Tíminn - 02.11.1993, Blaðsíða 8

12 Tíminn
Þriðjudagur 2. nóvember 1993
Félagsvist
Þriggja kvölda félagsvist Framsóknarfélags Amessýslu veröur I Þingborg, Hraun-
gerðishreppi, föstudagskvöldin 5., 12. og 19. nóvember klukkan 21.
Aöalvinningun Utanlandsferö að eigin vali aö verömæti kr. 70.000. Góö kvöld-
verölaun.
Stjómki
Aðatfundur miðstjómar
Framsóknarflokksins
AöaHundur miðstjómar Framsóknarflokksins veröur haldinn I Borgartúni 6,
Reykjavlk. Dagskrá veröur sem hér segin
Föstudagur 5. nóvember
1. K1. 20.30 Setning.
2. Kl. 20.35 Kosning starfsmanna fundarins:
Tveir fundarstjórar.
Tveir ritarar.
Fimm fulltrúar I kjömefnd.
3. Kl. 20.45 Yfiriitsræöa formanns.
Lögö fram drög að stjómmálaályktun.
4. Kl. 21.45 Almennar umræöur.
Skipun stjómmálanefndar.
5. Kl. 00.00 Fundarhlé.
Laugardagur 6. nóvember
6. Kl. 8.30 Nefndarstörf.
7. Kl. 9.30 Sveitarstjómarkosningar 1994.
Undirbúningur og framkvæmd.
Sameiginleg mál.
a) Atvinnumál — nýsköpun.
b) Umhverfismál.
c) Fjölskyldumál.
Almennar umræöur.
8. Kl. 12.00 Matarhlé.
9. Kl. 13.00 Kynning á mismunandi kosningalöggjöf.
Inngangur — Steingrimur Hermannsson.
Framsöguerindi.
Almennar umræöur — fyrirspumir.
10. W. 15.00 Kaffihlé.
11. Kl. 15.30 Kosning niu manna i Landsstjóm.
12. Kl. 15.45 Stjómmálaályktun, umræöur og afgreiösla.
13. Kl. 17.30 Önnurmál.
14. Kl. 17.30 FundarsliL
SUF-klúbbur veröur I gangi á laugardagskvökl.
FramsóknaifioMajrinn
Mosfellsbær — Félagsvist —
3ja kvölda keþpni
Framsóknarfélag Kjósarsýslu heldur félagsvist I samkomusal félagsins aö Háholti
14, Mosfellsbæ, föstudagana 29. okL, 5. nóv. og 12. nóv. kl. 20.30 hvert kvöld.
Verölaun veitt eftir hvert kvöld. Heildarverölaun: Iriandsferö.
Spilastjóri: Agúst Öskarsson. Sfómki
Miðstjómarfundur SUF
veröur haldinn 5. nóv. á Fógetanum (efri hæö), Aöalstræti 10, og hefst hann
stundvlslega kl. 18.00.
Dagskrá:
1. Kosning embættismanna fundarins.
2. Skýrsla stjómar.
3. Alit landbúnaöamefndar SUF.
4. Alyktanir.
5. Önnur mál.
Framkvæmdasijóm SUF
Kjörskrá
til kosninga um sameiningu sveitarfélaga, er fram eiga
að fara 20. nóvember nk., liggur ffammi almenningi til
sýnis á Bæjarskrifstofum Mosfellsbæjar, Hlégarði, á
opnunartíma skrifstofunnar, virka daga kl. 8.00-15.30,
til 20. nóvember nk.
Kærur vegna kjörskrárinnar skulu hafa borist Bæjarskrif-
stofum Mosfellsbæjar eigi síðar en kl. 12 á hádegi laug-
ardaginn 6. nóvember nk.
Menn eru hvattir til að kynna sér hvort nöfn þeirra séu á
kjörskránni.
Bæjarstjóri Mosfellsbæjar.
Fyrirtæki í fiskiðnaði
Stöplafiskur hf. í Reykjahreppi, S- Þing., auglýsir eftir
samstarfsaðilum um starfsemi sína, sem er harðfiskverk-
un, áformuð framleiðsla á gæludýrafóðri og önnur tengd
starfsemi.
Um getur verið að ræða útgerðarfyrirtæki eða sjómenn,
sem lagt geta til afla, söluaðili, aöili, sem vill vera með-
eigandi og/eða sjá um rekstur fyrirtækisins.
Til greina kemur að leigja út starfsemi fýrirtækisins.
(búðarhús er laust á staðnum sem stendur.
