Mánudagsblaðið - 08.05.1972, Side 8

úr EINU
j AMIMflÐ
Inspiration ofaná — Þotan og reglugerðir — SÍS og sölu-
mannamorgunverður — Laxness kassastykki — Hermanna-
siðir iöggunnar — Hestamannablað
EINS OG KUNNUGT ER, þá halda barþjónar keppni ár hvert
ti! að skera úr um hver sjóði saman beztu cock tail-blönduna
og veltur á ýmsu, enda hafa margar gómsætar blöndur séð
dagsins Ijós á þessum keppnum. Eitt er þó skrítið. Aðeins
ein blanda, Inspiration (sem sumir kalla Desperation — eink-
um eiginmenn í útlegð) blönduð af hæfileikamanninum, hinum
lærða og makráða barstjóra Astrabars Sögu, Stefáni Þor-
valdssyni, hefur haldið velli, þótt hún hafi aldrei verið númer
eitt í þessum keppnum. Inspiratian er óneitanlega gómsæt
blanda, hressandi og kitlar vel bragðlauka manna, enda sýnir
eftirspurnin, bæði innlend og erlend, að gestir kunna að meta
Inspiration-ina.
•-------------------------
VIÐ HÖFUM stundum minnzt á óþarfa reglugerðir hér í blað-
inu, enda er þess ekki vanþörf. Fyrir tveim misserum varð
hinn mesti úlfaþytur út af því að þota Flugfélagsins lenti á
Reykjavíkurflugvelli og lofaði Þá ráðherra því hátiðiega, að
henni yrði aðeins leyft að lenda þegar aðrir flugvellir væru
lokaðir eða um neyðarlendingu væri að ræða. Nú lenda þess-
ar þotur daglega á Reykjavíkurvelli og er það látið gott heita.
Okkur stendur nákvæmlega á sama um hvort þessi fluga
lendir þar eða ekki, en þetta er bara eitt dæmið um öfgarnar
og viðbrögðin — reglur, nýjar reglur og enn fleiri reglur.
Ekki að furða þótt íslenzkar reglur og fyrirmæli séu þver-
brotin.
ERLENDUR EINARSSON, forstjóri SÍS, skrapp einu sinni til
Akureyrar á áriðandi fund með KEA-mönnum. Um kvöldið var
sameiginlegt borðhald og skemmtun mikil, eins og siður er
þegar höfðingjar hittast og undu allir glaðir við sitt. Morg-
uninn eftir kom Erlendur niður í matsal Hótel KEA og settist
við borð sitt. Þjónninn kom von bráðar og spurði hvers hann
óskaði. Erlendur leit yfir matseðilinn og sagði síðan:
,,Ég vil gjarna prófa einn af þessum 800 króna morgun-
verðum, sem sölumennirnir okkar láta skrifa hjá okkur Þegar
þeir koma hingað."
ÞAÐ ER TALIÐ öldungis víst, að Þjóðleikhúsið hafi nú á hönd-
um sér eitt af meiriháttar kassastykkjum sínum þar sem Sjálf-
stætt fólk Laxness er nú sýnt þar. Sýningarnar, sem af eru,
hafa vakið mikið klapp og kátínu enda flestum vel kunnugt
um efni sögunnar og leikur forvitni að sjá hana í leikformi.
Athygli vekur hve gífurlega er hlegið á sýningunni og svo
frammistaða einstakra leikenda, t. d. Vals Gíslasonar og
Rúriks Haraldssonar.
VÆRI EKKI RÁÐ, að lögreglan léti nokkra frambærilega lög-
regluþjóna æfa göngu, ,,heilsanir“ að hermannasið, og aðra
framkomu, sem nauðsynleg þykir er hefðarmenn og höfðingj-
ar sækja okkur heim erlendis frá. Það er ósköp stirðbusalegt,
jafnvel afkáralegt að raða upp ólærðum mönnum, sem ekkert
gera í takt, heldur þumbast hver ,,með sínu lagi" fyrir framan
þjóðhöfðingja. Allstaðar í heiminum eru slíkir heiðursverðir
æfðir og þjálfaðir en hér ríkir sama afkáralega búramennsk-
an og í öðru, sveitamennskan uppmáluð.
OKKUR HEFUR borizt eintak af 1. tölublaði 13. árgangs
„Hestsins okkar", ársfjórðungsrits Landssambands hesta-
mannafélaga. Er þetta blað óvenjulega vel úr garði gert bæði
að efni og útliti. M. a. eru þar fjöldi mynda frá ýmsum ferða-
lögum Fáksmanna, grein um beztu hesta Fáks, augnabliks-
myndir af einstökum félögum og kvennadeild félagsins, en
um þessar mundir er fimmtugs afmæli félagsins og Ijósmyndir
úr afmælishófinu. Þá er ársskýrsla Landssambands hesta-
manna og svo viðtöl við Sveinbjörn Dagfinnsson, formann
Fáks og einnig við hinn kunna hestamann og söngvara Sig-
urð Ólafsson. Rit Þeta er hestamönnum til sóma og reyndar
góð lesning öllum hvort heldur eru hestamenn eður ei.
Fegurð sœnsks kvenfólks er rómuð og heldur er það talið vera laust í rásinni svo að marga fýsir
sjálfsagt að sœkja það heim. En það er dýrt að dv eljast hjá sænsku hlómarósunmn hér á myndinni
Það er dýrt að sækja þessar sænsku blómarósir heim
1 ■ Nú er senn kominn sá tími
i þegar íslendingar taka aS flykkj-
i ast suður á bóginn til að njóta
i sumars og sólar, enda þótt ferða
4 mannastraumurinn sé ekki leng-
i ur allur yfir hásumarið, eins og
I áður tíðkaðist. Það er enda frá-
í leitt að fara frá íslandi, einmitt
i um hásumarið, og leggja þá leið
í sína suður í hin hlýju sólarlönd
í syðst í álfunni. Ef vel viðrar hér
1 heima er líklega hvergi betra að
vera þegar sól er hæst á lofti og
dagurinn lengstur, en þá venju-
lega alltof 'heitt í veðri suður i
Íálfunni, m.a.s. fyrir heimamenn
þar, hvað þá okkur, sem erum
algerlega óvanir slíkum hitum.
