Verklýðsblaðið - 04.04.1931, Side 1

VERKLYÐSBUVÐIÐ
ÚTGEFANDI: KONNÚNISTAFLOKKUR ISLANDS (DEILD ÚR A.K.)
II. árg. Reykjavík 4. apríl 1931 14. tbl
Atyinnubótunum hætt!
Fleiri liundruð verkamenn ganga fram og aftur um „Eyrma“
og hafa hvergi handtak.
í síðustu viku kom verkstjóri bæjarins ti!
þeirra, sem í atvinnubótunum voru og tjáði
Jieim, að þeir mættu vinna fram á næsta
þriðjudag eða til 1. apríl.
Þar með var hann að tilkynna, að atvinnu-
bótunum væri lokið frá J>eim tíma.
Slíku hnefahöggi má verkalýðurinn ekki
taka þegjandi við. Það er nú fyrst í vikunni
sem leið, að togaramir fóru að koma inn, flest-
ir með góðan afla eftir fáa daga. En það er
fyrst núna að koma í ljós hvað atvinnuleysið
hefir verið hér mikið í vetur. Mörgum þótti
það kynlegt hvað fáir komu niður að höfn í
vetur lengi vel, þar sem allir vissu hið mikla
atvinnuleysi, en það hefir aðeins verið af því,
aC menn vissu að það þýddi ekkert, þar til nú.
m er vonin að fá eitthvert viðvik og nú hefir
lica hópurinn stækkað. Þeir sem kunnugir eru
við höfnina vita það vel, að aldrei getur vinn-
an orðið svo mikil við höfnina, að öll þau
hundruð, sem þangað leita nú, geti fengið
■ægilegt að gera, hvað þá, ef við bætist. Svo
er !íka sagt af kunnugum, að „máttarstólpara-
ir“ ætli að „lofa“ togurunum að vera úti í
heilan mánuð eða jafnvel 6 vikur (!!!)
Á einum mánuði eða rúmlega það, eiga
verkamenn, sem skuldað hafa og hálfsvelt í
vetur, að hafa það mikil uppgrip, að þeir geti
borgað skuldir sínar og birgt sig upp fyrir ár-
ið. Eða hver verður vinnan hér í sumar? Það
er víst að ekki verða húsbyggingarnar í sum-
ar eins og undanfarið. Hér verður því, almenn
neyð, ef atvinnubætur verða ekki og það í stór-
um stfl. Sagt er að hin forsjála landsstjóm
ætli ekki að láta vinna við ríkisframkvæmdir í
sumar svo neinu nemi.
Það er vitanlega ekki í okkar verkahring,
verkamannanna, að benda á verkefni, heldur
aðeins að krefjast vinnu, en það hefii- þó oft
klingt við hjá hinum ráðandi þerram þessa
beejar, að ekkert væri til að gera. Þess vegna
er gaman að benda á nokkur verkefni sem bíða
og þarfnast bráðrar úrlausnar. Það er þá fyi-st
vatnsveitan. Mikill hluti bæjarbúa líður dag-
lega baga sökum vatnsleysis. Það er æði hart í
atvinnuleysinu, að hafa ekki svo mikið sem
vatnsdropa að drekka, en sjálfsagt fáum við þc
að borga vatnsskattinn eftir sem áður. Þá eru
það hinar bráðófæru götur í fátækrahverfum
þessa bæjar, bamagarðamir, skemmtigarðarn-
ir o. fl„ sem Framsóknarhöfðingjarnir lofuðu
okkur í fyrra, ef þeir kæmust í bæjarstjóm.
Nú eru þeir komnir í bæjarstjómina, en verk-
in hafa orðið minni. Þá er ekki úr vegi að minn-
ast á allt bæjarlandið, sem bíður óræktað.
Hingað em fluttar inn kai'töflur fyrir fleiri
þúsundir árlega. Hér em gríðar stór landflæmi
sem víst er, að mjög góð eru til túnræktar.
