Morgunblaðið - 14.09.2008, Side 48

48 SUNNUDAGUR 14. SEPTEMBER 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Anna RósaMagnúsdóttir
fæddist á Ísafirði
14. júlí 1942. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans 31.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Magnús Ást-
marsson, prentari,
forstjóri Ríkisprent-
smiðjunnar Guten-
berg og borgar-
fulltrúi í Reykjavík,
f. á Ísafirði 7. febr-
úar 1909, d. 18.
febrúar 1970, og Elínborg Guð-
brandsdóttir húsmóðir, f. í Viðvík
í Viðvíkurhreppi í Skagafirði 6.
ágúst 1913, d. 3. desember 1979.
Systkini Önnu Rósu eru: Björn
Bragi, f. 6. mars 1940, d. 15. maí
1963, Auður, f. 1. ágúst 1947, d.
14. mars 2007, Ásdís, 28. sept.
1951, Brynhildur, f. 30. apríl
1953, d. 17. júní 1980, og Guð-
brandur, f. 20. sept.
1954.
Anna Rósa giftist
Bjarna Snæland
Jónssyni útgerðar-
manni, f. á Hólma-
vík 30. janúar 1941,
d. í Reykjavík 4.
september 1999.
Þau slitu samvistir.
Börn þeirra eru:
Bryndís, f. 28. júní
1960, gift Sigurði
Jónssyni, dætur
þeirra Kolbrún Lilja
og Karen Ósk;
Hulda Sigrún, f. 2. febrúar 1971,
gift Kjartani Þór Halldórssyni,
dóttir þeirra er Sólrún Harpa;
Magnús Þór, f. 16. júní 1972, son-
ur hans er Bjarni Snæland; og Jón
Bjarni, f. 27. ágúst 1975, kvæntur
Sigrúnu Ernu Geirsdóttur, dóttir
þeirra er Sara Elísabet.
Útför Önnu Rósu fór fram í
kyrrþey, að ósk hinnar látnu.
Tengdamóðir mín, hún Anna
Rósa, hefur yfirgefið okkur. Við
munum öll sakna hennar en sárast af
öllu er að litla dóttir okkar Nonna,
Sara Elísabet, tveggja og hálfs árs,
hefur verið svipt ömmu sinni.
Anna Rósa tók mér strax mjög vel
þegar maðurinn minn kynnti mig
fyrir henni og bauð hún mig innilega
velkomna í fjölskylduna. Ég fann
það strax hversu vænt henni þótti
um börnin sín og barnabörn.
Anna Rósa var gjafmild og henni
þótti gaman að gleðja aðra. Hún
lagði mikla hugsun í gjafirnar og var
ákaflega smekkvís. Bestu gjafirnar
voru þær sem hún bjó til sjálf því
hún var mjög hög í höndunum.
Heimili okkar prýða fallegir púðar
sem hún saumaði handa okkur og
gula teppið sem hún prjónaði handa
Söru og færði okkur að gjöf þegar
Sara fæddist var mikið notað. Samt
fannst henni sjálfri þetta allt vera
óttalega ómerkilegt, enda var hún
hógvær.
Önnu Rósu þótti yndislegt að hafa
barnabörnin í kringum sig og vildi
sjá þau sem oftast. Hún var góð
amma og Sara mín missir af miklu að
hafa ekki fengið að eiga hana lengur.
Anna Rósa hafði átt erfiðari ævi
en flestir. Sorglegir atburðir áttu sér
stað í fjölskyldu hennar og stærstan
hluta lífs síns barðist hún við erfiðan
sjúkdóm sem svipti hana mörgu.
Þrátt fyrir þetta gafst hún aldrei
upp. Hún bjó yfir innri styrk sem
sýndi sig glögglega undir lokin þeg-
ar hún var orðin veik og lá fyrir. Hún
hló og gantaðist aðeins örfáum dög-
um áður en hún lést og ég dáðist að
henni. Hún var sátt.
En eins og tunglskinsblettir akrar blika
við blárri grund
og ljósgrá móða leitin bakkafyllir
og lægð og sund
og neðst í austri gylltar stjörnur glitra
í gegnum skóg:
þá sit ég úti undir húsagafli
í aftanró.
Því hjarta mitt er fullt af hvíld og fögnuð,
af frið mín sál.
