Stúdentablaðið - 01.12.1925, Blaðsíða 10

4
STÚDENTABLAÐ
1925
fer sannarlega vel á því, að láta hann
vera síðasta steininn, sem lagður er í
hið glæsta hof hins unga, íslenska þjóð-
frelsis. Hann tengir hið liðna framtíðinni,
gerir það kleift, að kaupa það, sem glat-
að var með tárum og trega feðra og mæðra
á ánauðaröldunum, á þann hátt, að búa
sem best að óskasonum og foringjaefnum
framtíðarinnar. það verður ekki á annan
hátt gert. Við minnumst Stúdentagarðs-
ins nú og heitum á alþjóð til styi’ktar hon-
um. í dag á hann að standa okkur öllum
fyrir sjónum eins og sjálf framtíð lands
vors: bjartur af djörfum og drengilegum
hugsjónum, gróandi af ungum vonum —
hugsjón þjóðar, sem fagnar framtíð sinni.
þorkell Jóhannesson.
Stúdentaráðið fimm ára!
„það starfar kannski eitthvað fyrst í
stað og svo er það búið að vera og er þá
eins gott að stofna aldrei til þess“.
Svona hugsuðu og töluðu efalaust marg-
ir fyrir fimm árum, er til Stúdentaráðs-
ins var stofnað.
Svona heilsa hugsjónalausir letingjar
öllum nýmælum. Með þvílíkum rakalaus-
um hrakspám tekst þessháttar fólki oft
undravel að koma nauðsynlegustu fyrir-
tækjum fyrir kattarnef, eða vængstýfa
þau svo, að þau fái aldrei lyft sér til flugs.
Hlakka þeir þá yfir andvana afkvæmi
hugsjónamannsins og segja með spekings-
svip: „Sagði eg ekki að svona mundi það
fara!“
En að Stúdentaráðinu stóðu bjartsýnir
hugsjónamenn, sem trúðu á sigur málefn-
is síns og spurðu enga „spekinga“ ráða
— sem betur fór.
Nú er Stúdentaráðið fimm ára. Á því
sér engin ellimörk. það vakir og starfar
í dag eins vel og á stofnári sínu.
Enn er því of snemt að hugsa um lík-
ræðuna. 1
Markið, sem Stúdentaráðið setti sér
fyrir fimm árum, vai1:
að gæta hagsmuna stúdenta í hvívetna,
og vera fulltrúi þeirra innan og utan Iiá-
skólans.
í fimm ár hefir Stúdentaráðið stefnt
að þessu marki og eigi hvikað af réttri
braut í aðalatriðum, þótt vitanlega megi
finna smávegis að ýmsum gerðum þess.
Margir erfiðleikar hafa mætt því á leið
þess.
Stúdentarnir, sem það var að vinna fyr-
ir, hafa stundum misskilið starf þess og
sýnt því og fyrirtækjum þess minni rækt
en skyldi.
Við fátækt hefir það jafnan átt að
stríða og stundum svo, að sumar stofnanir
þess hafa ekki átt fyrir burðargjaldi und-
ir nauðsynleg bréf.