Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1953, Síða 5

Árið 1886 höfðu Engeyjarbændur látið smíða
seglskútu í Noregi, sem þeir nefndu Engey.
Þetta var lítið skip, aðeins 27 smálestir, mjög
sterklega byggt en sigldi heldur illa. Til vetrar-
vertíðarinnar 1888 réðst ég á þessa skútu, og
hinn 1. marz fór ég gangandi af Kjalarnesi í
skiprúmið. Þá voru frost mikil og ísalög, höfnin
öll lögð út undir Engey. Eg gekk beint um borð
í skipið. Allt til fyrsta túrsins var flutt um borð
á sleðum. Þegar ísinn fór, var siglt út á fiski-
miðin. Þessi vertíð var afar erfið hvað tíðarfar
snerti. Fiskaðist því heldur lítið. Eg var alla
vertíðina að drepast í sjóveiki, stóð samt allar
mínar dekkvaktir, en var lægstur allra í fisk-
drætti, sem von var. Þetta byrjaði því hörmu-
lega fyrir mér, og ég var satt að segja alveg
gugnaður með skútuveruna. Edilon sál. Gríms-
son var skipstjórinn. Um lokin héldu þeir fund,
faðir minn, Brynjólfur í Engey, útgerðarstjór-
inn, og skipstjórinn. Utgerðarstjórinn og faðir
minn vildu láta mig fara í land, álitu varla
forsvaranlegt að leggja þetta á mig, og á hinn
bóginn gagnslaust bæði fyrir mig og útgerðina.
Edilon hélt því hins vegar fram, að þetta væri
enn ekki fullreynt. Vertíðin hefði verið afar
vond, vorið gæti orðið gott, og ef ég þá ekki
dygði, væri sjálfsagt að henda mér í land.
Hinir gengu inn á þetta. Eg fór út í túrinn og
kveið duglega fyrir. En hvað skeður: Vorið var
einmuna-gott, fiskaðist heldur vel, og þrátt fyrir
þótt þarna væru ágætir fiskimenn um borð, var
ég hæstur í fiskdrætti. Var ég það upp frá því,
næstum hvern einasta túr, er Engeyjan fór þau
5 úthöld, sem ég var á skipinu. Síðar meir var
ég ekki lítið þakklátur Edilon fyrir tillögu hans
og einbeittni að halda mér kyrrum um borð, á
móti vilja okkar þriggja, þótt ég legði þar raunar
ekkert til málanna.
I Stýrimannaskólann fór ég veturinn 1891—
1892 og næsta vetur, báða veturna frá fyrsta
okt. til 1. marz, —tók burtfararpróf úrskólanum
fyrstu dagana í marz 1893. Við tókum 4 próf
saman, Kristinn Magnússon skipstjóri, Þorvald-
ur Jónsson skipstjóri, Pétur Ingjaldsson á Lax-
fossi og ég. Þetta var fyrsta skipstjóraprófið,
sem tekið var við löggiltan stýrimannaskóla á
Islandi, því lög fyrir Stýrimannaskólann höfðu
verið samþykkt á Alþingi árið áður. Eg þurfti
ekki að bíða eftir atvinnu, því meðan ég var að
ljúka prófinu, beið mín stýrimannsstaða á l'itlum
kútter, sem hét Sleipnir. Sigurður Jónssoní Görð-
unum var skipstjórinn. Eg var þar stýrimaður
aðeins til lokanna, og tók þá við skipinú, því
Sigurður fékk annað skip. Mér gekk strax ágæt-
lega að fiska á þetta skip, var langhæstur í
fiskidrætti, passaði auk þess íshúsið og skammt-
aði beitusíldina.
Það sem reið baggamuninn um að ég færi
í skólann, var það, að Bjarni Magnússon skip-
stjóri á Engeynni og bóndi í Engey bauð mér,
ef ég vildi fara í skólann, að lána mér allar
bækur, kort og áhöld tilheyrandi stýrimanna-
fræðinni endurgjaldslaust. Þetta hafði hann
sjálfur áður notað. Þetta kostaði það mikið fé,
Fischersbryggja um aldamótin 1900.
\
V I K I N G U R
45