Tíminn - 06.07.1991, Blaðsíða 11

Laugardagur 6. júlí 1991
HELGIN W 19
IMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL
Þetta fingrafar fannst á morðstaö og varð að lokum til að fella
morðlngjann.
Lögreglumenn að störfum á
vettvangi.
höfðu margsinnis varað hana við.
Þegar hún kom heim frá félagsmið-
stöðinni var hún vön að leggja sig.
Þegar hún vaknaði svo endurnærð
settist hún út á veröndina, drakk
kaffið sitt og kallaði kveðjur til
þeirra nágranna sinna sem áttu leið
hjá.
Nágrannar hennar sögðu henni
margsinnis að það væri hættulegt
fyrir hana að vera úti eftir skyggja
tæki. Hún lét viðvaranir þeirra sem
vind um eyru þjóta. Þetta var henn-
ar hús og hennar líf og hún ætlaði
sér að lifa því eftir eigin höfði.
„Og hver vill svo sem gamla konu
nema viðkomandi væri blindur?"
sagði Lena og hló. „Ég er nú ekkert
unglamb lengur.“
Nágrannarnir létu sig samt ekki og
héldu áfram að vara hana við inn-
brotsþjófum. Lena hafði svar á reið-
um höndum við því líka: „Ef ein-
hver vill fá eitthvað af eigum mín-
um, þarf hann bara að biðja um það.
Ég á ekkert sem ég kemst ekki af án.
Ef maður á að lifa lífinu í eilífum
ótta er alveg eins hægt að leggja
upp laupana."
Lena fannst, afklædd að hluta eins
og hin tvö fórnarlömbin, í setustof-
unni á heimili sínu. En morðað-
ferðin var enn önnur. Hún hafði
verið stungin til bana.
Þrjár aldraðar ekkjur myrtar á
þremur dögum í sama hverfinu.
Það var vægt til orða tekið að segja
að íbúarnir væru viti sínu fjær af
hræðslu. Lögreglustjórinn kallaði
inn 100 manns úr fríi og skipaði
þeim á sólarhringsvaktir í 200
mflna radfus umhverfis hverfið.
Lögreglumennirnir fengu þau fyrir-
mæli að kanna alla sem á ferli væru
í hverfinu, spyrja hverjir þeir væru,
hvert þeir væru að fara, hvort þeir
byggju í nágrenninu og hvert erindi
þeirra væri.
Lögreglustjórinn bauð 10.000
dollara hverjum þeim, sem veitt
gæti upplýsingar sem leiddu til þess
að ódæðismaðurinn næðist.
Fjölmiðlar gerðu sér mikinn mat
úr morðunum þremur. Varðengl-
arnir, hópur almennra borgara sem
aðstoðaði lögregluna, kallaði inn
hóp reyndra manna frá Los Angeles.
Klæddir í einkennisbúninga sína
vöktuðu þeir hverfið og báru skilti
sem á stóð: „Ekkjumorðingi, varaðu
þig. Þú skalt bara vona að lögreglan
klófesti þig á undan okkur.“
Svikalogn
Þar sem gífurlegar varúðarráðstaf-
anir voru nú í hverfinu hættu
morðin.
En hversu lengi?
Að áliti lögreglunnar var mögu-
leiki á að morðinginn hefði hægt
um sig um tíma eða forðaði sér yfir
í annað hverfi. En morðóður mað-
ur, sem myrt hafði þrjár gamlar
konur á jafnmörgum dögum, var
ekki líklegur til að hætta iðju sinni
fyrr en hann næðist.
Nýtt vandamál kom úpp á yfirborð-
ið, þegar í ljós kom að þrátt fyrir
mikla hitabylgju hafði margt af
gamla fólkinu látið fjarlægja loft-
ræstitækin úr gluggum sínum af
ótta við að þau kynnu að auðvelda
árásarmanninum aðgengi.
„Sumt gamla fólkið er hreinlega að
stikna á heimilum sínum," til-
kynntu fjölmiðlar. „Það hefur dyr og
gíugga harðlokaða og heimilin eru
eins og bökunarofnar."
Góðgerðarstofnun gaf 5.000 doll-
ara til þess að unnt væri að útvega
íbúunum neyðarhnappa. Nú var öll-
um íbúum hverfisins, 65 ára og
eldri, boðin ókeypis afnot af slíkum
hnöppum, en yfirleitt kostaði 22
dollara á mánuði að leigja þá.
Vika leið án þess að nokkuð gerð-
ist. En óttinn um að morðinginn
kæmi aftur lét ekki undan síga, sér-
staklega eftir að sálfræðingur lög-
reglunnar lét hafa eftir sér yfirlýs-
ingu í fjölmiðlum. Það var haft eftir
honum að hans álit væri að öll þrjú
morðin hefðu verið framin af sama
manni, sem hann taldi vera „mann
sem myrðir sér til ánægju og nýtur
þess að myrða og kvelja eldri kon-
ur“. Yfirlýsingin fól í sér spá um að
morðinginn færi aftur á kreik.
Eftir að þrjár vikur höfðu liðið
áfallalaust voru nokkrir almennu
lögreglumennirnir, sem vaktað
höfðu hverfið, sendir til annarra
starfa. Morðdeildar- og tæknimenn
héldu þó sínu striki við rannsókn
málsins.
Tæknideildin kom með eitt sönn-
unargagn. Eins fingraför fundust á
öllum stöðunum. Þar sem konurn-
ar þekktust ekki eða áttu sameigin-
lega kunningja þótti þetta mark-
verð vísbending.
En þar með var ekki allt fengið.
