Réttur - 01.09.1938, Blaðsíða 41

Flint stóð á fætur. Hann fann til logandi sársauka.
í öxlinni og þreifaði um hana með hægri hendinni.
Hann lét hendina síga. Kúlan hafði komið frá hlið,
strokizt við fötin, holdið, og — Flint tók óvenju næmt
eftir hverju smáatriði, — við sjálfblekunginn. Hönd
hans varð löðrandi í blóði og bleki. Hann færði sig
nær liðsforingjanum og heyrði sig segja: „Glæpa-
maður!“
Liðsforinginn leit til hans hissa, en lét sér nægja
að yppta öxlum. ,,Ég ætla ekki að koma mér í kland-
ur yðar vegna. Þér megið fara“.
Að nokkrum vikum liðnum tókst Mr. Flint að kom-
ast aftur inn í Madrid. Hann leitaði uppi hótelher-
bergi sitt. Frá London komu skeyti, eitt öðru bráð-
lætislegra, um nýjar Spánargreinar. Hann svaraði
engu þeirra. Tímum saman sat hann í ísköldu her-
berginu og horfði í gaupnir sér. Hann heyrði ekki
fallbyssudrunurnar í fjarska, ekki heldur hávaða
loftvarnabyssnanna á nóttunni. Hann hreyfði sig ekki
úr íbúðinni þó að aðvörunarmerkin hljómuðu.
Starfsbræður hans komu til hans. Þeir hittu svo á,
að hann var að líma upp um veggi hræðilegar myndir
af myrtum börnum. Hann hafði klippt þær úr blöð-
um.
Hann drakk feiknin öll, orgaði upp úr svefni, og
varð vesælli með degi hverjum. Ritstjórnin símaði að
hún sæi sig tilneydda að senda mann í stað hans.
Hann gaf ritvélina sína á spítalaskrifstofu.
Nýi maðurinn kom og krafði hann blaðamanns-
skilríkjanna. Fékk honum um leið peninga til heim-
ferðarinnar. Flint stóð upp af stólnum, er hann hafði
setið á. Ungi starfsbróðirinn, freknóttur, angandi af
góðri sápu, brosti við honum. Flint tók í jakkabarm
hans: „Ætlarðu að skrifa sannleikann ? “ spurði hann.
Hinn glotti. „Vér höfum allir lært af yður, Mr.
FIint.“ Hann gat ekki annað en furðað sig á þessum
beygða, hii-ðuleysislega klædda manni. Hann hafði
209