Hingað er flutt inn mjólk svo þúsundum króna
skiptir árlega o. s. frv.
Allir vita að nóg eru verkefnin. Mikið til allt
landið okkar bíður eftir að mannshöndin komi
og breyti þeim óteljandi mýrum og' heiðaflák-
um í tún og ræktað land. Mikill hluti lands-
nianna býr í moldarkofum og öðrum slíkum
grenjum, sem ekki geta talizt mannabústaðir
nú á 20. öldinni og sannanlegt er að í mörgum
tilfellum eru stórkostlega heilsuspillandi. Flest-
ir vegir hér eru svo illir yfirferðar, að illt eða
ómögulegt er þá að fara, nema þegar bezt
viðrar. Fyrir utan öll þau stóru svæði, þar sem
engin vegannynd er.
Það mun nú verða sama svarið hjá hinum
háu herrum þessa lands, að ekki séu peningar
til að framkvæma þetta með. En þá er að
spyrja: Hvar eru allar miljónimar, sem selt
hefir verið fyrir til útlanda fram yfir innfluttn-
ing undanfarin ár? Ekki hafa þær farið til
okkar verkamannanna.
Okkur verkamönnunum er ætlað að lifa á
■ 1—2000 kr. á ári, er bankastjórar geta ekki
lifað af minna en 20—24000 og varla þurfa
þeir þó að eyða eins miklu í hlífðarföt og við.
Þó bankastjórar séu hér nefndir, þá eru það
margir fleiri, sem hafa óheyrilega há laun,
sem við verðum að ala önn fyrir. Laun þessara
manna eru tekin með tollum af öllu því, sem
við látum ofan í okkur og utan á ókkur. Það
eru okkár svitadropar, sem þessir gráðugu
úlfar lifa á. Þessvegna krefjumst við þess, að
laun þessara manna séu lækkuð að miklum
mun. Þegar við eigum að geta lifað og okkar
f jölskyldur á 2000 kr. á ári, þá álít ég að laun
embættismanna ættu ekki að fara fram úr
6—8000. Það mundi þykja allsæmileg laun
handa verkamanni. Það er áreiðanlegt, að það
má spara mikið útgjöld ríkissjóðs með því að
lækka laun hinna hæztlaunuðu embættismanna.
Vill bæjarstjórn og landsstjóm segja okkur,
hvað mörgum miljónum hefir verið kastað á
glæ í vetur, með því að láta alla þá verka-
menn, sem vantað hefir vinnu, ganga auðum
höndum mánuð eftir mánuð?
Við ki’efjumst þess, að nú þegar sé látin
fara fram skráning yfir alla þá menn, sem við
höfnina leita eftir vinnu, svo hægt sé að sjá
það svart á hvítu hvað hópurinn er stór.
Atvinnulaus verkamaður.
Verkfall
á Norðfírðí.
Á mánudagsmorgun hófst verkfall á Norð-
firði. — Deilan stendur um kjör sjómanna,
en sjómenn og verkamenn eru í sam-
eiginlegu félagi. Krefj ast sjómenn lítilsháttar
hækkunar, en atvinnurekendur lækkunar að
sama skapi. Var fyrst reynt að vinna með verk-
fallsbrjótum, en nú mun verkfallið vera al-
niennt.
Er mikil nauðsyn fyrir verkalýð Norðfjai'ðar
að knýja fram bót á kjörum sínum, sem hafa
verið afar léleg.
Síðari fregnir.
Verkfallinu lauk á miðvikudag ,með samn-
ingi. Eftir þeim fregnum, sem hingað hafa
borist, hafa verkamenn og sjómenn unnið lít-
ið á.
Opid bréf
til Olafs Fridriksscnar.
Marga vitleysuna hefir þú sagt. Marga !yg-
ina hefir þú skrifað, og hafði ég ekki hugsað
mér að skifta mér neitt af því, en svo má
brýna deigt járn að bíti.
