Morgunblaðið - 09.03.2006, Blaðsíða 36

Morgunblaðið - 09.03.2006, Blaðsíða 36
36 FIMMTUDAGUR 9. MARS 2006 MORGUNBLAÐIÐ UMRÆÐAN G rein Gauta Krist- mannssonar, „Und- arleg umræða um ensku og tvítyngi“, sem birtist í Lesbók á laugardaginn, er líklega það und- arlegasta sem sést hefur fram til þessa í tvítyngisumræðunni sem staðið hefur undanfarið. Það sem er svo undarlegt við þessa grein er það, að Gauti virðist telja að eng- inn nema hann sjálfur sé í raun og veru fær um að segja eitthvað af viti um málið. Hann segir að hver „sérfræðingurinn“ á fætur öðrum hafi stigið fram á ritvöllinn, og Gauti hefur orðið „sérfræðingur“ innan gæsalappa til að gefa í skyn að hann eigi við að þeir sem hafi tjáð sig um málið séu í rauninni ekki sérfræðingar þótt þeir hafi gefið sig út fyrir að vera það. Gauti virðist eiga við að úr því að hann sjálfur hefur ekki tekið þátt í umræðunni þá hafi ekkert verið að marka hana. En nú hefur hann heiðrað okkur minni spámennina með skrifum sínum, og við öndum léttar. Það getur ekki verið neinn aukvisi sem slær af með einu pennastriki umræðu sem staðið hefur um skeið og margir hafa tek- ið þátt í. Það þarf að minnsta kosti aðdáunarvert hugrekki til að gera slíkt. Ekki virðist um að ræða að Gauti sé einfaldlega að segja að hann sé ósammála einhverjum til- teknum greinum eða viðhorfum í þessari umræðu. Nei, hann hafnar á einu bretti öllu sem skrifað hefur verið, líka framlagi þeirra sem hafa verið að því er virðist alveg sammála honum, eins og til dæmis Stefán Snævarr. Gauti virðist vera að segja, að það hefði verið betra ef þessi umræða hefði aldrei farið fram. Hvers vegna heldur hann því fram? Jú, vegna meintrar fáfræði þeirra sem hafa tjáð sig um málið (enda séu þeir ekki sérfræðingar). Menn hafi haldið fram „eldhús- speki“ sem sé í rauninni ekkert tengd „staðreyndum málsins“. Gott og vel. En hverjar eru þá staðreyndir málsins? Jú, Gauti upplýsir okkur um það, meðal ann- ars að tungumálið sé „enn flókn- asta uppfinning mannsins“. Þannig að tungumálið er eitt- hvað sem menn fundu upp, svona eins og Edison fann upp ljósa- peruna, og Wrightbræður fundu upp flugvélina? Voru það þá ein- hverjir tilteknir menn sem fundu upp tungumálið? (Væri hægt að spyrja að því á söguprófi: Hver fann upp tungumálið?) Eða var uppfinning tungumáls meira eins og sameiginlegt átak margra? Engu að síður, ef tungumálið var „fundið upp“ þá hlýtur að vera að á einhverjum tíma hafi ekki ver- ið búið að finna upp tungumálið – það er að segja, áður en sá atburð- ur gerðist að tungumálið var fund- ið upp var ekki til neitt tungumál. Þetta liggur einfaldlega í eðli upp- finninga – þær gerast í tíma. Það er hægt að tala um „fyrir og eftir“. (Jafnvel þótt við gefum okkur að ekki sé hægt að tímasetja ná- kvæmlega hvenær eitthvað var fundið upp, heldur bara svona sirka – til dæmis einhvern tíma á bilinu 300 fyrir Krist og 300 eftir Krist). Ef tungumál er uppfinning felur það líka í sér að tungumál er ekki að neinu leyti meðfætt. Ýmsir helstu sérfræðingar í tungumáls- fræðum, til dæmis Noam Chomsky, hafa haldið því fram að tungumál sé að einhverju leyti meðfætt. Samkvæmt Gauta er það ekki rétt hjá Chomsky. Og af hverju ætli menn hafi tek- ið upp á því að finna upp tungu- mál? Hvað ætli hafi vakað fyrir þeim með því? Það virðist sam- merkt með uppfinningum mann- anna að þeim hefur verið ætlað að gera eitthvað – leysa eitthvert „próblem“. Með öðrum orðum, þær hafa yfirleitt verið tæki. En Gauti hafnar því af offorsi að tungumálið sé tæki. Nei, það er sama hvernig maður reynir, það fæst ekkert vit í þá full- yrðingu að tungumál sé