Réttur - 01.11.1968, Blaðsíða 20

þvingun, þar sem gert er ráð fyrir breytingum
á hefðbundnum réttindum sjómanna við
hlutaskipti. Miðstjórn ASI fór þess þá á leit
að ríkisstjórnin drægi frumvarpið til baka.
Því var hafnað. Engu að síður samþykkti
hinn nýi meirihluti miðstjórnarinnar að ræða
við ríkisstjórnina. Þær viðræður hafa staðið
vikum saman þegar þessi grein er skrifuð.
Enn hefur ekki sést í neinn árangur af þeim
viðræðum annan en þann að stofna nýjar
nefndir, ekki bara tvær, eða þrjár, heldur átta.
Samt liggja fyrir frá í marz 1968 tillögur
um úrbætur í atvinnumálum og þingið krafð-
ist tafarlausra aðgerða en ekki nefnda og aftur
nefnda. Þannig má það Ijóst vera af þessari
upptalningu að hinn nýji meirihluti í mið-
stjórn Alþýðusambandsins hefur brotið gegn
samþykktum ASI-þingsins í svo til öllum þýð-
ingarmeiri málum.
ÁBYRGÐARLEYSI
Slík vinnubrögð lýsa ekki einungis ómerk-
ingshætti gagnvart æðstu stofnun launafólks
í landinu, ASI-þingi, ekki einasta æfintýra-
mennsku, heldur einnig og kannski framar
öllu öðru pólitísku skilningsleysi og ábyrgð-
arleysi gagnvart heildinni.
Nú eru á þriðja þúsund atvinnuleysingjar
á Islandi, þrefalt fleiri Islendingar eru tengdir
atvinnuleysinu beinlínis — hlekkjaðir við
eymdina, vonleysið, svartsýnina, dapurleikann.
Otaldar eru þó þær fjölskyldur sem eiga yfir
höfði sér eignamissi vegna skuldfallinna
afborgana, útsvara, skatta, skipulagsgjalda,
lóðagjalda, fasteignagjalda, almannatrygg-
inga o. s frv. Öllum þessum þúsundum
Islendinga væri þó unnt að veita atvinnu
með því einu að fullnýta þau atvinnutæki
sem fyrir eru í Iandinu. Ef auk þess- væru
gerðar ráðstafanir til þess að afla nýrra at-
vinnutækja væri unnt að treysta svo efnahags-
grundvöll landsins að ekki þyrfti að koma til
atvinnuleysis oftar. Slíkt væri enn betur tryggt
með markvissri heildarstjórn á atvinnuvegun-
um og efnahagslífinu — það þýðir auðvitað
nýja stjórnarstefnu og nýja ríkisstjórn.
EINI AÐILINN
Verkalýðsforusta sem ekki áttar sig á þess-
um pólitísku staðreyndum er á beinan og ó-
beinan hátt hjálparvél ríkisstjórnarinnar. Eng-
inn aðili í landinu er jafnsterkur og sameinuð
hreyfing launafólks. Sú hreyfing getur ein
knúð fram breytta og nýja stjórnarstefnu.
Sú hreyfing ein getur knúið fram fullan
sigur í kaupgjaldsmálunum.
Það er hins vegar ljóst að frá hendi þess
meirihluta sem nú skipar miðstjórn Alþýðu-
sambandsins er einskis að vænta í þessum efn-
um — svo dýr var Bjarnagreiðinn fyrir launa-
fólk. En þó að forsprakkarnir ofmetnist af
vegtyllum, sem þeir hafa raunar hlotið á
fölskum forsendum (þ. e. að þeir myndu
standa við samþykktir þings ASI) mun fólkið
sjálft halda áfram að krefjast réttar síns.
Framundan eru mikil átök í íslenzka þjóðfé-
laginu. Og enda þótt Bjarnagreiðinn á Al-
þýðusambandsþinginu hafi verið dýru verði
keyptur af þeim sem hann þáðu mun það án
efa koma í ljós nú sem fyrr að það er klén
kaupsýsla að kaupa köttinn í sekknum jafn-
vel þótt hljóðin séu fögur.
Reykjavík, 9- jan. 1969-
184