Eigi menn allra kosta völ ættu
þeir ekki að fara langt yfir
skammt heitustu mánuði ársins,
heldur láta sér nægja að heim-
sækja nágrannalöndin í norður-
hluta álfunnar, eins og t.d. Norð
urlönd. Það gera reyndar margir
i — en þeir finna þá fljótlega fyr-
ir því að pyngjan léttist: Það er
, nefnilega óvíða dýrara að dvelj-
1 ast fyrir ferðalang en einmitt á
| Smælki
1 ■ Svíar ætla að hætta að veita
\ innlendum mönnum orður og
I önnur heiðursmerki. Framvegis
\ verða orðurnar aðeins veittar er-
4 lendum þjóðhöfðingjum, dipló-
mötum eða öðrum útlendingum,
sem hafa reynzt Svíum sérstak-
lega vel að einhverju leyti. Ein
undantekning er þó frá regl-
unni: Menn sem starfað hafa hjá
ríkinu í þrjátíu ár geta fengið
Íheiðursmerki, ef þeir vilja, en
eiga þess annars kost að fá gull-
úr í viðurkenningarskyni fyrir
unnin störf.
★
■ Dönsk skattayfirvöid hafa
sent Margréti drottningu og
familíu hennar háan reikning.
Þau gera kröfu til þess að fjórir
Ifimmtu hlutar af þeim eignum
sem Friðrik níundi lét eftir sig
verði greiddir í erfðaskatt. Hafi
hann ekki smngið því meira
undan skatti verður því varla
mjög mikið sem kemur í hlut
hvers erfingja, Margrétar og
systra hennar tveggja. En Mar-
grét er svo sem ekki á flæðiskeri
stödd: Hún fær á annað hundr-
að miljónir króna greiddar skatt
frjálsar úr ríkissjóði árlega.
Norðurlöndum. Samkvæmt yfir-
liti sem birtist nýlega í þýzka
vikublaðinu „Der Stern" er Sví-
þjóð dýrasta ferðamannaland í
Evrópu, en önnur Norðurlönd
fylgja fast á eftir: Finnland er
þriðja í röðinni að dýrleika til,
Danmörk fimmta og Noregur
er í sjötta sæti. Sviss og ísland
hafa annað og fjórða sætið.
Það er þess vegna ósköp eðli-
legt að menn sæki lengra suður
á bóginn þar sem verðlag er allt
miklu skaplegra, en það er ein-
mitt ódýrast að dveljast sem
ferðalangur í flesmm löndunum
syðst í álfunni, og nú er hægt
að komast alla þá löngu leið
fyrir vægt verð í hópferðum. Af
þeim 24 löndum sem talin eru
i skrá „Der Stern" eru í neðstu
sex sætunum þessi lönd, talin
„Bara lítill og
■ Marlon Brando sem nú er
rétt innan við fimmtugt skaut
upp á stjörnuhimin Hollywoods
þegar hann var rétt rúmlega tví-
tugur. Hann var talinn ímynd
bandarísks æskumanns í þá daga
og honum því jafnan valin hlut-
verk í samræmi við það. Þegar
árin tóku að færast yfir hann
töldu kvikmyndaframleiðendur
að hans tími væri liðinn, stjarna
hans fölnaði og mörg ár eru nú
liðin síðan hann fékk veiga-
mikið hlutverk í kvikmynd.
En nú skín stjarna hans bjart-
ar en nokkru sinni — eftir þann
mikla sigur sem hann vann í
hlutverki mafíuforingjans í kvik
myndinni „The Godfather" sem
neðan frá: Tyrkland, Búlgaría,
Spánn, Júgóslavía, Rúmenía og
Ítalía. Þar geta peningarnir enzt
nærri því helmingi lengur en á
Norðurlöndum. En rétt er að
taka fram að hér er miðað við
meðalkostnað, en auðvitað er
ferðakostnaður einstaklingsbund
inn eins og hvað annað.
Þó gefur skráin í „Der Stern"
áreiðanlega rétta heildarmynd.
Þó ættu menn að hafa í huga að
ef fjárráð þeirra eru ekki ýkja
mikil skyldu þeir ekki hyggja
á langdvalir á Norðurlöndum,
heldur fara suður á sólríkar
strendur landanna við Miðjarð-
arhaf og Svartahaf. En bezti
tíminn til áð fara þangað er á
vorin og haustin, eða snemm-
sumars og síðsumars. Verið því
heima yfir hásumarið!
feitur kall' ?
er talin mun slá öll met í að-
sókn: Undanfarið hefur aðgangs
eyririnn að sýningum á „The
Gadfather" í Bandaríkjunum
numið einni miljón dollara á
dag. — Hér að ofan sést hann
í hlutverki í annarri kvikmynd,
„Hinir illu andar", ásamt leik-
konunni Stephanie Beacham.
Þau virðast láta blítt hvort að
öðru, en annað var upp á ten-
ingnum, þegar kvikmyndavélin
var ekki nærri. Þá sagði Stef-
anía um Brando: „Hann er bara
lítill og feimr karl."
Hún sér vafalaust eftir þeim
orðum núna, þegar Marlon er
aftur kominn á hátind frægð-
arinnar.

!