Morgunblaðið - 14.07.2007, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. JÚLÍ 2007 35
það að láta þig hverfa svona frá konu
þinni og börnum en kannski var þín
einmitt þörf á æðri stað. Þú varst allt-
af með bros á vör, góður maður.
Ég minnist þess er Gestur maður-
inn minn kom fyrst með mig heim til
Maju og Óskars á Njarðvíkurbraut-
ina. Þá strax urðum við góðir vinir.
Þið Olga og stelpurnar komuð oft til
okkar í Arnarstaði. Þá var mikið hleg-
ið og alltaf mátti sjá gleði í svip krakk-
anna þegar þú hringdir á undan og
sagðist vera að koma í heimsókn. Eitt
sinn er ykkar var von sagði Unnar
strákurinn okkar: „Jæja þá verð ég
víst í því í dag að ná í mjólk út í fjós.“
Ég hef aldrei séð neinn drekka eins
mikið af mjólk eins og þig því þér
þótti hún svo góð, svona beint úr
tanknum.
Það voru fleiri en mín börn sem litu
upp til þín. Eitt sumar var hjá mér um
stund lítill strákur, Eyþór, hann er
blindur. Þú fórst með hann og „sýnd-
ir“ honum slökkviliðsstöðina, kveiktir
á sírenunum og leiddir hann um allt
og þegar þú varst staddur í Reykjavík
náðir þú í hann heim til hans og fórst
með hann á slökkviliðsstöðina þar.
Þetta var einstakt og lýsir þér hvern-
ig þú varst. Megi góði Guð blessa þína
minningu.
Elsku Olga, Guðbjörg, Júlíana,
Maja og Óskar, Atli og Steina og fjöl-
skylda megi minning um góðan mann
styrkja ykkur í þessari miklu sorg.
Jóna á Arnarstöðum.
Dauði nákominna ættingja er okk-
ur jafnan áfall, jafnvel þótt fyrirsjáan-
legur sé, þar sem höggvið er á tengsl
tilfinninga sem þróast hafa um árabil.
En þegar um er að ræða andlát langt
um aldur fram, fólks í blóma lífsins
þar sem manni finnst sem bestu árin
séu jafnvel ókomin, er um meira en
áfall að ræða og maður verður gripinn
harmi og vanmætti.
Þannig fór mér er Atli Már syst-
ursonur minn hringdi í mig og sagði
mér að Óskar Stefán bróðir sinn væri
allur, hefði látist snögglega úti í Tyrk-
landi, þar sem hann var staddur í fríi
ásamt fjölskyldu sinni. Að hluta til
hefur ferðin væntanlega verið farin til
að halda upp á útskrift hans sjálfs frá
Háskóla Íslands og dótturinnar Guð-
bjargar frá Háskólanum á Bifröst,
síðastliðið vor.
Á sárum tímamótum sem þessum
sækja á hugann minningar tengdar
samskiptum við fjölskyldu Margrétar
systur minnar gegnum tíðina, sem
hafa verið mikil og náin. Þegar Óskar
var ungur drengur fylgdi hann for-
eldrum sínum í heimsókn til afa og
ömmu hans á Arnarstöðum og í sam-
bandi við veikindi og andlát afa hans
dvaldist hann ásamt móður sinni um
alllangan tíma hér hjá ömmu sinni. Á
þessum árum sköpuðust tengsl sem
síðan héldust þótt lengra yrði milli
samfunda. Þegar Óskar hafði lokið
námi gerðist hann húsasmiður en
staldraði þar stutt við en gerðist
slökkviliðsmaður í slökkviliði Kefla-
víkurvallar.
Slökkviliðið á Vellinum var rómað
fyrir framúrskarandi árangur og var
það Óskari góður skóli til að takast á
við meiri ábyrgð á þessum vettvangi.
