Spegillinn - 04.08.1928, Blaðsíða 4

116
S p e g i 1 1 i n n
15., III
KENNI
akstur og meðferð bifreiða.
Gunnar Ólafsson,
Vatnsstíg 4. — Sími 391.
ísafoldarprentsmiðja h. f.
hefir ávalt fyrirliggjandi:
Leiðarbækur og kladdar.
Leiðarbókarhefti.
Vjeladagbækur og kladdar.
Farmskírteini.
Upprunaskirteini.
Manifest.
Fjárnámsbeiðni.
Qestarjettarstefnur.
Víxilstefnur.
Skuldalýsíng,
Sáttakæiur.
Umboð.
Helgisiðabækur,
Prestþjónustubækur.
Sóknarmannatal.
Fæðingar- og skírnarvottorð.
Gestabækur gistihúsa.
Avísanahefti.
Kvittanahefti.
Þinggjaldsseðlar.
Reikningsbækur sparisjóða.
Lántökueyðublöð sparisjóða.
Þerripappir i '/i örk. og niðursk.
Allskonar pappir og umslög.
Einkabrjefsefni í kössum.
Nafnspjöld og önnur spjöld.
Prentun á alls konar prentverki,
hvort heldur y:ull-, silfur- eða lit-
prentun, eða með svörtu eingöngu, er
hvergi betur nje fljótar af hendi leyst.
Sími 48.
ísafoldarprentsmiðja h. f.
•••••*••••••••«

Mundu það, unnusti ungi,
sem unnustu hefir þjer fest:
Að SIGURÞÓR hefir þá hringi,
sem hjörtunum geðjast best.
Sumarfri er best af öllum búdarfrium,
til þess ólmir ákaft hlakka
allir þeir, sem „pinna“ smakka.
Nú uar farid beina leið um borð i — Gull-
foss,
hann flytur einatt fiður, — ull, hross
og fitumaga er hafa — gull-kross.
En aldrei hafði’ hann áður flutt svo
aumann skara,
yfir breiðar þembur þara.
— Það stóð glögt hann vildi fara.
Gotti, Piilii og Gunsi Hall þeir gáfu
tóninn,
eins og líka átti að vera.
Allir vildu „kommandera".
í förinni þeir fyllilega’ af flestum báru,
en eins og gruni í má renna
œstastir til vins og kvenna.
Innbyrðis þeir einatt börðust, — eins og
gengur;
og þar veitti ýmsum miður,
eins hjer á landi er siður.
Einn tók kannske’ af öðrum flösku — eða
meyna,
og hinn stóð uppi eins og þvara
og engu hafði til að svara.
Á hverjum firði, hverri vik og hverjum
vogi
haföi hver einn telpu’ i togi, —
fjekk tilfelli af ástarflogi.
Af ölföngum og ýmiskonar ástar-dúlli
fullmegtugur fyltist Púlli
á fyllirí þó sjaldan rulli.
* *
*
Sunnangola’ um sjóinn fór með svip i
hendi;
ofurlitla öldu sendi
að öldustokknum henni rendi.
Áður hafði enginn þeirra á öldur hastað.
Eða þá, — sem ei skal lastað
af sjer vatni’ i sjóinn kastað.
Gjörðist þar því grátur sár og gnýstran
tanna.
Púlli þá með prýði sanna
pukrar sjer til káetanna.
Á eftir honum ýmsir hjeldu afarhræddir,
dirfsku af skornum skamti gœddír,
á skrifstofunurn orðnír rnœddir.
Á ísafiiði' er einatt glatt, en alt i hófi;
þegar þeir rendu þar að landi
þá varð grunt á uppistandi.
Gotti, Pulli og Gunsi’ um fjörðinn gengu
ólmir,
höndluðu þar heila fansa
af hefðarmeyjum til að dansa.
Isfirðingar urðu i skapi œrið snöggir,
er þeir litu hrislur hringa
höndum fara urn Reykvikinga.
Hið voðalega augnaráð á ibúunum
í bringu skaut þeim skelk — að vonum.
Þcir skiluðu aftur þeirra konum.
Hc *
%
Þó þar væru furðanlega fáir Danir,
vóru drengir drósa-vanir
og drifu’ upp margar trúlofanir.
Ekki er bagi að balli eða byrði’ að
drósum,
oft á kvöldum logaljósum
langanirnar baða’ í rósum.
Margt er fallvalt hjer í heim, en hvað
skal segja;
enginn þarf þó útí’ að deyja
inní á milli víns og meyja.
Gullfoss aftur heim til „Vikur“ hljóður
vendi.
Fjekk uppsölu og klýju kendi.
Kýraugunum votum rendi.
Z.