Tíminn - 24.05.1969, Blaðsíða 7

ffltutmiffligspóíi'tjík ríkisstj órnarinnar
Og me'ð því að Mta útHendimga tatoa
hór verlk aif inintlenidum a'ðilum.
í stalð þess aS sniúa sér að því
að efla felemzba atvimnulífið og
Jyúia því viðumamdi skilyrðli varð-
Bttidi rekstrarifé, vextd, álöigur, stuðn
Inig vilð uppfoyggimigu, veirkefini o.s.
£rv., eálfctíhvað saimibærileg stoi'yrðli
, sem ammars sta'ðar þelkkiist, —
ot sífieilt þremigt að því íilenzika
bg það eiriiemda Mtið flæða yfir
þar sem íslenzka iiggur í vallm-
Uim.
Því er afsbaða okkar þessi: Ný
aitvinmuimiáMsfcefmia í fraimikvæmd
Ifyrst, þar næst ailsherjarmat á
öfcöðu Mamids og íslenzkra afcviinmu-
iviegia táll umdirbúniiings skymsam
Oiegri samviinmu og samminigum vilð
aðmar þjóðir eða bamdalöig.
'En tffl þess að svomia verði uninið
Iþarf isftrjórmdin að fana fná.
Að vinna sig út úr vandanum.
Þær staðreyndir, sem ég hefi
irakið, verða efcki hralktar og sam
amiburðurimm sýnár svo ekki verður
«m deJJt af meimu virtá, að erfið-
leilkar ísiemdiniga nú stafa elkfci af
ytrj ástæðuim eða áfölum, heldur
eiga rót síma í ramgri stefmu og
forustuleysi, sem duldist moktouð
uim tiíma vegma áður óþekktra upp-
gripa.
Hafi meran halidilð, a® nikissitjórm-
tei væri nú 1 þanm veginm að viður
Ikenma þetba og breyba eftir því, þá
(ftemgu iraenm þamm miisSkiiniimg ledð-
rétrtam rækilega í fynrakvöid, því
lað þelr berja emm höfðimu við
sfceindran mieð forsætisráðherraran i
broddd fyMrigar, en vondaust er
Uim nobkra endurreisn á vegum
þeirra seku, sem vegma m'ebnaðaT
og þráhyggju vilja ekki sjá né
játa hvar vamdinn liiggur.
Ríkisstjómámmi hefur aLgerlega
imistelkizrt að stjóma lamdirau og má
segja að bragð er að þá bamið
finrnur, þvi hv þm. Jón Þorsteims-
son krafðist héstöfuim ráðherra-
skipta í fyrrakvöld. Hvað skyldu
þá aðrir hugisa Hagstjómanaðferð
iir rMs9tj. hafa etoki náð að lækraa
verðbÓLgumwimið en þær hafa lam-
að atvinmiuliíf.ið Þessar aðfterðrr á-
samt stjórnilevsd í fjárfestiiragu og
atvinmumálum hafa orðið tid þess,
að þær framk ;æmdir margar hafa
setið á hakanum sam þýðimgar-
mesfcar voru »r' sðrar komizt fram
fyrir, sem máttu bíða eða missa
sig. Verðbólgu fi árfestingin hefur
setið í fyriuwúmi, og því vantar raú
atvirinutæfci, hlelibrigðllssbofmamir,
sbóOia og anraað, sem iraestu stoipt-
ir. Eragin þjóð þolir tl l'emgdair
náðlausa sfcjómn á mamgirl lieið, og
eOftra sízt við ísdemdinigar, en það
gerðd igæfumumimm oflt áður sdðain
fmamiflaraskeið hófst, þóbt ýmlsdegt
mistætoiist, að fyl'gt vam framleiðslu
stefnu og sberkflieiga hllúð að at-'
vömmiuveiguraum og haradalh'ófið var
etokd máðaradi þáttur í bústoaparlag-
imu, fymr en þessi strjómn tóto við og
tók upp gersamfliega úmelliba stjómar
hæt'ti, sem aflfls eklkd komia tiT mála
araraairs staðar þar sem sæmlega
flamnast.
