Verklýðsblaðið - 31.01.1931, Blaðsíða 2

mönnum. Þess vegna eru þeir á móti hátollun-
um o. s. frv. Allt vilja þeir gera til þess að
kjör verkalýðsins versni!
Ihaldsmenn eru yfirleitt mjög hliðhollir
stefnuskrá kommúnista.
Þeir Valtýr Stefánsson og Ólafur Thors eru
ákaflega fylgandi því, að kröfur kommúnista
um kauphækkun og atvinnubætur nái fram
að ganga. Ólafur Thors kvað bíða þess með
óþreyju, að verkalýðsbyltingin taki togarana
Og verksmiðjumar af Kveldúlfi og geri þessi
framleiðslutæki að sameign verkalýðsins.
Hér hefir í stuttu máli verið lýst stjórnmála-
speki Tímans. I símabókinni er auglýsing frá
Tímanum, þar sem sagt er, að enginn geti
neytt kosningarréttar síns með góðri sam-
vizku, sem ekki les Tímann. Bændumir þurfa
svo sem ekki lengi að spyrja samvizku sína
hvemig þeir eigi að kjósa, er þeir hafa tileink-
að sér þessa speki!
Það er háttur fasista í öllum löndum að
afla sér fylgis millistéttanna, með hinum fá-
ránlegustu lygum og blekkingum. Þessum
iblekkingum er að vísu ekki ætlað langt líf.
Þegar þeir era búnir að festa sig nægilega í
Sessi, snúa þeir við biaðinu og bæla niður með
ofbeldi allar hræringar þeirra ólánssömu stétta,
Bem hafa látið ginna sig í lygavefinn. Jafn-
framt því, sem lygalopinn er spunninn í Tím-
anum, býr stjómin sig undir það, að koma á
ríkislögreglu, hvítu herliði, með aðstoð íhalds-
flokksins, flokksins, sem hún þykist vera í
mestri andstöðu við. Erlendir fasistar gætu á-
reiðanlega lært ýmislegt af Framsóknarfor-
kólfunum, svo góðir lærisveinar hafa þeir
reynst.
Bréf frá Moskva
Frá íslenzkum verkamanni.
Er ég, fyrir rúmum tveimur mán. var á leið
frá íslandi til Danmerkur, gafst okkur farþeg-
um á „Ðr. Alexandrine“ tækifæri að lesa sím-
fregn eina er fjallaði um Sovét-Rússland.
Fregnin var á þá leið, að á meðan rússneska
þjóðin lifði við sult og seyra tæki Sovétstjórn-
in kornið frá bændunum með valdi og seldi á
smerískum markaði fyrir neðan framleiðslu-
kostnað. Með þessu hefði rússneskum kom-
múnistum tekizt að koma á verðfalli miklu á
amerískum kornmarkaði.
Verklýðsblaðið miniíist á þessa fregn auð-
valdsblaðanna II. nóv. en henni fylgir engin
skýring. Það er þó nauðsynlegt að íslenzkur
verkalýður viti að hér er um að ræða eina af
lygafregnum auðvaldsins, þar sem — fyrir ut-
an illgimina — haldast í hendur heimska og
klaufaskapur.
Þótt það sé ef til vill „á eftir dúki og diski“
að fara að skrifa um þetta núna, þá vil ég
ekki láta það undir höfuð leggjast að leitast
við að skýra mál þetta í fáum dráttum fyrir
lesendum Verklýðsblaðsins.
Eins og öllum má vera Ijóst — þrátt fyrir
daglegar, ósvífnar lygar auðvaldsmálgagn-
anna, tekur nú iðnaður allur, hér í Rússlandi,
slíkum risaframförum, að hliðstæð dæmi
þekkjast ekki í sögu þjóðanna. Fjögra ára inn-
anlandsstyrjöld lagði iðnað allan í kalda kol,
svo að segja. Það var því ekki lítið starf er lá
fyrir stéttarbræðram voram hér í landi, er
þeir loks fengu frið til þess að snúa sér að
iðnaðarmálunum.
Hvemig hefir þeim tekizt að endurreisa iðn-
aðargreinar landsins? Á 6 árum tókst þeim að
endurreisa framleiðsluna, svo að hún var orð-
in jafnmikil og fyrir heimsstyrjöldina og á
síðustu 3 áram hafa þeir tvöfaldað hana.
