Skinfaxi - 01.05.1910, Blaðsíða 7

SKINFAXl
63
hero«, »Whinhams industry« o. fl. — Qul
ber: »Yellow globe«, »Oolden ycllow«. —
Hvít ber: »Spekulation«, »Careless«, «Snow-
drift« o. fl. — Graen ber: »Green Walnut«,.
»Large Seedling«.
Trén eru gróðursett, þegar þau eru 2—3
ára gömul með 2—3 al. millibiii (sjá um
»rauðber«). — Eigi má livert tré hafa fleiri
en 4—5 aðalgreinar í mesta lagi, og þykir
sumum jafnvel best, að það sé aðeins einn
stofn frá rótinni. — Alla aðra rótarrenninga
rífur maður af, jafnóðum og þeir koma
í ljós. — Það er mjög áríðandi, að s.má-
greinarnar vaxi eigi svo þétt, að þær skyggi
fyrir sól, svo hún nái eigi að skína alhtaðar
inn á milli greinanna. Verður því að klippa
burt, þar sem er of þétt. Stórar greinar
sker maður helst, þegar búið er að tína berin,
eða þá snenima á vorin; en ekki seinhaustis.
Þegar stöngulberjatré liafa staðið eitt ár
og fest vel rætur, verður að láta mikinn á-
burð í kring um þau á hverju ári. Sé þetta
gert á vorin, eykst trjávöxturinn, en aftur á
móti eykst berjavöxturinn, ef borið er á að
sumarlagi, t. d. í júlí. — »Fosfat« og »Kalí«-
áburður eykur berjavöxtinn, en húsdýra-
áburðurtrjávöxtinn. — Áburðinuin er dreift
í hring, eins langt út á við, og greinar trjánna
ná, og eigi nær rótstofninum en 8 þml. og
er gott að grafa hann ofurlítð niður í mold-
ina. Trauðla verður of mikið af áburði
handa stöngulberjum! —
Á sumrum verður oft að styðja undir grein-
arnar (með spýtum), svo berin leggist eigi
niður í moldina og fúni. —
4. Hindber (»Bringebær«) munu einnig ó-
kunn hér á landi. — Oóðar tegundir eru:
»Paragan«, »Fastotf« o. fl. — Berjatré þessi
þurfa sér'ega hlýjan jarðveg og þola betur
þurk en hin öll, ef jarðv. aðeins er djúpur.
Þeim hentar því best grýtt og sendin jörð.
— I urðarholum verða berin best. — Trén
eru gröðursett með 1 — 11/2 al. millibili. Með-
fram hverri trjá-röð festir maður 2 rimar eða
járnvír á stólpum 3/4 al. og H/s al. frá jörðu
og bindur trjárenninga við. 3— 4 stofnar á
hverri rót. — Hindberjarenninga má rífa
upp með rótum og planta á ný (en það má
eigi gera með hin trén). Mikinn áburð
— eins og stöngulber. Best að bera hant.
á á haustin, láta hann liggja yfir veturinn
og grafa hann uiður á vorin. Losa verður
moldina með fram trjáröðunum fleirum sinn-
nm fyrri part sumars, og láta eigi illgresi
vaxa þar.
Hefi eg þi lausl. drepið á berjategundir
þær, er sambandsstjórn hefirmeð höndum og
úthlutað verður í vor milli félaga vorra. —
Rútn og tími leyfir eigi meira að sinni; en
þó er eitt eftir enn, og það er farðar-
ber, einhver fegursti og gómsætasti ávöxtur,
sem til er. Og þau eru líka til á Islandi!
H. V.
Bréf til „Skinfaxa”.
í þeim 4 tbl. sem eg hefi séð af Skin-
faxa, hefi eg ekki orðið þess var, að
hann hafi haft nokkra línu frá félögum
úr Norðlendingafjórðungi, að skýra frá
störfum hjá okkur, svo ástæða væri ti!
að halda, að vetrarharðindin legðust all-
þungt á oss hér nyrðra.
Úr félagi því, sem eg er meðlimur í, er,
því miður, frá alt of litlu starfi að skýra,
því vér erum alt í senn fáir, fátækir og
smáir, og höfurn átt, alt að þessum tíma,
örðugt uppdráttar. En það, sem mest
hefir staðið oss fyrir þrifum, er heimilis-
leysi, því hér er svo háttað, að ekkert
hús er til, er hægt sé að kalla notandi
til samkomu, og þess vegna hefir alt
starf vort, til þessa tíma, gengið út á
það að safna fé til þess að koma upp
húsi. En langt mun slíkt eiga í land,
fáum vér ekki hjálp annarstaðar frá.
En þrátt fyrir áhyggjur og fátækt er
þó eins og félagið fái í sig fjörkippi ein-
stöku sinnum, og gengst fyrir einhverri
tilbreytingu og fær fólkið þá út úr bæj-
unum að sjá sig og heyra.
Einn slíkan fjörkipp tók félagið í jan-
úar í vetur, er það hélt aðalfund sinn.
P>á voru allir sagðir velkomnir að koma,
og vóru á boðstólum fyrirlestrar, ræðu-
höld, glímur og dáns. Og þótt hvergi
sæi á dökkan díl, nema aðeins bæjar-
bustirnar, er teygðu sig upp yfir liina
hvítu ábreiðu, þá hafði fólkið sig samt
sem áður ákreik, og munu þá flest skíði
í sveitinni hala verið í notkun, enda
kom saman milli 60 og 70 manns. Var
þá einasti gleðispillirinti, að húsakynnin
voru slæm.