Skinfaxi - 01.10.1916, Qupperneq 2

114
SftlNFAXl.
mennirnir úr félaginu glímufundi sína og
a'irar sameiginlegar íþróltaæfingar. Þar
var geymt bókasafn félagsins. Ekl i var
það stórt en þó það eina sem til var í
bygðinni.
Sá vorhugur, sem kemur fram í starfi
þessa félags, mun áreiðanlega verða mik-
ils góðs rnegnandi síðarmeir. Þar sem
lífskjörin hafa dregið fjör og framkvæmd-
arþrótt úr eldri kynslóðinni, svo að bær-
iuii er hrörlegur, túnið þýft, kálgarðsflög
og opnar áburðargryfjur kringum bæinn,
almsnnur félagsskapur allur i dái, en op-
in leið inn að hjarta heimilisins fyrir glæfra-
manninn, sem kemur með ábyrgðarskjalið
í öðrum vasanum en brennivínspytluna í
binum, er furðulegt að sjá slíka kvisti vaxa.
En einmitt i þessu liggur framtíðarvon ís-
lensku þjóðarinnar. Stofninn hefir stund-
um hallasl og bognað undir þunganum,
sem á hann befir fallið. En liann befir
ekki brotnað, og þegar rofar til í lofti aft-
ur, og hagur fólksins balnar, sýna verkin
að fnrðumikill kjarkur er í íslendingum,
þrált fyrir all, sem þeir bafa liðið á und-
an förnum öldum.
Það er vel farið ] ar sem unga fólkið
befir í sameiningu unnið eins og hér er
frá sagt. Bindindið hefir minkað vínnautn-
ina. Samvinnan liefir æft hina ungu kyn-
slóð í því vandasama verki, að ryðja í fé-
lagi hindrunum úr vegi. Samstarfið hef-
ir átt nokkurn þátt í að minka tortrygni
og skaðlegan meting um smámuni milli
nábúa. Fundir með ræðuliöldum, íþrótt-
um, dansi og söng hafa glult fólkið, gert
þvf Ijúfara að dvelja i sveitinni, og eflt
það til manndáða. Og þar sem bókasafn
ungniennafélagsins er hið eina almenna
safn i sveitinni, er það eittbvert sjálfsagð-
asta menningarspor.
Svona er ungmennafélaginu háltað i
þessari sveit. Og sem betur fer á það
marga sína lika víðs vegar i landinu. Og
þegar mólherjar félaganna vilja með rök-
um gera litið úr starfi þeiri'a og framtið-
argildi, þá verða þeir að sanna, að félög
eins og það, sem hér er frá sagt, hafi lil
lítils eða einkis lifað.
En þeir sem að einhverju leyti hafa
tekið þátt i starfi ungmnnnafélaganna á
undanförnum árum, álíta að bestu dmmin
sýni, hvað gera megi í framtíðinni. Þeir
trúa því statt og stöðugt, að ungmenna-
félögin eigi og muni verða föst uppeldis-
stofnun i landinu, ef svo inætti að orði
komast. Þar með er átt við, að í sem
flestum bygöum og bæjum landsins verði
jafnan starfandi félög, þar sem ungling-
arnir fá verksvið fyrir áhuga sinn og
æskukraft. Heilbrigðir æskumenn, konur
og karlar, hafa löngun til að hreyfa sig.
Handa þeim eru íþróttirnar, vel valdar
og í hófi æfðar, allra besta læknislyfið.
Flestir sæmilega uppaldir unglingar finna
hjá sér þörf bæði til að fræðast og laka
þátt i andlegri vinnu. Handa þeim er
bókasafnið, umræðufundir og bandskrifað
sveitablað æskilegt viðfangsefni. Við höf-
um kraflinn, við vitum hér um bil hvert
á að halda, og við vitum hver úrræði
þarf að nota, til að grunnmúra ungmenna-
félögin, svo að þau verði happasæll þáttur
i viðreisnarbaráttu þjóðarinnar.
t
Björn Þórhallsson.
Ungmennafélögin eru því ekki óvön að
missa góða krafta úr sínum fámenna starfs-
mannahópi. Það ber við árlega og oftar.
En sem belur fer liggur leið þeirra flestra
úti lífið, til aukinna starfa fyrir land og
lýð. Og um það er ekki að sakast, þó
að oft séu vandfylt þau skörðin.
Hitt er sárara að verða að sjá að baki
góðum félögum útí dauðann, ofani gröfina.