Stúdentablaðið - 24.11.1980, Blaðsíða 21

Stúdentablaðið
Kristjanla átti aö vera sælurlki á jörö.
Fikniefnabrotamenn og aörir
slikir eru látnir eiga sig ef þeir
koma sér úr landi. 1 Kristjaniu er
hópur Litla-Hrauns stráka og
dæmdra eða ódæmdra saka-
manna sem halda sér bara fyrir
utan landið. Það er einsog yfir
völdin liti þannig á,aö ef þeir fara
útúr lögsögunni þá skipta þau sér
ekkert af þeim.
Sæluríki á jörð.
— Hvernig finnst þér Kristjania
núna?
Nú er ég einn af þeim sem
stofnaöi Kristjaniu og var einn af
þeim fyrstu sem flutti þar inn.
Kristjania er dálitiö ööruvlsi en
viö frumbyggjarnir höföum gert
okkur i hugalund.
— Hvernig átti hún aö vera?
— Fyrir þaö fyrsta átti
Kristjania aö vera sæluríki á jörö.
Strax I byrjun voru hörð pólitisk
átök, haröllnufólks, þ.e.a.s.
þeirra sem vildu keyra haröa
marxiska llnu og anarkista. Útúr
þvi þróaöist smátt og smátt ein-
hvers konar blanda. Þaö var
komiö upp lausu skipulagi. Fólk
haföi ýmsar hugmyndir um til
hvers þaö ætti aö nota bygg-
ingarnar I Stinu. Flestir voru á
þvi aö byggja upp kúlturstað meö
gallerium, leikhúsum, tónlistar-
stööum, verkstæöum og ööru
sliku. Þetta hefur heppnast aö
vissu marki. En Kristjania er op-
inn staöur, þar er engum hent út.
Þaö þýöir náttúrlega þaö aö þaö
fólk sem ekki fittar inni þetta al-
menna hegöanamunstur, þvi er
ekki úthýst. Núna var aö visu
djönklunum hent út fyrir rúmu
ári siöan. En þetta orsakaöi þaö
aö upp koma stéttaskipting á
staönum. Núna er mjög stlf
stettaskipting þarna. I raun og
veru, yfirklassi, milliklassi og
lágklassi.
Hverjir eru I þessum stéttum?
Tapararnir sem nota stað-
inn.
— t yfirklassanum er þaö fólk
sem er búiö aö búa þarna lengst,
erorðiö fasti sessi og rekur þessa
kúlturstaöi. Þeir ráöa einna
mestu og þaö eru yfirleitt þeir
sem siteraö er i, þegar blööin
taka málin upp. Siöan er þaö
milliklassinn, þaö eru pússerarn-
ir, sem hafa alveg ofboöslega
mikiö fé milli handanna, en hafa
ekkert sérstakt aö gera. Þeir eru
svona meöstatus rétt fyrir neöan.
Þá kemur neösti klassi, þaö eru
sam sagt allir þessir taparar sem
nota staöinn.
— Hvernig er hlutfalliö milli
þessara stétta?
— Ég held aö lágklassinn sé
fjölmennastur núna. Annars hef-
ur maöur engar pottþéttar tölur
þannig aö þaö er vont aö segja til
um þaö. En i Stinu búa um 1000
manns.
Lifa kyrrlátu og góðu lífi
og stúdera.
— Er ekki mikiö af námsmönn-
um i Danmörku?
— Jú, óskaplega mikiö. Ég hef
nú ekki mjög mikil afskipti af
þeim. Þeir námsmenn sem ég
umgengst mest eru kannski ekki
dæmigerðir fyrir námsmenn i
Kaupmannahöfn. Mér viröist
einsog flestir námsmenn lifi
munsturlifi. Litla kjarnafjöl-
skyldan sem býr I kollegium sbr.
aö þaö er minniháttar byggöarlag
á öresundskollegiinu. Þar eru
u.þ.b. 200 tslendingar. Flestir
fara þá leiðina. Lifa kyrrlátu og
rólegu lifi og stúdera. Maöur
veröur varla var viö þá.
Voru að klæmast með her-
inn og sex og svona
— Hvenær byrjar þú aö hafa
afskipti af bókmenntum og list-
um?
— Þegar ég var ungur þá var
tiska aö vera i andstööu viö kerf-
iö. Eitt af þvi sem mikiö var
stundaö þá, var aö droppa útúr
kerfinu. Ég geröi þaö svona i
fyrra lagi. Byrjaöi meö þvi aö
flytja I þessa svokölluöu fyrstu
kommúnu íslendinga. Söru. Siöan
hef ég eiginlega ekki fariöiskóla.
— Hvar varstu þá staddur i
menntakerfinu?
— I menntaskóla, ég hætti eftir
fjóröa bekk. Siöan fór maöur aö
flækjast út til Kaupmannahafnar
og kikja á lifiö og flippaði út i
nokkur ár. Ég kom svo heim og
geröist handverksmaöur fór aö
vinna viö leöur. Flutti siöan útá
landogstofnaöismá fjöllistakllku
meö vinum minum. Viö vorum aö
vinna meö handverk og músik og
ieiklist og svona allt sem til féll.
Þaö bar ekki mikiö á okkur. Viö
vorum mjög öndergránd.
— Hvaöa hugsun var á bak viö
þetta?