Fingraförin nægðu ekki til að fletta
upp í sakaskrám og þar sem yfir
milljón fingraför eru á skrá var nær
ógerlegt að bera þau öll saman.
Þannig að fingraförin kæmu ekki að
gagni fyrr en einhver yrði handtek-
inn.
Friðurinn, sem farinn var að fær-
ast yfir, var rofinn þann 6. ágúst
þegar símtal barst til lögreglunnar.
Sú sem hringdi gat varla talað, en
svo virtist sem hún ætti í alvarleg-
um vandræðum. Lögreglu- og
sjúkralið var sent í snatri á staðinn
sem upp var gefinn.
Borín kennsl á morð-
ingjann
Þegar þangað kom, var fyrir öldruð
kona, afklædd að hluta og löðrandi í
blóði, með símtólið enn í hendinni.
Hún var á lífi, en einum sjúkralið-
anna varð á orði: „Ég hef aldrei séð
nokkrum manni misþyrmt verr.“
Konan hafði verið barin með klauf-
hamri og skorin með hnífi, en hún
hélt meðvitund. Sjúkraliði, sem var
að sinna henni, spurði: „Hver gerði
þér þetta?"
Áttræð konan átti erfitt með að
tala, en gat stunið upp: „Garðyrkju-
maðurinn minn. Jimmy Stuard.“
Áður en sjúkraliðarnir hröðuðu
sér með konuna á sjúkrahúsið
komu þeir þessum upplýsingum
áleiðis til lögreglunnar.
Lögreglumennirnir könnuðust
strax við nafnið. Hann hafði verið
einn þeirra sem yfirheyrðir höfðu
verið vegna morðanna. Hann hafði
unnið við garðyrkju í hverfinu, en
engum hafði dottið í hug að hann
kynni að vera morðinginn.
Tölva var mötuð með nafninu hans
og þegar komu fram upplýsingar
um hann.
Jimmy Stuard hafði verið dæmdur
fyrir nauðgun í Kaliforníu árið
1956. Hann var látinn laus til
reynslu eftir þrjú ár, en gekk aðeins
laus í sjö mánuði er hann sneri aft-
ur sökum skilorðsbrots.
Þegar hann var látinn laus að nýju
hóf hann feril sem boxari. Hann var
talinn efnilegur, en ferill hans tók
enda þegar hann var dæmdur fyrir
innbrot árið 1966. Hann afplánaði
fimm ár af tuttugu ára dómi. Síðan
var hljótt um hann til ársins 1982
þegar hann var uandtekinn með
fíknilyf í fórum sínum. Skýrslan
endaði er hann var látinn laus til
reynslu í september 1984.
Þegar lýsingin var send út um fjar-
skiptamiðstöð lögreglunnar heyrðu
fréttamenn sjónvarpsstöðvar hana.
í sömu mund sá fréttamaður, sem
mundi eftir Stuard frá því hann var
í boxinu, hann á götu og kallaði til
lögreglu sem handtók hann þegar.
Misþyrmdi henni
vegna matar
Þegar árásin á konuna, sem lifði af,
var borin upp á Stuard við yfir-
heyrslur, játaði hann óhikað á sig að
hafa framkvæmt hana, en neitaði
allri vitneskju um morðin þrjú sem
á undan höfðu gengið.
Hann sagði að hann hefði verið við
vinnu í garði gömlu konunnar og
hefði verið orðinn svangur og þyrst-
ur. Hann vissi að hún átti mat í ís-
skápnum og fór því inn og fékk sér
þrjá banana og tvær gosflöskur.
Gamla konan kom þá inn í eldhúsið
og byrjaði að æpa.
Hann skýrði lögreglunni frá því að
hann hefði fyrst slegið hana með
hnefunum til að þagga niður í
henni. Þegar gamla konan hélt óp-
unum áfram greip hann til þess
ráðs að berja hana með hamrinum
og greip síðan eldhúshníf og stakk
hana. Hann sagði að hún hefði ver-
ið meðvitundarlaus þegar hann tók
meiri mat úr ísskápnum og hélt á
braut.
Fingraför Stuards voru sent til
tæknideildarinnar og þar kom strax
í Ijós að það voru fingraför hans sem
fundust höfðu á öllum morðstöðun-
um.
Lögreglumaður, sem Ias skýrsluna,
stundi upp: „Drottinn minn, ef við
hefðum strax getað borið saman
fingraförin væru tvær kvennanna
enn á lífi og sú þriðja hefði ekki orð-
ið fyrir þessum hryllilegu misþyrm-
ingum."
Jimmy Stuard kom fyrir rétt,
ákærður um þrjú morð af ásettu
ráði og alvarlega líkamsárás. Aðal-
vitni saksóknara var gamla konan
sem lifði af og benti hún á Stuard í
réttarsalnum og sagði hann vera
þann sem ráðist hefði á sig.
Kviðdómur var ekki lengi að hugsa
sig um og dæmdi Stuard sekan um
öll atriði ákærunnar. Dómari kvaðst
ætla að bíða með að fresta dóms-
uppkvaðningu þar til úrskurði kvið-
dóms hefði verið áfrýjað.
Þegar fjölmiðlar komust að því að
ef lögreglan hefði haft yfir Sjálfvirka
fingrafaragreininum að ráða væru
allar líkur á að tvær kvenr irta
væru enn á lífi og ein sloppið við al-
varlega líkamsárás, tóku íbúar Pho-
enix til sinna ráða og hófú söfnun
til að kaupa forritið. Lögreglan í
Phoenix segir að það verði komið í
gagnið innan árs.