Verklýðsblaðið - 13.04.1931, Page 1

VERKEVÐSBIAÐIÐ
UTQEFANDI: KOMMDNISTAFLOKKDR ÍSLANDS (DEILD IÍR A. K.)
(Aukablað fyriv Vestmannaeyjar).
II. árg. Reykjavík 13. apríl 1931 16. tbl.
Forustulið verkalýðsins.
Þróua fraœleiðaluháttanna undir merki ein-
Btaklingsrekatursins og auðvaldsskipulagsins hefir
Bkapað nauðsyn verklýðssamtakanna ura allan
heim og fengið þeim það verkefni í hendur, að
safna öllum verkalýð til sameiginlegrar og misk-
unnarlausrar baráttu gegn arðránsstéttinni, með
það mark fyrir augum, að útrýma, gegnum
stétta-baráttuna, öllum arðræningjum, hrinda
auðvaldsstéttinni af stóli og skapa hið Btétta-
lausa ríki verkalýðsins, þar sem allir eiga sömu
hagamuna að gæta og taka Binn þátt i hinni
margvidlegu framleiðslu, hver á sínu sviði, allir
fyrir eiun og einn fyrir alla, sem eigendur
hennar að jöfnu.
Eins og stéttaþjóðfélagið sjálft, með allar mót-
Alþýðuflokkurinn, Bem til skammB tíma hefir
verið þau einq samtök, sem íslenzkur verka-
lýður hefir byggt vonir sínar á i baráttunni við
auðvaldið, hefir nú þegar fallið í ræningja
hendur.
Með degi hverjum hefir stækkað sá hópur
verkalýðs, sem komið hefir auga á sviksemi
8Ósialderaókrata og snúist til andstöðu við þá,
enda ganga þeir nú orðið kaupum og sölum
í milli hinna ýmsu borgaraflokka.
í þinginu eru þeir orðnir að hinu auðvirði-
legaBta uppboðsskrani á milli framsókuar og
íhalds, sem lendir bvo hjá þeim, er hærra býður.
Sovet-Rússland er eina landið í veröldinni,
þar sem kommúnistaflokkurinn hefir haft full-
Betningar sinar, hefir Bkapað nauðsyn hinna
8tríðandi verklýðasamtaka, hefir hin dagvaxandi
spilling 1 foringjaliði verkalýðBÍns, sóBÍaldemó-
kratanna, samvinna þeirra og kaupskapur við
auðvaldsstéttirnar, Bkapað nauðsyn kommúnÍBta-
flokks, bæði á þjóðlegan og alþjóðlegan mæli-
kvarða.
komna forustu í baráttu verkalýðBins, enda líka
eina land veraldarinnar, þar sem verkalýður-
inn hefir völd og arðráni einstaklingsina að
fullu útrýmt. í Þýzkalandi er nú i dag lang-
fjölmennasti kommúnistaflokkur heimsins —
næst Sovet-Rússlandi — og vex með degi hverj-
um, enda þekkja þýzkir verkamenn af reynsl-
unni betur en nokkrir aðrir stéttabræður þeirra,
8ósíaldemókrata og verk þeirra.
Kommúnistaflokkinn i sérhverju landi skipar
því hinn reyndasti, þroskaðasti og framsýnasti
hluti verkalýðsinB.
Hlutverk kommúnistaflokksins er aðt leiða
samtök öreiganna i baráttunni við ráðastéttirn-
ar og gera þau á Binum tima því verki vaxin,
byggía upp þjóðskipulag jafnaðarstefnunnar
— kommúnismans — á rústum auðvaldsþjóð-
félagsins.
Kommúnislaflokkur Islands er slofnaður.
Nokkur hluti íslenzkra verkamanna og-kvenna
hafa nú þegar snúið baki við hinum fölsku for-
ingjum Binum og fylkt sér undir merki kom-
múnismans.
í öllum helztu kaupBtöðum landsins hafa verk-
lýðssamtökin eignast forustulið — deildir úr
kommúnistaflokki íslands verið stofnaðar. Hér
í Vestm.eyjum hefir allstór hópur verkamanna
og -kvenna sýnt Bkilning sinn á hinu mesta
nauðsynjamáli íslenzkra verklýðssamtaka og
stofnað með Bér félag, sem er deild í kommún-
istaflokknum.
Heill só hverjum verkamanni og -konu, sem
starfar og stríðir fyrir stétt sina!
Verklýðshreyfingin og
Sósíaldemókratar.
Kanpgjaldsbaráttan úti nm land í vnr.
Hin alþjóðlega verklýðshreyfing á að baki sér
merkilega og lærdómsríka sögu.
Miljónir verkamanna og kvenna hafa á síð-
ustu mannsöldrum um heim allan fylkt sér undir
merki stéttabaráttunnar, lagt traust sitt og trú
á mátt samtakánna og sýnt hina aðdáunarverð-
ustu fórnfýsi og festu í baráttu stéttar sinnar
gegn auðvaldi heimsins. Enn þann dag í dag
eru þó r,/0 hlutar jarðarinnar undir yfirráðum
auðvaldsins, sem aldrei, eins og einmitt nú,
hefir þrengt kosti verkalýðsina og haldið hon-
um í fjötrum örbirgðar vg allsleysis.