Þá finnst mér aðeins yndi, blíða, fegurð
sé alheims mál,
að allir hlutir biðji bænum mínum
og blessi mig,
við nætur gæskuhjartað jörð og himinn
að hvíli sig.
En þegar hinzt er allur dagur úti
og uppgerð skil,
og hvað sem kaupið veröld kann að virða,
sem vann ég til:
í slíkri ró ég kysi mér að kveða
eins klökkan brag
og rétta heimi að síðstu sáttahendi
um sólarlag.
(Stephan G. Stephansson.)
Hvíldu í friði Anna mín.
Sigrún Erna Geirsdóttir.
Komin er nú stundin,
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Valdimar Briem.)
Anna skilur eftir sig margar góð-
ar minningar og samverustundir og
fyrir það erum við þakklát.
Nú er Anna / amma farinn frá
okkur, en við vitum að henni líður
vel, laus við sjúkdóma og erfiða
heilsu.
Far þú í friði, elsku Anna.
Aðstandendum vottum við inni-
lega samúð.
Elísa Sóley Magnúsdóttir,
Baltasar Leví og
Bjarni Snæland.
Við kveðjum nú góða vinkonu okk-
ar hana Önnu Rósu Magnúsdóttur
sem var stór hluti af lífi okkar í Dvöl.
Orð Spámannsins um vináttuna
lýsa Önnu Rósu okkar vel.
Og ungmenni nokkurt sagði:
Ræddu við okkur um vináttuna.
Og hann svaraði og sagði:
Vinur þinn er þér allt.
Hann er akur sálarinnar, þar sem samúð
þinni er sáð og gleði þín uppskorin.
Hann er brauð þitt og arineldur.
Þú kemur til hans svangur og í leit að friði.
Þegar vinur þinn talar, þá andmælir þú
honum óttalaust eða ert honum samþykkur
af heilum hug.
Og þegar hann þegir, skiljið þið hvor annan.
Því að í þögulli vináttu ykkar verða allar
hugsanir, allar langanir og allar vonir ykkar
til, og þeirra er notið í gleði, sem krefst
einskis.
Þú skalt ekki hryggjast, þegar þú skilur við
vin þinn, því að það, sem þér þykir vænst
um í fari hans, getur orðið þér ljósara í fjar-
veru hans, eins og fjallgöngumaður sér
fjallið bezt af sléttunni.
Og láttu vináttuna ekki eiga sér neinn til-
gang annan en að auðga anda þinn, því að sú
vinátta, sem leitar einhvers annars en síns
eigin leyndardóms, er ekki vinátta, heldur
net, sem kastað er í vatn og veiddir í tómir
undirmálsfiskar.
Og gefðu vini þínum það, sem þú átt best.
Ef hann verður að þekkja fátækt þína, lát
hann þá einnig kynnast auðlegð þinni. Hví
skyldir þú leita vinar þíns aðeins til að drepa
tímann? Leitaðu hans með áhugamál þín.
Því að það er hans að uppfylla þörf þína, en
ekki tómleika þinn. Og vertu glaður með vini
þínum og njóttu með honum lífsins.
Því að í dögg lítilla hluta finnur sálin morg-
un sinn og endurnærist.
(Kahlil Gibran, þýð. Gunnar Dal.)
Við þökkum Önnu Rósu innilega
fyrir allar samverustundirnar og
vottum fjölskyldu hennar samúð.
Guð blessi minningu Önnu Rósu.
f.h. gesta og starfsfólks Dvalar,
Kristín Ósk Ingvarsdóttir.
Ég vil með nokkrum orðum minn-
ast Önnu Rósu Magnúsdóttur og
þakka henni samfylgdina. Það má
segja það að ég kynntist henni best
þessar síðustu vikur sem hún var
sem veikust og dáðist að því æðru-
leysi og ró sem hvíldi yfir henni. Allt-
af sama hlýja kveðjan „gaman að sjá
þig“ þegar ég kom og þakklætið fyrir
að gefa henni tíma. Við ræddum mik-
ið saman um börnin okkar, tengda-
börnin og barnabörnin. Hún talaði
svo fallega um þau og var svo stolt af
þeim öllum. Ég kveð þig með fyrsta
erindi úr ljóðinu Hvítir mávar.
