Skinfaxi - 01.10.1930, Blaðsíða 11

SKINFAXI
143
þegar sezt að horðum og voru nú margar ræður flutt-
ar á norsku, íslenzku og færeysku, því að tveir Fær-
eyingar voru með i förinni, H. A. Djuurhus skáld og'
Pétur sonur Dalil prófasts í Færeyjum. Yar dvalið
þarna í miklum fögnuði fram um miðnætti, að aftur
var lmldið til Björgvinjar, eftir dýrlegan dag.
Næsla dag, miðvikud. 23. júlí, var sólskin eins og
hina dagana. Það er jafnan sagt, að alllaf rigni i Björg-
vin, og fleslir liafa lieyrt gamansögur eins og þær, að
þar fæddust börnin með regnhlif og að hestarnir fæld-
ust ef þeir mættu regnhlífarlausum manni o. s. frv.
Satt er það, að margir Björgvinjarbúar bera með sér
regnhlíf, þó að sólskin sé, svona til vonar og vara -—
eða af barnsvana -— en það rignir ekki alltaf í Björg-
vin, það fann eg. — Um morguninn fengum við áætlun
um ferð okkar til Niðaróss og þaðan til Oslóar, ásamt
miklu farseðlaliefti er gilti þá leið alla. Yar áætlun þessi
svo vel og greinilega úr garði ger og vel fyrir öllu séð,
að ekki þurftum við annars áð gæta, en vera á ákveðinni
mínútu á hverjum hurtfararstað — og það tókst okkur.
Samkvæmt áætluninni fórum við frá Björgvin þenna
dag kl. 3,55 síðd. eftir járnbraut til Voss. Er sú leið
107 km. Það, sem mest sérkennir þessa leið, er öll
járnbrautargöngin gegn um fjöll og liálsa. Eru göngin
alls 57 á leiðinni, sum stult, en þau lengstu 1286 metr-
ar. Er heldur livimleitt að koma skyndilega í kolsvört
göng, þegar maður er sem í sjöunda liimni að dást áð
fögru landslagi, sem viða er á þessarri leið, en er svo
horfið, þegar aftur er komið í dagsljósið. Og það varði
heldur ekki lengi þar sem göngin eru svo þétt. En þessi
inörgu göng sýna Ijósast, hve landið er mishæðótt og
breytilegt á leið þessarri. Á eyju í Sörfjord, sem lengi
er farið fram með, eru varðveittir óknyttadrengir og
látnir vinna þar ýmislconar vinnu. — Til Voss komum
við kl. tæpl. 9 um kvöhlið. Á stöðinni beið okkar Öy-
stein Eskeland, skólastjóri á lýðskólanum i Voss, með