Tíminn - 25.08.1990, Blaðsíða 7

Laugardagur 25. ágúst 1990
HELGIN
15
kMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL
versluninni þar. Nafnið á nótunni var
sett í tölvu ásamt nöfiium 1.500 eig-
enda hvítra VW Golf á Compi-
egne—svæðinu og tölvan pípti og brá
á skjáinn naftii Frederics Blancke, 22
ára röntgentæknis á sjúrahúsi sem bjó
og starfaði í Compiegne.
Hann var einn þeirra Golf—eigenda
sem þegar hafði verið rætt við en hafði
getað sannfært lögregluna um að hann
hefði verið á leið til vinnu sinnar á til-
teknum tíma. Varla var líklegt að hann
hefði getað verið á tveimur stöðum í
einu.
Nú var Blancke spurður rækilegar út
úr og eftir húsleit heima hjá honum,
þar sem hinn skórinn fannst, játaði
hann að hafa myrt Fionu Jones og
grafið en myndi ekki hvar líkið væri.
Samkvæmt játningunni var morðið á
Fionu ekkert annað en tilgangslaus
glæpur, ffaminn með köldu blóði.
Blancke, sem var afburðanemandi og
einnig íþróttamaður, einkum snjall í
körfubolta, hafði numið röntgenfræði
og skyldar greinar við háskólann i
Amiens en hann átti í vanda í einkalíf-
inu. Hann hafði orðið yfir sig ástfang-
inn af jafhöldru sinni og flækst í hinn
sígilda ástarþríhyming en orðið þar út
undan. Stúlkan átti sem sagt annan
elskhuga sem hún neitaði að gefa upp
á bátinn en heimsótti Blancke alloft í
eina til tvær stundir í senn.
í stað þess að gera Blancke til geðs
með þessu, gerði þetta hálfvolga ástar-
ævintýri hann bara ævareiðan. Hann
vildi hafa stúlkuna einn. Nokkrum
dögum áður en Fiona Jones hvarf
hafði hann í fyrsta sinn séð ástina sína
með öðrum manni og nánast séð rautt
er hann horfði á þau ganga hönd í
hönd.
Hann langaði til að refsa stúlkunni en
vissi að hann gat það ekki. Loks ákvað
hann að finna aðra stúlku og refsa
henni í staðinn. í þijá daga gekk hann
um eins og í leiðslu, neytti hvorki
svefns mé matar og gat ekki um annað
hugsað en stúlkuna sína. Hann ók
stefnulaust um í Compiegne þegar
hann kom auga á Fionu Jones sem var
ótrúlega lík fjöllyndu vinkonunni
hans.
Sat fyrir Fionu
Blancke sagði orðrétt: ■—Hún var
ung og hamingjan geislaði af henni.
Ég þoldi ekki að sjá hana svona
ánægða.
Hann kvaðst hafa ekið framhjá henni
og lagt bílnum við beygju á veginum
og setið þar fyrir henni. Þegar hún
kom að, stökk hann fram, hrinti henni
af hjólinu og dró hana og hjólið úr
sjónmáli frá veginum. Hann ætlaði að
nauðga henni en hún braust um og
æpti af svo miklum kröftum að hann
gat það ekki. Órvita af reiði lét hann
hnefana ganga á henni og barði loks
höfði hennar við tijástofn þar til hún
þagnaði, sagði hann lögreglunni.
í þessum stuttu átökum slitnaði háls-
festi Fionu og Blancke týndi skónum.
Þegar hann hafði gengið frá fómar-
lambinu tókst honum ekki að finna
skóinn þrátt fyrir nokkra leit. Hann dró
þá Fionu, sem enn var meðvitundar-
laus, lengra inn í skóginn, en ók sjálfur
aftur til Compiegne og það var þá sem
hann var næstum búinn að aka á bíl
bakarans.
Heima hjá sér tók hann stóran kjöthníf
og teppi, ók til baka inn í skóginn og
stakk Fionu ótal sinnum. Þegar hann
heyrði skyndilega í dráttarvél, varð
hann hræddur, stakk líkinu og hjólinu f
skottið og ók í annan hluta skógarins.
Þar kvaðst Blancke hafa grafið lík Fi-
onu en sór að hann myndi ekki hvar.
