Skinfaxi - 01.12.1917, Blaðsíða 2

90
SKINFAXl
félagi eSa kosningarrétturinn. Iivarfl, svik-
semi og tortrygni helst í hendur í félögun-
tun og kosningarrétturinn veröur stundum
grímuklætt einveldi, þar sem þekkingu og
siögæöi skortir. Hörmuíeg örbirgö er víöa
hlutskifti fjöldans þar sem stóriðnaður er
rekinn og hún er farin að gera vart viö
sig hér, rneðal þeirra manna, sem með striti
sínu skapa mestan auð hér á landi — sjó-
manna og verkmanna í kaupstööum.
I samræmi við þetta viljum við Ung-
mennafélagar styöja að miklum og skjót-
um endurbótum á uppeldismálunum. Viö
viljum eiga gott við alla þá, er viö uppeldi
fást, hlynna að barnaskólum,unglingaskól-
um, fjölga ungmennafélögum, prýöa heim-
ilin ytra og innra. Viö viljum ekki skilja
ríki og kirkju á þessu menningarstigi
þjóöarinnar og gera prestana undirgefna
dutlungum þeirra efnamanna, sem bera
niundu mestan kostnaöinn viö kirkjuhald-
ið. Viö fögnum frægö íslenskra skálda
heima og erlendis og sigri Einars Jóns-
sonar í Ameríku og gengi hans þar. Heim-
ilum og skólum, skáldum og listamönnum,
ungmennafélögum og kirkju, ætlum viö
aö erja og rækta hinn andlega akur þjóö-
arinnar, efla þekking hennar og siögæði,
innræta henni félagslegar dygðir til þess
aö koma í veg fyrir sviksemi og tortrygni,
úlfúð og undanstuld i þjóöfélaginu og
smærri heildum. Við vitum aö fróö, frjáls
og siðgóö þjóð veit sitt hlutverk og að
henni eru allir vegir færir. En verklegu
framfarirnar, sem sumir hyggja aö geti
einar saman veitt þjóðinni fullsælu og full-
veldi, cn margir vilja sífelt láta sitja í
fyrirrúmi, teljum við
.... „sama og sjálegt skaft,
sem aö vantar blaöiö".
Úti-íþróttir.
Lesendur Skinfaxa niunu minnast þess,
að fyrir 2—B árum kom út grein með
þessari fyrirsögn. Var það þá ætlun mín
og ritstj. að hún yrði byrjun á löngum
bálki, þar sem lýst væri ölíum þeim íþrótt-
um, sem heyra til þess flokks, er jeg vildi
tákna með fyrirsögninni, en það eru þær
íþróttir sem Danir nefua „Fri Idræt“,
Svíar „Almán Idrott“ og enskumælandi
þjóðir „Alhletics“. Tek ég þetla fram,
til þess að menn skilji bvað eg á
við, Verið getur að orðið sje ekki
sem best valið, sé of víðtækt, enda
hefir Bennó notað það líka sem fyrir-
sögn á knattspyrnu-ritgerð sína. Af því
að orðið er svo víðtækt, get eg ekki bein-
línis láð honum það, því það gelur tekið
yfir allar íþróttir, sem framdar eru undir
beru lofti. Þó tók eg það fram í byrjun
hverjar íþróttir eg ætti við og hefði helst
viljað að knattspyrnunni hefði ekki verið
ruglað þar saman við. Enda líka vana-
legt, að það, sem skrifað er um knatt-
spyrnu, sé undir fyrirsögninni „knatt-
spyrna“, — eða samsvarandi orði á er-
lendu máli, því knattspyrnen er talin alveg
sjálfstæð iþróttagrein. Þetta er ekki gert
til þess að amast við ritgerð Bennós —
því fer fjarri, — en aðeins til þess að
skýra þann rugling, sem þetta hefir valdið.
Ymsar ástæður hafa valdið því, að eg
hefi ekki haldið áfram með þetta hálfn-
aða verk (sbr. hálfnað er verk þá hafið
er), rneðal annars það, að tilætlunin var
sú, að annar taki við næst á eftir þess-
um I. kaíla mínum. En hann hefir ekki
gert það enn. — Mér leiddist að sjá
þetta verk enda þannig hotnlaust, og
ákvað því, er ritstj. mintist á þetta við
mig, að reyna að halda Jrví fram, eftir
því sem tími og tækifæri leyfa.
J. K.