uppfinn- ing. Hún getur því varla verið til marks um sérstaka þekkingu Gauta á „staðreyndum málsins“. Hann segir líka að tungumál sé „í raun aðgangur okkar að heim- inum“. Það getur vel verið að þetta sé rétt. En hvað ætli þetta merki? Ég hélt að maður fengi aðgang að heiminum svona um það leyti sem maður verður til í móðurkviði. Eða á Gauti við að með því að tala um hlutina öðlist maður þekkingu og skilning á þeim? Þessu myndu margir vera ósammála, til dæmis sálfræðingar sem gera grein- armun á munnlegri og verklegri greind og telja þær jafn mik- ilvægar. Ég leyfi mér að fullyrða að þeir sem eru handlagnir, en geta ekki fyrir sitt litla líf talað um verk sín, hafa ekkert síðri „aðgang að heiminum“ en þeir málglöðu. Nei, það er ekki heldur hægt að fá neinn botn í þessa „staðreynd málsins“. Ég held að Gauti hafi ekki áttað sig á því að tungumál er ekki fyr- irbæri sem hægt er að rannsaka með sama hætti og maður til dæm- is rannsakar skordýr. Aðferðir raunvísinda duga ekki á tungu- málið. Þar af leiðandi eru engar „staðreyndir málsins“, í hefð- bundnum skilningi, þegar um er að ræða tungumálið. Það er aftur á móti með ýmsum hætti hægt að reyna að tala um tungumálið og ná þannig ein- hverjum tökum á því hvað um sé að ræða. Til dæmis er hægt að nota líkingar, eins og þegar Witt- genstein líkti málinu við verkfæra- sett. En á móti kemur að maður notar tungumálið til að tala um tungumálið og þar með er verk- færislíkingin eiginlega dottin upp fyrir. Tungumálið er greinilega ekki eins og hamar sem maður getur ákveðið að leggja frá sér. Það getur samt verið hjálplegt til skilnings að líkja tungumáli við verkfæri. Að sumu leyti er það þannig. Að sumu leyti ekki. En það eru ekki til neinar grjótharðar „staðreyndir“ í þessu máli. Þess vegna er það ekki skilyrði fyrir þátttöku í þessari umræðu að mað- ur sé einhvers konar sérfræðingur. Undarleg umræða? Það getur ekki verið neinn aukvisi sem slær af með einu pennastriki umræðu sem staðið hefur um skeið og margir hafa tekið þátt í. kga@mbl.is VIÐHORF Kristján G. Arngrímsson NÚ LÍÐUR að borgarstjórn- arkosningum í Reykjavík. Ljóst er að aðeins einn flokkur, Vinstri- hreyfingin – grænt framboð, hefur valið konu í leiðtogasæti. Það er umhugsunarefni, að reyndum konum skuli hafnað en ung- ir karlar og reynslu- litlir í borgarmálum teknir fram yfir þær. Þannig fóru prófkjör Samfylk- ingarinnar og Framsóknarflokks- ins. Glæsilegum borgarstjóra, Stein- unni Valdísi Ósk- arsdóttur, sem frá upphafi hefur starf- að fyrir Reykjavík- urlistann, var hafn- að fyrir reynsluminni karlmann, og Önnu Kristinsdóttur borg- arfulltrúa var vantreyst til að leiða lista Framsóknar en það fal- ið ungum karlmanni sem er rétt að byrja að sýna áhuga á mál- efnum borgarinnar. Engin kona vogaði sér að sækjast eftir leið- togasætinu í prófkjöri Sjálfstæð- isflokksins. Þar tókust á tveir karlar og sá eldri og reyndari fór með sigur af hólmi. Þá er það vissulega umhugsunarvert, að tveir flokkar af fjórum skuli heim- ila öðrum en flokksmönnum að velja fulltrúa á framboðslista sína. Augljóst er að niðurstaðan getur orðið tvíbent og vísast andstæð vilja grasrótarinnar, sem ber hita og þunga af kosningabaráttu frambjóðenda. Sjálfstæðismenn og vinstri græn fólu flokksmönnum að velja á lista í lokuðum prófkjörum. Frjálslyndi flokkurinn mun hafa falið uppstill- ingarnefnd verkið. Skýr stefna Í prófkjörsslagnum undanfarið hefur lítið verið minnst á málefni. Mest hefur borið á andlitsmyndum af frambjóðendum í auglýsingum. Greinilega hefur kapp verið lagt á leit að slagorðum og upphrópun- um, sem ekkert segja um pólitísk