Þeir, sem hafa áhuga, geta snúið sér til Þorgríms í síma
96-43918 og Þorsteins í síma 96-43926.
Magnús Þór Þórbergsson og Bryndís Blöndal I hlutverkum slnum.
Að bera bera menn
Hugleikur ÉG BERA MENN SA. Höfundan
Anna Krisb'n Kristjánsdóttir og Unnur
Guttormsdóttir. Tónlist og söngtextan
Aml Hjartarson. Leikstjóri: Bjami Ingvars-
son. Dansan Lára Stefánsdóttir. Leikmynd
og Ijós: Ami Baldvinsson. Fmmsýnt i
Tjamarbíói 30. október.
Hugleikur er búinn að starfa upp
undir áratug og virðist því alveg ljóst
að þörf er fyrir slíkt starf hér — og
markaður. Þetta eru samtök áhuga-
fólks í leiklist og viðfangsefnin eru
heimasmíðuð, alþýðleg, nokkuð
frumstæð gamanleikrit, rétt eins og
áhugafélög úti á landsbyggðinni
spreyttu sig gjaman á hér fyrrum, og
gera kannski enn. Þó er vísast að
smekkur lærðra leikstjóra „að sunn-
an“ sé farinn að ráða miklu hjá slíkum
félögum og er það gott á sinn hátt. En
hinn alþýðlegi skemmtunarleikur,
sprottinn af áhuga, leikgleði og galsa
þess fólks sem finnur sér lífsfyllingu í
tómstundum, hann á vonandi eftir að
halda velli. Að því stuðlar starfsemi
Hugleiks hér í Reykjavík og myndi
leikhúslíf höfuðstaðarins fátæklegra
að verulegum mun ef hans nyti ekki
við.
Ég bera menn sá er í áþekkum stfl og
sumt annað sem ég hef séð frá Hug-
leik, en síðustu árin hef ég reyndar
ekki fylgst með honum. I leikskrá
stendur um verkið: „Óleikur þessi er
tileinkaður öllum Þjóðskáldum og
sauðum þessa Iands.“ — Óleikur. Það
er einmitt það, eins og Fríða blinda í
leiknum segir sífellt og reynist hafa
ýmsar merkingar. Annars veit ég svei
mér ekki hvað er leikur og hvað óleik-
ur, ef út í það er farið. Auðvitað blasir
við að Ég bera menn sá er ekki samið
eftir neinum viðteknum kokkabókum
— kannski er þetta bara hinn eini og
sanni „póstmódemismi"? Eftir því
sem ég skil það hugtak í umræðu um
list merkir það nánast hvað sem
mönnum dettur í hug að gera nú á
tímum. Eins og við vitum er nútím-
inn mjög frábitinn „forsjárhyggju"
sem svo er nefnd, og af því leiðir að
allir telja sig mega gera hvað sem er á
þann hátt sem þeim sjálfum sýnisL
Þetta frjálsræði leiðir að vísu einatt til
þess að enginn greinarmunur er gerð-
ur á því sem nær máli og hinu sem
ekki gerir það — enda er mælikvarð-
anum afneitað. En nóg um það.
Þessi hugleiðing á ekki að vera neinn
áfellisdómur um leik Hugleiks, enda
er sannast mála að vel má hafa af hon-
um töluvert gaman, eins og hann er.
Uppistaðan er álfasaga. Konungsdóttir
í álfheimum leggur hug á ungan svein
sem henni er ekki ætlaður, og leggur
móðir hennar þá á hana að hún skuli
fara til mannheima. Á hverri jólanóttu
megi hún koma aftur með því að
gandríða sauðamanni, en sá skuli hafa
bana af nema hann geti sýnt með jar-
teikni að hann hafi gist álfheima.
Álfamærin ræðst til Þorbjamar
bónda í Gröf og þangað kemur svo
sveinninn úr álfheimum sem hún
elskaði. Og getur nú hver og einn
reynt að ráða í framhaldið.
Það er hið kynlegasta bland úr ís-
lenskri menningu sem í leikritið er
sett. Þorbjöm bóndi í Gröf er búri
mikill. Kona hans ræður öllu, synir
þeirra, Bölvar og Ragnar, em miklir
afglapar, kveðast á jafnan og er það
hinn mesti leirburður. Faðir hús-
freyju, dauður, gerir vart við sig og
þarf að vökva bein hans. Enn er þama
á ferli Meyvant munkur og veltur upp
úr honum alls konar guðsorð. Yfir
bænum voka svo tvær tröllskessur, sí-
svangar og láta margt fjúka, orðaleiki
ótæpilega.