Síðan hefði hann fleygt hjólinu í síki í
Noynton, nokkrum kílómetrum fjær.
Hann fór þangað með lögreglunni og
mikið rétt: Þar fannst hjólið.
Ættingjum Blancke fannst undarlegt
að hann skyldi hafa farið heim að
sækja hníf því hann væri vanur að hafa
alltaf hníf f bílnum sér til vemdar ef
hann var seint á ferðinni. Ruanar sagði
hann einum ættingja, sem heimsótti
hann i fangelsið, að hann hefði alls
ekki myrt Fionu heldur annar maður.
Blancke kvaðst hafa stöðvað bílinn til
að kasta af sér vatni undir hjám
Frederlc Blancke (milli lögreglumanna) sá elskuna sína meö öörum manni og umturnaðist af bræði.
Svo sá hann Fionu sem var ótrúlega iík henni.
skammt frá veginum við Rimberlieu
þegar hann hafi séð ókunnan mann
lyfta lífvana stúlku upp af jörðinni.
Maðurinn sá hann, dró upp byssu,
barði hann með byssuskeftinu og
sparkaði í fótleggi hans. Síðan neyddi
maðurinn hann til að hjálpa sér að
hylja líkið til bráðabirgða. Þá hefði
hann neytt sig til að leggjast á gólfið í
bílnum og ekið til Compiegne. Er
heim til Blanckes var komið hefði
maðurinn hótað að myrða foreldra
hans ef hann segði frá morðinu. Loks
fóru þeir félagar aftur út í skóg og
grófu líkið betur.
Götóttar sögur
Ljóst er að hvorug sagan er sönn.
Hvemig gat Blancke verið viss um að
Fiona rankaði ekki við sér og slyppi
meðan hann færi heim til sín? Hvemig
vissi hann líka nema hún hefði stöðvað
bíl og biði hans nú ásamt aðstoð?
Varðandi ókunna manninn, hvemig
myrti hann þá Fionu og til hvers þurfti
hann til Copmiegne í miðju kafi?
Hvemig vissi hann líka hvar Blancke
átti heima? Vera kann að lögreglan viti
svörin við þessu en allt um það var
Blancke ákærður fyrir morðið á Fionu
Jones.
Veturinn settist að og menn veltu
mjög fyrir sér hvað yrði um mál
Blanckes ef líkið fyndist ekki. Að vísu
em fordæmi fyrir því að dæmt sé í
morðmálum án þess að lík finnist. I
Frakklandi á morðingi möguleika á að
að láta dæma sig geðveikan og vera á
hæli í fimm ár ef hann er dæmdur fyr-
ir morð án þess að um lík sé að ræða.
Þessar vangaveltur tóku enda 18.
febrúar 1990 þegar lík Fionu fannst
loks. Það var sveppaunnandi sem var
að leita fanga við afskekkt stígamót í
skóginum, ekki langt frá Rimberlieu,
þegar hann veitti athygli að eitthvað
hafði verið átt við jarðveginn á bletti
eina fjóra metra frá stignum. Þar var
Fiona undir örþunnu lagi af mold.
Tannlæknaskýrslur skám úr um svo
ekki varð um villst að þetta vom jarð-
neskar leifar Fionu Jones því smádýr
skógarins skeyta lítt um grafarró.
Nú er bara að bíða og sjá til hvað
verður um Frederic Blancke. Nokkur
tími getur liðið þar til það kemur í ljós.
Þar til og ef hann verður sekur fúndinn
skal hann lögum samkvæmt teljast
saklaus af öllum ákærum. Hann er þó
ákærður fyrir morðið og situr í fangelsi
í Compiegne.
aukne cht
ÞÝSK GÆÐATÆKIÁ GÓÐU VERÐI
KÆLISKÁPAR
FRYSTISKÁPAfí
0G
MAfíGT
FLEIfíA
ELDAVÉLAR
0G
OFNAfí
UPPÞ V0 TTA VÉLAR ÞVOTTAVÉLAR
ÞURRKARAR
KAUPFELOGIN
UM LAND ALLT
MfB'M
SAMBANDSINS
HOLTAGÖRÐUM SÍMI 68 55 50
VID MIKLAGARÐ