Tíminn - 20.05.1995, Síða 6

6
Wmmm
Laugardagur 20. maí 1995
KOMDU INN I KOFANN MINN
Komdu inn — í kofann minn,
F
er kvölda og skyggja fer.
G
Þig skal aldrei iðra þess
C
aö eyða nótt hjá mér.
C C7
Við aevintýraeldana
F
er ýmislegt að sjá,
C F
og glaður skal ég gefa þér
G C
allt gullið, sem ég á,
tíu dúka tyrkneska
og töfraspegla þrjá,
níu skip frá Noregi
og naut frá Spáníá,
austurlenskan aldingarð
og íslenskt höfuðból,
átta gráa gæðinga
og gylltan burðarstól,
fjaðraveifu fannhvíta
og franskan silkikjól,
eyrnahringi, ennisspöng
og alabastursskrín,
hundrað föt úr fílabeini
full með þrúguvín
og lampa þann, sem logaði
og lýsti Aladdín.
Komdu inn í kofann minn,
er kvölda og skyggja fer.
Alltaf brennur eldurinn
á arninum hjá mér.
Ég gleymdi einni gjöfinni,
og gettu hver hún er.
Ég gleymdi bestu gjöfinni,
ég gleymdi sjálfum mér.
A
-
( 1 < 1 4

X 0 1 2 3 0
Am
I
»< ►
T 4>

x o i i i :
Am 7
fr
X 0 2 3 1 0
B(Aís)
x o 2; o i o
c
0

4 > < > < >

X 3 2 0 t O
C maj
X X 2 3 t 4
1
( >
< > (

Cm
X 3 2 0 0 0
D
XX 0 2 4 4 0 0 13!
D
Dm
íl3
X 0 0 2 1 3
X 0 0 2 3 t
(Ljóö Davíös Stefánssonar viö lag E. Kalmans)
I FJARLÆGÐ
C Dm
Þig, sem í fjarlægð fjöllin bak við dvelur
G7 E
og fagrar vonir tengir líf mitt við,
E7 Am
minn hugur þráir, hjartað ákaft saknar,
Dm7 E7
er horfnum stundum ljúfum dvel ég hjá.
Am E7
Heyrirðu ei, hvern hjartað kallar á?
Dm7 G7
Heyrirðu storminn, kveðju mína ber?
C Dm
Þú fagra minning eftir skildir eina,
C G C
sem aldrei gleymist, meðan lífs ég er.
(Lagiö er eftir Karl O. Runólfsson,
en ljóöiö er eftir Valdimar H. Hallsteö.)
VERTU HJÁ MÉR DÍSA
Am Dm E7
Vertu hjá mér, Dísa, meðan kvöldsins klukkur hringja,
Am C G G7 C E7
og kaldir stormar næða um skóg og eyðisand;
Am E Am C7 F E7
þá skal ég okkur bæöi yfir djúpið dökka syngja
Am A Am Dm Am E7 Am
heim í dalinn þar sem ég ætla aö byggja og nema land.
Kysstu mig, kysstu mig! Þú þekkir dalinn, Dísa,
þar sem dvergar búa' í steinum, og vofur læöast hljótt,
og hörpusláttur berst yfir hjarn og bláa ísa
og huldufólkið dansar um stjörnubjarta nótt.
Og meöan blómin anga og sorgir okkar sofa,
er sælt að vera fátækur, elsku Dísa mín,
og byggja sér í lyngholti lítinn dalakofa
við lindina, sem minnir á bláu augun þín.
Ég elska þig, ég elska þig og dalinn, Dísa,
og dalurinn og fjöllin og blómin elska þig.
í norðri brenna stjömur, sem veginn okkur vísa,
og vorið kemur bráðum, — Dísa kysstu mig!
(Lagiö eftir Arch. Joyce samkvæmt söngbók MFA,
ljóöiö eftir Davíö Stefánsson.)
Ó! FÖGUR ER VOR FÓSTURJÖRÐ
G C
Ó! fögur er vor fósturjörð
D G
um fríða sumardaga,
Em A7 D
er laufin grænu litka börð,
D A D
og leikur hjörð í haga,
G D G
en dalur lyftir blárri brún
Viö
varöeldinn
Nú er sá tími kominn að menn grípi gítarinn með í
sumarbústaöinn og syngi saman vinsæl sönglög. Hér
á síöunni birtast nokkrir textar, sem áður hafa komið
í gítar- og söngþætti blaösins „Með sínu nefi". Við
vonum að gagn veröi að þessu söngblaði og óskum
lesendum góðrar söngskemmtunar.
Am G D7
mót blíðum sólar loga,
G Em C
og glitrar flötur, glóir tún,
G D G
og gyllir sunna voga.
G Em C
(og glitrar flötur, glóir tún,
G D G
og gyllir sunna voga.)
Og vegleg jörð vor áa er
með ísi þakta tinda,
um heiðrík kvöld að höfði sér
nær hnýtir gullna linda,
og loganeistum stjörnur strá
um strindi, hulið svellum.
en hoppa álfar hjarni á,
svo heyrist dun í fellum.
Þú fósturjörðin fríð og kær,
sem feðra hlúir beinum
og lífið ungu frjóvi fær
hjá fomum bautasteinum,
ó, blessuð vertu, fagra fold,
og fjöldinn þinna bama,
á meðan gróa grös í mold
og glóir nokkur stjarna!
(Ljóöib er eftir Jón Thoroddsen, en lagib er eftir W. Schiött).
SÖKNUÐUR (Roof tops)
C Cmaj7
Er ég hitti þig einn haustdag 7
F g c Dm
og hljótt var yfir bæ.
G C Am7
Þá gleöi úr þínum augum skein,
D7 G G7
ég gleymt því aldrei fæ.
Og við áttum oftar samleiö,
því ástin var svo heit.
Við vissum ei, hvað okkar beiö
ég aldrei af þér leit.
C
Svo kom sá dagur,
G
- er sárnaði mér,
C Am Em
sú stund, þá brást ég þér.
Dm
- Ástin mín eina
G C G
alltaf mun ég sakna þín.
Ei ég fæ að elska,
en ég bíð og vona
og ást mín hún aldrei dvín.
Örlögin voru svona,
alltaf mun ég sakna þín.
Sit einn og hugsa
í draumi þeirra daga,
og ást mín er heit til þín
Þannig fór sú saga,
alltaf mun ég sakna þín.:,:
< > > > <