Hvað hefir þá áunnist, fyrir allar fórnirnar,
fangelsanirnar, múgmorðin og baráttuna, seip
verkalýðurinn hefir orðið að þola öll þessi löngu
ár? Hefir verkalýður auðvaldsheimsins nú í
dag við betri kjör að búa en daginn sem hann
lagði fyrBt með samtökum sínum út í baráttuna
við auðvaldið?
Nei, langt i frá. Verkalýðurinn hefir aldrei
reynt slikar þrautir, þvílika neyð og niðurlæg-
ingu af heudi kúgara sinna sem einmitt nú.
Hvað hefir hann þá eftir allt þetta borið úr
býtum, sem að gagni getur komið?
Verkalýðurinn hefir gengið i skóla reynsl-
unnar. Baráttan, vonbrigðin, hans eigin ósigrar
— og loks sigur rússneska verkalýðsins undir
merki kommúniemans — hafa auðgað öreigana
að því, 8em þeir áður voru snauðir af, varpað
nýju Ijósi yfir viðfangsefnin, gefið þeim vega-
neBti og vopn í hendur fyrir hinn ókomna tíma;
út i komandi baráttu. Það er: þekkinguna.
Eitt af þvi, sem i fortiðinni hefir leitt sam-
tök verkalýðsins út á refilsstigu ósigranna og
svo þrásinnis komið þeim sjálfum i koll, er for-
ingjaval hans og trú hans á foringjana, sem
hvorutveggja orsakast af þekkingarskorti á eðli
stétta-þjóðfélagsins og hinu sögulega baráttu-
hlutverki hans.
Það var þvi mjög afsakanlegt og eðlilegt, að
á þeim tíma, sem auðvaldsskipulagið var á
gelgjuskeiði og hagsmuna-mótsetningar stétt-
anna ekki svo áberandi eins og síðar varð, að
verkalýðurinn lagði eyru við lýðskrumi og um-
bótasnakki »frjálslyndra<! skýjaglópa og lýð-
ræðisjafnaðarmanna, sem allt þóttust geta og
ætla að gera, i mestu rólegheitum, á friðsam-
legan hátt, bara ef þeir yrðu kosnir á þing og
í aðrar borgaralegar stöður.
Verkalýðurinn hefir gert menn þessa að trún-
aðarmönnum sinum, trúað á mátt þeirra og
mikilleik — en aldrei orðið að trú sinni. Þeir
hafa verið kosnir á þingin, setið að völdum i
krafti verklýðssamtakanna — fengið óskir sín-
ar uppfylltar, en verkalýðurinn ekki.
Nú eru það þeir, hinir gömlu trúnaðarmenn
hans, sósíaldemókratarnir, sem auðvaldið í
helztu rikjum Vestur-Evrópu og víðar hefir gert
að umboðsmönnum sinum til að herða þræla-
tök þess á honum og berja niður með vopn-
um allar verulegar frelsishreyfingar hans.
Þetta er brot af hinni dýrkeyptu reynslu, sem
verkalýður annara landa hefir fengið á hinum
hægfæra foringjum sinum, sósíaldemókrötum
— reynslu, sem hann hlýtur að færa sér
í nyt.
Um allan heim er því verkalýðurinn sem
óðast að snúa baki við hinum hægfara — þeim,
er lofuðu, en sviku og munu ætið svíkja, þegar
mest á ríður.
Þúsundir og miljónir verkalýðs hafa nú í
seinni tíð hagnýtt sér reynslu þessa, sagt Bkilið
við hið alþjóðlega svikasamband sósíaldemó-
kratanna — »Amsterdamc — kastað hinni
blindu foringjatrú, öðlast traustið og trúna á
sjálfan sig — mátt samtaka sinna og gengið í
Rauða alþjóðsambandið — hið eina baráttu-
samband verkalýðsins, Bem aldrei hefir brugðist
málstað öreiganna, sem starfar og berst fyrir
hagsmunum þeirra, á grundvelli stéttabarátt-
unnar.
Hvað getur þá íslenzk verklýðshreyfing sagt
af reynslu eftir þessi 15—16 ár? Sannarlega
hefir hún, að sínu leyti, ekki fegri sögu að segja,
en verklýðshreyfing annara landa.
Sannarlega er það saga, baráttunnar, von-
brigðanna, ósigranna, sjálfsblekkinganna og
yfirsjóna í foringjavali.
Reynslan hefir allstaðar í heiminum — hér
á landi einnig — afhjúpað sósíaldemókrata, sem
svikara við málatað verkalýðsins og blekkinga-
menn. íslenzkur verkalýður fól þeim þegar í
byrjun forustu samtaka sinna, gerði þá að trún-
aðarmönnum, og lyfti þeim með atkvæðasam-
tökum sinum til vegs og valda, en þeir hafa,
eins og vænta mátti: »gefið steina fyrir brauð«.
Jónas frá Hriflu — fyrv. krati — sem þótt-
ist á sinum tíma ætla að rétta hlut verkalýðB-
ins^og skildi eftir fingraför sín í stefnuskrá Al-
þýðusambandsins, er nu Bestur í valdastól rikis-
ins og rækir dæmi Mussolinis og annara er-
lendra verklýðs-fénda.
Jón Baldvinsson og Haraldur Q-uðmundsson,
sem alþýðusamtökin hafa alið og nært við
brjóat sitt, gegna nú sem bankastjórar einu
þýðingarmesta trúnaðarstarfi auðvaldsins.
. Hversvegna?