Stúdentablaðið - 01.09.1995, Síða 21

M E N N I N G
21
Eitt prósent háskólanema
syngja í
kórnum
Háskólakórinn að heýja sitt þrettánda starfsár
Spuni og
leikþáttasamkeppni
Fyrsta uppfœrsla Stúdentaleikhússins
verdur á 1. des. hátídinni
T&plejfa eitt prósent
háskólanemct sctla í vetur að
þenja raddbönd sín í
kórstarfi fyrir Háskólakórinn.
Kórinn er að hefja sitt 23. starfsár í
vetur 0£f á dagskránni eru fastir
liðir, s.s. tónleikar á útskriftar-
hátíðum ojj á 1. des. hátíðinni, en
þess utan stefna kórfélajfar á
tónleikahald í Norrœna húsinu,
ICristskirkju ojf á Arbajarsafni.
Lokatakmarkið er síðan 10 dajfa
kórferðalajj til Wales en kórmeð-
limir hyjftfjast m.a. heimsœkja frá-
farandi stjórnanda kórsins, Hákon
Leifsson. Um 50-60 stúdentar mfa
0£ syngja aðjafhaði með kórnum en
nýr stjórnandi er Egill Gunnarsson.
Stúdentablaðið heimsótti formann
stjórnar kórsins, Arnýju
Guðmundsdóttur bókmennta-
frnðinema, og spurði hana um
starfið í vetur.
Stbl.: „Er ekki alltaf nóg af fólki sem
hefur óhuga ó aS syngja með kórnum?"
Árný: „Jú, starfið byrjar alltaf mjög
vel á haustin en síðan dregur úr
sumum þegar líða tekur á veturinn.
Þaö er misjafnt hvað fólk getur
gefið sér rnikinn tíma en við æfum
tvisvar í viku og starf-
rækjum einnig æfinga-
búðir. Við gerum þó þær
kröfur að fólk mæti svo
að kórinn standi sig vel
þegar á hólminn er
komið.”
Stbl.: „Ég hef heyrt aS
félagslíf meSal kórlima sé
mjög öflugt. Er þaS rétt?"
Arný: „Þetta er mjög
góður félagsskapur enda
hópurinn fjölbreyttur. I kórnum
eru nokkrir erlendir stúdentar en
einnig nernar úr Kennaraháskól-
anum og Tónlistarháskólanum.
Félagslífið er gott og við höldum
reglulega partý og fbrum annað
slagið í æfinga- eða tónleikaferðir.
Þannig stefnum við að því að fara
um mánaðamótin maí-júní í
tónleikaferð til Englands og Wales.
Við erum að vonast til að komast
inn á kórahátíð en ef ekki þá
höldum við einfaldlega sér-
tónleika.“
Stbl.: „Hvenær geta stúdentar ótt von ó
því aS heyra í ykkur?"
Arný: „Við komum fýrst fram á
útskriftarhátíðinni í október en
syngjum síðan að venju á 1. des.
hátíðarhöldum stúdenta. Fram að
þeim tíma ætlum við að hrista
hópinn santan en ekki er að vita
nerna við höldurn tónleika á eigin
vegum eftir áramót.“
Stbl.: „HvaS verður ó efnisskró kórsins í
vetur?"
Árný: „Islensk tónlist verður í önd-
vegi, einkum íslensk
þjóðlög. Þá frurn-
flytjum eins og venju-
lega eitt íslenskt verk. I
vor ædum við að flytja
verk eftir Flákon Leifs-
son en það er skrifað
sérstaklega fyrir Há-
skólakórinn. Auk ís-
lenskrar tónlistar ædum
við að syngja erlenda
madrigala en það eru
stutt lög með veraldlegum texta.
Þeir voru vinsælir í Mið-Evrópu firá
fjórtándu öld fram á þá sautjándu
og voru jafnan sungnir á rnóður-
málinu."
fj
eir háskólanemar sem telja
sig hafa einhvern snert af
leiklistarbakteríunni svo-
nefndu œttu ekki að láta sijf vanta
á œfinjjar Stúdentaleikhússins í
vetur. Að venju er staðið fyrir
námskeiði þar sem aðaláherslan
verður löjfð á sþuna en eftir áramót
verða sett upp tvö eða þrjú verk.
Stúdentablaðið sló á þráðinn til
Jóns Injja Hákonarsonar sem situr
í stjórn leikhússins.