4 > 4

X 3 4 t t t
(Lagib er erlent, en textinn er eftir Stefán G. Stefánsson.)
VIÐ VATNSMÝRINA
C Dm
Ástfanginn blær í grænum garði svæfir
G C G
grösin sem hljóðlát biöu sólarlagsins.
C Dm
En niðri í mýri litla lóan æfir
G G7C
lögin sín undir konsert morgundagsins.
Og úti fyrir hvila höf og grandar,
og hljóðar öldur smáum bárum rugga.
Sem barn í djúpum blundi jörðin andar,
og borgin sefur rótt viö opna glugga.
Cm
Og þögnin, þögnin hvíslar hálfum orðum-
Cm
Hugurinn minnist söngs, sem löngu er dáinn.
Cm Gm Cm
Ó, sál mín, sál mín! Svona voru forðum
Fm Cm
sumurin öll, sem horfin eru í bláinn-
Ó blóm, sem deyið! Björtu vökunætur,
sem bráðum hverfið inn í vetrarskuggann!
Hvers er að bíða? Hægt ég rís á fætur,
og hljóður dreg ég tjöldin fyrir gluggann.
(Ljóö Tómas Gubmundsson, lag Sigfús Haildórsson).
ALDREI FÓR ÉG SUÐUR
C B F C
Ég vakna oftast þreyttur, varla með sjálfum mér,
B F C
en ég veit þaö er til annað líf en það sem ég lifi hér,
B F C
og þrá mín hún vakir meðan þokan byrgir mér sýn,
B F C
mig þyrstir í eitthvaö annað en gúanó, tékka og vín.
C B F C
Á fiskinum lifir þorpið, þorskurinn er fólkinu allt,
B F C
það þrælar alla vikuna, vaðandi slor og salt.
B F C
Við færibandið standa menn, en þeir finna þar enga ró,
B F C
flestir þeir ungu komnir suður þar sem af draumunum er nóg.
Viðlag:
Am C G F
Langa dimma vetur vindurinn smaug í gegnum allt.
Am C G
Kannski var öllum öðrum hlýtt, en mér var allavegana kalt.
Am C G F
Það biðu allir eftir sumrinu, en biðin var löng og ströng,
C G F C
bátarnir lágu tómir við kajann, í kinnungunum söng.
Faðir minn átti drauma sem dóu fyrir lítið fé.
Mig dreymdi um að verða að inanni, en ég náði honum
aðeins í kné.
Ég gleymi seint þeim augum, gínandi botnlaust tóm,
gamall maður fyrir aldur fram með brostinn, hrjúfan róm.
Þegar ég var rétt orðinn sautján um sumarið barst mér frétt,
að sæta dúkkan hans Bensa í Gröf væri orðin kasólétt.
Næturnar urðu langar og nagandi ótti með,
negldur ég gat ekki tekið til baka það sem hafði skeð.
Viðlag:
Langa dimma vetur...
Aldrei fór ýg suður, alltaf skorti mig þor.
Hvert einasta sumar var því frestað, svo kom haust og svo vetur
og vor.
Nú er ég kominn á planið og ég pæli ekki neitt,
ég pækla mínar tunnur — fyrir það ég fæ víst greitt.
Ég hugsa oft um börnin mín, bráðum kemur að því
aö þau bíða ekki lengur, þau fara, hér er ekkert sem heldur í.
Enn koma tómir bátarnir og bræðslan stendur auð.
Baráttan er vonlaus, þegar miöin eru dauð.
Langa dimma vetur...
(Lag og ljób eftir Bubba Morthens).
VÍSUR VATNSENDA-RÓSU
Am E Am F
Augun mín og augun þín,
G F Am
ó þá fögru steina.
Am E Am F
Mitt er þitt og þitt er mitt,
G Am
þú veist hvað ég meina.
A E A
Langt er síðan sá ég hann,
E A
sannlega fríbur var hann.
A E A
Allt sem prýða má einn mann
A E E7
mest af lýðum bar hann.
Am E Am F
Þig ég trega manna mest,
G F Am
mædd af táraflóði.
Am E Am F
Ó, að við hefðum aldrei sést,
G Am
G
elsku vinurinn góði.
(Þjóölag)