Handan við hafdjúpin bláu
hugur minn dvelur hjá þér.
Ég bið að þú komir og kyssir
kvíðann úr huga mér.
(Björn Bragi Magnússon.)
Ég votta fjölskyldu Önnu Rósu og
stóra vinahópnum hennar alla mína
samúð.
Jórunn.
Anna Rósa
Magnúsdóttir
Látinn er í Reykja-
vík Haukur Bene-
diktsson fyrrverandi
framkvæmdastjóri
Borgarspítalans að loknum einstak-
lega farsælum starfsferli hjá
Reykjavíkurborg. Mig langar að
koma á framfæri þakklæti fyrir
nærfellt 50 ára nábýli við Hauk og
hans ljúfu og raungóðu eiginkonu og
börn þeirra.
Ekki man ég fyrr eftir mér en að
Haukur væri nálægur. Hann og
Adda byggðu sér hús í Breiðagerði í
Smáíbúðahverfinu, við hlið foreldra
minna, snemma á sjötta áratug síð-
ustu aldar. Menn voru lengur að
byggja í þá daga en nú og unnu mik-
ið sjálfir. Við börnin kynntumst því í
hálfbyggðum hústóttum, á ófrá-
gengnum lóðum þar sem sand- og
moldarhaugar mynduðu ævintýra-
heim með fjöll og dali. Minningarnar
eru blanda af fjölbreyttum bíla- og
boltaleikjum, bófahasar, naglhreins-
un mótatimburs, drætti og réttingu
nagla (til endurnotkunar!) og ferða á
slysavarðstofu með ryðgaðan nagla í
fæti og yfirvofandi hættu á blóðeitr-
un.
Þau Haukur og Adda voru hvort
öðru spaugsamara en þó öðru frem-
ur ljúft og gott fólk með einstaka
þolinmæði gagnvart ótölulegum
uppátækjum okkar krakkanna. At-
gervi Hauks vakti mikla aðdáun.
Engir aðrir pabbar skemmtu í af-
mælum með því að ganga á höndum
um alla lóðina, enginn stóðst honum
snúning á skíðum. Nærgætni hans
og velvild í veikindum móður minnar
Haukur Þ.
Benediktsson
✝ Haukur ÞórBenediktsson
fæddist í Hraun-
prýði á Ísafirði 29.
febrúar 1924. Hann
lést á hjúkrunar-
heimilinu Eir 30.
ágúst síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Bústaða-
kirkju 8. september.
að föður mínum látn-
um gleymist ekki og
var einstaklega nota-
leg vegna veru minnar
erlendis. Vináttu og
hlýju stafaði alla tíð
frá Hauki. Vegna
veikinda hans gat því
miður ekki orðið af
ferð sem ég var ákveð-
inn í að fara með hann
á Vestfirði.
Fyrir hönd þriggja
kynslóða í næsta húsi í
Breiðagerðinu sendi
ég einlægar þakkir
mínar og bið börnum
Hauks, Guðmundi bróður hans og
fjölskyldum þeirra blessunar.
Gísli Einarsson.
Nú þegar svífur að haust, eftir
frábært góðviðrissumar, kveður
okkur einn af framámönnum í ís-
lenskri heilbrigðisþjónustu, góður
vinur minn til margra ára, Haukur
Benediktsson, fyrrverandi fram-
kvæmdastjóri Borgarspítalans
í Reykjavík, 84 ára að aldri. Útför
hans fór fram frá Bústaðakirkju 8.
sept. sl.
Það var fljótlega eftir að ég tók
við framkvæmdastjórastöðu Sjúkra-
hússins á Selfossi að ég kynntist
þessum hæfa stjórnanda og góða
dreng og á ég honum margt að
þakka um fræðslu og hagnýtar upp-
lýsingar varðandi þann starfsvett-
vang sem ég hafði þá valið mér.
