Fálkinn - 31.03.1928, Qupperneq 13

F Á L K I N N
13
O. ELLINGSEN
REVKIAVÍK.
Símn.: Ellingscn.
Símar: 605, 1605 og 597.
Margt til heimilisnotkunar:
Rúmteppí, ullarteppi, gólfmottur, krystalsápa,
sódi, blikkfötur, strákústar, gólfskrúbbur,
lampaglös, lampabrennarar, lampakveikir,
fægilögur, kerti, eldspýtur, saumur, stifta-
saumur, asfalt, hrátjara og karbólín.
Allskonar málningarvörur:
^urrir, olíurifnir og tilbúnir litir, fernisolía,
þurkefni, terpintína, gólffernis, japanlakk,
emalélakk, distemper, bronce, tinktúra, ofnlakk,
málningarpenslar og alllsk. málningaráhöld.
Allskonar sjómanna- og
verkamannafatnaðir:
Sjóföt, gútnmí- og ieöurstigvjol, jdossar,
slitbuxur, peysur, nærfatnaður o. fl.
Allskonar smurningsolíur
a gufuskip, mótora, Ijósvjelar, bíla og skilvindur
Allskonar veiðarfæri sem notuð
eru hjer.
Hinnig silungs og laxanet og garn í þau.
Heildsala og smásala.
Best og ódyrast.
FATABUÐIN
selur
bestu, fallegustu og
ódýrustu
KARLMANNAFOTIN
m
Húsamálning utan og innan og Flugina-Iökk,
frá ]. D. Fliigger, Hamburg.
Skipamálning o. fl., frá Raines Sí Porter, Hull.
Listmálaravörur, frá Lefranc, Paris.
Veggfóður, ensU og þýsk. - Húsastrigi. - Maskínupappír.
Gólflakk. Gólfbón, kr. 2.75 pr. kg.
VÖRUGÆÐI ÞEGAR LANDSKUNN.
MÁLARINN, SÍMI 1498.

Óheyrilega lágt verð
á »HAMLET« og »ÞÓR« reiðhjólum, og öllu
tilheyrandi reiðhjólum. Komið og sannfærist.
SIGURÞÓR JÓNSSON
úrsmiður. — Aðalstræti 9.
D0 WS
PORTV/N
er vín hinna
vandlátu.
ii m
Ekki nema að allir íslendingar klæði
sig í ÁLAFOSS föt og versli við
ÁLAFOSS. Komið í nýju búðina á
LAUGAVEG 44.
Saa sender jeg en Tanke hjem til Mor.
Danser Frk. Carlson Charleston?
Reynið þessi lög á
hljóðfærinu. Fást
einnig saman
á plötu.
Fre-ken dan - ser li le Charl-slon? L>e’ jav tri «* "R
Carl-son dan - ser li te C.harl-ston? Naar dan »er, pr, i.r saa
II te Charl-ston? Saa kan be dre ho) de
Kau - ske Fro -ken Carl -8on dan - sei li te- Charl-ston? kan ik ke fot
7 “jj <i)—
Hljóðfærahúsið.
Fjárhættuspilarinn.
Eftir ÖVRE RICHER FRICH.
F y r r i þ á 11 u r : G R E I F I N N .
I. Kapítuli.
Hii.ip Marie de Saban stóð upp úr sæti
sinu við bakkarat-borðið og brosti. Hann
'var ungur maður og fríður, augun brún
°g hárið strokið aftur eins og á Carpentier.
^ mjúkum og þykkum vörum mannsins og
íbognu nefinu mátti sjá, að hann væri ætt-
göfugur en enginn þrekmaður i lund. En
það sem mest bar á í fríðu og veiklyndu
andlitinu voru gljáandi brúnu hundsaugun,
sein ljómuðu af gleði yfir lífinu.
Jafnvel í þessu augnabliki, meðan greif-
nin horfði á 20 þúsund frankana sína hverfa
bankans, mundi engan hafa grunað, að
þennan unga tískuherra, með glitrandi dem-
antana í línhnöppunum sínum, munaði nokk-
lun að tapa upphæðinni. Ef vel hefði
verið tekið eftir, hefði máske sjest, að mjóu
Rngurnir, sein studdust við borðbrúnina í
nokkrar sekúndur, titruðu lítið eitt; en spila-
Uelagarnir voru í meiri önnum en svo, að
þeir nentu að gefa unga og ríkmannlega
næturhrafninum nokkrar gætur. Nýr spilari
settist í sæti greifans, en hann slangraði út
<>ð dyrunum með svip þess manns, sem orðið
hefir einum atburði ríkari.
