Mánudagsblaðið - 24.07.1967, Síða 1

nlaS Jyrir alla
19. árgangrur.
Mánudagur 24. júfi 1967
25. tölublað
STEYPT UNDAN EYSTEINI
JÓNSSYNI?
Eysielnsklíkan harðnar — Átök eiga að
vera hljóðleg.
Margir miðaldra menn og konur muna hvilíkra vinsælda hrafn-
ar nutu er þeir lögðust á unglömb eða afvelta sauðfé, kroppuðu
úr þeim augun og léku illa áður en dýrin drápust. Bændum og
búaliði þótti sjálfsagt að steypa undan þessum ófögnuði og gerðu
jafnvel út vinnumenn til að uppræta varp meindýrsins. Nú er
komið álíka fyrir Eysteini, formanni Framsóknar, meðal ýmissa
yngri manna flokksins, og sumra hinna eldri og gætnari. Margir
hugsa sér, að tími sé til kominn, að steypa undan Eysteini, eyði-
leggja fyrir fullt og allt, hið pólitiska hreiður, sem virðist dafna
undir reittum vængjum, en þar gætir allskyns pólitískra óþrifa,
sem flokksmenn telja, að ráðið hafi miklu um hrakfarir hans i
siðustu kosningum.
dánægja I leynt> eins Og áður, því það er
Vissulega er svo komið, að orðið á vitorði allra að máls-
óánægjan í flokknum fer ekki | metandi menn flokksins eru
Smá- fjármálamistök í Bæjar-
átgerð Hafnarfjarðar
dvinir Kristins Gunnarssonar rægja hann
— hérumbil — saklausan
Upp er komið fui-ðulegt, en ekki óvenjulegt mál í nágrannaborg
okkar Hafnarfirði. Er svo að sjá, að einn lielzti maður þar í bæ,
Kristinn Gunnarsson ,hafi fundið upp bráðskemmtilega aðferð i
úttektarmálum í sambandi við auðfyrirtækið, Bæjarútgerð Hafn-
arfjarðar. Vitanlega er hér um algerlega heiðarlega aðferð að
ræða, svo heiðariega, að stjórn Bæjarútgerðarinnar Iiefur tví- eða
þrívegis komið saman til fundar til að fjalla um snilli Kristins,
og mun endanlega gera út-um málið n.k. þriðjudag.
EKKI I FELUM
Fyrst í stað hugði endurskoð-
un fyrirtækisins, að um eina
milljón eða u.þ. bil væri að
ræða, sem orðið hefði fyrir ein-
hverju óeðlilegu í þessum efn-
um. Var þar, að sögn m.a. þriðj
ungur milljónar, sem Kristinn
hafði látið færa sér til afnota,
en svo og einhverjir ofnar, sem
hann hafði talið sjálfsagt að
þetta auðfyrirtæki greiddi. Má
það líka til sanns vegar færa,
því enginn hefur barizt harðar
fyrir lífi Bæjarútgerðarinnar en
sá hinn sami Kristinn. Ekki var
hann, skal tekið fram, að fara
í felur með færslur þessar, en
taldi þær sjálfsagðar og fundust
þær við endurskoðun. Sjálfur
kvaðst Kristinn mundu greiða
Framhald á 5. síðu.
orðnir uggandi vegna afstöðu
Tímans, ekki aðeins hinni nei-
kvæðu afstöðu blaðsins í þjóð-
málum, heldur og hin megna
andstaða hans gegn öllu vest-
rænu, hvort heldur austan hafs
eða vestan. Loforðin frægu, hót
anir og annað, sem birtist í póli-
tískum hita fyrir kosningar gekk
svo langt, að jafnvel hiti bar-
áttunnar var ekki talinn næg
afsökun og kjósendur sáu glöggt,
að hér var ævintýramennska á
versta stigi.
Harðskeyttur kjarni
Fylgjendur Eysteins eru fáir
en harðskeyttir, og enn heldur
hann undirtökum í flokknum.