baráttumál. Slagorðin eru keimlík og klisju- kennd. Ný Reykjavík! Reykjavík til forystu! Framsækin Reykjavík! og annað ámóta Hvað þýðir þetta? Í borg- arstjórnarkosningum verður að gera ráð fyr- ir að kjósendur ætlist til þess af stjórn- málamönnum og flokk- um að stefna þeirra sé skýr. Hvernig ætti okk- ur annars að vera ljóst hvað það er sem við kjósum. Vinstri græn málefni Við Vinstri græn erum stolt af fólkinu, sem við völdum til for- ystu. Svandís Svavarsdóttir fram- kvæmdastjóri flokksins hlaut glæsilega kosningu í fyrsta sætið, hún er svo sannarlega traustsins verð. Árni Þór Sigurðsson borg- arfulltrúi skipar annað sætið og er ekki að efa, að Svandís mun njóta stuðnings hans og reynslu. Árni situr nú í borgarstjórn og var áð- ur forseti borgarstjórnar. Síðustu vikur hefur Svandís leitt málefna- vinnu Vinstri grænna og hún hef- ur látið að sér kveða í umræðu um málefni barna hér í borginni. Má þar minna á baráttumál hennar og allra vinstri grænna, ókeypis leik- skóla- og grunnskólavist. En það var Svandís sem hóf máls á stétta- skiptingu í mötuneytum grunn- skólanna þegar hún setti fram kröfuna um ókeypis skólamáltíðir. Það leynir sér ekki, að Svandísi Svavarsdóttur er fulltreystandi til að taka að sér embætti borgar- stjóra næsta kjörtímabil ef mál skipast svo. Öflug baráttukona Ég skora á Reykvíkinga, unga og gamla, konur og karla, að kynna sér áherslur Svandísar Svavarsdóttur ( www.svandis.is ) og velta því fyrir sér hvort ekki sé líklegt að hún sé efni í öflugan stjórnmálamann. Ég sé ekki betur en hún yrði í borgarstjórn líkleg til góðra verka í þágu borgarbúa allra. Svandís er raunsæ kona og full af sjálfstrausti eins og margar ungar konur, hún er sem sé glæsi- legur fulltrúi nýrrar kynslóðar stjórnmálakvenna. Þar að auki er hún heillandi í allri framkomu og laus við alla sjálfhverfu og sýnd- armennsku, ekki eru allir stjórn- málamenn svo heppnir. Ég er viss um, að Svandís Svavarsdóttir er góður kostur fyrir kjósendur í borgarstjórnarkosningunum í vor. Hún er málsvari félagslegs rétt- lætis og umhverfisverndar, öflug baráttukona fyrir bættu mannlífi í Reykjavík. Ég hvet ykkur, borg- arbúar, til að fylgja Vinstrihreyf- ingunni – grænu framboði að mál- um í borgarstjórnarkosningum í vor. Tryggjum Svandísi Svav- arsdóttur sterka stöðu í forystu- sveit borgarinnar. Hvers vegna ekki borgarstjóraembættið? Svandís öflug baráttukona Ragnheiður Ásta Pétursdóttir fjallar um borgarstjórnarkosn- ingar og stefnu Vinstri grænna ’Ég skora á Reykvík-inga, unga og gamla, kon- ur og karla, að kynna sér áherslur Svandísar Svav- arsdóttur ...‘ Ragnheiður Ásta Pétursdóttir Höfundur skipar 18. sæti á framboðs- lista VG til borgarstjórnarakosninga. UMSJÓNARMENN Fréttavakt- ar NFS f.h. lýstu yfir furðu sinni vegna greinar minnar, „Til hamingju, lágkúra“, sem birtist í Mbl. 1. mars og fjallaði um siðleysi NFS og Kast- ljóss í „viðtölum“ sem tekin voru við hina víðfrægu „Silvíu Nótt“ 19. febr- úar. Ástæðan fyrir furðu þeirra og hneykslan var sú að ég hefði nú heldur betur misskilið gamanið. Allt hafði þetta nefnilega verið sett á svið frá A til Ö og við sem ekki fött- uðum grínið vorum bara einfaldlega húm- orslaus og gátum vart talist til Íslendinga lengur sakir annarlegra áhrifa. Það sem þetta ef- laust ágæta fólk virðist hins vegar ekki hafa áttað sig á er nokkuð sem flestir aðrir lands- menn hafa án efa skilið: Málið snýst ekki um það hvort einn eða annar fattlaus fræðimaður hafi fattað hið stórfenglega grín eður ei. Það snýst ekki heldur um það hvort þorri þjóð- arinnar hafi lítið fattað eða mikið. Ef litið er út fyrir