Spegillinn - 04.08.1928, Blaðsíða 2

114
S p e g i 11 i n n
15., III
(Samviska þjóóarinnar,
góð eða vond, eftír ústœðum).
Bltur tvisvar á mánuði. — Áskriftarverö
kr. 10,00. Lausasala 50 aura blaöiö.
Ritstjórn:
Páil Skúlason, slmi 1418 og 955,
Sig. Guömundsson, simi 1394,
Tryggvi Magnússon, sími 2176.
Afgreiðslumaöur: Sig. Guðmundsson.
Utanáskrift:
S p e g i 11 i n n
P. O. Box 594 — Reykjavik.
Prentaöur l /safoldarprentsmiðju h.f.
Briínatryggíngar,
Sítní 254.
Sjóvátrygr ^ ^ar,
símí 542.
Hafnarstræti 18. Sími 1805.
önnumst öll vjelfræðistörf, tökum að okkur
eftirlit með skipum og vjelum; önnumst kaup
og sjáum um smiði vjela og skipa. Gerum
teikningar af vjelum, vjelahlutum og miðstöðv-
um og lítum eftir uppsetningu þeirra. Tökum
að okkur eftirlit við byggingu verksmiðja og
----sjáum um uppsetningu vjela i þær.------
(Prjúhunðmð þúsunð, þrjúhunðruð homma
5jötíu og níu öagar úr lífi mínu.
Mjer hefir hugkvœmst að upplýsa al-
heiminn með þvi að birta frásögur um
stórmerkilegan kafla úr hinni afar fróð-
legu og viðburðaríkii cefi minni, og hefi
jeg því skrifað afskaplega merkilega rit-
gerð í blað óklepptækra esperantista,
sem kemur út bœði í Los Angelos og á
Vatnslegsuströndinni (Jargona asocio de
deliremoj, sem þgðir Jarganlegt fjelag
ungra manna, skammstafað J. O. G. T.
Ritstjórinn, sem er œtlaður úr Kjósinni,
tók grein minni auðvitað fegins hendi,
og gaf henni þann vitnisburð, að jeg
vœri langbesti rithöfundur í heimi og
kom það engum á óvart. Jeg birti hjer
þessa eldlegu ritgerð mína í íslenskri
þgðingu til þess að landar mínir fari
ekki á mis við allan þann vísdóm og
alheimsspeki, sem hún hefir að gegma,
þótt hún vitanlega sje ekki nema svipur
hjá sjón á svo mikið ófullkomnara máli
en frummálinu.
SEG hefi krufið til mergjar allan vís-
dóm milli himins og jarðar, hverju
nafni sem nefnist, og náð meiri
fullkonmun en nokkur annar maður, í
hverju sem er. Á hinum löngu andvöku-
nóttum mínum hefi jeg velt fyrir mjer
öllum ráðgátum tilverunnar, alt frá hluta-
brjefum prófessors Magnúsar dócents til
hinna guðdómlegu esperantóritaBarbusse
og Zamenhofs, að ógleymdum mínum
eigin ritsmíðum, sem auðvitað skara fram
úr öllum öðrum, bæði að stíl og efnis-
vali, rökfimi og sannfæringarkrafti. Jeg
hefi látið hugann svifa á engilvængjum
hugsjónanna um ómælisgeim sálar minn-
ar. Jeg er málfræðingur, sem safna öll-
um orðum nema dannebrogs- og fálka-
orðum. Jeg er heimspekingur og háspek-
ingur og hefi fundið leyndustu fylgsni
alheimstilverunnar í sjálfum mjer, og
öðlast skýlausa þekkingu á lögum al-
heimsins og hjarta mitt stendur í sam-
bandi við hið absoluta. Jeg hefi komist
í tak við hina svívirðilegustu hrökkála
í ríki náttúrunnar í Reykjavik. Jeg hefi
farið til Lundúna og Parísarborgar og
jeg hefi sjeð menn og heyrt orð. Andi
minn hefir rent sjer ofan úr draumsölum
himinsins niður í hlandforir veruleikans,
sem vjer köllum jarðneskt líf, þar sem
hann hefir staðnæmst og fundið sjer sam-
boðið heimkynni. Og jeg umturnaðist í
eldrauðann bolsa og skrifaði bækur og
blaðagreinar, sem rótuðu upp í sálum
landa minna og umhverfðu alþjóð til
rjettra skoðana, og jeg leiddi þjóð mína
frá villu hennar vegar. Jeg er ágætur
kennimaður. Nemendurnir hrósa mjer.
Og yfirboðarar mínir segja, að þeir hafi
aldrei heyrt talað um eins góðan fræð-
ara, og því trúi jeg líka vel og þakka
þeiin það ekki. En forlögin eru hverful.
Hjörtu mannanna eru lamin áfram af
heimsku, illgirni og þröngsýni. Svo
heiinskir menn eru til, að þeir kunna
ekki að meta hina óviðjafnanlegu hæfi-
leika mína. Vonum bráðar var mjer kast-
að af himni ágætis kennimanns, inn um
kjallaraglugga villutrúar og jafnaðjr-
stefnu. Jeg er stórskáld. Jeg yrki lyrisk
ljóð. Þau bestu, sem til eru. Jeg syng
um hina heilögu ást, um mína náttúru,
um örlög mannanna, um himnaríki og
helvíti, um líf og dauða, um alt hið
himneska og háfleiga í djúpi sálar minn-
ar. Jeg er fúturisti, expressionisti,
surrealisti og klassiskur. — Alt þetta er
jeg og miklu, miklu fleira. Jeg er óvið-
jafnanlegur. Jeg er mesta geni, sem uppi
hefir verið. Ljóð mín ollu byltingu. Það
eru hin andríkustu ljóð, sem nokkru sinni
hafa heyrst. Það eru ljóð, sem enginn
annar hefir komist í hálfkvisti við. En
jeg er líka frábær ritsnillingur. Jeg skrif-
aði bók, sem gjörbreytti þjóðlífi voru.
Það voru heimspekilegar og guðspeki-
Iegar kenningar, æfisögur úr mínu eigin
lífi, sem auðvitaö er merkilegasta líf í
veröldinni, gagnrýning á trúarbrögðum
vorum, árásir á þjóðina, pólitískar og
guðspekilegar prjedikanir, bolsevistiskar
agitationir, snildarlegar samdar skáld-
sögur og guðdómleg ljóð og ótal fleira.
Þessi bók vakti rnenn af svefni. Allir
hrósuðu henni og hrópuðu að höfundur-
inn væri hið mesta andlegt mikilmenni,
sem uppi hefði verið, enda lá það í aug-
urn uppi. Sannleikurinn er sá, að jeg er
mesti rithöfundurinn sem skrifað hefir
bækur eða ritgerðir. Bók þessi þaut á
vængjum vindanna yfir allan heiminn og
snjeri öllum til sósialistiskrar sannfæringar
og var alstaðar keypt sem curiósitet.