Skinfaxi - 01.08.1921, Blaðsíða 1

5.
BLAÐ
KEYKJAYÍK, ÁGÚST 1921.
XII. ÁR
Á VARP.
Með þessu tölublaði tek eg við ritstjórn
SKINFAXA, fyrst um sinn til áramóta.
Vil eg því nota tækifærið til að segia göml-
um ungmennafélögum sem enn eru svo
ungir, að þeir lesa línur þessar:
Þökk fyrir síðast!
Hinni yngri kynslóð U. M. F. í. er eg að
mestu ókunnugur enn. Það er einlæg ósk
mín og von, að viðkynning vor og samvinna
megi verða góð og farsæl, og að sama djúp-
streymi tilhneiginga og starfsvilja megi þar
ráða stefnu sem fyr á árum:
í s landi alt!
Helgi Valtýsson.
Heima og erlendis.
Eftir Gudmund frá Mosdal.
III.
Nú er það vert að íhugað sé hvað
liggur fyrir okkar ungmennafélögum og
hvað þeirra bíði — eftir að hafa lítið eitt
borið saman þau og hin norsku.
Það ræður jafnan miklu um framtíðar-
veg sérstakrar stefnu eða annara fram-
kvæmda sem til er stofnað hvernig kring-
umstæðurnar eru. En hitt varðar þó altaf
mestu á hverju sú stefna byggist. Sú
alda sem þýtur upp fyrir gönuhlaup tild-
urs og hégóma án þess að byggjast á
þeim þörfum sem tímarnir heimta og hefir
enga þjóðlega rótfestu, hún er vís að
hverfa aftur jafn snögglega og hún er
komin þegar minst varir og verður aldrei
til heilla nema miður sé. En hinsvegar sú
stefna sem skapast hefir við þarfir þjóðar
eða mannflokka, og nytsemi þeirra — eins
og ungmennafélögin hafa gert — hún á
rætur sínar í þjóðlífinu sjálfu. Slík stefna
er jafnan vís til þrifa og heillavænlegrar
frambúðar ef rétt er á haldið. Og engin
stefna hér á landi er jafn líkleg þjóðfélag-
inu til nytsemdar og menningarlegra um-
bóta eins og ungmennafélögin. En það
kreppir allmikið að mætti þeirra nú svo
að mjög er tvísýnt um framtíðina nema
hinum nýtilegustu ráðum sé beitt.
Það er líkt og nú séu einskonar vega-
mót fyrir ungmennafélagsskapnum hér á
landi. Eldri félagarnir taka óðum að drag-
ast trá eða sleppa hendi sinni af félags-
skapnum, og þá yngri vantar bæði getu
og trú til framhalds og framkvæmda á
eigin spýtur. Og svo getur farið að félög
sofni sumstaðar útaf við skiftin. Það vant-
ar hér þetta sem félögin í Noregi hafa^
traust band milli aðstoðar þeirra eldri og
táps þeirra yngri.
Verkefnin fyrir ungmennafélögin eru hér
meiri en nóg svo að aldrei hafa þau rneiri
verið — og kraftana höfum við líka ef
þeim er réttilega áskipað. Nú um tíma
gengur sú óöld um »allar jarðir« sem veld-
ur vandkvæðum og árekstri á flestum lífs-
vegum manna: viðskiftalífi, atvinnuvegum,
háttum, skoðunum o. s. frv. Alstaðar verð-
ur því nauðsynlegt að gripin séu hver góð