Verklýðsblaðið - 01.12.1932, Qupperneq 2

sem hlutverk sósíaldemókratanna, sem erind-
reka auðvaldsins meðal verkalýðsins hefir
ekki verið rétt skilið. Sósíaldemókratiska for-
ustuliðið er nú þjóðfélagsleg höfuðstoð auð-
valdsins á íslandi, eins og víðasthvar annars-
staðar. Kreppan neyðir krataforingjana til
að kasta grímunni og „endurbótapólitík"
.þeirra snýst upp í meira eða minna dulklædda
baráttu gegn öllum hagsmunakröfum verka-
íýðsins, vegna þess að eftir því sem kreppan
harðnar verður hin daglega hagsmunabarátta
verkalýðsins stöðugt byltingasinnaðri og
stefnir út fyrir auðvaldsskipulagið, verður
þáttur í undirbúningi hinnar sósíalistisku
byltingar. Hinsvegar er það hlutverk sósíal-
demókratabroddanna, að „endurbæta" auð-
valdsskipulagið og vemda það.
Það er því nauðsynlegt skilyrði fyrir sig-
ursæla baráttu verkalýðsins, að þáð takist
að einangra kratabroddana og skapa trausta
samfylkingu kommúnistisku, sósialdemókrat-
isku og flokkslausu verkamannanna í hags-
munabaráttunni í fagfélögunum, verkalýðs-
félögunum og á vinnustöðvunum.
1 skipulagsályktuninni er aðaláherzlan lögð
á að snúa sér að því af alefli að skipuleggja
allan flokkinn í virkar sellur, ekki vélrænt
eða eftir bókstafsformum, heldur til þess að
gera alla flokksmenn virka í daglegu starfi.
Hið pólitíska og hið skipulagslega verður að
haldast í hendur. — Bolsévikaflokkur verður
að hafa bolséviskti'skt skipulag. Og bolsé-
■visktiskt skipulag er óhugsandi nema í flokk,
sem raunverulega rekur bolsévisktiska pólitík
og beitir bolsévisktiskum starfsaðferðum.
Höfuðáherzluna verður að leggja á að koma
upp virkum vinnustöðvasellum á þýðingar-
mestu vinnustöðvunum. Þungamiðjan, sem hin
pólitísku og skipulagslegu verkefni snúast
um, er hin sama: Að flytja starfið út á þýð-
ingarmestu vinnustöðvamar og inn í þýðing-
armestu verkalýðsfélögin og fagfélögin.
Ályktanir þingsins og sú lína, sem þar hef-
ir verið mörkuð, verður umfram allt að verða
sameign flokksins. Þingtíðindi verða gefin út
bráðlega, þar sem birtar verða allar sam-
þykktir þingsins. Allar þessar samþykktir
þarf að ræða vandlega í öllum deildum og
sellum flokksins.
Fullvissir um það, að með þessu þingi sé
stigið stórt skref í áttina til þess að gera
flokk okkar að sönnum Bolsévikaflokk, tökum
við til starfa í anda þingsins.
Mötuneytið í Franska spítalanum
hefir nú verið starfrækt hátt á annan mán-
uð, og hafa aldrei verið veittar nema 6 mál-
tíðir á viku, — enginn matur á sunnudögum.
Borðar þar fjöldi manns, sem hefir ekkert
annað til að nærast af en þessar máltíðir, —
fá engan mat frá því um miðjan laugardag
og þar til á mánudag. — Nú hafa verkamenn
þeir og verkakonur, sem borða þar, gert kröfu
til þess að fá mat alla daga og einnig tvær
máltíðir á dag. Það er sama krafán og at-
vinnuleysingjanefndin stillti upp í haust og
samþykkt hefir verið á atvinnuleysingjafundi.
Nefndin hefir enn ekki gefið svar og þykist
óviðbúin að svara án samþykkis bæjarstjóm-
ar. Kemur hér í ljós það, er Gunnar Benedikts-
son sagði á safnaðarfundinum í haust, að söfn-
uðumir væru látnir taka matgjafirnar að sér,
til þess, að bærinn gæti skotið sér á bak við
þá með vanrækslu þeirrar skyldu, sem bæjar-
stjórnin var þó búin að viðurkenna með sam-
þykkt um að gangast fyrir mötuneyti í vetur.
En verði kröfu mötuneytenda ekki sinnt, þá
mega forráðamenn mötuneytisins vita það, að
málið verður ekki látið niður falla og verka-
}nenn þeir og verkakonur, sem borða í Franska
spítalanum standa ekki einangraðir og hjálp-
arlausir uppi með kröfur sínar. E. S. P.
Þýzkukennsla Kommúnistaflokksins byrjar
aftur í Bröttugötu (minni salnum) á sunnu-
daginn kl. 1. Áríðandi að menn mæti stund-
víslega.
