daglegu tilveru. Og
meira en það: á endanum verða
menn í leynum hjartans heldur
ánægðir með sitt böl og teldu það
sjálfsagt enn nýtt böl ef það hyrfi
úr tilveru þeirra.
Þannig gerast nú æ færri og meir
hjáróma þær raddir sem stynja
undan ofstækisfjölmiðluninni sem
mönnum þótti í hlað riðin fyrir
svona þrem árum, þegar ein út-
varpsstöðin á eftir annarri skaut
rótum og ný sjónvarpsstöð tók til
starfa. En eins og ekki hefur farið
fram hjá neinum, hleypti nýgróð-
urinn ofurkappi í það sjónvarp og
útvarp sem fyrir var - það mátti til
með að reyna að standast því nýja
snúning, sem ekki varð gert með
öðru móti en því að blása sig enn
meir út með enn lengdum sýninga-
tímum og enn skrýtnari uppátækj-
um í allra handa þáttum, syrpum
og grínaktugheitum.
Alls kyns karlar og kerlingar
ruddust fram á ritvöllinn og sendu
þessari óheillaþróun tóninn, það
var stofnað félag gegn hávaða-
mengun og kórinn gamli um hætt-
urnar sem eiga að steðja að tung-
unni efldist á öllum raddsviðum
um hríð. En svo sannaðist hið
fornkveðna um lækning tímans á
öllu böli. Varla nokkur á þrek eftir
til að vandlætast lengur í blöðunum
yfir „fjölmiðlafárinu", ekkert hef-
ur lengi heyrst af hávaðafélaginu
og umhyggjan fyrir móðurmálinu
rorrar í sínu góða og gamla fari og
puntar upp á ræður og þvargið í
póltíkinni, eins og hún áður var
vön og mun halda áfram að gera.
Já, menn hafa sem sé lært að búa
með böli sínu og þykir það orðið
hreint ekki sem allra verst. Að
minnsta kosti má greina alveg upp-
gerðarlausan áhyggjutón í blöðum,
ef það fréttist að hætta sé á að rifa
þurfi seglin í einhverjum af þessum
hávaðabelgjum (sem allir þóttust
vera að skamma), vegna einhverra
orsaka, eins og „tímabundinnar
erfiðrar eiginfjárstöðu" eða ann-
arra nú hæstmóðins fenómena
efnahagslífsins.
Auðvitað ber fjöldamargt til -
en það ekki síst að rifrildisseggirnir
sem verst létu í blöðunum fyrir
þrem árum, þurfa nú ekki á neinum
blaðaskrifum að halda meir, vilji
þeir skamma hávaðann eða vera
áhyggjufullir út af tungunni. Þeir
hringja bara í einhvern símaþátt-
inn á útvarpsstöðinni, bera upp
hinar blýþungu sorgir við skilnings-
ríkt fólk - og sofa sælir á eftir.
Þannig gegna útvarpsstöðvarnar
sálgæsluhlutverki og setja niður
deilur manna á meðal í ólíkustu
efnum. Það má leiða rök að því að
þær séu Salómon konungur vorra
daga: Fari að flóa á klósettinu hjá
einhverjum, vegna þess að kerling-
in á efri hæðinni gleymdi að skrúfa
fyrir krana, má láta hana fá það
óþvegið á „Rásinni", „Bylgjunni"
eða „Stjörnunni". Áður en þættin-
um lýkur er vísast að kerlingin á
hæðinni sé líka búin að hringja og
segja eigin skoðun á málinu. Hún
hefur þá kannske minnt granna
sinn á hvernig hann sífellt svíkst
um að skúra í sameigninni. Stjórn-
andi Þáttarins tekur loks til máls og
gerir gott úr öllu saman í þjóðar-
áheyrn og vísast að deiluaðilarnir
uni vel við sinn hlut eftir á.
Þannig er það með flestar nýj-
ungar. Þótt þær virðist böl til að
byrja með, þá vitum vér ekki fyrr
en við erum farin að meta hitt
meir, það sem auðveldar okkur
leiðina um táradalinn og gerir allt
ánægjulegra.
Laugardagur 11. febrúar 1989
GETTU NÚ
Kannske hefur það
ekki verið nema fyrir
gamla Norðlendinga að
bera kennsl á dalinn, sem
við spurðum um fyrir
viku. En þeir sem þekktu
fjallasýn á myndinni
munu hafa kannast við
að þetta var úr Svarfað-
ardal.
Aftur á móti mun
mönnum veitast létt að
svara spurningunni í
dag. Á hól í óbyggðum
liggur beinasafn, sem
tengist þjóðfrægum
harmleik. Hvar er þessi
hóll og hvað er hann
nefndur?
KROSSGÁTA

roK-
Söfif/lR
io
HRóP
ToNN
Snm
UPflR/r.
FJolu
7
50
öF U&
l?ób

SfflKF
IV
K£y/?
LEIB1
K'ÚSTÁR
" -EIMS
é-
SPfLlÐ

Uor<ftJi
fLI vT
STAJ.1.'
UR
sIkjo\" J/
vt SRA
WB8
2
1
T
T
7
7
7
“
Tb
T
SNuA
vm
r t-oV
n>r-
ko sr-
WUM
SÍ6S fí
RANC.T
HWSSft
PUG
Lec
RlML/1
KfiSSfl
DR£K
K-
L06U
EUEFU
5{
LVFTl-
DUFV
ÍINS

FflNI
BflUG
fíR
SflNP
V£FUR
LÍM
TUMft
RlSfi
s vi K
TiMI
RffKSHl
INN -
vru
MJUKflN
m9fa
EF TlR
MokK
Tofi/)
HREyr
IST
/3
53
EINS
lvt
STAfi
5 flh
TffRft
DÍS
SOO
Tusk-
iLS
SUD W

MÍTl
MVflRl

45
ii
firr
ViMD
n

F£L/lfi

HlutiR

TfiLft
ÓREIPA
/3
0

/V
TóíU
JÍL
ih
N ilLU
• • •
LlHDi
LjUKPí
upp

ÓÝR
G UÐ
/Y