Greifinn staðnæmdist á þröskuldinuin að
borðsalnum, tók upp vindlingahylki sitt og
opnaði það. Það voru aðeins tveir vindlingar
eRir í skrautlega deinantsprýdda gullhylk-
mu. Það virtist svo sem þessi uppgötvun
hetði meiri áhrif á manninn en tapið inni
í spilasalnum. Með dálitlum semingi tók
hann annan vindlinginn og kveikti i, setti
upp hið töfrandi bros, sem hafði gert hann
að kæruin gesli í Cercle d’Haussmann, og
fann sjer borð afsíðis úti i horni.
Einn af þjónunum kom til hans.
— Hvað þóknast greifanum?
— Ekki annað en whisky og sódavatn í
bráðina, Pierre. Jeg verð að fara rjett strax.
Þjónninn hinkraði við sem snöggvast, eins
og honura væri eitthvað á höndum.
—- Nú, Pierre, hvað var það?
Þjónninn horfði vandræðalega í kringum
sig, og er hann hafði sjeð að enginn var ná-
lægt laut hann sjer fram á borðið og mælti:
— Jeg má vist ekki spyrja, hvort greif-
inn geti gert upp reikninginn í kvöld. Það
eru ekki nema 1200 frankar. Jeg varð fyrir
ýmiskonar óhöppum í Longchamps í dag.
Annars muiidi jeg ekki vera að minnast á
annað eins lítilræði. En ....
Bros unga mannsins hafði aldrei Arerið
meir töfrandi en nú.
— Nú, svo þjer spiiið fjárhættuspil, Pierre,
sagði hann og henti aðvarandi með vísifingr-
inum. — Jeg hjelt að þjer væruð mesti
sómamaður.
Þjónninn hristi höfuðið og setti upp ör-
væntingarsvip.
— Þetta smittar, náðugi herra. Jeg hafði
lofað konunni minni að fást aldrei við þess-
háttar. Það er ný-fjölgað hjá okkur og hún
er dálítið taugaveikluð — þjer skiljið. En
það er dýrt að lifa og mjer datt i hug að
reyna að auka tekjurnar. Jeg hafði fengið
ágætar veðspár, en hesturinn sem jeg veðj-
aði um, datt á lokasprettinum. Hann var
fvrstur þá.
— Nú, það var Imperator.
— Einmitt. Máske greifinn hafi líka ....
— Nei, góðurinn minn. Jeg vann á þxú að
Imperator skyldi detta.
— Eins dauði er annars líf, mælti þjónn-
inn og varp öndinni. — En ....
— Já, Pierre, það verða einhver ráð með
þetta. En látið þjer mig nú fá whiskyið —
tvöfaldan skamt, með Perrier.
Þjónninn flýtti sjer glaður í hug að
skenkiborðinu.
Greifinn horfði angurvær á eftir honum.
Dagurinn liafði byrjað vel. Greifinn hafði
fengið 1000 franka að láni hjá dyraverðin-
um á Claridge-gistihúsinu og farið á veð-
reiðarnar. Gæfan hafði brosað við honum
strax í fyrsta hlaupinu. Þúsund frankarnir
urðu fljótlega 4500. Hann hjelt áfram að
veðja varlega og þegar að aðalhlaupinu
kom hafði hann unnið 9800 franka. Það
var dálaglegur skildingur en þó ekki neina
sináræði móts við það sem hann þurfti með.
Því hann skuldaði alstaðar. Klæðskerar,
blómsalar, gimsteinakaupmenn — allir voru
farnir að yhba sig. Já, meira að segja var
Alette, gamli gestgjafinn, orðinn kurteisari
en góðxi hófi gegndi og svo samantekinn í
andlitinu þegar þeir hittust. Og það var rjett
svo, að dyravörðurinn á Claridge hafði látið
til leiðast, að lána honum þessa þúsund
franka, sem nú höfðu bólgnað svona í með-
förunum. Loksins var lukkan með honum,
og nú yrði að hamra járnið meðan heitt
væri.
Hann hafði hugsað sjer að veðja miklu á
lmperator, þetta efnilega afkvæmi Sardana-
pals. Úr öllum áttum heyrði hann hvísling-
arnar: „Imperator sigrar áreiðanlega i þessu
hlaupi“. En hann liafði dýrkeypta reynslu
fyrir því hvað þesskonar ráðleggingar þýða.
Það var nóg til af útsjónarsömum veðjur-
um, sem græddu á því að dreifa út fölsk-