Þetta er hinn kostulegasti samsetn-
ingur, textinn gripinn upp héðan og
þaðan, úr bókmenntum, og töluvert
tekið beint úr samtímaumræðunni
eins og í revíu. Kennir hér áhrifa frá
alræmdum sjónvarpsþáttum Baldurs
Hermannssonar um sauðkindina og
fæðuöflun hennar, kalkúnalæri og
skinka koma einnig við sögu. Allt er
þetta heldur í þeim stfl sem tíður er
nú, að skopast að sveitalífi, hallæris-
bragur sveitafólksins á víst ekki að
fara á milli mála. Skemmtilegt atriði
er það að Þorbjöm bóndi og húsfreyja
hans raunar líka liggja jafnan með
sjónauka á hlaðinu og njósna um ná-
grannana sem þau hafa hinn mesta
ímugust á.
Sumt hér minnir allmikið á þá ágætu
sögu, Svaninn eftir Guðberg Bergs-
son. Skopfærslan er í öndvegi. Þetta
tekst auðvitað misjafnlega. Höfúndar
geta ekki stillt sig um það bragð að
rjúfa leikritið til þess að benda á eigið
háttemi. „Við stelum öllu steini létt-
ara, eins og höfundar þessa leikrits,"
segir Bölvar bóndasonur. Sprettur þá
upp Fríða blinda, amman sem annars
segir ekkert nema Jamm og jæja, það
held ég, og mælir með miklum þjósti
að þeir bræður skuli skammast til að
halda áfram með leikritið!
Það var auðséð að Ieikendumir höfðu
mikla ánægju af þessu og fóm með
það af hjartans lyst. Rúnar Lund var
lúnkinn í hlutverki Þorbjamar bónda í
Gröf. Hulda Hákonardóttir fór sköm-
lega með Steinunni húsfreyju, og
bræðuma léku Sævar Sigurgeirsson
og Gunnar Gunnarsson. Jónína Björg-
vinsdóttir var hin skoplegasta sem
amman. Elskenduma Bryndís Blöndal
og Magnús Þór Þorbergsson, eins og
Indriði og Sigríður úr Pilti og stúlku.
Furðulegasta hlutverkið er þó munk-
urinn Meyvant sem Stefán Gunnars-
son lék, þar er öllu hrært saman,
kannski eina hlutverkið sem er vem-
lega hallærislegt. Það er raunar teflt á
tæpasta vað smekkvísinnar í notkun á
kristnum skírskotunum í leiknum. Þó
var sálmasöngurinn á jólanótt hinn
skemmtilegasti, hæfileg paródía á
kunnuglegum kirkjukómm.
Unnur Guttormsdóttir og Sigrún
Óskarsdóttir Ieika skessumar Auðlegð
og Ástríði. Einhverjir leikendur em
ótaldir, nokkrir fara í gervi sauða og
tekst vel. Sviðsetningin er í stfl við
efnið, fremur fmmstæð en fór allvel.
Nokkurs konar sýnigluggar baksviðs
vom notaðir í sumum atriðunum sem
var haglegt Tónlist og textar Áma
Hjartarsonar áttu góðan þátt í sýning-
unni.
Leiknum var vel tekið í Tjamarbíói,
sem raunar er skemmtilegt leikhús nú
orðið. Þama er því hægt að eiga býsna
góða kvöldskemmtun á næstunni.
Gunnar Stefánsson
70 ára:
Jón Bjamason
bóndi í Dufþaksholti
Engirm er, Drottirm mirm, Duíþekjubóndanum líkur,
að dugnaði er hann á við tvo eða þrjá.
Með hamar og sög við húsasmíð er hann slíkur
að hæfari fork er ekki til verka að fá.
Já, þó að við eigum fjölmarga af hæfum og högum.
Ég hugleiði stundum þann kraft sem í honum bgr.
Því hann hefur smíðað íjárhús á fáum dögum,
og fjósið hans rúmar eitthvað um hundrað kýr.
Við heyskapinn er ekkert hálfkák, hik eða dundur
og hvítir staflar af rúlluböggum, sem fjöll.
Fúamýrunum flettu gröfur í sundur,
hann fræinu sáði og rœktaði töðuvöll.
í Dufþaksholti bæjarhús stæðileg standa,
hin stóru dagsverk og manndómur fylgjast að,
hjá bóndanum, sem er baráttuglaður að vanda,
bjartur hið innra með hjartað á réttum stað.
Pálmi Eyjólfsson