Launabarátta sjómanna
í Vestmannaeyjum
Síðasta sjómannakaupdeila í Vestm.eyjum
— s. 1. vetur — er sérstaklega minnisstæð og
lærdómsrík fyrir tvennt: í fyrra lagi fyrir
það hve verkalýður úr ýmsum áttum víðsveg-
ar utan af landinu, mitt í hinum ömurlegustu
kringumstæðum og útliti, getur sýnt hinn
frábærasta samtakaþroska og þrautseigju.
f öðru lagi fyrir það hve íslenzkt auðvald
hefir eignast skæðan og hættulegan fulltrúa
þar sem stjórn Alþýðusambandsins og verka-
málaráðið eru, í árásum þess á samtök verka-
lýðsins.
Þrátt fyrir það að hinir reyndari verka-
menn og sjómenn í Vestm.eyjum, sem ár
eftir ár höfðu staðið kratabroddana að svik-
um, bæru ekki hið minnsta traust til stjómar
Alþýðusambandsins í þessu tilfelli, var samt
fjöldi sjómanna sem hér áttu hlut að máli —
en þó sérstaklega aðkomumenn — sem töldu
það hinn mesta ávinning að Alþýðusambandið
stæði með, sem „vitanlega enginn skyldi efast
um“, þar sem sjómannafélagið var meðlimur
í því síðan veturinn 1930—31. Og svo kom
reynslan.
Skeytasendingar gengu, samkvæmt kröfum
sjómanna, til stjórnar Alþýðusambandsins,
daglega og jafnvel oft á dag, þar sem sjó-
menn óskuðu og jafnvel kröfðust loksins að
Alþýðusambandsstjórnin gerði nú eitthvað,
sérstaklega í sambandi við hinn geigvænlega
fólksflutning í bæinn á meðan deilan stæði yf-
ir, en allt varð árangurslaust. Stjórnarmeð-
limir Alþýðusambandsins létu sér ekki nægja
að svíkjast um að gera það sem þeim bar
skylda til fyrir sjómannasamtökin, heldur
sögðu þeir sjómönnum Reykjavíkur og ann-
ara staða, að hér væri aðeins um að ræða
„æsingar nokkurra kommúnista" í Vest-
mannaeyjum og lugu í þokkabót frammi
fyrir hinum félagsbundna verkalýð annara
staða, til að fyrirbyggja samúðarbaráttu
hans með sjómönnum Eyjanna, og til að af-
saka svikáemi sína, að „Sjómannafélag Vest-
rnannaeyja væri ekki í Alþýðusambandinu“ —
að það væri fjandsamlegt sjómönnum annara
staða og þessvegna væri rétt að láta það eitt
og afskiftalaust um þessi mál. Á sama tíma
hafði fulltrúi bankaauðvaldsins og forseti Al-
þýðusambandsins það í hótunum, að ekki yrði
gert út í Eyjum ef sjómennirnir þar ekki
gengju að kaupkúgunarkröfum stóratvinnu-
rekenda. Þannig fengu broddar Alþýðusam-
bandsins því til vegar komið, að sjómenn
urðu að aflýsa kaupdeilunni þegar aðeins
vantaði herzlumuninn á að fullkominn sigur
fengist, þar' eð sýnilegt var að með sama á-
framhaldi myndi bærinn fyllast af atvinnu-
lausu fólki, sem yrði svo, hundruðum saman,
afskift vertíðaratvinnunni og hefði ekkert
fyrir sig að leggja. Útkoman varð því sú, að
sjómenn og verkalýður Eyjanna náðu ekki
fullum sigri, en að stjórn „Alþýðusambands-
ins“ og stóratvinnurekendur héldu velli að
miklu leyti.
í þeirri allsherjarlaunaárás á verkalýðinn,
sem íslenzkt auðvald ásamt kratabroddum höf-
uðstaðarins er nú að undirbúa, eru einmitt
Vestm.eyjar einn næsti og fyrsti þátturinn.
Eins og það er fyrirfram víst, að auðvaldið
mun einskis láta ófreistað til að kúga niður
kaupið á næstu vertíð og ennfremur augljóst
eftir hið síðasta Alþýðusambandsþing, að
stjórn Alþýðusambandsins mun verða eins og
„tíkin tilbúin“ í hverskyns auðvaldsþjónustu
á hendur samtökum verkalýðsins — eins víst
er það, að verkalýður Eyjanna til sjós og
lands mun búa sig enn betur á grundvelli
þeirrar reynslu, sem fékkst í fyrra á svik-
semi „Alþýðusambandsins“ undir þá baráttu
sem nú fer í hönd.
