Skinfaxi - 01.05.1998, Blaðsíða 25

Foreldrarnir .
verða að taka a sig meiri abyrgð
Jjessu í|)róttamynstri, sem Lefur fylgt
|)ér alla ]iína tíð, og inn á fréttadeild
Stöávar 2. Hvernig stóð á })ví að })ú
yfirgafst í])róttirnar?
„Það leiddi Lara eitt af öðru. Eg var að
vinna við íjrróttadeild sjónvarpsins og
]iaðan lá leiðin í afleysingar á frétta-
deildinni. Ég lagði síðan inn umsókn á
fréttadeild Stöðvar 2 og fékk vinnu ])ar
sumarið 1997."
- Var ])að mikið „stökk“ að leggja
niður pennann og fara á skjáinn?
„Það var ekkert krjálæðislegt stökk en ]>að
er ])ó mikill munur á milli tímarita- og
sjónvarpsvinnu. Það tekur tíma að
aðlagast myndavélinni en mér fannst })etta
strax eiga vel við mig. Ég kef ekki átt í
neinum ógurlegum erfiðleikum með að
vera fyrir framan myndavélina.“
- Mannstu eftir fyrstu sjónvarps-
útsendingunni ])inni?
„Já, ég var }>á að fjalla um Islandsmótið í
badminton og ]pað ])urfti að taka atriðið
upp 20 sinnum. Þetta kemur síðan með
reynslunni. í dag er ég orðin nokkuð
sjóuð en bjartað slær })ó alltaf braðar í
beinni útsendingu. Ég beld samt að })að
sé bara eðlilegt, ef menn eru ekki með smá
fiðring í maganum })á teldi ég fréttamenn
ekki vera að einbeita sér að
viðfangsefninu.“
- Flestir sjónvarpsáborfendur kynnast
fréttamöxrnum í gegnum sjónvarpið
sem alvörugefnum og ábyrgðafullum
einstaklingum. Hvernig er að vinna
með Jxessu fó lki? Er ]>að kannski létt
í lundu?
„Já, ég get biklaust sagt ])að. Þetta er
fjölbreyttur og skemmtilegur bópur sem
befur mikinn metnað og sinnir vinnu
sinni vel.“
- Þetta er nýr vettvangur og mjög
frábrugðin ])ví sem })ú befur fengist
við áður. Hvernig kannt })ú við })ig á
fréttadeild Stöðvar 2?
„Ég kann mjög vel við mig. Það tók að
vísu tíma að aðlaga sig en {xetta er eins og
með íjxróttirnar að ]xegar Jxjálfunin og
formið er komið \>á verður eftirleikurinn
auðveldari. Þetta er skemmtilegt og
fjölbreytt starf en í sama mund mjög
krefjandi. Maður getur oft verið mjög
{ireyttur eftir langar og strangar vaktir.“
- Fréttamenn koma inn á mörg ólík
málefni og sum skemmtilegri en
önnur. Reglulega koma upp umræður
í fjölmi ðlum um fíkniefnaneyslu
unglinga, bvernig skynjar })ú
umræðuna?
„Umræðan er af }>ví góða og }>að er jákvætt
að fjölmiðlar skuli bafa komið benni af
stað. Fjölmiðlar eru kjörinn vettvangur til
]>ess að koma skilaboðum til almennings.
Umræðan befur kannski ekki verið mikil í
gegnum tíðina en síðustu ár bafa menn
verið að vakna til lífsins og gera sér grein
fyrir bversu alvarlegt ástandið er.“
- Almenningur dæmir yfirleitt lxversu
alvarlegt ástandið er eftir fréttum
fjölmiðla. Þú segir að fjölmiðlar bafi
verið að vakna til lífsins síðustu ár, en
spurningin er bvort fíkniefnanotkun
bafi verið til staðar til lengri tíma, en
fjölmiðlar séu fyrst núna farnir að
fjalla um vandamál ið?
„Nei, ég beld að neyslan bafi verið að
aukast jafnt og Jxétt síðustu árin. Það er
mín tilfinning að ]>jóðin og fjölmiðl ar á
ánrm áður bafi ekki gert sér grein fyrir ]>ví
liversu stórt vandamálið gæti orðið. Það
voru allir svo uppteknir að }) ví bvað ísl and
væri beilbrigt og yndislegt land og fólk bélt
að svona vandamál gæti ekki orðið að
stóru máli. Nú mörgum árum seinna er
vandamálið orðið mjög stórt og ]xað })urfa
allir að taka á }>ví. Vegna Jxess Jxarf að
breyta forgangsröðinni bjá yfirvöldum og
leysa Jiennan fíkniefnafjanda sem fyrst.
Það ]>ýð ir ekkert að skríða undir teppi,
rnenn verða að taka á ]>essu strax."
- Hvernig eiga menn að sporna við
Jxessu?
„Það Jxarf að efl a meáferáarúrræði, efla
forvarnir svo dæmi séu nefnd. En Jxetta er
erfitt nema að allir geti komið að ])ví. Ég
bef samt enga eina lausn á ]>essu stóra
vandamáli en ég beld að ])að sé best að
sporna við }> essu meá sameiginlegu átaki
og sameiginlegri vinnu bæði f oreldra,
skóla, samtaka og yfirvalda. Þetta er ]>ó
bægara sagt en gert, enda dýrt, flókið og
erfitt. En Jxað kostar peninga ef menn
eiga að græða á einbverjum sviðum.“
- Hvað um óregluna í miðbænum um
belgar, drykkja, ofbeldi o.fl. Þessi
umræða virðist æ oftar ná eyrum og
augum fjölmiðla. Er bægt að leysa
Jjetta vandamál, ef vandamál sé?
„Þetta er no kkuð flókið mál og eftir að
bafa búið í útlöndum um tíma að ]>á skilur
maður ekki af bverju ástandið er svona
bérna. Þetta vandamál er ekki til á
meginlandi Evrópu. Þaá viráist vera bægt
að rekja ]>etta til samfélagsins sjálfs.
Unglingar, ekki eldri en 14 - 15 ára
virðast komast upp með ]>að að lianga úti
í agaleysi fram á nótt og enginn virðist
bafa stjórn á Jxví bversu lengi ])eir fá að
vera út. Mín tilfinning er sú að Jxarna sé
að einbverju leyti foreldrum um að kenna.
Það er ekki nógu mikill agi sem bafður er
á lofti í ]>eim efnum. Unglingarnir fá að
vera of lengi úti, lengur en lög og reglur
segja til um. Þar er íslensku samfélagi og
fjölskyldulífi um að kenna. Svo virðist
sem eini staðurinn sem })essi unglingar
geta farið á sé miðbærinn, ]>ví miður. Og
]>að virðist vera eittbvað töff að fara á
fyllerí saman og sækja mi át æinn. Eg er
alveg börð á ]xví að ástandið í miðbænunx
er að miklu leyti til fjölskyldulífinu að
kenna. Ég vil agaðri foreldra og meiri aga
í skólum. Ef krökkum er kenndur meiri
agi beima fyrir og í skóluni ]>á læra ]>eir að
bera meiri virðingu fyrir sjálfum sér og
Jxeim sem eldri eru. Það vantar að
unglingar beri virðingu fyrir jafnöldrum
sínum og ]>eim eldri. En Jxetta er blutur
sem við Jrnrfum að temja })eim.“