— Viö vorum aöallega aö
skemmta sjálfum okkur. Viö
höföum engan stóran metnaö um
aö ná til fjöldans eöa aö meika
þaö.
— Voru ekki Kamarorghestarn-
ir stofnaöir þarna?
— Jú, þaö var einskonar flipp,
átti að vera múltimedia, en vegna
efnaleysis uröum viiö aldrei þaö
sem viö ætluöum okkur. öll hljóö-
færi voru heimasmiöuö og gróf.
Mest slagverk og þess háttar, ein-
strengja bassi og mikill söngur.
Músikin var mikiö byggö á þjóö-
lögum, eins og viö héldum aö
þjóölög væru. Hvort sem þaö var
rétt hjá okkur eöa ekki, þaö veit
ég ekkert um. Viö fórum oft i
taugarnar á fólki, viö vorum aö
klæmast eitthvaö meö herinn og
sex og svona.
— Samdir þú ekki lögin?
— Ég samdi alla texta, lögin
voru svona upp og ofan, viö gerö-
um þau oft i sameiningu. Þannig
finnst mér yfirleitt best aö vinna
músik, þaö gefur allt aöra vidd.
Nú siöan misstum viö þetta hús i
sveitinni og þá lögöust orghest-
arnir niöur.
ósjálfráðir fjörkippir á
gamals aldri.
Ég fer svo allt i einu á gamals
aldri aö læra músik, I lýöháskóla
á Jótlandi. Hann var meö alhliöa
menntunarsystem. Maöur gat
lært á hljóðfæri, maöur haföi litiö
stúdió til aö leika sér i og menn til
aö spila meö. Þetta var svona
instant þekking i 6 mánaöa tima,
aöallega vinnuaöátaöa, þvi þú
réðir þvi hvaö þú geröir i raun og
veru. Þetta danska lýöháskóla-
system er yfirleitt þannig aö þeir
leggja manni vinnuaöstööuna og
siöan er þaö alveg undir manni
sjálfum komiö hvort maöur græö-
ir eitthvaö á þvi. Uppúr þessu fer
ég til Kaupmannahafnar, var
eitthvaö aö dútla i leiklist, var
músikant Kröku og siöan var
stofnaöur leikhópur LIK og
hljómsveitin Bláklukkur. Viö
settum þennan stórmerka
kabarett upp, sem er sennilega
eitt þaö besta sem ég hef tekið
þátt i. Hann hét Ósjálfráðir fjör-
kippir. Viö sýndum hann D-9 sinn-
um, 5 sinnum I Köben og svo i
Málmey, Gautaborg og I Arósum.
Þaö var hugur I fólki þá. Þaö var
ekki farinn aö siga þessi drungi á
fólkiö I kólonlunni. Uppúr þessu
endurreisum viö Kamarorghesta
meö gjörsamlega nýju fólki,
nema mér. Ég man ekki hvernig
þaö kom til tals, en viö vorum
meö Skeifuna, sem viö settum
siöan upp á Islandi.
— Hvert var aöalyrkisefniö i
þessum kabarettum?
— Sjálfstæöi og lýðveldi
Islands, fléttaö inni einhverri
nostalgiu frá Fjölnismönnum og
ööru sliku sem var á einhvern
hátt okkur nærtækt. Ósjálfráöir
fjörkippir var mjög samsett verk,
það er eiginlega ekki hægt aö
segja aö þaö hafi verið eitt megiö
tema, en þaö var kabarétt sniö á
þvi, þaö var sett saman úr mörg-
um brotum.
Glöggt er gests augað.
— Hvaö ertu aö gera núna?
— Ég skrifa mest fyrir músik
núna. Ég er aö visu meö hálfklár-
aða bók, en hún liggur inni skúffu
lengi inná milli tarna. Nú er ég aö
skrifa söngleik meö söguþræði,
heilsteyptara verk en Skeifuna.
— Hvert er aðalyrkisefni þitt?
— Ég er nú ekki mikiö fyrir aö
tala um hluti sem ég er aö vinna
aö. Þá endaöi ég sjálfsagt uppi
sem gamall gortari. Ég er svolitiö
hrifinn af oröatiltækinu, glöggt er
gestsaugaö. Ég hef oft skilið bet-
ur hvaö er aö gerast hér á tslandi
þegar ég er erlendis, en þegar ég
sit hér i miöri súpunni. Þar af
leiöandi tek ég þaö ráö aö lýsa þvi
sem er að gerast hér meö augum
gests. Fólk sem hefur engan bak-
grunn og þekkir ekki neitt, kemur
einhversstaöar utan úr blánum.
Þaö gefur heilmikiö frelsi.
-j-
maöurinn hennar er maur mölétinn leiöindagaur
hann ekur um bæinn eldsnemma á daginn
maðurinn hennar er maur
Hún er drottning I hólfi Ihöil drepleiöist ósköpin öll
dreymir um villu droppar svo pillu
drottning i hófi I höll —
Þau mauruöu maurildin smá þau maurétin maurildast hjá
þau þurfa þig til aö skrifuppá vixil
mauruöu maurildin smá
maöurinn hennar er maur margfaldur glaöur sinn aur
hann átti hana og hún átti hann
þau átti þaö eöa hitt
HEIMTUFREKJA ?
Danmörk hefur verið þrautalending fyrir marga
sem lent hafa í andstöðu við vinnuþrœlkunina hér