endimörk nefs sér liggur það í augum uppi að málið snýst ekki einu sinni um marg- umrædda „Silvíu“ eða skapara henn- ar. Það er mun mikilvægara en svo. Málið snýst nefnilega um siðferði fjölmiðlanna gagnvart íslenskum ungmennum og um þá áleitnu spurn- ingu hvort ábyrgðarmenn Kastljóss og NFS hafi sinnt siðferðilegri skyldu sinni, ef einhver er, gagnvart þessum sama hópi eða ekki. Er það rétt hermt að í báðum tilfellum hafi verið um hreina sviðsetningu að ræða af hálfu viðkomandi fjölmiðlafólks? Tók það beinlínis þátt í því að sjón- varpa sjónarspili til barnanna þar sem hetja þeirra úr Söngvakeppninni var gjörsamlega út úr heiminum sak- ir ölvunar, svo ekki sé nú meira sagt? Ef rétt reynist, er málið mun alvar- legra en ég hugði í fyrstu. Ekki eitt augnablik kom mér til hugar, í mínu barnslega grandaleysi, að „ábyrgir“ fjölmiðlar eins og Stöð 2 og einkum Sjónvarpið skyldu leggjast svo lágt að setja slíkt á svið og bera á borð fyrir ungmenni landsins og óreynda unglinga. Hér er um sömu fjöl- miðla að ræða og þá sem í næstu andrá greina frá því að korn- ungir unglingar séu teknir ölvaðir undir stýri á stolnum bíl; að kynhegðun unglinga sé vaxandi áhyggjuefni; að beinum eða óbeinum auglýsingum á áfengi sé í auknum mæli beint að ungu fólki o.s.frv. Ein- ungis fáeinum mínútum eftir að ofangreint Fréttavaktarfólk á NFS hafði lokið sér við að yppta öxlum yfir sviðsett- um viðtölum við hálfrænulausa barnahetjuna „Silvíu Nótt“ gerði það tilraun til þess að setja upp alvarlega umræðu um neikvæð áhrif auglýs- inga á börn! Varla þarf að fjölyrða um þau nei- kvæðu áhrif sem það getur haft á ungmenni að sjónvarpa til þeirra nýj- ustu hetjunni í því ástandi sem hér um ræðir. Eða ætlar viðkomandi fjöl- miðlafólk kannski að yppta öxlum og gera lítið úr slíku? Gerðu menn e.t.v. tilraun til að útskýra fyrir öllum þeim börnum sem íklæddust fyrirmynd- inni á Öskudeginum að umrætt svall hefði einungis verið allt í plati og auk þess fagmannlega sviðsett af full- orðnu og ábyrgu fagfólki? Eða dorm- uðu menn bara áfram og ætluðust til þess að börnin myndu átta sig sjálf á muninum á sviðsettum raunveruleika og raunverulegri sviðsetningu, á því sem einungis virtist vera verulegt plat í raun en var það ekki og því sem sýndist í raun vera sýndarveruleiki einn? Atvik þessi og meint sviðsetning vekja eftirfarandi spurningar: 1) Hvaða siðareglur, ef einhverjar, gilda hjá viðkomandi fjölmiðlum gagnvart börnum og unglingum? Gefur þetta mál tilefni til að móta eða endurskoða slíkar reglur? 2) Er ástæða til að ætla að brotið hafi verið á þeim reglum, ef einhverjar eru, í umræddum til- fellum? 3) Ef sýnt þykir að brotið hafi verið á slíkum reglum, til hvaða að- gerða er nauðsynlegt að grípa? Hverjir sæta ábyrgð í þessu sam- bandi? Á Íslandi skal hagsmunum og rétt- indum barna gætt af umboðsmanni barna. Ég vona hins vegar svo sann- arlega að íslensk börn eigi sér tals- vert fleiri talsmenn í þessu máli held- ur en þann sem formlega hefur verið skipaður í það embætti. Því ef fjöl- miðlar á borð við RÚV og Stöð 2 setja sér ekki heilbrigðar siðferðilegar hömlur gagnvart börnum og ungling- um, hvað tekur þá við eftir þetta sið- leysi NFS og Kastljóss? Siðleysi NFS og Kastljóss Rúnar M. Þorsteinsson fjallar um siðferði fjölmiðla gagnvart börnum ’Því ef fjölmiðlar á borðvið RÚV og Stöð 2 setja sér ekki heilbrigðar sið- ferðilegar hömlur gagn- vart börnum og ungling- um, hvað tekur þá við eftir þetta siðleysi NFS og Kastljóss?‘ Rúnar Már Þorsteinsson Höfundur starfar sem fræðimaður við Lundarháskóla.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.