Tíminn - 19.10.1991, Síða 6

Einkaritara hr. Rowes fannst ekkert
athugavert við símtalið sem hún
fékk þann 21. september 1981. Sá,
sem hringdi, var að falast eftir því að
fá að hitta Rowe, sem var margfald-
ur milljónamæringur á rekstri stór-
markaða.
Þegar sá, sem hringdi, gaf upp
nafn sitt kannaðist einkaritarinn
ekki við það, en það var daglegur
viðburður að menn sæktust eftir að
ná fundi yfirmanns hennar. Við-
skipti eru viðskipti og því kom hún
skiíaboðunum áleiðis til Rowes.
Þegar Rowe mætti til fundarins,
sem ákveðinn hafði verið klukkan
þrjú eftir hádegi sama dag, kom
enginn til fundar við hann.
Morð um miðjan dag
En á sama tíma fór þjófavarnar-
kerfið í gang á glæsilegu heimili Ro-
wes og fjölskyldu hans. Eins og
flestir auðugir kaupsýslumenn í
vesturhluta Englands, hafði Rowe
orðið við tilmælum lögreglunnar
um að koma upp fullkomnum ör-
yggisútbúnaði á heimili sínu. Kerfið
var tengt beint við lögreglustöðina í
Exmouth í um það bil 20 kílómetra
fjarlægð.
Lögreglan var komin á staðinn inn-
an 12 mínútna frá því kerfið fór í
gang. Það mætti þeim óskemmtileg
BÁSAMOTTUR
FRA
ALFA LAVAL
STÆRÐ:
1700x1100 mm
MUðsorffý
HOFÐABAKKA 9 • 112 REYKJAVÍK SÍMI 91-670000
sjón er þeir fóru inn í húsið. Á gólf-
inu lá blóðugt lík hinnar 42 ára
gömlu Juliet Rowe. Eftir því sem
lögreglumennirnir gátu best séð
hafði hún verið skotin mörgum
skotum.
Eftir að hafa gáð hvort líf leyndist
með konunni og komist að því að
svo var ekki, kölluðu lögreglumenn-
imir á aðstoð frá starfsmönnum
morðdeildar. Þeir komu rakleitt á
vettvang og í einu vetfangi var kom-
ið upp vegartálmum og næsta ná-
grenni rannsakað. Að morðrann-
sókn þessari unnu 160 lögreglu-
menn allan sólarhringinn.
Á vettvangi fannst hálsmen með
mynd af heilögum Kristófer á for-
stofugólfinu innan um sex tóm skot-
hylki. Ekki sáust aðrir áverkar á lík-
inu en skotsárin, og ekkert benti til
að um kynferðisglæp hefði verið að
ræða.
Lögreglumennirnir gátu sér þess
til að hún hefði reynt að verjast
moröingjanum af veikum mætti og
þá hefði nistið slitnað af hálsi hans.
Síðan hefði henni tekist að ýta á
neyðarhnappinn rétt áður en hún
lét lífið.
Hver var ástæðan?
Aðrir íbúar hússins, þar á meðal
harmi Iostinn eiginmaðurinn, vott-
uðu að ekkert verðmætt hefði horf-
ið. Þar sem nauðgun og rán hafði nú
verið útilokað, fóru lögreglumenn-
irnir að velta fyrir sér hvort morðið
hefði verið afleiðing misheppnaðrar
mannránstilraunar, sem hefði farið
forgörðum þegar frú Rowe tókst að
ýta á neyðarhnappinn. Ef svo var, gat
þá verið að morðinginn þekkti Ro-
we-fjölskylduna og hefði því drepið
konuna til að koma í veg fyrir að
hún gæti bent lögreglunni á hann.
Við krufningu kom í ljós að frú Ro-
we hafði verið skotin fjórum sinnum
í bakið, einu sinni í höfuðið og loks
einu sinni í bringuna, beint í hjarta-
stað. Tæknideildin sat uppi með 367
fmgraför sem tekin höfðu verið í
húsinu og þurfti að rannsaka.
Morðrannsóknin hélt áfram. Lög-
reglan ræddi ítarlega við alla sem
tengdust Rowe-fjölskyldunni á ein-
hvern hátt, og reyndi að komast að
því hvort hjónin hefðu átt einhverja
óvini. Hr. Rowe hafði byggt upp
keðju átján stórmarkaða og tvö bak-
arí og frú Rowe rak mjög arðbæra
hárgreiðslustofu.
Vinir hjónanna lýstu Juliet Rowe
sem hlédrægri og feiminni konu,
Juliet Rowe var hlédræg og feimin kona og einstaklega varkár.
Engar líkur voru því til að hún hleypti ókunnum manni formála-
laust inn í hús sitt.
góðri eiginkonu og móður sem var
stolt af fjölskyldu sinni og heimili.
Hún hafði sagt að það ylli sér oft
áhyggjum hversu afskekkt húsið
væri. Hún var álitin rausnarleg
kona, sem varði góðum hluta frí-
tíma síns í góðgerðarstarfsemi, og
einnig hafði hún séð um blóma-
skreytingar við hátíðleg tækifæri í
þorpinu. Skömmu áður en hún var
myrt hafði hún farið með fjölskyldu
sinni í frí til Bandaríkjanna.
FVrir utan áhyggjurnar af legu
hússins, hafði frú Rowe ekki ástæðu
til kvíða. Hjónaband hennar hafði
enst í 20 ár og flestir, sem til þekktu,
töldu það til mikillar fyrirmyndar.
Ekki erindi sem erfíði
í viðtölum við fólk kom í ljós að
Juliet var óvenjulega varkár, eflaust
vegna þess hversu afskekkt húsið
var. Þar af leiðandi var það talið
mjög ólfldegt að hún hefði opnað
fyrir einhverjum ókunnugum. Þetta
virtist renna stoðum undir mann-
ránskenningu lögreglunnar.
Kannski að morðinginn hefði fengið
hana til að hleypa sér inn með því að
þykjast vera viðgerðarmaður, til að
athuga símann — eða jafnvel við-
vörunarkerfið.
En honum tókst að komast inn, svo
mikið var víst, og hann hafði ekki
verið að eyða tímanum til einskis.
Hann hafði innan við tólf mínútur
þar til lögreglan kom á staðinn.
Jafnvel þó að áætlun hans hefði far-
ið úrskeiðis, hafði honum tekist að
flýja áður en vegartálmamir voru
settir upp.
Lögreglan gerði ráð fyrir að fúndar-
boðið, sem herra Rowe fékk, hefði
verið til þess gert að tryggja að hann
færi ekki heim til sín of snemma,
þannig að Juliet Rowe yrði örugg-
lega ein heima.
Við rannsókn kom í ljós að kúlurn-
ar í líkinu voru úr 22 kalibera hálf-
sjálfvirkri skammbyssu, kúlumar
voru með mjúkum oddi sem valda
miklum skaða. Nú vissi lögreglan
hvemig vopni hún var að leita að.