Fljótlega lágu leiðir okkar saman
í þeim félögum sem stétt okkar
varðaði mest þ.e.a.s. í Landssam-
bandi sjúkrahúsa og Félagi for-
stöðumanna sjúkrahúsa á Íslandi og
áttum við báðir sæti samtímis í
stjórnum þessara félaga. Ég held að
á engan sé hallað þótt ég fyllyrði að
Haukur Ben. hafi verið sá maður
sem mótaði alla starfsemi Lands-
sambandsins fyrstu starfsár þess,
enda formaður til margra ára. Þegar
ég lít til baka til áranna fyrir 1970 og
fram til 1990, tel ég að það hafi verið
mikill fengur fyrir bæði þessi félög
að fá tvo af framkvæmdastjórum
stóru sjúkrahúsanna í Reykjavík
þar til formennsku. Hauk fyrir
Landssambandið og Davíð Á. Gunn-
arsson, framkvæmdastjóra Ríkis-
spítalanna, fyrir Félag forstöðu-
manna. Við framkvæmdastjórar
landsbyggðarsjúkrahúsanna áttum
allir góðum vinum að mæta hjá þess-
um heiðursmönnum. Það æxlaðist
líka þannig að forstöðumenn sjúkra-
húsanna í landinu voru oft í meiri-
hluta í stjórn Landssambandsins
þótt þar sætu líka sveitarstjórnar-
menn. Á formannsárum Hauks var
því komið á að halda aðalfundi félag-
anna hvors um sig annað hvert ár.
Annað árið hjá Landssambandinu
og hitt árið hjá Félagi forstöðu-
manna sem ekki var stéttarfélag,
heldur félagslegur vettvangur til
margvíslegrar fræðslu og kynna.
Lögð var áhersla á að undirbúa aðal-
fundina vel og vanda til þeirra í hví-
vetna. Héldum við fundina vítt og
breitt um landið og snemma skap-
aðist sú hefð að taka konur okkar
með eða maka og við það skapaðist
mikill og góður kunningsskapur og
vinátta. Haukur og Arndís (Adda)
áttu sinn mikla þátt í því. Okkur
landsbyggðarframkvæmdastjórun-
um þótti mikill fengur að því að fá
þessa fundi og með heimsóknum
hver til annars gafst okkur tækifæri
til að kynnast sjúkrahúsrekstrinum
um land allt.
Og ekki voru móttökurnar hjá for-
stjórum stóru sjúkrahúsanna í höf-
uðborginni síðri. Þá var líka tekið
höfðinglega á móti okkur félögunum
utan af landi á heimili þeirra Hauks
og Öddu í Breiðagerði 4 í Reykjavík.
Í þessum fáu kveðjuorðum til vin-
ar míns Hauks Ben. væri gaman að
geta farið út um víðan völl í sjóði
minninganna frá samstarfsárum
okkar en blaðrýmið leyfir ekki slíkt.
Minningin mun lifa um þennan góða
dreng sem markaði spor í sögu heil-
brigðismála á Íslandi og á fleiri svið-
um. Hann var ekki þeirrar gerðar að
miklast af verkum sínum, prúð-
mennið sem af bar.
Aðstandendum öllum sendi ég
innilegar samúðarkveðjur.
Hafsteinn Þorvaldsson
fyrrv. framkv.stjóri
Sjúkrahússins á Selfossi.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
HELGI JÓNSSON
flugstjóri og flugrekandi,
Bauganesi 44,
Reykjavík,
varð bráðkvaddur laugardaginn 6. september.
Útför hans fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík
þriðjudaginn 16. september kl. 13.00.
Jytte Marcher,
Ester Helgadóttir,
Astrid Helgadóttir, Adolfo Castrillo,
Jón Helgason, Hulda G. Valsdóttir
og barnabörn.
✝
Ástkærum eiginmanni mínum, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
MAGNÚSI AÐALSTEINSSYNI,
Sólvallagötu 18,
Reykjavík,
verður sungin sálumessa í Kristskirkju Landakoti
miðvikudaginn 17. september kl. 13.00.
Beatrice Aðalsteinsson,
Einar Magnússon, Þorbjörg Grímsdóttir,
Guðrún Ása Magnúsdóttir,
Kristinn Magnússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
FANNEY SIGURBALDURSDÓTTIR
frá Ísafirði,
Asparfelli 2,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fella- og Hólakirkju
þriðjudaginn 16. september kl. 13.00.
Ásta Dóra Egilsdóttir, Jón Jóhann Jónsson,
Petrína Margrét Bergvinsdóttir,
Hulda Bergvinsdóttir, Gunnar Hallsson,
Jón Bergvinsson, Ingibjörg Viggósdóttir.