Samvinnan - 01.01.1952, Síða 20

Oöldin okkar
Viik
rœru/eiinci
j.
?h
hvað ertu að gera
spyr Grímur
og glottir meinlega rétt eins
og hann hafi fyrirfram ótrú
á fyrirtækinu
ég . . . ég er að hræra
og hvað
segir Matti og horíir forvitnis
augum á verkfærið
nú andar suðrið . . . sáuð þið
hana systur mfna . . .
þú ert fullur . . . eða veiztu ef til
vill ekki að hið hefðbundna
ljóðaform er loksins dautt . . .
margt segirðu
tuldrar sá tvígrafni
blandarðu ekki einhverri hugsun
í hræruna . . . og amtmaðurinn
I siöastliönum mánuöi kotn út óvenjuleg
IjóÖabók, „Óöldin okkar“ eftir Leif Leirs, ööru
nafni Loft GuÖmundssón blaÖamann. Eru i
bókinni gamankvœÖi ýmis konar, sem Loftur
hefur samiö fyrir dálkinn Brotna penna i Al-
þýÖublaÖinu undánfarin ár, en par hefur hann
i bundnu máli og óbundnu hceÖst aÖ samtiÖ
sinni og fengiÖ marga til aÖ brosa meÖ. Nafn-
iÖ „Leifur Leirs“ er sjálft góÖ kynning á kvæÖ-
unum, sem flest eru ort i stil atómskáldanna
svonefndu, og mun vart til beizkari ádeila á þd
IjóÖlist en þcssi kveÖskapur Lofts. Er kvœðiÖ
„Hrærivélin“ góö mynd af þvi, er hiö gamla
mætir hinu nýjasta á þessu sviöi. Stundum fyll-
ir Loftur bragarhætti frægra kvœöa mcÖ talmáli
og tildri samtiöarinnar (Sbr. „Þú, land mitt,“)
og afhjúpar þannig yfirborösmennsku og úr-
kynjun meÖ nöpru háÖi, enda bregöur mörg-
um viÖ aÖ sjá á prenti þau oröatiltæki, sem eru
óöum aö festast i talrnálinu. Mörgum öörurn
rnyndum bregöur fyrir i kvæöunum, en ávallt
er Loftur glottandi á bak viÖ allt sarnan, stund-
um búinrt aö lokka menn til aö hlæja aÖ sjálf-
utn sér, áöur en þeir vita af.
Loftur GuÖrnundsson fæddist aÖ Þúfnakoti i
Kjós 1906, las utanskóla til stúdentsprófs, en
hætti viÖ þaÖ og fór i Kennaraskólann. AÖ loknu
prófi þar fór hann til SviþjóÖar. Er þaÖ dætni
urti fjölhæfni hans og frumleik, aö hann lagði
stund á leikfirni og bókmenntir sarntimis og
lauk prófi i hvortveggju. Eftir heimkomuna
kenndi hann á Stokkseyri eitt ár, en siöan 12 ár
i Vestmannaeyjum; var siðan skólastjóri vand-
ræðabarnaskólans á Jaðri i tvö ár, en loks blaða-
maður. Loftur lék mikiö í Eyjurn, og er skort-
ur varð á viðfangsefnum, tók hann að rita leik-
rit sjálfur. Leiklistin er nú eftirlæti hans með-
al listagyöjanna, og hefur til dæmis leikrit hans
„BritnhljóÖ“ verið leikiÖ af Leikfélagi Reykja-
vikur (1937) og siðan urn allt land. Hann hefur
og skrifað fjölda gamanþátta fyrir útvarpið og
aðra, oftast undir ýtnsum dulnefnutn. Segist
hann nú hvorki geta urn það sagt, hve tnörg
(Frh. á bls. 21)
orð sein orðið hafa á vegi
mínum hingað og þangað
og hvað verður úr þessu
umlar í Jónasi angandi af bankó
auðvitað listræn ljóð
til hvers heidurðn að ég hafi
orðið mér úti um hrærivél . . .
reigir sig
ertu brjálaður . . . þetta er
snilldin og
bráðum fæ ég mér eina rafknúna
til að auka afköstin og draga úr
erfiðinu . . .
og selurðu þá þessa
spyr Æri-Tobbi og ekur sér . . .

®=
1 /
'f

16