Upp úr 1990 gerðist hann slökkviliðs-
stjóri á Sauðárkróki og í Skagafjarð-
arsýslu og hafði gegnt því starfi síðan
við góðan orðstír og naut virðingar og
trausts sem fagmaður á þessu sviði.
Við komu Óskars á Krókinn end-
urnýjuðust kynni fjölskyldna okkar.
Auk gagnkvæmra heimsókna var það
ekki sjaldan sem ég leit inn á slökkvi-
stöðina til frænda míns og nafna, þáði
kaffisopa og innti frétta. Við ræddum
þá um það sem efst var á baugi og var
Óskar ætíð hress á manni og ekki víl-
samur. Hafði ég ætíð mikla ánægju af
þessum heimsóknum, sem endaði allt-
af með þéttu og hlýju handtaki og
góðum óskum af hans hálfu. Þeir
verða ekki fleiri samfundirnir því
snögglega lagðist að nótt þótt sól væri
rúmlega í hádegisstað. Nú er mér
þakklæti efst í huga í bland við treg-
ann er ég hugsa til baka.
Við hér á Arnarstöðum sendum
Olgu og dætrunum svo og elskulegri
systur minni og mági, sem nú mega
sjá á eftir öðru barni sínu í blóma lífs-
ins, innilegar samúðarkveðjur og
biðjum þess að algóður guð styrki þau
og blessi á þessum erfiðu tímum.
Megi ljúfu minningarnar um góðan
dreng verða ástvinum huggun í
harmi.
Stefán Gestsson.
Kæri félagi, fáein minningarorð
fylgja þér úr hlaði. Við mjög óvænt og
ótímabært fráfall þitt setur okkur öll
hljóð. Það myndast ákveðið tómarúm
og erfitt er að skilja að þetta sé raun-
veruleikinn. Á stundum sem þessari
leita minningar á hugann. Minningar
um náinn samstarfsmann og félaga.
Við, sem þekktum þig í fjölbreyttu
starfi slökkviliðsstjóra, þekktum fag-
manninn Óskar Stefán, mann sem
hafði mikinn metnað í starfi og lagði
sig fram við að rækja það af fag-
mennsku og alúð. Við, sem líka þekkt-
um manninn Óskar Stefán, vissum að
þar fór ljúfur félagi, hóflega stríðinn
húmoristi sem hafði góða nærveru.
Fjölskyldumanninn Óskar Stefán
þekktum við líka. Við vissum um alla
þá væntumþykju sem þú barst til fjöl-
skyldu þinnar, við vissum að Olga og
dæturnar voru þér ætíð efstar í huga.
Missir þeirra er mikill.
Kæra Olga, við starfsfélagarnir í
tæknideild sveitarfélagsins Skaga-
fjarðar sendum þér og fjölskyldunni
allri okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur. Við trúum því að minningin um
góðan dreng geri ykkur léttara að
takast á við þá erfiðu staðreynd að
vinur okkar Óskar Stefán sé svo
snögglega á braut genginn.
Jón Örn Berndsen.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast Óskars Stefáns Óskarssonar
byggingariðnfræðings og slökkviliðs-
stjóra á Sauðárkróki. Kynni okkar
hófust er Óskar hóf fjarnám í bygg-
ingariðnfræði við Tækniháskóla Ís-
lands, nú Háskólann í Reykjavík,
haustið 2004. Ég tók strax eftir því að
hér var á ferðinni dugnaðarforkur,
hress, skemmtilegur og greindur
náungi sem lét í ljós sínar skoðanir ef
með þurfti og gerði athugasemdir við
það sem betur mátti fara hvað námið
varðaði. Það sem mér þótti svo vænt
um í fari Óskars var þessi jákvæði
drifkraftur sem hann bjó yfir og geisl-
aði frá honum. Dæmi um þennan já-
kvæða drifkraft er að meðan Óskar
stundaði iðnfræðinámið við HR þá
útbjó hann aðstöðu á Slökkvistöðinni
á Sauðárkróki fyrir samnemendur
sína þar sem hann hvatti þá til að
koma saman á ákveðnum tímum til að
vinna að verkefnum og leysa þau
dæmi sem lágu fyrir. Óskar var þarna
eins konar skólastjóri sem rak sína
nemendur áfram með harðri hendi
þeim til ánægju og heilla. Hér má
einnig nefna að þar hafi Óskar verið
að vinna óbeint starf fyrir HR. Óskar
útskrifaðist frá Háskólanum í
Reykjavík 9. júní sl. Hann lauk dip-
lómaprófi í byggingariðnfræði með
hæstu einkunn í sínum árgangi og
fyrir það hlaut hann sérstök verðlaun
frá skólanum. Óskar hugðist bæta við
sig námi í rekstrariðnfræði í haust en
því miður verður ekki af því. Góðs
drengs er sárt saknað. Ég bið góðan
Guð að blessa eiginkonu, börn og fjöl-
skyldu hans í þeirra miklu sorg.