Það sem af er fimmára-tímabilinu (þ. e. 2
ár) hefir leitt það í ljós, að komi engin sérstök
óhöpp fyrir og fái rússneskur verkalýður að
vera í friði fyrir hemaðarárásum auðvalds-
ríkjanna í 3 ár enn, mun honum takast að
framkvæma 5 ára áætlunina — er auðvalds-
Atvinnuleysid
Reykjavíkurdeild Kommúnistaflokks Islands
hefir undanfarið staðið fyrir skráningu at-
vinnulausra verkamanna. Og þrátt fyrir það,
þótt sósíaldemókratar hafi unnið leynt og
ljóst á móti skráningunni, hafa þó 325 at-
vinnulausir verkamenn látið skrá sig.
Atvinnuleysistíminn skiptist þannig:
Atvinnulaus í 8 mán. i einhl 1
— - 7 — 2 — 0
— - 6 — 6 — 8
— - 5y2 - 1 — 1
— - 5 — 14 — 12
— - m - 3 — 9
— - 4 — 36 — 38
- 3% - 12 — 17
— - 3 — 26 — 68
— - 2i/o - 5 — 10
- 2 — 15 — 28
— iy2 - 1 — 3
— - i — 3 — 4
— - % - 1 — 0
Af þessum 325 eru 199 fjölskyldumenn, er
hafa fyrir 1—12 börnum að sjá, og hafa þess-
ir 199 menn til samans 767 manns í heimili.
Það era því 893 menn, sem þurfa að lifa á
vinnu þessara 325 manna, er létu skrá sig.
Vafalaust er mikill fjöldi atvinnulausra ó-
skráðir enn og ættu þeir að gefa sig fram á
afgreiðslu Verklýðsblaðsins Lækjarg. 4.
Skráning ríkisins.
Á mánudaginn fer fram skráning atvinnu-
lausra manna lögum samkvæmt. Tvo imdan-
fama daga hefir farið fram skráning til bráða-
byrgða, samkvæmt auglýsingu. Nú er það
sldljanlegt, að í landi, þar sem engin atvinnu-
leysistrygging er, er verkamönnum það lítið
áhugamál að láta skrá sig, þar sem ekkert er
í aðra hönd eða von um nokkrar bætur. Þetta
var borguranum ljóst, þegar þeir samþykktu
lögin um skráningu atvinnulausra, og því séð
sér hér leik á borði, að geta hampað skýrslum
sem atvinnulausir menn létu ekki skrá sig á
nema að mjög litlu leyti. Með þessum skýrsl-
um gátu þeir með lagabókstaf sannað að hér
væri aldrei atvinnuleysi neitt að ráði. Með vill-
andi skýrslum geta þeir ótrauðir barist gegn
atvinnubótaþörfum verkamanna. Og í skjóli
þeirra hefir Jónas dómsmálaráðherra látið
hafa það eftir sér erlendis, að hér væri eng-
inn maður atvinnulaus.
En nú er nauðsynlegt að enginn atvinnu-
laus verkamaður láti undir höfuð leggjast á
mánudaginn að láta skrá sig. Með því móti er
hægt að sýna ástandið eitthvað í líkingu við
það sem er. Ef allt er með felldu, hljóta hinar
opinbera skýrslur að sýna miklu meiri fjölda
atvinnuleysingja en skýrslur þær, sem hér
eru birtar.
Hvað líður atvinnubótunum.
Ekki bólar mikið á tilraunum til að draga
úr atvinnuleysinu. Enn mega verkamenn bíða
auðum höndum meðan valdhafamir liggja á
atvinnubótunum eins og ormar á gulli. En er
þolinmæði hinna atvinnulausu takmarkalaus ?
Samkvæmt tillögu Guðjóns Benediktssonar á-
kvað Dagsbrún að halda fund með atvinnu-
lausum mönnum eigi síðar en á miðvikudaginn
var.
jfm
blöðin töldu hina mestu fjarstæðu —. Á sum-
um sviðum hefir áætlunin verið framkvæmd
nú þegar.
Rússar keppa að því að iðnaðargreinir
þeirra verði sem sjálfstæðastar, þ. e. þurfi
sem minnst að sækja til auðvaldslandanna.
Enn er þó mikil þörf viðskipta við önnur lönd,
sérstaklega er það Ameríka, er nýtur viðskipta
við Rússland, þaðan era keyptar allskonar iðn-
aðarvélar og til þess að borga þessar vélar
flytja Rússar kom á amerískan markað.
Til þess að framkvæma 5 ára áætlunina
þurfa þeir að flytja inn vissan fjölda af vél-
um árlega og til þess að borga vélamar þurfa
þeir auðvitað á vissri fjárupphæð að halda —
það fé fá þeir fyrir kornið er þeir flytja út.
