Spegillinn - 25.05.1929, Blaðsíða 5

10, IV
Spesrlllinn
77
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiioiiiiiiiiiiiiiiiimMiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinmiiiiiirriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiijiiii^
Kattarsagan írá Akureyri.
Með því að Spegillinn flytur nú bæði
kvæði og mynd af kattadrápinu á Ak-
ureyri, og með því að sú saga mun
ekki nógu kunn lijer sunnanlands, þykir
rjettara að skýra frá henni eins og
Spegillinn hefur heyrt hana, hjá trú-
verðugum manni.
Er þá upphaf þess máls, að maður
sunnan úr Eyjafirði átti von á nokkrum
söltuðum grásleppum, og átti að vitja
þeirra á Hótel Akureyri. Sendimaður
hirðir svo pokann og fer með hann
suður eftir án þess að gæta að innihaldi.
En þegar pokinn var opnaður voru í
honum þrír flegnir kettir, en enginn
grásleppa. Hausarnir höfðu samt verið
skildir eftir á köttunum og komst þannig
upp hverjir eigendur þeirra voru. Út af
þessu kattadrápi varð svo mikill eldur
manna á milli á Akureyri að menn þekkja
ekki annan eins, jafnvel ekki undan
prestskosningu, borgarstjórakosningu eða
alþingismannakosningu. Skiftust menn í
flokka, ýmist með eða móti þeim manni
sem sannur varð ax5 sök um víg katt-
anna. Lauk máli því svo að kattarbanmn
varð fyrir fjárútlátum stórum, en fjekk
þó, fyrir harðfylgi sinna flokksmanna að
halda landsvist. En ennþá lifir í glæð-
unum þar nyðra og er jafnvel búist við
að þessi atburður muni ef til vill geta
haft ekki svo litlar pólitiskar afleiðing-
ar síðar.
Teiknari vor og skáld vort hafa nú
tekið þessa frásögn til meðferðar, og
er nú hinn nauðsýnlega skýring á yrkis-
efni þeirra hjer með lokið.
Kvenmannsregnhlíf er í óskil-
um í Kaupþingssalnum.
Eg yrki eins og má
þó enginn vilji mig hlusta á,
svo kveð jeg verðlauna-kantötur
þegar kalt er og enga björg að fá
norður frá. — Mjá .. . mja—á.
Gott á hrognkelsi’ að gleyma
að einu sinní átti það heima
og mátti í nœði l söltum sjó
um sínar ástir dreyma.
Gott á hrognkelsí’ að gleyma.
Kalt er að kúra í poka
og Iwerkunum þurrum loka,
eina huggunin ef það vœri
ofurlitil þoka.
Kalt er að kúra í poka.