Jens Arnljótsson,
verkefnisstjóri,
Háskólanum í Reykjavík.
Óskar Stefán Óskarsson slökkvi-
liðsstjóri er látinn langt um aldur
fram. Andlátsfregn hans kom sem
reiðarslag í skagfirskt samfélag.
Kynni mín af Óskari hófust þegar ég
flutti til Sauðárkróks fyrir 13 árum.
Þar sem ég starfaði þá sem aðstoð-
arskólameistari við FNV leið ekki á
löngu þar til ég vissi hver Óskar
slökkviliðstjóri var vegna vasklegrar
framgöngu hans í málefnum eldvarna
og slökkviliðs. Þetta var maðurinn
sem umbúðalaust krafðist þess að
brunavarnir væru í lagi og setti fram
kröfur af festu en honum var mjög
umhugað um að öll öryggismál væru í
lagi. Árið 2002 þegar ég tók við starfi
sveitarstjóra Skagafjarðar jukust
kynni okkar Óskars þar sem við störf-
uðum mjög náið saman til ársins 2006.
Áttum við mjög gott og farsælt sam-
starf. Óskar var húmoristi af bestu
gerð og þótti honum ekki leiðinlegt
þegar hann komst að því að við vorum
jafnaldrar upp á dag og upp á klukku-
tíma. Kallaði hann mig upp frá því
„tvíburabróður“ sinn. Kynntist ég því
þá að Óskar gerði miklar kröfur til
sinna undirmanna en þó gerði hann
mestar kröfurnar til sjálfs sín. Hann
bar alla tíð, sem slökkviliðsstjóri, hag
Brunavarna Skagafjarðar fyrir
brjósti og þeirra sem nutu þjónust-
unnar. Hann stýrði liði sínu af mynd-
arskap og hvergi bar skugga á rekst-
ur Brunavarna Skagafjarðar. Hann
var skjótur til verka og sú manngerð
sem vindur sér í verkefnin og finnur
lausnir í stað þess að sjá nýjum við-
fangsefnum allt til foráttu. Hann var
til að mynda með fyrstu slökkviliðs-
stjórum á landinu til að gera Bruna-
varnaáætlun þegar sú tilskipun kom.
Hann var með eindæmum jákvæður,
samviskusamur, nákvæmur og
fylginn sér. Hann hafði góða yfirsýn
yfir verksviðið, sem kom m.a. glögg-
lega í ljós á almannavarnaæfingum
sem á vettvangi atburða. Óskar var
einnig viðkvæmur maður, sem tók
hörmuleg slys og afleiðingar þeirra
nærri sér. Áttum við oft spjall saman í
Ráðhúsinu um aðstæður þeirra sem
starfa við brunavarnir og sjúkraflutn-
inga og var Óskar jafnan að leita leiða
til að gera hin erfiðu andlegu og lík-
amlegu störf sinna manna léttbærari.