.Sbeifmubreybimig þólr eraga Mð og
tojamm Mmmar nýju sfcefnu er sá,
að 'þjóðin flái tæMfæri til þeiss að
vimma sig út úr varadamum. Skyn-
saimlegur áæfcl'umarbústoapuir veirð-
ur að koma ti, sem tryggir, að
það sem iraesfca þýðimgu hiefur fyr-
ir þjóðima flcomáist fmam fyrir eyðsi-
una og suflddð og það, sem bíða
má. Það verður að úfcrýma atvimmu-
leysimu með jáikvæðri forustu-
sbefrau 1 atvirinumálum, sem bygig-
iist á raámara samistairfi ríki'svalds
og eámisfcalkflliriss- og félagsfmamfcaks
en raokkru sáinmi áður. Lámastefm-
una verður að miða við þarfir at-
viranuvaganria og mauðsyn þjóðar-
iniraar á því, að hvar viranamdi mað-
ur haifii verto að virania. ísl'emzkt
flraimtalk ber að hafa í heiðri og
treysfca því og efflia það, em kveða
miSiur þanm hug9umartiátt, að fs-
iemdlimgair geti eto'ki feragur sjáflfir
komið ueámu í flurimig, og þurfi að
llába útflemdiniga gera alflt fyrir sig
í sínu eigám landi. Eða hvað halda
mieran að 200 þús. mamraa þjóð
haldi leragi sjálfstæði sínu, ef þeir
meran eiga le'Qgi yfir iaradi að
ráða úr þessu, sem byggja á slík-
um hugsunarhætbi? Voru það
floanmiski útiiemidiragar, sem stóðu fyr-
ir giæsifliegri framfarasóflcn ísfliemd-
iraga frá 1918—1958, em í Tok þess
tímiábiflis áfctu ísiendiragiar sjálfir at-
vinrautæki sín og þær sbofmanir,
sem þeiir byggðu á atvimnu síraa og
afkomu.
Við búum hvorid við afiabrest
raú óhagstæbt verðliag í viðskiptum
út á við, þegar á heifldiraa er litið,
síður em svo. Aikrienmt séð má
fremiur tala um ágæta vertíð og
verðlagsvísifcaM erlendra viðskipta
er með hasistæðaira mióti.
En búið er að koiraa þjóðinni
sarot í alvariega hæfctu, sem ógn-
ar fyfllMega fj'árhagisltegu sjálfstæði
laradsiras og þar raeð frels} þjóð-
arimmair. Þeir miemm fama roeð for-
usfcu í stjórm lamidsims, sem fufll-
reynt er, að emgu geta stjómað
og aðhyflllast hagsfcjómniaraðfierðiir,
sem hafla ledfct til Ikreppu og at-
vflmmiuiieyisis imm á við, serni íslemd-
flmigair búa elimdir við sambærifliegna
þjóða, og bofcnlausraT sfkuflldasöfm-
umar út á við, emda hafla sumir
ötjómnifllokík'alþirigm'enm gefiat upp
vdið að verjia rá'ðheirramia í þessum
umræiðum og beáimfca þá flrá.
Endiuirrefeniarsbarfið verður
ealfáfct, eáms og fommiaðuæ Pramsókm
amffliotoksáins gerði hmeflmiskifliniiragriega
igrefiln fyrir í fyrnalkvöld, og því
erfiðama, sem lemigur dmegist, að á
því vemðd tefldð. Því er það aÍLmemm
krafa í fliamidlimu, elkfld baira stjómn-
aramdstæðimiga, seim verið hafa, að
rfkisstjórmim Mfci fana firam kosn-
iragair, 9vo a® þjóðin geti við breytt-
ar ástæðmr vaflið sér mýfct Alþiingi
og nýja sfcjóm.
Þvi miður viirðist rikisstjórmin
ekki á því að gefia þjóðinmi kost á
þessu strax, en ætlar þess í stað
að raoba vald sitt till þess að slíta
Afliþimgi raú og semda áfllþimigism'emm
heáim frá óleystum vinmudeilum á
vegum ríkisstjómiarimmar sjáflifmar,
og án þess að nokfcuð viðmnandi
hafi femgizt gert till þess að ráða
fram úr atviinrauflieysismálumum og
þ.á.im, hafa allar tilögur tl úr-
lausraar á geigvænlegu atvimmiu-
vamdamáii skófllafólksims ver-
ið svæfðar eða feflldar. Verður ekki
ammað séð en rítoisstjórnám sé orð-
im brædd við þingið, emda mynd-
uðust hór á ATþimgi í vetur sam-
töto um að taka tvö sfcórroáfl úr
hömduim rífldissfcjómairimmar og
leysa þau þanmiig, þ.e. afmot físk-
veiðiiandbefligiiinmar og vegámálin.
Máski vifll rítofestjórmim etoki bíða
eftir meiru af sMku, en það verðu
að mótmæfla þvi kröfbuglega, að
Alþimgi sé slitið eáms og nú stend-
ur, og rífcfestjómiin tarkú tii að
stjórma með bráðabirgðalögum.
Þess í sbað torefist þjóðim kosm-
imga að loknu þimghaldi í vor, og
á réfct á þvi að fá þær.