Skinfaxi - 01.08.1915, Blaðsíða 3

SKINFAXI.
91
sýslum, en vanrækja alla hina hluta lands-
ins, þar sem auðið er að koma samgöng-
unum í viðunanlegt horf með tiltölulega
litlum tilkostnaði.
Bending til
Eimskipafélagsstjórnarinnar.
Bráðum kemur að því að gerð verða
reikningsskil fyrir fyrsta starfsár Eimskipa-
félagsins og ef alt gengur slysalaust má
íbúast við verði einhver ágóði. Það verð-
ur mikið og erfitt verk að koma þeim
smáupphæðum til hluthafa, eins og sam-
göngur okkar er nú háttað. Nú vil eg
ileyfa mér að benda á eina leið út úr þessu
rentumáli, sem mundi verða bæði hluthöf-
um og félaginu til góðs. Og leiðin er sú,
að stjórn Eimskijtafélagsins hafi einskonar
sparisjóð, sem hluthafar megi ávísa vöxt-
unum í, og jafnótt og vextirnir ná þvi að
samsvara einu hlutabréfi, þá innleysi fé-
iJagið þá upphæð með nyju hlutabréfi. —
Áreiðanlega mundu fjöldamargir hluthafar
nota sér þetta úrræði, ef til væri. Það
væri flestum útláta laust, þótt þeir fengi
•ekki vextina í árlegan eyðslueyri. Og fáir
eða engir lögðu fram hlutafé til að græða
fé beinlínis. En ef miklu af vöxtunum
væri varið í ný hlutabréf, þá væri það
■mikill og tryggur tekjuauki fyrir félagið.
Yitaskuld er ætlast til að þeir sem vildu
gætu fengið smá vexti heimsenda.
J. Á.
Heima og erlendis.
Stjóruarskráin.
Ekki skal farið út í það mál hér, hvort
aðferðin við staðfestingu stjórnarskrárinn-
ar hefir verið réttmæt eða ekki. En á
bitt má líta, að breytingin gefur mjög
mörgum mönnum borgaralegan rétt, sem
áður stóðu höllum fæti í þjóðfélaginu. Fyr
var álitið að alt kvenfólk og allir vinnu-
menn væru óhæf til að hafa atkvæðisrétt
um landsmál, en nú er þetta haft afnum-
ið og það baráttulítið. Kvenfólkið má
fremur þakka þennan sigur þeirri rótgrónu
óbeit sem íslendingar hafa á þvi að vera
álitnir afturhaldsmenn fremur en þeirra
aðgerðum, því að þær mega ekki miklar
heita. En þar sem allur landslýður hefir
nú rétt til að fjalla um landsmál, þá er
hitt hendi næst, að læra að fara vel með
hnossið, og er karlmönnunum þar eigi
siðnr áfátt en konunum. Sjálfsagt liggur
nú foringjum þjóðarinnar þyngst á hjarta,
að úr þessu verði bætt.
Þríliti fáiun.
Enginn aufúsugestur er hann okkur
ungmennafélögum. Hann er engin réttar-
bót, því að við gátum haft hvern þann
fána sem við vildum [og ekki var eign
annarar þjóðar. Engin verðung var að
hafa nokkurn fána á opinberum bygging-
um, og ekki er danafáni lögboðinn þar
fyr en ef það er nú. Og óeðlilegt er að
þegar við höfum nú svofeldan islenskan
fána, þá er hann yfirleitt í óþökk fána-
vinanna, og helst notaður af þeim, sem
hingað til hafa vafið sig í dönsku litunum,
bæði í tíma og ótíma. En þó þessi ný-
fengni fáni sé illa tilkominn, engin réttar-
bót, og að sömu leyti afturför frá því, sem
áður var, þá er hann þó löggiltur hér á
landi, og óráðlegt vegna komandi kynslóða
að halda fram hinum gamla fána okkar.
Nóg rnunu jafnan deiluefnin reynast með
Islendingum.
BannlSgrin.
Margir menn, einkum í sveitum, hafa
snúist til fylgis við bannlögin siðan þau
gengu í gildi. Jafnvel gamlir drykkju-
menn eru þakklátir fyrir að geta ekki náð
í óheilladrykkinn, og ýmsir aðrir ekki voru