Ég hitti Óskar um daginn á förnum
vegi og sagði hann mér frá framtíð-
aráformum sínum. Hann vildi mennta
sig enn meira, verða enn betri fag-
maður á sínu sviði og víkka sjóndeild-
arhringinn en skjótt skipast veður í
lofti. Blessuð sé minning Óskars Stef-
áns Óskarssonar.
Votta ég Olgu, Guðbjörgu, Júlíönu,
foreldrum og öðrum ættingjum og
vinum mína dýpstu samúð. Guð blessi
ykkur og styrki.
Ársæll Guðmundsson.
✝
Hjartkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
ALDÍS PÁLA BENEDIKTSDÓTTIR
fyrrv. bankafulltrúi,
Raufarseli 11,
Reykjavík,
andaðist á líknardeild Landspítalans í Kópavogi,
fimmtudaginn 12. júlí.
Útförin verður tilkynnt síðar.
Sigurður E. Guðmundsson,
Guðrún Helga Sigurðardóttir, Friðrik Friðriksson,
Benedikt Sigurðsson,
Kjartan Emil Sigurðsson,
Aldís Eva Friðriksdóttir,
Dagur Páll Friðriksson.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
HAUKUR SVANBERG GUÐMUNDSSON,
Skúlagötu 20,
Reykjavík,
lést á hjartadeild Landspítalans við Hringbraut,
fimmtudaginn 12. júlí.
Jarðarförin auglýst síðar.
Jóhanna Hálfdánardóttir,
Ingvar Hauksson, Sigríður Axelsdóttir,
Elín Hauksdóttir, Svavar Helgason,
Guðmundur Vignir Hauksson, Lilja Guðmundsdóttir,
Sigurdís Hauksdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Faðir minn, kær bróðir okkar og mágur,
HANNES JÓHANNSSON
málarameistari,
Bollagötu 9,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum í Fossvogi, miðvikudaginn
27. júní.
Útför hans fór fram í kyrrþey, mánudaginn 9. júlí.
Þökkum sýnda samúð við lát hans og útför.
Hrefna Hannesdóttir, Arnar Andrésson,
Ingibjörg Gunnlaugsdóttir,
Guðmundur Kr. Jóhannsson, Ingibjörg Dan Kristjánsdóttir,
Birgir Jóh. Jóhannsson,
Heimir Brynjúlfur Jóhannsson, Friðrikka Baldvinsdóttir,
Sigríður H. Jóhannsdóttir, Sveinn Sæmundsson.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
HALLFRÍÐUR S. GUÐMUNDSDÓTTIR
sjúkraliði,
Jörfagrund 52,
Kjalarnesi,
andaðist á heimili sínu, miðvikudaginn 11. júlí.
Karl Jósefsson (Drago VRH),
börn, tengdabörn og barnabörn.
✝
Ástkær sambýliskona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma
ÓLAFÍA JÓNSDÓTTIR,
Maríubaugi 139,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi,
fimmtudaginn 12. júlí.
Útförin verður auglýst síðar.
Haukur Otterstedt,
Kristín Hrönn Þráinsdóttir, Haraldur Þorbjörnsson,
Ingibjörg Hrund Þráinsdóttir, Hinrik Hringsson,
Björk, Rúnar, Brynjar og Ólafía.
✝
Ástkær eiginmaður minn,
PÉTUR G. JÓNSSON
vélvirki,
Holtagerði 13,
Kópavogi,
er látinn.
Fyrir hönd aðstandenda,
Margrét Veturliðadóttir.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÞORVALDUR SÆMUNDSSON
kennari,
Brúnavegi 9,
Reykjavík,
lést fimmtudaginn 12. júlí á Landspítalanum.
Jakobína Jónsdóttir,
Jón Þorvaldsson, Guðbjörg Jónsdóttir,
Baldur Þór Þorvaldsson,
Katrín Þorvaldsdóttir,
Ingibjörg Rósa Þorvaldsdóttir,
barnabörn og fjölskyldur þeirra.