Fer þar saman einbeittni Ey-
steins, og slóttugheit hinna nán
ustu. Tíminn, sem er að verða
einskonar væg útgáfa af Þjóð-
viljanum, hatast út í bæði J?ört
og óþörf málefni (Árbæjarsafn-
ið undantekning), tekur ekki já
kvæða afstöðu til, að heita má,
nokkurs nýtilegs máls. Það sorg
lega í þessu er það, að flokkur-
inn hefur, eins og hér hefur oft
verið tekið fram, mörgum gagn
merkum mönnum á að skipa í
röðum yngri manna.
kórarinn. Indriði
Fremstir í baráttu blaðsins fyr
ir hinu neikvæða eru þeir rit-
stjórarnir Þórarinn Þórainsson,
sem leggur til hugsunina og
„planið“ í áróðrinum og svo
hinn happsnauði skáldjöfur,
Indriði G. Þorsteinsson, sem
meltir og birtir hugmyndir Þór-
arins, stjórnar áróðri gegn vest-
rænni menningu en sérdeild-hans
Framhald á 4. síðu.
eru Bandarikin, sem hann telur
höfuðóvin sinn, og með nokkurri
ástæðu. Þessir menn voru hvað
mest ábyrgir fyrir skrifum Tím-
ans fyrir kosningar, hafa af-
sakað margt og reynt að færa á
betri veg síðan úrslitin dundu
yfir.
Hörmulcgt ástand
Nú er svo hörmulega málum
komið, að hið „varfærna'* blað
.Morgunblaðið hrópar daglega á
síðum sínum um óefni Fram-
sóknarflokksins, yfirvofandi
spark Eysteins, óánægjuna um
ábyrgðarleysið, loforðin og
styrrinn í herbúðum flokksins,
SÍS-vandkvæðin og alla þá óár-
an, sem steðjar að þessum
flokki, sem menn bjuggust við
að viðhefði ábyrga stjórnar-
andstöðu. Engu er líkara en að
ráðandi klíka Eysteins hafi
magnazt og ætli að falla með
vopn í hendi að sið hinna mestu
kappa.
Frámhald á 4. siðu.
Svívirðilegt
okur kaupmanna
Innkaupsveið kjúklinga kr. 100.00 útsölu-
veið ki. 180,00.
Enginn mælir verðlagseftirliti bót. Víðast í heiminum
eru kaupmenn þannig gerðir að þeir sjá sér hag í að stilla
vamingsverði í hóf, enda hefur almenningur þar vakandi
auga á fjárplógsstarfsemi og er fljótur að láta í sér heyra
ef einhver kaupmaður eða heild gerir sig sekan um óhóf-
lega álagningu.
íslenzkir kaupmenn, sumir, eru af allt öðrum toga
spunnir. Kaupsýslumannastéttin er tíltölulega ung, og hef-
ur frá fyrstu miðað starfsemi sína við háttu og siðu
danskra kaupmanna, sem hér réðu einir málum um alda-
skeið og höfðu allar klær frammi til að reyta eignir og
fé af alþýðu.
Eitt dæmið um óhófslega álagningu er t.d. verðið á
kjúklingum, nýrri ágætisvöru, sem nokkrir dugmiklir
ungir menn hafa lært að ala upp og rækta í afbragðs-
góðan mát, fyllilega sambærilega við erienda kjúklinga.
íslenzki kjúklingabóndinn mun að meðaltali selja vaming
sinn í matarbúðir á um kr. 100,00 — eitt hundrað — en
kjúklingurinn mun vega um kíló. íslenzki „Sjælokkinn" í
kaupmennslcunni tekur nú kr. 180.00 — eitt hundrað og
áttatiu — fyrir að rétta kjúklinginn yfir búðardiskinn.
Við höfum átt tal við framleiðendur og telja þeir að
meðalverð siKt sé um kr. 100,00 en þeir geti að sjálfsögðu
ekki við gert hversu kaupmanninum ferst eftir að varan
er komin í hans hendur tii dreyfingar og sölu.
