Tíminn - 24.05.1969, Qupperneq 1

ÖLAFUR JÓHANNESSON,
formaður Framsóknarflokksins:
Samstarf
Knýjum
Hiönra fiorsetd.
ÞiS trúiS því feannsíki efeki, en
saimt er það satt, a0 ég er faainn
að kenna í brjóstt uim núveinandi
ríkisstjórn. Þrátt fyráir aflHar aðvar-
anir, hefur hún fyrirhyggj u lau st
anað æ lenigra út í ófæruna, og
siifcuir nú föst edns oig sauðkind í
bjairigi, sem hvorki kemst upp né
níður. Allt flriá henniair fyrstu
göngu hafla mistök'iin fyfligt henni
eins og skugginn. FHast hefur far-
ið á aninian veg en hún ætlaði eða
saigði fyrir. Stefna henmiar og
breytni er svo mótsagnaikennd, að
tiifl eind'æma má telj'a. Ferii henn-
ar er eimraa likaisifcur göragu þess
mlanns, er tapað hefuir áfctum í
þoflcu, oig gengur hvað efbir amraað
í hring, en nálgast þó æ mieir
biina ifslhæibtulieigiu felettabrún. Lít-
um 'aðeiins á slóðiraa.
Hverju lofuðu þeir?
í upphafi gönigu siranar saigðisfc
viðreisnarsfcjórnim ætflla að taka
upp nýja stéflnu tLI <að „að skapa
fraimleiðslU'SfcÖTfum og viðskipta-
liífi llamidsmaninia trau'Sfcari, vairan-
legii og h'effliþriigðari grumdvöH, en
afcviinmiuviegiiirtniiir hafa átt við að búa
umdaímfaírim ár“. Éig veifc, að í dag
á marauir enfiiibt mieð að trúa því,
að þessi oið ha'fi veiúð sögð áf
stjórniarininiar 'hálfiu fyrir níu áruim
en ekki sundrung
fram nýja stefnu
Ólafur Jóhannessou
síðan. Ein þau eru sfcjafl'fest og
verða elkki afibur tefciin. En hvað er
í dióðinni? Fjórar gengisfelHinigar
firamikvæmd'ar af einrai og sömu
ríkisstjórn. Þær segja visisufliega
sína sögu um það, hversu trauist-
ur, varanfliegur og heilbri'gður
grundvölur aitvinmuvegannia hefur
venið á þessu tímabili. Þar þarf í
raun og veru eflcfei fleiri vifcna við.
Stjórniin sagðist ætia að afraema
afllit uippbótakerfi. Það væni af hinu
lia og hreiniasta ei'bur fynir heffl-
brigt efnahagslíf. En flwað skeði?
Sfcj'órniin tólk upp uppbæbur í einu
eða öðru formi í sfcærri stfl en áð-
ur þek'ktist. í mesta góðæriniu gat
m'eira að seigja aðalútflufcniingsait-
vtimnuviegurimn efeiki komizt af án
aðstoðaæ. Það seigár einnig sírna
sögu um það, hveirniig tófest að
styrikija og fcreysta grundvölH' fram-
flleiðslunnar og atvinrauivieiganna.
Erlendu skuldirnar.
Þegar núvenandi stjórn tók við
vöiMum, saigðist húin ætflia að létta
greiðsflíubyrði þjóðarinraar gagn-
vant útlönidum, sem alfflt væri að
sli'ga. En þegar viirastri 'stj'órnin fór
fná, var greiöslubyrðim taiiin
nerna urn 8% af gjialdieyriisfcefejun-
um og mynidi bæfeka eitfchvað á
tveim raæstu áirum. Þá voru þess-
ar erliemdu sikuidir taldiar þjóðar-
voði. Ein hvað hieifur gerzt? í tíð
núveranidi sifcjórnar hafa sfe'ufldim-
ar við útlðmd hæfekað á hverju ein
asta áni og niámu um s. 1. áramót
samtaills um I2V2 miHjiarði eða um
60 þúsurad á hvent einasfca manns-
bann í laindflinu. Ámiegar afborgan-
ir og vexfcir af þessium erlend'U
skufliduim nema raú nær 1/6 af gj'afld-
eyrisitefcjum þjóðairiinmiar. En nú er
aflflit í lagi að stjónnaninnar dómi.
Hún h'efldur meina að segja áfram
að fcatoa hvert erlenda lánið á fæt-
uir öðru 'Svo að sk'uildimar munu
hækJca veruflega á þessu ári. Hún