Sjómannafélag' Vestmannaeyja, sem er eitt
þeirra mörgu verkalýðsfélaga, sem kratafor-
ingjamir útilokuðu frá þátttöku á síðasta Al-
þýðusambandsþingi, fyrir það eitt að tilheyra
allsherjarsamfylkingu verkalýðsins í dægur-
baráttunni við auðvaldið og fulltrúa þess, án
tillits til stjórnmálaskoðana, mun ekki að
þessu sinni varpa trausti sínu á Alþýðusam-
bandsbroddana, heldur fyrst og fremst snúa
sér til verkalýðsins sjálfs um allt land, bæði
innan og utan Alþýðusambandsins. Það mun
snúa sér beint til þeirra manna innan Dags-
brúnar og Sjómannafélags Reykjavíkur, sem
á sínum tíma knúðu fram með samtakaafli
sínu, 1 verkföllum, dægurkröfur sínar, þeirra
sem með atkvæðasamtökum sínum hafa skap-
að Jóni Bald., Haraldi, Ólafi, Héðni o. fl. að-
stöðu til að verzla með velferðarmál verka-
lýðsins við auðvaldið og koma sjálfum sér í
hátt verð — þeirra manna, sem kratabroddar
Sjómannafélags Reykjavíkur ofurs'eldu gróða-
hít Kveldúlfs með hinum svívirðilegu kaup-
lækkunarsamningum s. 1. vor á togurunum og
sem kostuðu hvern sjómann 400—600 króna
tap þessa tvo mánuði sem haldið var út.
Sjómannafélag Vestmannaeyja mun snúa
sér til þeirra þúsunda verkalýðs og sjómanna
| í Reykjavík, sem 9. þ. m. — gegn vilja krata-
! broddanna — hrundu af sér kylfuhöggum
Reykjavíkur-auðvaldsins og unnu glæsilegan
1 sigur — þrátt fyrir það að Héðni Valdimars-
! syni og fleiri kratabroddum Alþýðusambands-
i ins tækist að ræna ávöxtum sigursins frá
! verkalýðnum og gera hann að verzlunarvöru
fyrir sjálfa sig aðfaranótt hins 10. þ. m. —
i Allir þessir menn eiga sameiginlegra hags-
rnuna að gæta með sjómönnum Eyjanna, gegn
auðvaldinu og kratahöfðingjunum. Öllum þess-
í om mönnum er það nú að verða betur og betur
ljóst, eins og verkalýð Eyjanna, hvílík höfuð-
stoð auðvaldsins krataforingjarair eru og hví-
líkt skálkaskjól kaupkúgunar og verklýðssvika
„Alþýðusamband" Ólafs Friðrikssonar og
Héðins er. Þessvegna er tími til þess kominn
að verkalýðurinn sjálfur taki málin í sínar
hendur, búi sig undir hinar næstu yfirvofandi
árásir auðvaldsins nú um nýárið og taki nú
höndum saman um allt land, þrátt fyrir and-
stöðu kratabroddanna.
Næsta sjómannakaupdeila í Vestmannaeyj-
um snertir ekki aðeins hagsmuni alls þess
fjölda vinnandi lýðs, sem til Eyjanna kemur,
heldur einnig alls verkalýðs á íslandi, þvi að
ef auðvaldinu tekst að brjóta samtökin þar
á bak aftur að þessu sinni, verður það not-
að óspart af atvinnurekendum og fulltrúum
þeirra úti um landið, krataforingjunum, til að
knýja niður kaup verkalýðsins.
Þess vegna verður verkalýður allra staða að
tengjast allsherjar samfylkingu, án tillits til
stjórnmálaskoðana og án tillits til þess hvort
hann er félagsbundinn eða ekki, út í dægur-
baráttuna gegn atvinnuleysi og launakúgun.
Eitt af því sem næstu mánuðina verður að
tengjast dægurbaráttu verkalýðsins allsstaðar
á landinu, er baráttan fyrir því að enginn
verkamaður eða sjómaður hreyfi sig eða ráði
sig til Vestmannaeyja fyr en Sjómenn í Eyj-
um hafa fengið fram kaupkröfur sínar og
kaupgjaldssamningar hafa verið undirskrifað-
ir. Verkalýðurinn verður að kjósa sér sam-
fvlkingarnefndir og -lið á hverri vinnustöð til
sjós og lands, án tillits til stjómmálaskoðana,
svo og meðal atvinnuleysingjanna, til að leiða
og skipuleggja þessa baráttu, sem verður að
stefna að því jafnframt, að verkalýðurinn
skapi sér baráttuhæft verklýðssamband um
a)lt land, þar sem atvinnurekendur og fulltrú-
ar þeirra, kratabroddamir, eru gersamlega
útilokaðir frá öllum áhrifum á verklýðssamtök-
in og verkalýðurinn sjálfur hefir ráðin.
Þetta er eitt af fyrstu og næstu verkefnun-
um sem bíða verkalýðsins hér á landi, eitt
grundvallarskilyrði þess að íslenzkur verka-
lýður geti á næstu tímum staðizt árásir auð-
valdsins á lífskjör hans og gert sig hæfan til
að ráða niðurlögum á auðvaldinu fyrir fullt og
allt og að taka völdin í sínar hendur að dæmi
rússneska verkalýðsins. En þetta er líka leið-
in, sem hið eina forustulið verkalýðsins vísar
honum, Kommúnistaflokkurinn.
Jón Rafnsson.