Rauði fáninn - 08.03.1935, Blaðsíða 3

Rauði fáninn
Frá
IlsMtfkt
liersium
Á myndinni til vinstri að ofan sjást
rússneskir rauðliðar vera að athuga nýj-
an »tank«. — Myndin til hægri er af
sjóliðuni í Rauða hernuni við lestur í
lestrarstofu skipsins.
Auðvaldið í gapastokk.
Mussolini takmai'kai’ saltfisksiimflutningiim.
Það þýðir aukið atviimuleysi fyrir íslenzka
alþýðu. Svar verkalýðáins yerður að vera:
Ankin samfylkingarbarátta gegn íslenzku bur-
geisastéttiimi og skipulagi Iiennar.
IIstFáttaii
tim lækkun mjólkur-
verðsins.
Baráttan um lækkun mjólk-
urinnar er fyrsta fjöldabarátta
alþýðunnar og millistéttanna í
Reykjavík, móti núverandi rík-
isstjórn. íbaldið reyndi að nota
sér óáuægjuna með mjólkurein-
okunina til æsinga í pólitíslcu
hagsmunaskyni fyrir sig. En
Kommúnistaflokkurinn tók
máíið þannig, að beina barátt-
unni gegn okri mjólkurhrings-
ins, sem nú er lögverndað af
ríkisstjórninni. Barátta Komm-
únistaflokksins snerist því sam-
tímis um það að fá millistétt-
arfólkið, sexn liefur treyst í-
haldinu, undan áhrifum þess
til baráttu með verkalýðnum
móti mjólkurauðvaldinu — og
að sýna verkalýðnum, sem fylgt
liefir Alþýðuflokknum fram á
svik broddanna í þessu máli.
Mjólkurverkfallið, sem lxófst
1. febrúar og liafði verið sam-
þykkt að ganga út í á fjöl-
mennum fundum reykvískrar
alþýðu, er sameiginiegt átak
verklýðsins og millistéttarinn-
ar og hefir þegar náð tölu-
verðri útixreiðslu.
Yerklýðsæskan hefir fram
að þessu tekið alltof lítinn
þátt í þessari baráttu og er
það afarslæmt, því þessi bar-
átta er um leið barátta gegn
því, að millistéttirnar íári yfir
til fasismans. Ungkommúnist-
arnir bafa verið allt of slappir
í þessari basáttu, þar sem
möguleikarnir liafa verið svo
ákaflega miklir, fjöldinn í
Reykjavík sjaldan verið á jafn-
mikilli breyfingu og nú.
Verklýðsœskci! Út í baráttu
gegn mjólkurauðvaldinu. Veit-
uin eldri stéttarsystkinum okk-
ar lið og sigurinn mun vinn-
ast! Ungxir verkamaður,
Framkoma íhaldsins í at-
vinnuleysismálunum er svo sví-
virðileg að verkalýðurinn get-
ur ekki látið við svo búið standa.
Nú ríður þessvegna á að treysta
samfylkinguna og auka barátt-
una uin allan heíming, ef kröf-
urnar eiga að knýjast í gegn.
Öll veiklýðsfélög í bænum verða
að taka sinn virka þátt í þess-
ari baráttu, með því að kjósa
samfylkingarnefndir, sem gang-
ist fyrir einum atvinnuleysingja-
degi o’g éinni allsberjarkröfu-
göngu verkalýðsins. Aðeins
með slíkri samfylkingaibai’áttu
er hægt að sigra íhaldsmeiri-
hlutann í bæjarstjórninni og
knýja bann til að fjölga í at-
vinnubótavinnunni samkvæmt
kröfum verkalýðsins og leggja
2j3 fjárframlagsins fram á móti
]13. frá ríkinu.
1 þessari liörðu og þýðingar-
miklu baráttu sem framundan
er íyrir verkalýðinn hér í Rvík.
er verklýðsæskau þýðingar-
mosti kjarnfnn. Undir fórnfýsi
bennar og baráttuvilja er það
fyrst og frernst komið, livort
sigur næst eða ekki. Meðal
ungra verkamanna er atvinnu-
leysið líka tilfinnanlegast, þar
sem einbleypingar fá nær und-
antekningarlaust ekki atvinnu-
bótavinnu.
Það hefir aldrei verið eins
svart l’ramundan lijá íslenzk-
um verkalýð og uú. Síðustu
fregnirnar um hrun fiskmark-
aðsins í Italíu slá niður allar
blekkingar auðvaldsins um
aukna atvinnu á vertíðinni.
Takínörkun saltfisksinnilutn-
ingsins þangað ofaní 35% þýð-
ir það, að togararnir ganga
ekki nema einn niánuð af
allri vertíðinni. Það er því
auðsætt að framundan er gífur-