Stbl.:„Er leikhúslífiö komið í fullan
gang?"
Jón Ingi: „Já, það má segja það.
Námskeiðið sem verður stærsti
hluti starfsins fram að jólurn er að
hefjast. Björn Ingi Hilmarsson æd-
ar að hafa umsjón með því og
starfmu. Hann lauk námi frá
Leiklistarskólanum og hefur unnið
mikið með sænskum spunagúrú."
Stbl.:„Fó þótttakendur ó nómskeið-
inu tækifæri til að lóta Ijós sitt skína
ó í lok þess?"
Jón Ingi: „Á 1. des. hátíðinni
munum við væntanlega setja upp
einhvers konar sýningu á spuna-
forrni. Björn Ingi hefiir lært rnikið
af Svíanum og þess vegna verður
spuni eitt af aðalviðfangsefnum
okkar í vetur.“
Stbl.:„Leikþóttasamkeppnin?"
Jón Ingi: „Já, við viljum endilega
festa samkeppnina í sessi. Eftir því
sem við best vitum er þetta eina
leikþáttasamkeppnin hér á landi.
Keppnin er opin öllum þeim sem
ekki hafa átt verk sem hefúr verið
sett upp í atvinnuleikhúsi. Valin
verða tvö eða þrjú verk sem verða
verðlaunuð og sett upp eftir jól.“
Stbl.: „Hvað með annað líf en leik-
húslíf?"
Jón Ingi: „Jú, það er heilmikið
félagslíf í kringum starfið. Hóp-
urinn hittist alloft utan skólans og
stefnt er að ferð út fýrir bæjar-
mörkin þegar líður á haustíð. Þess
utan er ávallt geysigóð stemning á
æfingum.“
Hvað gera
laradfræð-
ingar
eigi-nlega?
Effir Björn Sigurjónsson
landfræðinema
Ég var staddur í afmæli hjá
einuni fj ölskyldumeðlimnu m
um daginn. Ég kont mér fýrir
með kökudisk á eldhúskolli í
horni stofunnar og sendi son
minn í stríösleik viö frændur
sína og hugðist éta fýrir vikuna
af kökum og kruðum enda
námslánin lág. Um það bil sem
ég var að detta í það af kökum
dreif að gamla kerlingu sem ég
kunni lítil deili á. Hún hlunkaði
sér við hlið mér og spurði mig
hvurra manna ég væri og með
kurteislegu fjálgi sagði ég henni
*állt af létta um mig, benti henni
stoltur á son minn scm var í
þann mund að skjóta frænda
sinn til bana í æsilegum
stríðsleik, og brosti afsakandi.
„Og hvað gerir þú,“ spuröi hún
svo. „Ég er í landafræði.“
„Nú,“ sú gamla rak upp hljóð,
„hvað er Dnépr löng?“ Mér
svelgdist ögn á. Ég hafði elcki
hugmynd um hvað Dnépr er
löng. Nú reið á að bjarga sér.
„Tjah, það eru nú ekki endilega
upplýsingar sem viö slægjumst
eftir í náminu enda gagnast það
okkur lítið í slarfi.“ „Segðu
mér, hvað gera landfræðingar
eiginlega?,“ Ég þagði. Við
svona kreppur reikar hugurinn
aftur til þeirra tíma þegar
landfræðingar rnældu fjöll og
einu vandamálin við að glíma
voru sérlundaðir þorpsbúar
sem vildu sitt tjall á kort og
ekkert múður. Ef fjalliö var of
lágt þá var bara bætt við fjallið
og allir þorpsbúar gengu
syngjandi djollý með ntold í
skjólum, presturinn í broddi
fylkingar og knæpueigandinn
rauðbirkni seldi öl í krús allt þar
til sólin hneig til viðar. Allir
dús. Svona var nú þetta í
myndinni um Englendinginn
sem ... En var eitthvað
landfræðilegt við þetta? Jú, ég
komst að því að Wales er elcki í
Englandi, að landfræðingum er
hætt við að drekka mikið, að
landfræðingar ferðast mikið og
drekka ntikið, að Hugh Grant
gæti aldrei oróið nógu góður
landfræðingur af því að hann
drekkur ekki nógu ntikið. Að
mæla hæð fjalla er bara fyrir
verkfræðinga og þurrpumpu-
lega kalla sem kunna eitthvað í
reikningi og eru edrú nógu
lengi til að leggja saman tölur í
fleiri liðum en fimm.