Þetta er eitt af týpiskustu dæmum íslenzkrar kaup-
mennsku upp á sitt versta og full ástæða tíl að birta
nöfn á fyrirtækjum, sem svo hörmulega brjóta þann
trúnað sem almenningur sýnir þeim. Einmitt svona
dæmi, sem auðvelt er að sanna, valda þvi, að al-
menningur veltir þvi fyrir sér hvernig sé um annan
varning, sem kaupmönnum berst, ef svo hrikalega er
okrað á þessum. Kjúklingar eru ein léttasta og holl-
asta fæða sem fæst, mikil lausn á öllu þungmetinu,
söltuðu og reyktu, en svívirðilegt álag kaupmannsins
gerir þetta að slíkri munaðarvöru að öll alþýða á sér
þess engan kost að njóta hennar. Það er i þessum
tilfellum, sem samtök húsmæðra ættu að láta til sín
taka.
Mannát og nauðganir eru
enn hermannasport í Congo
InnaitiOdsiáðhenann játai illvirkin
— Höimungaifréttir
Haldið að það væri huggulegt að vera fulltrúi hjá Sameinuðu
þjóðunum og að t-d.' maður sá, sem næstur sætí, horfði á mann
eins og ágætís hráefni í hádegisverðinn, væntanlega steik á
pönnur sina.
Við ætlum okkur ekki þá dul að skýra þessa fallegu mynd.
Þetta er ekki svo fráleitt. Inn-
anríkisráðherra „Congo-lýðveld-
isins", Etienne Thisekedi, hefur
gefið út yfirlýsingu um það,
lýsti yfir að hermenn þar, svart-
ir, hefðu étið nokkra hvítamenn
og hótaði öllu illu ef til þeirra
næðist, sem ódæðið unnu. Kunn-
ugir segja, áð útilokað sé að
aga þennan villimannaher, því
hermennirnir séu ýmist fullir
eða óðir af ýmsum eiturtegund-
um og hlýði engum fyrirskipun-
um. Venjulega er það gleði
þeirra í svona ástandi að nauðga
hvítum konum hópum saman,
eru þá venjulega í biðröðum,
eins og henti um daginn 20 hvít
ar stúlkur í Kongo. Ungur
Grikki var barinn í óvit þegar
hann reyndi að verja kærustu
sína frá að verða nauðgað af
hópi „hermanna'. Hundruð
hvítra fanga var hrúgað í skóla-
hús og ýms hroðaverk voru unn
in, ekki sízt vegna hinna blóð-
þyrstu útvarpstilkynninga stjórn
arinnar. Einn slapp tvisvar í
röð frá að vera drepinn með því
að gefa þessum villimönnum
peninga, en þegar þriðji hópur-
inn kom á heimili háns í sömu
erindagjörðum, þá var fé ekki
fyrir hendi, og var hann skotinn
til bana á stundinni.
Nú má auðvitað ekki skipta
sér af innanlandsmálum þessara
nýju lýðræðisþjóða, en ýmsum
mun finnast, að þeir aettu að
geta leyst þessi vandamál sín
án þess að ráðast á hvíta menn,
sem kennt hafa þeim þann litla
snefil af menningu sem þeir búa
við. Væru þeir flestir annars
enn í strákofum sínum og kyn-
flokkarnir að veiða hvem ann-
an í matinn. Nú, segja þeir, sem
þarna hafa búið, er herinn þann
ig, að liðið sé mestmegnis dmkk
ið eða tyggi „hemp“ — æsilyf
— og sé í þokkabót hálfringlað
af tilfinningu um að nú hafi
þeir vald. Er þá útilokað að hafa
hemil á þeim.
Diplomatar Kongo í London
og víðar neita öllu mannáti
Framhald á 6. síðu.
Er það satt, að eitt herbergið
í Norræna húsinu verði notað
til að ræða um lendingarleyfi
Loftleiða á Norðurlöndum?