Það liggur því í augum uppi, að ef verðfall
verður á komi, þurfa þeir að flytja út þess
meira af því. Ef t. d. kornverð félli um helm-
ing yrðu afleiðingamar fyxir Rússa þær, að
þeir þyrftu að tvöfalda útflutning sinn og
fengju þó aðeins sömu fjárupphæð og áður.
Það er því ekki gott að skilja hversvegna
Rússar ættu að leika sér að því að selja korn
sitt á útlendum markaði fyrir neðan fram-
leiðsluverð þegar slíkt kæmi fyrst og fremst
niður á þeim sjálfum.
Jú, segja féndur Sovét-Rússlands, „þetta er
einn liðurinn í baráttu þeirra gegn menning-
unni í heiminum“!
Sovét-Rússland heyir baráttu gegn auðvald-
inu hvar sem er í heiminum. — Það er satt,
en hinu er jafnframt óhætt að trúa, að svo
klaufalegum aðferðum, svo sljófum vopnum
sem hér um ræðir, beita rússneskir kommún-
istar ekki. Margra ára harðvítug barátta við
útlent og innlent auðvald, undir forastu Len-
ins og annara afburða foringja, hefir kennt
rússneska verkalýðnum að beita pólitískum
vopnum af hinni mestu leikni og kunnáttu.
Klámhögg einkenna ekki baráttu hans.
Hver er þá sannleikurinn í þessu máli?
Hann er þessi: Eitt aðaleinkenni auðvalds-
skipulagsins er það, að viðskiptakreppur skella
yfir þjóðimar við og við (á ca. 10 ára fresti),
framleiðslan selst ekki eða þá aðeins fyrir
mjög lágt verð. Ein slík kreppa skall yfir Ame-
ríku síðastliðið sumar. Afleiðing hennar var
m. a. sú, að Rússar vora neyddir til að selja
kom sitt við mjög lágu verði, en það hafði
aftur þær afleiðingar að þeir urðu að auka út-
flutninginn í hlutfalli við verðfallið, til þess að
ná inn áætlaðri fjárupphæð. Það kostaði auð-
vitað aukna áreynzlu þjóðarinnar, og er það
eflaust 'átyllan fyrir slúðrinu um að stjórnin
hafi „tekið með valdi kornið af bændunum“,
sem auðvitað er lygi. Stjóm Sovét-Rússlands
er allt annars eðlis en stjóm auðvaldsríkjanna.
Þar er ríkisvaldið fjandsamlegt verkalýðnum,
vopn er auðvaldsstéttirnar nota í baráttu sinni
gegn samtökum og kröfum undirstéttanna.
Þar eru ríkisstjómimar ávalt reiðubúnar að
taka með valdi hinna borgaralegu laga allt sem
tekið verður frá öreigunum, hvenær sem hús-
bændur þeirra, kapitalistarnir skipa þeim. En
gerist verkalýðurinn svo djarfur að sýna sig
liklegan í að taka rétt sinn „með valdi“, fær
hann blý fyrir brauð. (Islenzka auðvaldið hefir
engan her til að siga á verkalýðinn, þess vegna
verður ötulasti stuðningsmaður þéss, fasist-
inn Jónas frá Hriflu, að láta sér nægja með
að hóta íslenzkum verkamönnum hungurdauða
ef þeir rísi upp gegn auðvaldskúguninni).
Hér er öðru máli að gegna. Hér er ríkisvald-
ið í höndum verkalýðsins og bændanna og
og stjóminþví aðeins framkvæmdarvald þess-
ara stétta. Það liggur því í augum uppi, að um
kúgun stjómarinnar gegn verkalýð og bænd-
um getur ekki verið að tala. Það væri sama og
að segja, að verkalýðurinn beitti kúgun gegn
sjálfum sér.
Fregnin, er ég hefi gert hér að greinarefni,
er ekkert annað en tilraun amerískra kapital-
ista til að draga athygli almennings — fyrst
og fremst amerískra bænda — frá hinum
réttu orsökum verðfallsins. Þegar þeir hafa
hieypt öllu á bólakaf í forardýki viðskifta-
kreppunnar, er það fangaráð þeirra, að gera
óp að Sovét-Rússandi. „Þetta er allt saman
helvitis bolsévikunum í Rússlandi að kenna“,
hrópa þeir til bændanna, „þetta gera þeir bara
ykkur til bölvunar".
Þessi og önnur enn fjandsamlegri hróp auð-
valdsins bergmála í hverju auðvaldslandi.
Ilvenær svarar verkalýður Evrópu og Ame-
írku á viðeigandi hátt, — með byltingu?
Moskva, 24. des. 1930.
Islenzkur verkamaður.