Nútímalandfræðingar myndu
aldrei arka upp á fjöll með
mæligræjur, í vaðmálsbuxum
og með sjóhatt úr lýsisbornu
eltiskinni (1. árs nemar í
landfræði þekkjast raunar á
háskólalóðinni á „heavy duty“
gönguskóm, Goretex-göllum
hið ytra sem innst og afar slit-
sterkum bakpokum. Alvarlegir
á svip munda þeir eitthvaö sent
líkist sprengjuvörpum en eru
þegar nánar er að gáö
kortahólkar). Land fræðingar
kíkja á nýjustu gervihnatta-
rnynd og sjá að tjöllin er ah'eg
jafn há og þegar danska
herforingjaráðið mældi þau
fýrir næstum hundrað árum.
Það sem er í raun landfræöi-
legast \áð þessa mynd var að
landfræðingarnir í myndinni
voru sífellt á leiðinni eitthvað
en komust aldrei af stað, þessi
feiti datt í það og hinn var alger
gufa. Ég hrökk upp úr þessum
hræðilegu hugleiðingum viö
það að kerlingin endurtók
spurninguna í þann mund að
sonur ntinn kom aó láta hnýta
skóþveng sinn. Áöur en mér
tókst að tafsa eitthvað bull urn
speis og pleis og push og pull
gall í syni mínum. „Landfræð-
ingar svona eins og pabbi ætlar
að verða gera eins og kallarnir í
myndinni, mæla fjöll.“ „Já, já,“
ég greip tækifærið, „þeir ntæla
fjÖll.“;
íslendingasögurnar eru sérstök
og einstök bókmenntagrein og
eru þjóðargersemar okkar,
dýrmætur sagnabrunnur sent
hefur orðið mörgum lista-
mönnum innblástur til sköp-
unar allar götur frá ritun þeirra
á miðöldum. I kvikmyndinni
„Viking Sagas” kveður þó við
nýjan tón. Einhver erlendur
aðdáandi Islendingasagnanna
hefur klambrað saman voða-
lega vont handrit upp úr sög-
unum. Síöan hefur einhver
hulinn verndarkraftur hleypt
þessum hroða af stokkunum
og til framleiðslu. Þessi mynd
hefur ekki unnið til þess að fá
faglega gagnrýni svo að hér
verður aðeins tæpt á nokkrum
atriðum. Öllum Islendingum
finnst alltaf garnan að því ef
einhver údendingur slysast til
að vita eitthvað urn Island,
hvað þá ef ef hann hefur
einhvern snefil af áhuga á sögu
og menningu þjóðarinnar.
Hins vegar mælir Viking Sagas
með því aö slíkir menn séu
settir í rannsókn og svona
stykki sem rnenn vilja tz,era hér
Vandlega
gufusoðin
kvikmynd
Eftir Orn Ulfar Sævarsson
íslenskunema
ritskoðuð vandlega. Viking
Sagas er nefnilega vandlega
gufusoðin rnynd. Bragðlaust
bandarískt dósakex þar sem
ekki hefi.tr verið fárið eftir réttu
íslensku uppskriftinni. Hand-
ritiö er moð og leikurinn er
fýrir neðan flestar hellur.
Ingibjörg Stefánsdóttir er
næstum því jafn ótrúveröug og
Ralph Múller sem greinilega er
ekkert til lista lagt. Rúrik er
finn að vanda og Hinrik ekki
sem verstur og bróðir hans
Egill eins og venjulega. Egill
leikur hinn yfirnáttúrulega
bogantann, Hrút, sent fýlgist
með bæ Rúriks úr helli einum
og nauðgar vinnukonu heima
hjá sér á santa tíma.
Þrátt týrir allt getur maður þó
verið stoltur af aðalleikara
myndarinnar, íslenskri náttúru.
Athyglivcrt er að bera saman
Viking Sagas og Braveheart. í
báðum myndum er stórbrotið
landslag umgjörð um fram-
vindu sögunnar. Mel Gibson
hefiir gert helgimynd af síný-
rökuöum William Wallace í
sinn ramrna en Michael Chap-
man verður sér til ævarandi
háðungar. I ljósi innihalds
myndarinnar er íslenska
náttúran klósettseta.