Þegar þú getur lagst svo lágt að ljúga því
að lesendum Alþýðublaðsins að félagar úr
„Spörtu“ og F. U. K. hafi setið á fundi í Heim-
dalli, að ræða sameiginleg áhugamál með
Heimdellingum, þá get ég ekki orða bundizt,
en segi, það sem þó allir vita, að þú ert að
fara með vísvitandi lygi. Um það þarf ekki að
fjölyrða meira. En þar sem þú hefir nú neytt
mig til að taka mér penna í hönd, þá væri ekki
úr vegi að tala við þig nokkur orð.
Ólafur! Manstu þegar þú hafðir skólaxm í
kjallaranum í Suðurgötu 14 og í Austurstræti
1? Manstu þegar þú varst að halda því fram,
að hægt væri að steypa sósíaldemókrötunum
frá völdum í Alþýðuflokknum, með skipulags-
bundinni rógstarfsemi ? Manstu ekki, að það
voru nokkrir af nemendum þínum, sem höfðu
meiri trú á upplýsingarstarfsemiimi ? Manstu
þegar kratamir spörkuðu þér frá ritstjóm AL
þýðublaðsins, vegna þess að þú kallaðir þig
kommúnista, og þeim þótti þú of hraðfara?
Það fannst þér meiri smán, en þig hafði nokk-
umtíma getað dreymt um.
Þá settir þú þér það takmark, að verða aftur
ritstjóri Alþ.bl., hvað sem það kostaði, og þetta
hefir þér tekizt. En hverju hefir þú, vesaling-
urixm, orðið að fórna til þess? Þú hefir orðið
að kasta fyrir borð þínum kommúnistislcu
skoðunum (hafirðu þá haft þær noklcrar).
Nú hefir þú orðið að sleikja allar þær skík-
ugu lappir, sem þá spörkuðu í þig. Þú hefir
aftur unnið þitt „heiðurssæti“ sem ritstjóri
Alþýðubl., en það öfundar þig víst enginn,
sem veit hverju þá hefir orðið að fóma.
Þegar þú hafðir þinn pólitíska skóla, eggjað-
ir þú okkur nemendur þína á að lesa um kom-
múnismann. Það höfum við gert og árangur-
inn er sá meðal annars, að við höfum lært, að
þinn kommúnismi var enginn kommúnismi,
m. ö. o. nemendur þínir hafa vaxið þér yfír
höfuð, og svo getur þú lagst svo lágt, að ljúga
og svívirða þá menn, sem tekið hafa upp það
merki, sem þú hélzt einu sinni sjálfur, að þú
værir að halda uppi. í staðinn fyrir að stælast
við mótstöðuna, ertu að gefast upp. 1 staðinn
fyrir stéttabaráttu viltu leiða okkur til stétta
samvinnu. En það skal aldrei takast, á meðan
tvær andstæðar stéttir eru í þjóðfélaginu.
Morgunblaðið sagði um daginn, að það væri
ekki gott að vita, hvort þú (ó. F.) eða Oddur
Sigurgeirsson rituðuð mest í Alþ.bl. og opin-
beraði það þá, sem oftar, heimsku sína og ill-
girni. Það hefði þó átt að geta vitað, að það
varst þú, og ekki verður annað sagt, en að það
sé illa gert að svívirða þannig Odd gamla.
Það veit víst enginn til þess, að hann (Odd-
ur) hafi sett „met“ í lygi, en það hefir þér nú
tekizt að gera.
Þú heldur að þú getir skrifað hvað sem þér
sýnist í Alþbl., í trausti þess að þér verði eklri
svarað. Jú! Það getur þú reitt þig á, að þér
verður svarað á viðeigandi hátt. Þú skákar e.
t. v. einnig í því skjóli, að fáir verkamenn lesi
Verklýðsblaðið, en ég get upplýst þig um, að