Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1953, Qupperneq 8

Kútter Georg fyrir fullum segl-
um. Skipi þessu stjðrnaði Þor-
steinn Þorsteinsson í 5 ár og
aflaði jafnan afburðavel. ■—
E'igendur GeorgsvoruÞorsteinn
Þorsteinsson, Tryggvi Gunnars-
son og Bjarni Jónsson.
skýra frá ganginum í þessu, síðan skipið sigldi
frá Hull.
Eitt ofsarok fékk ég á Fríðu hér vestur í
Faxabugtinni. Einn sjórinn lagði skipið á hlið-
ina og tók mig út, svo að ég vissi ekkert af mér
góða stund. Þegar skipið réttist aftur og öldu-
stokkurinn kom uppúr, rankaði ég við mér.
Ég lá á maganum á öldustoklmum, með annan
fótinn og annan handlegginn fyrir utan, hinn
fyrir innan. Hafði ég tekið þanhig dauðahaldi
í öldustokkinn. Ekkert sakaði annað en þetta.
En það var mjótt á milli. Ég var staddur hálfur
niðri í káetunni, þegar sjórinn reið yfir, og
skildi ekkert í hvemig sjórinn gat náð mér
þarna upp úr og skellt mér út á lunningu.
Ég missti af mér sjóhattinn og fékk að vita
nokkurn veginn hvernig er að deyja í sjó. Mér
fannst það ekki sérlega amalegt fyrir sjálfan
'mig, en ég viðurkenni og veit, að það horfir
öðruvísi við fyrir aðstandendur í landi. Eftir
baðið fór ég niður í káetu og fékk mér þurr
föt. Svo var allt jafngott og eins og ekkert hefði
í skorizt. Ekkert bilaði, og menn, sem voru á
vakt, stóðu eins og alltaf var vani í slíkum
veðrum, við bátinn í skjóli við framvantinn.
Um þessar mundir hafði Tryggvi Gunnarsson
bankastjóri keypt 8 kúttara í Englandi til þess
að hjálpa áhugamönnum til að eignast stór og
góð fiskiskip, sem gátu verið úti í hvaða veðri
4B
sem var og aflað mikið. Lán var veitt úr fiski-
veiðasjóði til kaupanna. Margir höfðu mikinn
áhuga á að eignast þessi skip. Þar á meðal var
ég eltur á röndum af ýmsum, sem vildu fá mig
með sér í slík kaup. Mig langaði líka til að
eignast part í skipi, en á hinn bóginn fannst
mér viðurhlutamikið að segja skilið við Geir
Zoega, þar sem mér hafði gengið ljómandi vel,
og hann hélt þessi lifandis ósköp upp á mig.
Þetta endaði samt þannig, að við keyptum einn
kúttarann þrír saman, Tryggvi Gunnarsson
bankastjóri, Bjarni Jónsson snikkari og ég,
fyrir 8000 krónur, við fengum 4000 kr. lán úr
fiskiveiðasjóði til kaupanna. Skipið hét „Georg
Hall“, við styttum nafnið og nefndum það Georg.
Ég var ráðinn skips|;jórinn, — og útgerðar-
stjórinn. Nú kveið ég ennþá meira fyrir að
fara til Geirs Zoega til þess að segja honum
upp skiprúmi, heldur en í hitt skiptið, þegar ég
bað hann um skiprúm, af því ég vissi fyrirfram
að honum myndi þykja það ákaflega slæmt.
Þetta varð þó svo að vera, úr því sem komið
var. Þegar ég kom til hans, þótti honum slæmar
fréttirnar, skildi ekki í mér að haf-s. ekki látið
sig vita áður en ég fastréði þetta. Hann bauð
mér, endurgjaldslaust, part í hverju af skipum
sínum sem ég vildi, ef ég gæti hætt við hitt, en
það gat ég ekki. Það var fastákveðið. Þannig
skildi með okkur. FramhalcL.
V í K I N G U R
/