Spegillinn - 01.11.1953, Síða 15

SPEGILLINN
171
£kin eýtir Akúr
&
Björn Ólafsson er bisnissmaöur glúrinn.
Bró'Serni'S gott svo Eysteinn heypti skúrinn.
Gils-bakkabróSir gerSist af því stúrinn.
ÞaS er hér livorki skúrs né skemmufriSur
skipulagssýkin allt vill rífa niSur,
þetta er aS verSa þjóSlegur ósiSur.
Skúrinn var alveg óáSfinnanlegur;
ef ekki hefSi þurft aS koma vegur,
Ólafsson framsýnn — Eysteinn gáfnatregur.
Skatturinn horfinn undir stóra strikiS,
stórt skarS í ríkissjóSinn fyrir vikiS.
KúbeinaafliS kostar svona mikiS.
Þesskonar ekki ÞjóSvórn — trúi ég — líki.
Þetta er líka flott af betliríki.
NafniS á því er niSurfallasýki.
Ólafsson skuldlaus — orSinn harSla léttbrýnn.
lllbergur rífst og sýnist ekki nettfrýnn.
ÞaS endar meS því, aS Eysteinn verSur réttsýnn.
Æ, æ.
á listrænu löndunarbanni. En þeir, sem þekkja dugnað og
harðfylgi Gunnars og möguleika tæknimenningarinnar,
töldu þetta fjarstæðu og munu hafa rétt fyrir sér. Aftur
á móti var sýning Nýja Myndlistafélagsins staðreynd af
ánægjulegasta tagi og má segja að þar með liafi beztu lista-
menn þjóðarinnar brotizt út úr herkví liinna abströktu
og er það vel. Þó lá við að illa færi, er abstraktdrengur
einn leyfði sér, eða var leyft að skrifa í Moggann og var
nánasarlega spar á verðskuldað lof, eins og vænta mátti.
Þannig hélt liann því fram, að Jón minn í Blátúni léti
mótífin knésetja sig, en auðvitað er það liann, sem kné-
setur þau og vel það. Svona dulbúna árás gat listunnandi
Vísis ekki þolað, sem ekki var von, og skannnaði bæði
blaðið og piltinn. Moggi sá nú að svo búið mátti ekki
standa fyrir grandvart blað og bað Hafstein að lijálpa sér,
hvað bann gerði og kom þá allt hið sanna í Ijós, svo ekki
varð í móti mælt. Grein lians hreif mig á allan liátt og
margt sá ég betur eftir en áður. Nú fyi'st áttaði ég mig
t. d. á því, live Hrafnaþingið liennar frú Karenar er með
miklum ágætum og þar að auki bevís upp á hennar nýja
listræna þjóðerni, því hrafnaþing verða að teljast meðal
okkar merkustu menningarverðmæta af þjóðlegum upp-
runa og munu aldrei verða frá okkur tekin. Svo hefðir
þú jafnvel orðið lirifin af Vorkvöldinu, en annað eins
kvöld hefur víst engiun séð, nema Sveinn. Ég man enn
eftir því málverki, þrungið Ijósi kvöldsólarinnar og málað
í þykkum litum, sem þó er máske ekki aðalatriðið, en gerir
það endingarbetra. Þetta lield ég að sé þrívíð mynd, enda
þó liún sé ekki beinlínis glæpsamleg, eins og Listvinur
að allar þrívíðar myndir hljóti að vera. Svona gæti ég lengi
talið, en má ekki vera að því. Tombóla var þarna líka til
skemmtunar og dró ég eina lúku af seðlum, í þeim til-
gangi að ná í fallega mynd eftir Jón minn í Blátúni, en
tókst ekki. Myndin var líka blaut.
Eg fer nú að slá botninn í bréfið, en ítreka það við þig,
að koma lieim með fyrstu ferð, svo við getum brotið vanda-
málin til mergjar í sameiningu. Dr. Haye Hansen er kominn
Réðst ti! atlögu við ref-
inn með kústskaft að vopni
Vunu á (lýrims í tveimur höggum eu hraut
sUallið. Fékk 60 kr. fyrtr að viima dýrið